"Sen ne söylediğinin farkında mısın?" diyerek ayağa fırladım. Uzun zamandır yürümediğim için bacaklarım biraz uyuşmuştu ama sinirden kafayı yemek üzereydim. "Hem sürüye sahip çıkamıyorsun hem de sürü için bir şeyler yapmaya çalışan ve geleli daha çok kısa bir zaman olmuş birine iftiralar atıyorsun," diyerek Beta’nın az önce oturduğu sandalyeye doğru yürümeye başladım.
Beta birden ayağa kalkarak, "Ben kimseye iftira atmıyorum Demir, uyan artık, aç gözünü yoksa..." dedi ve durdu.
"Yoksa ne?" diye bağırdım. "Yoksa ne olur sevgili Betacığım, söylesene," dedim.
Beta, sesini ilk kez bana karşı bu kadar yüksek tutarak cevap verdi. "Yoksa Betan olmaktan istifa edip sürüyü terk ederim. Sen gerçekleri göremeyecek kadar, duyduklarını anlayamayacak kadar aptallaşmışsın. Senin insanlara olan nefreti
