จะรักหรือจะร้าย(ฟริน&ดาวเหนือ)

-มหาวิทยาลัย- ห้องสมุด “ตรงนี้ว่างมั้ยฟริน?” ‘ฟริน’ ละสายตาจากหนังสือกองโตตรงหน้า เหลือบมองยังบุคคลที่มาใหม่ ‘ดาวเหนือ’ คือเพื่อนสาวคนสนิทที่คบกันมานานหลายปีตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมจนเข้ามหาวิทยาลัย “แล้วเห็นใครนั่งหรือเปล่า” “แสดงว่าตรงนี้ว่าง งั้นเหนือขอนั่งด้วยคนนะ” ดาวเหนือยิ้มแย้มเหมือนทุกครั้งที่เจอกัน ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงข้างเพื่อนชาย ฟรินสวมแว่นตากรอบหนา ใส่เสื้อนักศึกษาแขนยาวตลอดเวลาเขาเป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยสุงสิงหรือเข้าสังคมกับใครมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ต่างจากแฟรงก์ที่เป็นพี่ชายฝาแฝด คนนั้นมีบุคลิกต่างจากฟรินอย่างสิ้นเชิง ทุกอย่างเหมือนกันหมด จะมีก็แค่นิสัยที่ต่างกันลิบลับ “ข้อเขียนตรงนี้เหนือไม่ค่อยเข้าใจเลย ช่วยสอนวิธีทำหน่อย” เป็นเพราะฟรินเรียนเก่งมาก สอบได้เกรดA เกือบทุกวิชา ดาวเหนือจึงมาขอความช่วยเหลือให้เขาช่วยติวหนังสืออยู่บ่อยครั้ง “แล้วทำไมไม่ตั้งใจเรียนตั้งแต่แรก” “ก็ตั้งใจแล้ว แต่เหนือไม่ได้เก่งเหมือนฟรินนะ” “ไม่ต้องพูดมาก อยากให้สอนข้อไหน” ฟรินลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ มองไปยังสมุดการบ้านของคนตัวเล็ก “จะสอนเหนือจริงๆ ใช่มั้ย” “ถ้าพูดมากก็อาจจะเปลี่ยนใจ” “ไม่เข้าใจข้อที่13กับ21” “ฉันจะอธิบายแค่รอบเดียว ตั้งใจฟังด้วย” “โอเค เหนือพร้อมแล้ว” ดาวเหนือเผลอจ้องมองเพื่อนชายอยู่บ่อยครั้ง ทรงผมสีดำขลับถูกเสยขึ้นโชว์ใบหน้าหล่อเหลา คิ้วเข้มรับกับสายตาเฉี่ยวคมแบบพอดิบพอดี ถึงแม้จะสวมแว่นสายตาแต่ไม่ได้ทำให้ความหล่อลดน้อยลงไปสักนิด “มองที่หนังสือ ไม่ใช่มาจ้องหน้าฉัน” “ฟรินหล่อไงก็เลยมอง มิน่าล่ะ สาวๆ ในมหาลัยตามจีบกันเพียบเลย” เพื่อนแฝดทั้งสองของเธอธรรมดากันที่ไหน สาวน้อยสาวใหญ่วิ่งตามจีบกันให้วุ่นวาย แต่ก็ไม่เห็นว่าฟรินจะสนใจใคร “ตั้งแต่รู้จักกันมา เหนือยังไม่เคยเห็นฟรินมีแฟนเลยนะ ไม่ชอบใครเลยเหรอ” “จะเลิกพูดจาไร้สาระได้หรือยัง” “ดุอะไรนักหนาเนี่ย ดุยิ่งกว่าพ่ออีก” ดาวเหนือบ่นพึมพำ เบือนหน้าหันหนีเมื่อมองเห็นสายตาดุดันของเพื่อนชาย “ถ้าหมายถึงพ่อของลูกเธอก็อาจจะใช่” “เมื่อกี้ฟรินว่าไงนะ พอดีเหนือเสียบแอร์พอร์ตค้างไว้เลยได้ยินไม่ชัด” “ขยับมานั่งใกล้ๆ จะได้ไม่ต้องพูดเสียงดัง” “แบบนี้ใกล้พอมั้ย” คนตัวเล็กเลื่อนเก้าอี้เข้าหาขยับใบหน้าเข้าใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ของชายหนุ่มเจื่อกลิ่นบุหรี่จางๆ “แอบไปสูบบุหรี่มาอีกแล้ว เหนือได้กลิ่นนะ” “ฉันดูดแล้วทำไม” “สูบบุหรี่ไม่ดีต่อปอด เดี๋ยวเป็นมะเร็ง” “เอาไว้ให้มาเป็นเมียก่อนแล้วจะเลิกให้” “ก็พูดไปเรื่อย” ดาวเหนือเผลอกลอกตามองบนให้กลับประโยคกำกวมนั่น อาจจะเป็นเพราะผูกพันกันมาก่อนเลยไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้งมากกว่าคำว่าเพื่อน “ขยับเข้ามาอีก” “ถ้าให้เหนือเข้าใกล้กว่านี้ อีกนิดจะนั่งตักฟรินแล้วนะ” “ก็มานั่งสิ” ดาวเหนือหยุดนิ่งมองหน้าชายหนุ่ม