"Beni gerçekten sevseydin..." Zorlukla yutkundum. Gözlerim doldu. En çok sahip olmak istediğim şey bir adamın sevgisi olmamalıydı ama bugüne kadar hiçbir şeyin olmayışına bu denli kahrolmamış, için için kan ağlamamıştım. "Gitmeme izin vermezdin." Bir adımlık mesafemizi kapatıp yüzüme eğildi. "Ne yapsaydım?" Narin bir dokunuşuyla tenimin her noktasını karıncalandırdı. Kalbim ihtiyacına kavuşmuştu, gürültüsü kulaklarımda uğulduyordu. "Ne yapsaydım şifa kızım? Gözlerimin önünde kendini karanlık dehlizlere atmanı mı izleseydim?" Beyaz saçımın bir tutamı iki parmağı arasında, burnuna oldukça yakındı. Derin bir nefes aldı. "Aşkımıza sırtını ilk sen döndün. Seni bırakmaya mecbur bıraktın. Bana gelmedin. Beni öldürseydin daha az acırdı."

"Beni korkutabilir misin? Komik olma, ben sana birkaç beden büyük gelirim." "Senin sadece burnun havada o kadar. Aklına düştüm, şimdi kendini ikna etmeye uğraşıyorsun. Seni bununla korkutamam belki..." Elindeki silahı yatağa attı. Kapkara gözlerinde uçsuz bucaksız boşluğu gördüm. Devasa bir kaos vardı ruhunda, beni içine çekiyordu. "Ama..." Aramızdaki mesafeyi tamamen kapattı. Elini tam kalbimin üstüne koydu. "Benim için böyle gürültüyle atan kalbin de mi seni hiç korkutmuyor Mahra Kavas?"

"Beni şaşırttın, yapamayacağını sanmıştım." Kaşlarımı çattım. Ben de bana ihanet edeceğini düşünmüştüm. Sonuçta düşmanının manevi kızıyla işbirliği yapmayıp ölüme terk edebilirdi de. "Borçlu kalmayı sevmem." Bakışları karardı. "Güzel. Aferin sana." Şimdi sıra ondaydı. İkimiz bir Rus ruletine oturmuştuk an itibariyle. Sözünü tutmayıp beni korumayabilir herhangi bir durumda koz olarak kullanabilir ve hatta kendisi öldürebilirdi de. Ama ben de ona sadakatsizlik edebilir, onu eski dostlarıma karşı koz olarak kullanabilir ya da öldürebilirdim. Bu oyundan ikimizin birlikte sağ çıkma olasılığı çok düşüktü ama bir yola girmiştik. "Biz hâlâ düşmanız, bunu sakın unutma." Hâlâ elimde olan silahı kılıfına yerleştirdim. "Düşmanlık iki kişilik, sence unutur muyum?" "Ama cehenneme sensiz gitmeyeceğime emin olabilirsin." Ben cehennemden geliyordum, yanmayı öğrenmiştim şimdi yakmayı da öğreniyordum. Ama düşmanıma sığınacak kadar nasıl yandığımın da bir hikâyesi vardı.

Halkını babasının zulmünden korumak uğruna kendini feda eden bir cadının hikâyesi. Her şeyle mücadele edebilecek kadar dirayetli, peki ya hiç istemeden içlerine düştüğü kurt sürüsüyle kuracağı bağlarla ve kendi duygularıyla mücadele edebilecek mi?