"Sonra ne oldu?"
"Hiçbir şey. Ben, gözyaşları içinde ekrana bakarken kafamı kaldırdım ve Ege'yle göz göze geldim. Sanırım Giray'a yazan sapığın ben olduğumu anladı."
Telefondan bir süre ses gelmeyince ekrana baktım. Şarjım bitmişti. Şansıma küfrede ede yatağa kendimi attım ve düşünmeye başladım. Şu an hiçbir şey umurumda değildi. Sanırım telefonum hariç.
Ayağa kalkıp uzun uğraşlar sonucu bulduğum şarj aletini prize taktım. Telefonum şimdi şarj olabilirdi işte.
Yüzümdeki aptal gülümseyişle kendimi yine yatağımın huzurlu kollarına hapsettim.
Düşünecek çok şeyim vardı ama hepsini reddediyordum. Düşünürsem vazgeçerdim, düşünürsem pes ederdim. Düşünürsem acı çekerdim. Düşünürsem mahvederdim.
Her şeyi, herkesi, özellikle de kendimi...
Arkadaşlarımı düşündüm.
Ayça'yı, Ege'yi ve en sevdiğ
