LEYLAN
Kahvaltı sofrasına oturduğumuz sırada Şahin abim masaya teşrif etti. Yüzünü bir geldiğim gün görmüştüm, ondan sonra ortalıklarda görünmemişti.
“Yüzünü gören cennetlik abicim,” diye takıldım.
Sofraya otururken “desene cennete kestirmeden bilet aldın,” dedi esprili bir dille.
“Arayıp rica etmesem ona da gelmeyecektin. Çiftlikte ne saklıyorsun daha çok merak etmeye başladım. Atımı özledim.”
“Çiftlikten uzak dur Leylan. Bozuşuruz.”
“İyi be, sanki gelince yiyecektik kadını.”
O sırada Emine çayları getirdi. Şahin abim doğrudan kahvaltı yapmaya başlamıştı.
“Gitmeden bir konuşalım,” dedi babam Şahin abime bakarak. “Son zamanlarda seni yakalamak kolay değil.”
“Ne çok özlemişsiniz ya.”
“Özlem değil o, kızgınlık Şahin. Nişanı bozdun, Salki aşireti her gün tehdit haberleri gönderiyo
