เรื่องราวของรัก

“แม่!! หนูอยากไปอยู่หอคนเดียวไม่ได้หรอคะ?” เสียงใสพูดขึ้นพร้อมใช้สายตาอ้อนวอนผู้เป็นแม่ของเธอ ใช่ค่ะ ฉันชื่อรักยิ้มดีกรีเฟรชชี่หน้าใหม่ คณะวิทยาสาสตร์ มหาวิทยาลัย XU ที่กำลังใฝ่ฝันจะได้ออกไปใช้ชีวิตในมหา ‘ลัย ออกไปเรียนรู้โลกกว้างใหญ่แบบตัวคนเดียว แต่ตอนนี้ฝันของฉันกำลังจะดับลงเพราะคุณนายรินดา ผู้มีศักดิ์เป็นแม่ของฉันได้ยื่นคำขาดว่า จะไปต่อมหาลัยก็ได้ แต่ต้องพักอยู่กับพี่ชายที่เรียนคณะวิศวะ มหาวิทยาลัยเดียวกัน และกำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 3 “น้องรัก แม่ว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะคะ ถ้าหนูไปอยู่คนเดียวแม่เป็นห่วงค่ะไปอยู่กับพี่เวย์ดีกว่าเผื่อมีปัญหาพี่เขาจะได้ช่วยลูกได้” หึ…อยากบอกคุณรินดามากว่า ลูกชายของคุณรินดาไม่เคยช่วยอะไรฉันได้เลยค่ะ “แม่คะ แต่น้องรักอยู่คนเดียวได้จริงๆ เอางี้น้องรักสัญญาจะทำตัวดีๆ ไม่ขับรถมอเตอร์ไซค์ ไม่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ และจะไม่แอบเลี้ยงสัตว์ด้วยค่ะ แล้วถ้าน้องรักไปอยู่หอพักคนเดียวแล้วเกิดมีปัญหาน้องรักจะโทรบอกรันเวย์ให้มาช่วยค่ะทันทีเลยค่ะ” ฉันที่พยายามต่อรองกับแม่ แต่ดูท่าแล้วน่าจะไม่เป็นผลสักเท่าไหร่เลย ใจแข็งจริงๆ แม่ใครเนี่ย “โอเคค่ะลูก ไม่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ไม่เลี้ยงสัตว์ ไปอยู่กับพี่เวย์ แม่เพิ่มเงินเดือนให้ ตกลงตามนี้นะคะ ไปเตรียมตัวได้แล้วเดี๋ยวพี่เขามารับแล้วจะสาย เห็นว่าพี่เขามีงานที่ต้องทำด้วยนิ เราจะให้พี่เขามารอไม่ได้ เดี๋ยวเสียการเสียงานหมด” พอพูดเสร็จรินดาก็เดินกลับเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้าให้กับลูก เพราะอีกไม่นานลูกชายของเธอจะมารับน้องไปหอพัก “แม่!!! ไม่ใช่สิ เห้ออ” ท้อมาก รู้ว่าดื้อไปก็เท่านั้นแต่ยังไงก็ยังอยากอยู่คนเดียวอยู่ดี แม่เดินกลับเข้ามาพร้อมถ้วยข้าวต้มถูกตั้งลงตรงหน้า พร้อมกับแม่ที่นั่งลงตรงข้ามฉัน “แม่คะ ถ้าหากหนูไปอยู่กับรันเวย์แล้วถ้าเกิดวันดีคืนดีเขาพาผู้หญิงมาที่ห้อง จะให้หนูทำยังไงอ่ะ” สำหรับเหตุผลนี้น่าจะเพียงพอที่จะทำให้แม่ฉันเปลี่ยนใจ “เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง พี่เขาบอกแม่แล้วคอนโดมี2ห้อง แล้วอีกอย่างพี่เขาไม่พาผู้หญิงมาแน่นอนค่ะ” จบ……… “แต่รันเวย์เป็นคนเจ้าชู้ม๊ากกกก นะคะ แม่จะเชื่อได้หรอ ถ้า…” “นี่ ไอรัก แกนินทาฉันให้แม่ฟังแต่เช้าเลยหรอ ฉันพี่แกนะ” พูดยังไม่ทันจบ เสียงบุคคลมาใหม่ก็ดังแทรกขึ้นมา พี่ชายฉันเองค่ะ คราวนี้คงจบจริงแล้วแหละไม่มีการต่อรอง สิ้นสุดความสงบสุข “ไม่ได้นินทา พูดความจริง รันเจ้าชู้มาก เค้าอยากบอกให้แม่รู้ เผื่อวันดีคืนดี รันพาผู้หญิงเข้ามานอนด้วย แล้วเค้าจะทำไงละ” “เค้าไม่ทำหรอก แกก็คิดไปเรื่อย แค่เวลากลับห้องเค้ายังไม่มีเลย ไหนจะต้องเรียน เรียนเสร็จต้องไปดูแลอู่ต่ออีก เวลานอนเค้ายังไม่พอเลย” “แม่ว่าเวย์ทำงานเยอะไปป่าวลูก เงินเดือนไม่พอหรอ แม่ให้เพิ่มก็ได้นะ แม่อยากให้ลูกตั้งใจเรียนมากกว่า” ก็จริงอย่างที่แม่ว่านะ เพราะตอนนี้ร่างกายพี่ชายฉันไม่ต่างจากซอมบี้เลย ขอบตาดำเป็นหมีแพนด้าสุด “เวย์ไหวครับแม่ แค่ไม่อยากให้แม่เหนื่อย แค่ไปทำงานที่ร้านแม่ก็เหนื่อยพอแล้ว เวย์อยากแบ่งเบาภาระแม่ครับ” รันเวย์พูดเสร็จก็หันมามองฉันด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าฉันคือภาระแม่ “ถ้าอยากแบ่งเบาภาระแม่ งั้นเวย์ก็เลี้ยงดูเค้าแทนแม่สิ ให้เงินเดือน เช่าห้องให้เค้าอยู่แล้วก็ให้เค้าเลี้ยงแมวด้วย” เพี๊ยะ “โอ้ยย แม่…เจ็บน้าา” “โดนสะบ้าง อะไรที่ห้ามก็ทำหมดเลยนะเราอ่ะ รีบกินข้าวได้แล้ว พี่เขามารับแล้ว” โดนดุแล้วก็โดนตี พร้อมกันทีเดียวไปเลย2in1 “ไปแล้วนะแม่ เดี๋ยวหนูจะกลับมาหาบ่อยๆ” ฉันกอดลาแม่ก่อนจะเดินขึ้นรถของรันเวย์ไป “ขับรถดีๆ นะเวย์ ดูแลน้องด้วย ถึงแล้วโทรบอกแม่ด้วยนะน้องรัก บั่ยบาย” คุณนายรินดายืนโบกมืออยู่หน้าบ้านก่อนรถจะเคลื่อนตัวออกจากบ้านไป ใจหายเหมือนกันนะที่จะต้องไปอยู่ที่ใหม่ ถึงจะไม่ส่วนตัวมากแต่ก็ไมแย่เท่าไหร่หรอก