Mete’den
Kollarımın arasında böyle yumuşak bir şey… İnsan sarıldıkça sarılası geliyor. Yüzüme dokunan o yumuşaklık, ritmik bir şekilde dudaklarıma vuran bir atış… Yüzümü biraz daha bastırdım. Pamuk şeker gibi bir şey… Isırdım, tadına bakmak istedim.
“Ahh!” diye bir ses geldi. Başımı geri çektim, gözlerimi açtım. Karşımda o sitrin rengi gözler… Kollarımın arasında kıpırdandı. Kıvırcık saçları yüzümü gıdıkladı.
“Enfal…” Kucağımda, beline sıkıca sarılmış haldeyim ama… Bu mümkün değil, yapamam. Yüzümü ellerinin arasına aldı, bana doğru yaklaştı. Pamuk şekeri gibi bir koku doldu ciğerlerime. Elim saçlarına gitti; kabarık ve yumuşacık.
Bir anda uzaklaştı. İçimi bir üşütme aldı, titremeye başladım.
“Kalk lan! Ben işe gideceğim, senin işin gücün yok mu?” Babamın sesiyle gerçek hayata döndüm.
