ดวงใจคิมหันต์

สมาร์ทโฟนเครื่องหรูในมือหนา กำลังฉายภาพผู้หญิงที่มีใบหน้าสวยหวาน รูปร่างที่เห็นเพียงแค่ครึ่งตัว แต่ก็รู้ได้ว่าหุ่นเธอนั้นน่าขย้ำขนาดไหน เธอกำลังยืนให้สัมภาษณ์กับนักข่าวอยู่ ใบหน้าสวยหวานนั้นดูมั่นใจ ขณะตอบคำถามสื่อที่ต้องการรู้เกี่ยวกับชีวิตรักของเธอ ‘ผู้ชายในสเปคของน้องยี่หวาเป็นแบบไหนคะ’ ‘ก็คงเป็นผู้ชายธรรมดานี่แหละค่ะ’ ใบหน้าสวยแทบจะไม่มีรอยยิ้มเลยขณะตอบคำถาม แต่เพียงแค่ใบหน้าหวานๆของเธอ ก็สามารถดึงดูดใจคนที่ถือโทรศัพท์อยู่ ได้มากพอแล้ว ‘กว้างไปนะคะ ลองยกตัวอย่างมานิดนึงได้ไหมคะ คือหนุ่มๆหลายคนเขาฝากถามมา’ นักข่าวยื่นไมค์ไปใกล้อีกครั้ง คงหวังว่าข่าวคราวนี้จะช่วยให้งานของตัวเองดังขึ้นมาได้ ‘ก็คงเป็นผู้ชายที่ไม่เจ้าชู้ รักหวาคนเดียว ไม่เที่ยว ไม่นอนกับคนอื่น รวยจนไม่ว่า ขอแค่ไม่เป็นภาระก็พอ’ “แม่ง! ตรงข้ามกับกูหมดเลย” มือหนากดออกจากสิ่งที่ดู สบทดังลั่น เมื่อบทสัมภาษณ์ที่ดูมานาน ไม่ตรงกับสิ่งที่ตัวเองเป็นเลยสักอย่าง “อะไรวะ? มึงดูสัมภาษณ์ของน้องยี่หวาอีกแล้วเหรอ” “ไม่นะคิม อย่างน้อยมึงก็ไม่เป็นภาระเขาแหละหนึ่ง” “กูมีดีแค่นั้นเองเหรอวะ” สายตาคู่คมมองเพื่อนสาวสลับกับเพื่อนชายสองคนไปมา บทสัมภาษณ์ของดาราที่ชื่อยี่หวาเขาดูจนจำได้ ดูซ้ำไปซ้ำมาวันละหลายๆรอบ เพื่อหาส่วนที่ตัวเองพอจะตรงกับเสปคของเธอบ้าง แต่ก็ไม่มี มีเพียงข้อเดียวจริงๆ อย่างที่เพื่อนว่า ตรงที่ไม่เป็นภาระของเธอ จิรามองหน้าเพื่อนชายอย่างสงสาร แต่แววตาแสดงออกถึงความสมเพชอย่างเปิดเผย เธอไม่เคยเห็นเพื่อนแสดงอาการสนอกสนใจ ใคร่จริงจังกับใครขนาดนี้มาก่อน อยากจะช่วยอยู่หรอก แต่ลำพังตัวเองยังเอาตัวไม่รอด เลยไม่รู้จะช่วยยังไงดี “ไม่ตรงเสปคแล้วมันยังไง ของพวกนี้มันเปลี่ยนกันได้ รวมทั้งนิสัยด้วย” ผู้ชายที่เรียบร้อยที่สุดในกลุ่มพูดขึ้น ในขณะที่เพื่อนทั้งสามคนมองหน้าเขาเงียบๆ เหมือนอยากรู้ว่าเขากำลังจะสื่ออะไร “มึงจะเปลี่ยนเหี้ยให้เป็นคน ยากไปมั้ง” กางเขนมองหน้าต้นเหตุของเรื่องพลางส่ายหน้า เพื่อนเขาไม่ตรงเสปคยี่หวาสักอย่าง อย่าพยายามเลย