Kanımın donduğunu hissediyordum bazen. Böyle çekilmiş gibi... Damarlarımda kan değil de herhangi bir sıvının aktığını ve aslında benim yaşam fonksiyonu göstermediğimi hissediyordum. Sanki ot gibi hayat yaşıyordum ama böyle otu inekler bile yemezdi. Bir çok insan hayatından şikayet ediyordu. Allah aşkına, bir etrafınıza bakın da şükür edin. Yiyecek ekmek bulabiliyorsanız, bakın sadece ekmek diyorum, buluyorsanız eğer halinize şükredin. Size yemin ederim onu bulamayanlar da var. Çok ciddiyim. Geometri gibi olan kafamın içi o bir lokma ekmeği yememi dahi istemiyor olmasına rağmen kanımın kan gibi akıp beni ayakta tutması için mecburen yiyorum. En azından önümde var. Ekmeği yiyorum çünkü şu an elimde falan... Neyse dalga geçecek kadar iyi hissetmiyordum kendimi...
"Abiciğim," dedi yutkunarak,
