Selam Millet; Bu kitapta tam anlamıyla bir şehir efsanesi tutkunu olarak sizlere en sevdiğim şehir efsanelerini anlatacağım. Herkes yiyeceğini, içeceğini ve battaniyesini hazırsa ben de anlatmaya hazırım. O zaman, başlayalım.

Henüz 9 yaşındayken gitmişti biricik babası. Onun bu Dünya'dan gidişiyle de her şey solmuş, ardı görünmeyen bir karanlığa gömülmüştü. Hiçbir şey anlamamıştı bu ayrılıktan. Bedeni öldü ama ruhu hala seninle birlikte demişlerdi ona. Ölüm ne demekti ki? Onu bile kavramaya yetmemişti daha yaşı.Annen seni alacak, onunla kalacaksın demişlerdi artık. Annesini anımsamıyordu. Yüzü, kokusu, gülüşü, gözleri, sesi... Tüm bunların yerinde korkutucu bir boşluk vardı. Annesi onu sever miydi, bilmiyordu. Babası annesi hakkında hiçbir şey söylememiş, büyüyünce anlatırım; o zaman daha iyi anlarsın demişti. Keşke giç anlamasaydı.Lafı kolay babasız 10 yılı bırakmıştı ardında. Babasının o küçük, nazlı kızı büyümüştü ya da sadece çocuk olan yanını saklıyordu, kim bilir?Birkaç ay öncesine kadar umutsuzdu yarınlarından, o hayali hatırlayana kadar. Hayal meyal bir şeylerdi zihnindeki ama hatırlıyordu ve bıçu onun için paha biçilemez bir nimetti.Soğuk bir ocak gecesiydi. Babasıyla beraber pencerenin kenarına oturmuş, ellerinde sütle sohbet ediyorlardı. Babası ben kahve içerken o da ister diye onun yanında süt içmeyi tercih ederdi.O gün ilk karnesini almıştı. Babası karnesine memnun bir ifadeyle bakarken onun gözleri ışıldıyordu. Aralarında "Büyüyünce ne olacaksın?" sohbeti alevlenmişti bir anda. "Pilot olacağım?" demişti, söz vermişti babasına.Yıllar sonra hatırlayabildi o sözü. Her bir parçasını tek tek topladı, cam gibi keskindi parçaları, ellerini kesti, o vazgeçmedi.Sınavdan çıkışı hala hafızasındaki yerini koruyabiliyordu. Korkuyordu, bir bakıma mutluydu da.Sınav sonuçlarının açıklandığı gün geldi aklına. Heyecandan elleri titriyordu. Sonunda açılmıştı pencere. Kazanmıştı, tüm hayatını kurtaramasa da geleceğinin büyük bir çoğunluğunu kurtarmıştı kötü şansın elinden.Artık gidiyordu bu diyardan bilmediği başka diyarlara. Uzun zamandır olduğu gibi yine ne bir destekçisi vardı ardında, ne de bir yoldaşı yanında.Zincirlerini kırıp bu ebedi yalnızlığa son vermeye gidiyordu. Yeni dostluklara, yeni aşklara, yeni bir hayata doğru.