Umay Gizcioğlu
“Sevgili kardeşim Berfin Umay Gizcioğlu!” Boran abimin Onurun karşısında beni bu kadar savunmasız bırakması ile ne yapacağımı şaşırmıştım. Onur buna inanmak istemez gibi başını sağa sola sallayordu, gerçek buydu evet. Gizcioğullarının istenmeyen kızı daha doğrusu erkek doğması gerekirken kız doğan lanetli çocuktum “Eee arkadaşına bir şey demeyecek misin kardeşim?” karşımda pis pis sırıtan abi müsvettesinin kafasına bir tane sıkmak istiyordum. Onları bir kalemde silmiş ve kendime yeni bir hayat kurmuştum ama şuan her şeyi mahvediyordu!
“Ne saçmalıyorsun sen lan? Kaybol!” Onurun ısrarla bana inanmak istemesi beni derinden üzüyordu, ağzımda kelimeler yığılıp kalıyor ve çıkmamak için adeta direniyorlardı “Umay!” Onur cevap beklercesine bana bakarken ben gözlerimi Borana dikmiş
