Chapter 02
1820 Words
Bumalik muna kami sa dressing room pagkatapos ng bidding. Mukhang natuwa naman lahat maliban kay Yuki na nakabusangot. Gusto ko sanang kausapin pero naisip kong huwag na lang. Mas mabuti na rin na hindi ako makialam dahil gusto niya namang sabihin, kusa niya iyong gagawin.
"Congratulations, ladies! Sobrang proud ako sa inyo!" Patiling ani Mami Jules. Naroon na rin si Ma'am Rezzie— iyong may-ari ng club. They congratulated us, pero hindi ko alam kung para saan iyon. I mean… we're like being sold to total strangers. May parte sa akin na masaya, but being nervous was way more greater than the happiness I was feeling.
Nag-ayos kami ng kaunti. Nagpalit ng damit para makalabas na sa dressing room at nakilala kung sino man ang "bumili" sa amin.
"Ang taas ng bid mo, France. You know Mr. El Sarique?" Si Yuki ulit iyon. Tapos na siyang mag-retouch. Mukhang mas maliwanag na rin Ang aura niya ngayon, kumpara kanina na para siyang binagsakan ng langit.
"Thank you. Ikaw din naman," sabi ko. "Hindi ko kilala, e." I added while I was doing some retouch for my makeup.
She nodded. A smile was plastered on her face. "Congratulations ulit," she greeted again. "You know what? I felt kinda relieved when I heard him bidding for you. I wasn't surprised with the amount. You know what surprised me is that he's attended an occasion like this. It's so unbecoming of him," aniya.
Kumunot ang noo ko sa mga sinabi niya. Kilala niya ba iyong nag-bid sa akin? Sa tono niya kasi… parang malapit sa kaniya iyong si Mr. El Sharique?
"That El Sharique…" Umiling iling siya. Naroon pa rin iyong nakalolokong ngiti sa kaniyang labi. Lalo akong naintriga.
"Puwede bang tanungin kung bakit mo siya kilala?" Tanong ko nang hindi ko na napigilan. Siguro ginawa ko na rin ang pagtatanong dahil pakiramdam ko ay makatutulong din naman ito sa akin.
"As much as I hate to say this… pero sige na nga. We're cousins, maybe second or third degree?" Hindi niya siguradong sagot pero sapat na iyon sa akin para patunayang tama nga ang hinala kong hindi basta-bastang tao si Yuki. She's from a rich family, too. Just like the bidders.
"Siya rin siguro ang dahilan kung bakit nandito ang lalaking iyon. The nerve of that traitor…" Her jaw clenched after uttering those words. Alam kong iyong nag-bid sa kaniya iyong tinutukoy niya kaya hindi na ako nagtanong.
"By the way, just a heads-up. That boy El Sharique is effing annoying when he's drunk. He'd say silly things, pagpasensyahan mo na lang. I'm saying this to yo, hindi para siraan siya sa'yo. I'm just warning you, sis." She said as she stepped closer to me for a hug.
My eyes widened with what she did, but later on decided to hug her back.
"I'll get going, France. I know we'll see each other again. I just don't know when, but what I know is that it'll be often. Take care of yourself, okay? Bye!" Kumaway pa siya pagkatapos ay lumabas na sa dressing room. I was left there, dumbfounded with all the things I've heard.
Hindi ko tuloy alam kung matutuwa ba ako o lalong kakabahan. Sa huli ay inalis ko na lang iyong mga negatibong bagay sa isip ko. He's kind… iyon na lang ang iisipin ko.
Nang natapos na ako sa pag-aayos ay nagdesisyon akong lumabas na mula sa dressing room. Tamang tama naman na tinawag ako nina Ma'am Rezzie at Mami Jules sa isang table. Kaagad akong lumapit lalo na noong nakita kong kausap yata nila iyong nag-bid para sa akin. Now that I was practically sold, I should at least make a good impression, right?
"Yes po?" I asked when I got to their table. Napatingin din ako kay Mr. El Sarique… at tama naman na nakatingin din siya sa akin. Our eyes met and I suddenly wanted to look away. I… I just can't stand to look him straight in the eye.
Sa paraan ng pagtitig niya ay para akong nasusugatan sa talim. His perfectly angled jaw did not add to the help, either. His whole face was just so intense that I felt my knees getting weak for every passing moment.
Kahit pa para na akong mabubuwal sa kinatatayuan ko ay pinigilan ko ang sarili kong mag-iwas ng tingin sa kaniya.
Hindi ko alam kung gaano na kami katagal na nakatingin sa isa't isa. Ang alam ko lang ay walang gustong pumutol sa kung ano man ang nasimulan.
I saw him pinching his lower lip with his thumb. Lihim akong napalunok. Kakayanin ko pa namang tumitig ng isang minuto pa. Kapag lumagpas na roon, baka tuluyan na akong mabuwal.
"Mr. El Sarique, this is Francine Hernaez. One of our best escorts here…" Mami Jules said. Doon lang ako nagkaroon ng pagkakataong mag-iwas ng tingin. Nagkunwari akong nakikinig kina Mami Jules at Ma'am Rezzie. Hindi na ako umulit na makipagtitigan sa kaniya dahil natatakot na ako na bago matuluyan.
They shared some interesting topics, mainly about business and investments. Saka ko lang din nalaman na isa pala siya sa mga biggest investors sa ilang kilalang mga big businesses sa iba't ibang bansa kabilang na ang Pilipinas, America, at France.
