-KRİSTEN-
Yatağın üzerine oturduğumda bir titreme basmıştı bedenimi. Üşüyordum, üzerime örtecek bir şeyler aramaya başladım ve adeta bir ruh gibi hissediyordum. Tam karşımda duran dolabı açtım ve kalınca bir şey budum. Hemen üzerime sardım onu ve pencerenin önüne doğru geçtim. Sanki bu şatoya hapsedilmiş gibi hissediyordum ve duvarlar üzerime üzerime geliyordu. Eli kalbime götürdüm ve Alex'in söylediklerini geçirmeye başladım içimden. Benim kalbim gerçekten bu kadar kötü müydü? Ben bununla nası baş edecektim? Bir çözümü yok muydu gerçekten? Ben Bruce'u sevmekten nası vazgeçebilirdim ki? Bu nasıl mümkün olurdu? Onu sevmekten vazgeçersem de ne anlamı kalırdı bu aşkın? Ben onun için kendimden vazgeçmeye hazırken şimdi bunu nasıl başarabilirim? Ondan uzak kaldığım her an hasreti sarmaz mı yür
