İMPERİUM
4 •PİSİŞİK ZİHNENYA•
Karanlıkta olmaktan bıkmıştım artık. Yine dipsiz okyanustaydım. Yüzüyordum ancak nereye gittiğimi anlayamıyordum. Daha derine mi iniyor? Yada yüzeye mi çıkıyordum? İnanın bana cevabı bilmiyordum. Sadece ışığı yeniden bulmak için uğraşıyordum. Karanlığa gömülmekten sessizliğe batmaktan bıkmış durumdaydım.
Lanetlenmiş miydim ki?
Işık, biraz olsun ışık istiyordum.
Işık yandı. Tanrı ya da burada her kim hakimse sanırım dua mı belki de dileğimi kabul etmişti. Bu durumda her şey aklıma geliyordu. En kabul ediliri; üstün bir varlığın kabulüydü. Gökyüzünü görmüştüm. Siyahtı ay ve yıldızlar parıldıyordu. Başımı yukarı kaldırıp rotamı göğe çevirdim. Başımı yüzeye sudan dışarı çıkardığımda derin bir nefes aldım. İlk kez okyanustan başımı çıkarabilmiştim. Önceki sef