เขาจ้องหน้าเธอกลับผ่านแว่นสายตาไม่ได้หลบหน้าแต่อย่างใด “นึกว่าหายไปไหน ที่แท้แอบมานั่งจู๋จี๋กับแฟนกูอีกแล้ว” คนทั้งสองละสายตาออกจากกันเมื่อได้ยินเสียงของแฟรงก์ที่มาใหม่ ฟรินถึงกลับถอนหายใจลากยาวด้วยความรำคาญ เพราะแฝดพี่ชอบสร้างความวุ่นวายให้เขาไม่จบไม่สิ้น “ดาวเหนือที่รักของแฟรงก์ มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้” แฟรงก์เดินเข้าไปกอดคอหญิงสาวไว้แน่น ตามประสาเพื่อนสนิทที่คบกันมานาน “อะไรแฟรงก์ เอามือออกไปเลย” “เค้าคิดถึงตัวเองนะ” แฟรงก์ยกมือลูบเส้นผมของดาวเหนือเบาๆก่อนจะเอนศีรษะซบลงบนไหล่มน “ไม่เจอตั้งสองวัน แฟรงก์คิดถึงเหนือที่สุดเลย” ดาวเหนือเป็นคนน่ารัก ตัวเล็กดูน่าทะนุถนอม ผิวขาวอมชมพู ใบหน้าจิ้มลิ้มมีรอยยิ้มสดใส มองยังไงก็ไม่เบื่อ “ไม่ต้องมาเนียนแต๊ะอั๋งเหนือเลย เค้ารู้ทันหรอก” เธอบอกผ่านน้ำเสียงเอือมๆ แฟรงก์เป็นพวกมือไวใจเร็ว ชอบแทะโลมเธอแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่ก็ไม่ได้คิดถือสาเพราะเป็นเพื่อนกันมานาน “มองทำไมครับน้องชาย แค่จับนิดจับหน่อยทำหวง” แฟรงก์เลิกคิ้วมองแฝดน้องด้วยท่าทางยั่วยุ ทำไมจะไม่รู้ว่าฟรินคิดยังไงกับดาวเหนือ แค่แวะมากวนประสาทพอให้ชีวิตมีสีสัน ทำให้น้องหัวร้อนเล่นๆ นั่นคืองานที่เขาถนัดและชอบทำเป็นกิจวัตรประจำวัน “พักกลางวันนี้ไปกินข้าวกับแฟรงก์ป่ะ ไอ้ฟรินก็ไปด้วย กินข้าวด้วยกันหลายคนสนุกดี” “เหนือมีนัดกับเพื่อนแล้ว” “แย่จัง เอาไว้คราวหน้าก็ได้ แต่ที่รักห้ามปฏิเสธเค้าแล้วนะ” ดาวเหนือขยับถอยห่างจนแผ่นหลังแนบชิดกับฟรินที่นั่งข้าง เมื่อแฟรงก์เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้เธอจนเกินไป “ได้สิ แต่คราวหลังต้องบอกล่วงหน้าก่อน” “มาหากูถึงที่นี่ มึงมีอะไรก็พูดมา?” “ตอนเย็นกูว่าจะชวนไปเตะบอล” “ที่ไหน?” “สนามเดิม” “ตามนั่นแหละ” “เลิกเรียนแฟรงก์กับไอ้ฟรินมีนัดแข่งบอลรอบชิงกับพวกสถาปัตย ถ้าเหนือว่างอย่าลืมไปเชียร์พวกเราด้วย” ประโยคถัดมาแฟรงก์หันไปบอกกับหญิงสาว “ได้สิ วันนี้เหนือว่างพอดี” “ต้องมาให้ได้ ถ้ามีที่รักไปให้กำลังใจ เค้าจะเล่นให้สุดฝีมือไปเลย” “ต้องไปอยู่แล้ว แฟรงก์จะได้มีกำลังใจ” “แฟนใครน่ารักจัง ขอจุ๊บเหม่งที” ไม่พูดเปล่าแต่ยังอาศัยจังหวะที่ฟรินเผลอแอบจูบที่หน้าผากของคนตัวเล็กเบาๆ แล้วรีบวิ่งหนีออกมาเมื่อเห็นสายตาเย็นเยียบของน้องชาย ขืนอยู่นานกว่านี้ มันคงยกเก้าอี้ฟาดหัวเขาแน่นอน “วันนี้อารมณ์ดีแล้ว ไปดีกว่า” “อะไร” ดาวเหนือเอ่ยถามด้วยความสงสัยเมื่อฟรินหยิบผ้าเช็ดหน้าออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วยื่นให้เธอ “เมื่อกี้ไอ้แฟรงก์มันจับตรงไหน เช็ดออกให้หมด” “มันต้องถึงขนาดนั้นเลยเหรอ ทำเบาๆ ก็ได้ เหนือเจ็บนะ” ก่อนที่เขาจะเช็ดทำความสะอาดบนใบหน้าของเธออย่างแรงจนรู้สึกแสบร้อนไปหมด “ไอ้แฟรงก์มันสกปรกไม่ชอบล้างมือ เดี๋ยวหน้าเป็นผื่น” “อื้อ…ทำเบาๆ เหนือเจ็บ” “ระวังตัวหน่อยก็ดี ไอ้แฟรงก์มันชอบทำตัวลุ่มล่ามกับคนอื่นไปทั่ว” “ไม่เป็นไรเพื่อนกันชินแล้ว เหนือไม่ถือ” “เธอไม่ถือแต่ฉันถือ ไม่ชอบ!”