Celladına Aşık

"Bu hikaye başlarken, ben öldüm." ●●● Arkadaşlarımla her zaman geldiğimiz mekanda oturuyorduk, benim ise gözlerim sadece bir yere kitlenmişti. O da aşık olduğum adama. "Dalga aramıza mı dönsen?" Elimdeki kadehten bir yudum içip, Ateş'e baktığımda sadece alayla sırıtım. "Kızım yeter, Onur'a bakmaktan en sonunda miyop olacaksın." Dedi Asila. "Asila zaten anca bakabiliyorum. Şu halime bak, o kızlarla eğlenirken burdan kıskançlıktan patlıyorum." "Aşkını itiraf etsene." Kesik bir gülme kaçtı dudaklarımın arasında. "Reddedileceğimi bile bile niye böyle bir adım atayım?" "Seni reddeden ölsün beh!" Dedi Ateş, saçıma küçük bir buse kondurup. 4 yıldır Onur diye bir çocuğu seviyorum. Kendisi benden 6 yaş büyük ama bu benim umurumda bile değil. Onu çok ama çok seviyorum. "Ben kaçayım en iyisi. Hem Aylin sultan evde beni bekler." "Tamam güzelim." Diyen Ateş'e ve yanında meyve tabağına dadanmış Asila'ya el sallayıp, dans eden insanları ite kaka çıktım mekandan. İkisi de çok değer verdiğim insanlardı ve küçülükten beri beraberiz. Park ettiğim motorsikletime doğru ilerleyip, kaskımı takıp yola koyuldum. Gece trafik pek olmayınca tüm yollar bana ait oluyordu ve bu muazzam bir şey. Aklıma Onur gelince gaza daha çok yüklendim çünkü beni bir türlü görmemesi zoruma gidiyor. Kavşaktan döneceğim sırada, gelen arabayı görmem ile birden direksiyon hakimiyetimi kaybederken, anlamadığım bir anda düşüp yuvarlandım. Motorum ise hala sürüklenirken, kaldırma çarpıp durmuştu. Düştüğüm yerden doğrulup vücuduma inceledim. Kollarım, ellim ve ayağım kanıyordu. Yavaşça ayağa kalkarken acıyla yüzümü buruşturdum. Az önce aniden önüme çıkan araba durmuştu. Arabanın şoför kapısı açıldığında inen adama bakarken, sertçe yutkundum. Tüm acılarımı unutup sadece ona odaklanmıştım. Allah, böyle yakışıklı bir adamı neden gözlerimden sakınmış. Resmen Zeus'un vücut bulmuş haliydi. Yanıma her adım atışında kalbimin ritmi dengesizleşiyordu. Önümde durarak beni baştan aşağı süzerken, "İyi misin?" Dedi. Sesindeki o erkeksi ton, insanı kendine aşk ederdi. Kafamdaki kocaman kaskla başımı aşağı yukarı salladım. Allah'tan kask var da başımda, adama bakan şaşkın gözlerimi gizleyebilmiştim. Gerçi çıkarayım da heybetine tam şahit olayım. Kaskı çıkarıp, saçlarımı iki yana savururken, yüzümü görmesiyle birden gözlerini kıstı. Yüzündeki ifadeyi okuduğum kadarıyla beni tanımış bir hali vardı ama ben bu adamı ilk defa görüyorum. Yüzünü inceleme fırsatım olduğunda, keskin bakan gözleri, tek bakışta insanı dize getirmeye yeterli olurken, kalemle çizilmiş kaşları ise bunu destekliyordu. İki gözünün arasına oturan estetiği aratmayan burnunun hemen altındaki dolgun dudakları ve belirgin çene hatlarıyla resmen kusursuzdu. Kaslı bedenini saran siyah boğazlı kazak ve altına giydiği siyah kot pantolonla da mükemmel görünüyordu. "İyi