ปล่อยน้องเขาไปดีมีสุขเหอะ “ไอ้xxxx ” เจ้าของเรื่องพ่นคำด่าเพื่อน ให้มากกว่าที่เพื่อนด่าตัวเอง ถ้าไม่เกรงใจตำแหน่งงานของมัน เขาลุกขึ้นก้านคอมันไปแล้วครับ ซังขี้ปากมันนัก ถ้าเขาเหี้ย มันก็เหี้ยพอกัน บางทีอาจจะเหี้ยกว่าด้วยซ้ำ เพราะมันไม่คิดจะเปลี่ยนตัวเองเลย “ที่พธูพูดก็ถูกนะ อยู่ที่ว่ามึงจะทำตามหรือเปล่า” จิราเห็นด้วยกับสิ่งที่พธูพูด คนเราแค่วางมาตรฐานขึ้นมาเป็นตัวเลือกให้ตัวเองเท่านั้นแหละ แต่พอคบกันจริงๆ มันก็ไม่ค่อยตรงตามที่หวังเท่าไหร่ เธอเรียนรู้เรื่องพวกนั้นมาเยอะ คนที่คบด้วยแต่ละคน บอกเลยห่างไกลเสปคเธอทุกคน “มึงว่าไงล่ะเพื่อน จะยอมทำตัวเจี๋ยมเจี้ยมไปจีบเขาไหม” กางเขนเองก็อยากรู้ว่าเพื่อนสนใจเธอคนนั้นเล่นๆ หรือสนใจขนาดที่อยากได้ใคร่ครอบครอง น้องยี่หวาสวยน้อยซะที่ไหนล่ะ แม้จะดูร้ายๆ แต่เขาว่าเหมาะกับเพื่อนชายตัวเองมากทีเดียว คนแบบยี่หวานี่ละ น่าจะพอปราบเพื่อนเขาได้ คิมหันต์นั่งชั่งใจอยู่นานพลางกระดกเหล้าในมือขึ้นดื่ม เขาคิดเรื่องนี้มาตั้งแต่เจอยี่หวาในหน้าจอครั้งแรก และยิ่งมีโอกาสได้เจอตัวจริง เขายิ่งคิดหนัก การจะเป็นที่รักของใครสักคน มันต้องทำยังไง ไอ้ตัวเขามันก็เสเพลมากเรื่องผู้หญิง ที่เธอบอกว่าไม่เจ้าชู้มันดูห่างไกลเขาเหลือเกิน “เราว่าคิมหาคนใหม่ง่ายกว่า” พธูสรุปเมื่อเห็นเพื่อนนั่งเงียบอยู่นาน ให้คิมหันต์เลิกเจ้าชู้ และรักหนูคนเดียวอย่างที่ยี่หวาพูดนะเหรอ มันยากกว่าการเห็นหมาบินได้ซะอีก คิมหันต์ขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิงมาแต่ไหนแต่ไร นิสัยก็ร้ายดุ ขี้รำคาญ ถึงเปลี่ยนได้ก็คงไม่นาน เขาว่าหาคนที่เหมาะกับนิสัยตัวเองน่าจะดีกว่าเปลี่ยนตัวเองให้เป็นในแบบที่คนอื่นชอบ “กูอยากลอง” คิมหันต์ตอบเพื่อนไปด้วยใบหน้าแน่วแน่ คนที่ตรงใจมีมาไม่บ่อย แล้วเขาต้องปล่อยให้หลุดมือไปไหม? “ลองดูว่าลีลาจะถูกใจแกหรือเปล่างี้เหรอ” จิราแซวพลางหัวเราะ เพื่อนเขามันสนใจแค่เรื่องบนเตียงเท่านั้น ผู้หญิงที่คบด้วยส่วนมากเพราะถูกใจลีลา ไม่เห็นคิมหันต์ถูกใจใครเพราะรู้สึกรักสักคน “อย่าพูดงี้ดิ น้องเขาเสียหาย” “งุ้ย! มีนงมีน้องด้วย” เสียงหัวเราะและพูดคุยอย่างสนุกสนานของโต๊ะข้างๆ ทำให้เจ้าของชื่อที่แอบหลบมานั่งดื่มเพียงลำพังมุ่ยหน้า ถูกพูดลับหลังเคยอยู่แล้ว และโดนบ่อยด้วย แต่ได้ยินเองกับหู ดูเองกับตารู้สึกโกรธชะมัด ใบหน้าสวยหวาน ปราศจากรอยยิ้ม และเริ่มหน้าตึงขึ้นไปทุกที ดวงตากลมโตหรี่มองผู้ชายที่ดูสนอกสนใจเธอมากกว่าใคร จดจำทุกถ้อยคำและใบหน้าของเขาไว้ในใจเงียบๆ เพื่อเลี่ยงการพบกันอีก แม้ใบหน้านั้นจะดูดีมากจนอยากจะกระโจนใส่ก็เถอะ แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้ “ยี่หวา ยี่หวาใช่ไหมครับ” ไม่ใช่แค่ยี่หวาที่ตกใจกับเสียงทักที่ดังแข่งกับเสียงเพลงเหมือนดีใจ คนโต๊ะข้างๆที่นินทาเรื่องเธอก็ดูตกใจไม่น้อย คนทั้งสี่ที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ รวมสายตาจดจ้องผู้หญิงที่ถูกทัก ยิ่งมองเห็นใบหน้าเธอชัดเจน คนทั้งหมดยิ่งทำหน้าตกใจ ก่อนจะเริ่มเลยไปที่โต๊ะข้างๆ จนกลายเป็นว่าตอนนี้รอบตัวยี่หวา ทุกคนกำลังจ้องมองมาที่เธออย่างสนอกสนใจ “ทักคนผิดแล้วค่ะ” ยี่หวายังคงนั่งนิ่ง ยกแก้วเหล้าขึ้นจิบอย่างไม่สนใจจะรักษาภาพลักษณ์การเป็นดาราของตัวเอง ถึงจะมีคนรู้ เธอก็ไม่แคร์หรอก ในเมื่อนี่ไม่ใช่เวลางาน คนเราก็ต้องมีชีวิตเป็นของตัวเองบ้าง “มึงว่าใช่ไหม?” คิมหันต์รู้สึกตื่นเต้นแปลกๆ เขาว่าใช่เธอแน่ๆ แต่ไม่แน่ใจเพราะคำพูดปฏิเสธของเธอนั้นแหละ เกิดทักผิดแล้วหน้าแหกขึ้นมา หมอคงไม่รับเย็บหน้าให้เขาแน่ “ไม่น่าใช่มั้ง ยี่หวาอะไรจะจืดขนาดนั้น” จิราไม่เคยเห็นยี่หวาหน้าสด คือเอาจริงๆเธอไม่ได้สนใจยี่หวามากขนาดนั้น รู้แค่ว่าน้องเป็นดาราทำงานผ่านตาบ่อยๆ แต่ก็ไม่ได้สนใจ เธอจำหน้าคนไม่เก่งซะด้วย ยิ่งหน้าผู้หญิงที่คิมหันต์ชอบยิ่งไม่ใคร่สนใจจะจดจำ “ก็ใช่แหละ” พธูสรุป เขานั่งมองสำรวจผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงนั้นมานานแล้ว เพราะเขากับเธอนั่งหันหน้าเข้าหากัน แต่เธอเหมือนอยากจะดื่มเงียบๆ เขาจึงไม่อยากบอกเพื่อนว่าพวกมันกำลังนินทาเธอระยะเผาขน กลัวพวกมันไปรบกวนการดื่มของเธอ