-ŞEYDA
Elim kalbimde bekliyordum kapıda. Nefes almakta zorluk çekiyordum ve bitik bir haldeydim. Miraç bu kapıyı bir kez açıp beni kurtarmıştı. Biliyorum yine yapardı. O beni ölüme terk etmezdi, bir başıma bırakmazdı. Yapmazdı bunu, asla yapmazdı... Onun şu kapıdan çıkıp bana elini uzattığı gün dün gibi aklımdaydı. O gün onun bana neler hissettireceğinden bir haberdim. Oysa şimdi kalbim delicesine bir özlemle çarpıyordu ve tek temennim boynuna atlamaktı. Başka hiçbir amacım yoktu ki nihayet kapı açıldı. Fakat dışarıya çıkan Hale idi.
Onunla göz göze geldiğimizde adeta şoka girmişti. Bembeyaz teni kızarmıştı, gözleri dolu doluydu. İyi şeyler olmadığı kesindi. Hayretle bakıyordu bana ve benimde içimi büyük bir utanç kaplamıştı. Kanlı, yara bere içindeki vücudumu gözleriyle süzerken bir and