"We wish you the best, Mr. El Sharique. Francine?" Ma'am Rezzie called my name kaya kaagad akong lumingon sa kaniya.
"Take care of Mr. El Sharique. Do as he say," aniya bago naman lumingon kay Me. El Sharique na nakatayo na ngayon dahil sa nagbabadyang pagalis.
"Yes, Ma'am…" Sagot ko na lang din na para bang iyon ang pinakatamang sagot sa lahat ng tanong.
Noong nakaalis na sina Ma'am Rezzie at Mami Jules, hindi ko na alam kung paano ba dapat ang gagawin ko. Para akong batang nawawala at nahihiyang magtanong sa para makauwi na. I just stood beside Mr. El Sharique na para bang wala akong ibang choice kung hindi iyon lang.
"Let's go home," he said and I just nodded as a response.
Nauna siyang maglakad dahil hindi ko nga rin alam kung alin ba sa mga nakaparada sa parking lot ang kaniya. Nawalan din ako ng lakas ng loob na kausapin siya kaya tahimik lang akong sumunod hanggang sa tumigil siya sa harap ng nakaparadang Ferrari.
He then opened the door for me as he instructed me to go inside. Kaagad kong sinunod iyong sinabi niya. I then watched him as he walked in front of the car ang got to his seat.
Malalim na rin ang gabi kaya nasisialisan na rin ang iba pang dumalo kanina.
Isinuot ko iyong seat belt bago ako lumingon sa kaniya na nakatingin na rin sa akin habang ang kaliwang kamay ay nasa manibela at ang isa naman ay nasa clutch.
“Ready?” He asked, I nodded and smiled as a response.
He started the engine. Tahimik ang biyahe pero hindi ako nakaramdam ng pagkailang. It felt more like I was home for the peace and quiet between us.
Paminsan minsan ay nagtatanong naman siya at sinasagot ko naman ng diretso at simple. After that, balik na naman sa katahimikan, but I really appreciate him making an effort for us to have a little conversation as part of the getting-to-know-each-other stage.
It was almost an hour dour drive before his car stopped in front of a black gate. Ni hindi pa nga siya nakabubusina ay bumukas na iyon.
“We’re here,” he said. Umayos ako sa pagkakaupo sa aking upuan. “I already told Manang Sonya to get the room ready for you. I have an office inside the house— third floor, first floor on the right. I stay there most of the time. If you need something from me or anyone inside the house, there is an intercom installed inside your room beside the door.” I nodded as I noted what he just told me.
“Salamat,” I replied without looking at him dahil abala ako ay pagmamasid sa paligid. Even if it was already dark outside, I can still see how this house was made and designed beautifully.
“Let’s get inside. You must be tired now. Magpahinga ka na at malalim na rin ang gabi. I’ll ask more about you tomorrow,” aniya bago siya tuluyang lumabas. I opened the door on my side too and got out of the car. He waited for me at the edge of the stair while his one hand was inside his pocket while the other was holding a suitcase.
Wala rin akong dala ni isang gamit. Ang tanging dala ko lang ay ang sarili ko dahil ipinasunog kasi ni Ma’am Rezzie iyong mga gamit namin bilang tanda raw ng bagong simula.
“Nasa loob ng kwarto mo iyong mga gamit na kakailanganin mo just for tonight. Bukas, I’ll ask my secretary to buy you clothes and other necessities. If you want, you can make a list kung ano pa iyong mga kailangan mo tapos ibigay mo na lang kay Manang Sonya at siya na ang bahala.”
“Salamat,” was the only word that I managed to utter.
“You’re welcome,” he said as he stared at me for a couple of seconds.
“N-Nga pala… may sarili akong kwarto?” Naguguluhan kong tanong. Hindi ba kasama iyong sa iisang kwarto kami matutulog sa bayarn niya? Hindi naman sa gusto ko, pero tinanggap ko na rin naman na ganoon nga ang magiging kapalaran ko sa pinasok kong ‘to.
“Yes,” sagot niya. “I know you’d be uncomfortable sleeping with me as you consider me a stranger. Even with the fact you were sold to me, I still don't want you to think that it is just because of my carnal needs. Kasi kung iyon lang ang habol ko sa’yo, I’m sure there’s a lot of girls out there willing to sleep with me without me spending any penny,” he stated.
I swallowed the bile on my throat as I nodded my head.
“Matulog ka na. Have a good sleep.” Then he walked away, leaving me with just the maid standing beside me.
“Halika na, Ma’am. Sasamahan na kita paakyat sa kwarto mo. Ako na muna ngayon kasi tulog na si Manang Sonya. Ako nga pala si Kiray, Ma’am,” pagpapakilala niya habang iginigiya niya ako paakyat.
“Nice to meet you, Kiray. Kahit Francine na lang, huwag ng Ma’am,” sabi ko.
“Ay sige po, Ma’am— este Francine.” Bumungisngis pa siya.
When we finally got to the room, she toured me a little and it helped me to get familiarized. Nagpaalam na rin naman siya pagkatapos.
Nang ako na lang ang naiwan ay nagbihis muna ako ng damit. Naglinis ng katawan pagkatapos ay bumalik na sa kama.
This is going to be my new home now. I just hope I can be as happy as I want to be while I am here.
- Writer