olduğuna emin misin? Hastaneye gidelim." Sesimi bulmaya çalışırken, vakit kaybetmeden konuştum. "Gerçekten iyiyim. Yılda bir kez muhakkak böyle bir kaza yaşarım." Dudaklarının kenarı kıvrıldığında, bir an gözümden kalpler çıkmadı değil yani. Motorum aklıma gelince hemen yanına koşarak, önünde diz çöktüm. "Ah Alev'im?" Dedim üzgün bir ses tonuyla çünkü onu evladım gibi severdim. Tabi hiç çocuğum olmadı ama olsaydı bile eşdeğer bir sevgi beslerdim. Kaldırmaya çalıştığım esnada, o adam yanıma gelip hiç zorlanmadan kaldırdı. Kaslarının hakkını cidden veriyor. "İsmi Alev mi?" "Evet." Diye cevaplayıp, motorumun etrafında bir tur dönerek kontrol ettiğimde, çizikler dışında bir hasarı yoktu. "Güzel isim." Ona tebessüm ederken, beklemediğim bir hamlede bulunup kolumdan tutuğu gibi yaralı yeri dikkatle inceledi. Ellini cebine atarak, içinden çıkardığı fuları koluma doladı. "Bir süreliğine idare eder artık." Dokunduğu yerler resmen sızlıyordu. Allah'ım, Onur'a bile böyle hissetmedim ben. "Teşekkür ederim." Diyip kolumu nazikçe elleri arasından çektim. "Bu arada ben Pusat Demirel, memnun oldum." Pusat! İsmi buydu demek ki. "Dalga Çakı, bende memnun oldum." "Tuğra Çakı'nın kızı mısın?" Babamı nerden tanıyor? Gerçi babamı tanımayan mı var İstanbul'da. "Evet." Yüz hatları gerilerek yumruğunu sıktığında, yüzünde anlık oluşan bir tebessümle bana baktı. "Babana selamlarımı söyle Dalga. Görüşürüz." Diyip gittiğinde, arkasından baka kaldım. Görüşürüz mü? Seni bir daha göreceksem eğer bunu dört gözle bekliyor olacağım. Arabasıyla yanımdan hızla geçip gittiğinde, bende motoruma atlayıp eve sürdüm. Eve girince ışıklar kapalıydı ve bu demek oluyor ki annemle babam çoktan uyumuşlar. Odama girdiğim de kolumdaki fuları söküp, yatağımın üstüne atım. Direk duşa girip yaralarımdan akan kanlardan kurtulurken, aklıma Pusat gelip duruyordu. Banyodan saçımı havluyla kurulayarak çıkınca, üstüme çöken yorgunlukla yatağıma oturdum. Yatağın üstüne attığım kanlı fulara gözüm takılınca, yüzümde istemsizce bir sırıtma oluştu. ●Pusat'ın dilinden● Şu anda çocukluk arkadaşım Berk'le beraber şirketeki odamdaydım ve Dalga'yla karşılaştığımda olan biten her şeyi ona baştan aşağı anlatım. "Emin misin Dalga olduğuna?" Çalışma sandalyesine yayılarak oturması yetmiyormuş gibi ayaklarını masanın üstüne koyan Berk'e sinrile çıkıştım. "O'ydu diyorum.!" "Kardeşim koskoca İstanbul'da bir birinize denk gelmenize doğrusu çok şaşırdım." İçimdeki hırsla ayakta odanın ortasında gelip giderken, elimi enseme götürdüm. "Onu bide bana sor. Kaskını çıkardığında bir an emin olamayınca, biraz sohbet etmeye çalıştım ve babasının ismini duymamla artık tam emin oldum. O katilin kızıydı." "Kızla artık tanıştığına göre, planın ne?" Yakınımda duran duvara sol omzumu yasladığımda, Berk'e kararlı gözlerimi dikerek emin bir ses tonuyla konuştum. "O kızı..."