เรื่องราวของรักEP.2
762 Words
นั่งรถมาไม่นานก็ถึงที่พักรันเวย์ เพราะจากก็อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ แต่จะให้ตื่นเช้ามาเรียนเดินทางเป็นชั่วโมงคงจะไม่ไหว จึงเลือกที่จะย้ามาอยู่ข้างนอกเพื่อความสะดวกมากกว่า
“เดี๋ยวนะ เวย์ไม่ได้อยู่ที่เก่าที่เค้าเคยมาครั้งนั้นหรอ” เพราะฉันจำได้ว่าที่มากับแม่ครั้งก่อนหอพักเวย์ไม่ใช่แบบนี้
“ป่าว เค้าย้ายคอนโดอ่ะ พอดีมีปัญหานิดหน่อย”
“อ่อออ แล้วที่นี่เดือนเท่าไหร่หรอ”
“นี่เป็นคอนโดเพื่อน มันให้ราคากันเองไม่เท่าไหร่หรอก”
“ชิ แค่นี้ก็บอกไม่ได้ กลัวเค้าไปฟ้องแม่หรือไง”
“หึ… รีบขนของขึ้นห้องได้แล้ว เค้าต้องไปทำงานต่อ”
หลังจากนั้นฉันกับรันเวย์ก็ขนของเข้ามาที่ห้องแล้วทำความสะอาด ใช้เวลาไปมากพอสมควร เมื่อใช้แรงเยอะข้าวที่ทานมาเมื่อเช้าก็ย่อยจนหมด ตอนนี้เวลาเกือบจะเที่ยงแล้วชวนเวย์ไปหาอะไรกินดีกว่า
“เวย์ เค้าหิวอ่ะ ไปกินข้าวกันมั้ย”
“เดี๋ยวเค้าต้องไปทำงานกลุ่มอ่ะ รักไปคนเดียวได้มั้ย” หึ แม่นะแม่ มีอะไรพี่จะได้ช่วยได้ แค่ไปกินข้าวเป็นเพื่อนยังทำไม่ได้เลย
“ไม่อ่ะ เวย์ไปไหนเค้าไปด้วย เค้าไม่อยากกินข้าวคนเดียว” ฉันตอบกลับอย่างเด็กเอาแต่ใจ
“ไหนว่าอยากใช้ชีวิตคนเดียว แค่กินข้าวเอง”
“ไม่เอา ก็มาอยู่กับเวย์แล้ว เค้าจะใช้ชีวิตคนเดียวไปเพื่อ”
“…”
“หึ ไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวเค้าไปเปลี่ยนชุดแบบ เวย์รอตรงนี้นะห้ามไปไหน วันนี้เค้าจะตามติดเวย์เลยคอยดู”
บนรถ
“รัก เค้าต้องทำงานนะ เพราะงั้นอย่าดื้อ อย่าซน หิวก็สั่งมากินถ้าเบื่อก็อดทนเพราะเค้าไม่มีเวลาเล่นด้วย”
“รับทราบค่ะ” ฉันตอบรับคำสั่งของพี่ชาย
เวย์พาฉันมาสถานที่หนึ่งดูแล้วน่าจะเป็นอู่ซ่อมรถแหละ เพราะดูจากสภาพแวดล้อมรอบๆ และดูจากรถที่จอดอยู่ข้างๆ
ฉันเดินตามติดรันเวย์เข้ามาด้านใน พลันมองไปรอบๆ ดูจะเป็นอู่ซ่อมรถที่ใหญ่มากเลยทีเดียว มีทั้งรถยนต์แล้วก็บิ๊กไบค์ ท่าทางจะเป็นอู่ที่ซ่อมแต่รถราคาแพงจริงๆ
“เดี๋ยวรักรอเค้าที่ห้องนี้ก่อนนะ แล้วเดี๋ยวเค้ามา” เวย์พูดเสร็จก็เปิดประตูเดินนำฉันเข้ามาในห้อง เป็นห้องขนาดไม่ใหญ่ รอบๆ จะเป็นกระจกใสคิดว่าน่าจะเอาไว้มองการแข่งข้างล่าง
“แล้วเวย์จะไปไหนอ่ะ”
“เค้าจะไปทำงานอีกห้องหนึ่งอ่ะ อยู่ตรงข้างห้องนี่แหละ มีอะไรก็ไลน์มาละกัน ไปนะ” พูดเสร็จเขาก็เดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งฉันไว้ในห้องคนเดียว ถ้ารู้ว่าจะทิ้งอย่างงี้ อยู่ห้องไม่ดีกว่าหรือไง
เมื่อฉันระรึกได้ว่าตัวเองนั้นหิวข้าวมากๆ จึงทำการสั่งอาหารและดูซีรี่ย์รอระหว่างรออาหารมาส่ง
?กริ้งงง
[แกถึงย้ยห้องหรือย้ายบ้านห้ะ ยัยรัก ไม่โทรมาบอกอะไรเลยนะ]
“พึ่งย้ายเสร็จเหอะ ข้าวฉันยังไม่ได้กินเลยค่ะ” ฉันตอบกลับเพื่อนของฉันที่โทรมา ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งที่เรามาเรียนมหารัยยเดียวกัน ชื่อแก้มยุ้ย เรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก เป็นเพื่อนสนิทคนเดียวที่มีอยู่ เลยไม่อยากทิ้งกันไปไหนจึงคิดว่าจะมาเรียนที่เดียวกัน แถมยังเป็นคณะเดียวกันอีกด้วย
[แกเล่นหายไปเลย นึกว่าย้ายบ้านด้วยนะสิ]
“…”
[แล้วสรุปแกต้องไปอยู่กับพี่ชายใช่มั้ย]
“อือ อ้อนวอนแล้วแต่ไม่เป็นผล” คิดแล้วก็เศร้าไม่หาย ในระหว่างที่กำลังคุยโทรศัพท์กับเพื่อนอยู่นั้นฉันก็เห็นใครคนหนึ่งกำลังเดินถือถุงอาหารผ่านห้องของฉันไป แต่ถุงอาหารนั้นมันเหมือนกับที่ฉันสั่งเลยนิ ขโมยหรอ
“แก เดี๋ยวฉันโทรกลับนะ พอดีมีสายซ้อนเข้ามาหน่ะ” พูดเสร็จก็รีบตัดสาย แล้วก็พบว่าคนส่งอาหารโทรมาแล้ว แต่ฉันไม่ได้รับ ฉันมั่นใจเลยทันทีว่าเป็นของฉันจึงรีบเดินออกไปดักคอหน้าห้องทันที
“โทษนะคะ ถุงอาหารนั้นของฉะ…” ห๊าาา เดินไปแล้ว ไม่สนใจเลยหรอแล้วเขาคนนั้นก็เดินเข้าห้องไปอย่างหน้าตาเฉย
- Writer
