M 25
Mercan
Kalbimdeki soğuk buzdan duvarlar ısınırken önce tutuşmuş gibi çatırtısını duyuyorum. En soğuk yangının içinde kalırken buzulların eriyişini izliyorum. Artık ne sıcak ne de soğuk bir kalbim var. Sıfır noktasındayım. O an ruhumun ışıltıları gözleri kamaştırıyor. Yeniden başlamak için güzel bir gün. Gülüşlerim eskisi gibi hüznümü gizleyen bir maskeden ibaret değil. Üzgün değilim, sanırım her geçen gün başıma gelen en olmadık acıyı bile kabulleniyorum.
Artık kendi acılarımı yok sayıp başkalarının acısını görebilecek kadar iyiyim. Sanırım iyileşiyorum...
Taner bey veyahut enişte... Onun acısını dinlerken bir şeyin farkına vardım. Benim babam annemi kaybetmekten hiç korktu mu? Sanmıyorum.
Ya da annem Kübra hanım gibi kararlı olabildi mi? Hiç sanmıyorum.
Farklı yaş
