Stan's Obsession (Last Story of Womanizer)

Yasmine Hinintay ko munang matapos si ma’am sa pagsasalita hanggang sa makalabas ito, tsaka ko niligpit ang notebook ko at nilagay iyun sa loob ng bag. I stared at my wristwatch, hinintay ko na tumapat ang mahabang kamay ng orasan sa twelve. "Five… four… three… two… one…" I said in a faint voice and bit my lower lip while staring outside the window waiting for someone. Nasa gilid lang ako ng bintana nakaupo, ang pwesto na gustong-gusto ko sa loob ng classroom. Sumilay agad ang ngiti sa labi ko nung makita si Stan kasama ang mga kaibigan niya. He was walking while his one hand inserted on his pocket, tamad na nakasampay ang bag niya sa isang balikat nito at masungit na naglalakad. Ethan, his friend, jumbled his hair and run away. Sumimangot panandalihan si Stan at marahan na umiling dahil sa ginawa ng kaibigan. He fixed his hair using his one hand, pakiramdam ko dahil sa ginawa niyang yun ay unti-unting natutunaw ang puso ko. I was like floating in the sky while embracing the warm wind on my skin. Hinawakan ko ang dibdib ko, and it was freaking beating loud and fast. Mas nagunaw ang mundo ko nung makita ko siya na panandaliang ngumiti. Alam ko sa sarili ko na hindi ito simpleng paghanga kay Stanfield o atraksyon, alam ko na higit pa ito sa pagkagusto. But admiring him is not illegal. Right? Agad ding naglaho ang ngiti sa aking labi nung lapitan ni Stan ang babaeng tinuturo ni Ethan kanina lang. The girl has white fair skin, she looks like a foreign model, mahaba ang blonde na straight na buhok at matangkad. She stopped walking when Stan blocked her way, mag-isa lang siya na naglalakad habang hawak ang isang libro. Yeah! I'm in love with a guy who doesn't even know the meaning of love. Sa apat na taon na pagmamasid ko sa kanya, nakita ko kung paano niya paglaruan ang mga babae at kung paano niya ito palitan ng ganun kadali. I know him, everyone does. But I know for sure, hindi niya ako kilala. Stanfield Santiago, a man who loves to chase women. A man who takes everything as a challenge, kapag maramdaman niya na hindi na siya nacha-challenge sa isang bagay ay bibitawan na niya. And it applies to everyone, lalo na sa babae. I saw Stan extended his hand to the girl in front of him. Malinaw sa akin kung paano namula ang babae, hindi ko alam kung dahil ba sa init ng panahon, make up o dahil kay Stan. While Stan was introducing himself to the girl, Rino and Ethan were grinning meaningfully on the corner near him, ang dalawa sa mga matalik na kaibigan niya. Naghigh-five ang dalawang kaibigan ni Stan matapos magpaalam ng babae. Believe me or not, alam ko ang ginagawa nila. It is a bet and a dare, sigurado ako na yun ang dahilan kung bakit niya nilapitan ang babae. Hindi ko alam kung sino sa dalawa ang nag-utos kay Stan pero alam ko na isa sa kanila yun. The three of them started walking to their own classrooms. I sighed deeply while still staring outside the window. I hate this feeling, alam ko kung anong klaseng tao si Stan, kung ano ang ginagawa niya sa mga babae. I'm also a girl but like those other girls, I can't stop myself falling from him over and over again. I am Yasmine Tin Oclarez, a smart and dull person. Maybe that's the disadvantage of being smart, I am no fun at all. Stan will never understand me and I will never understand him either. He loves challenges and exciting events while I prefer to sit in the corner and read books. I am the girl he will never notice at all, hindi na din naman ako umaasa pa na mapansin niya. "Andiyan na si ma'am!" Napaayos ako ng upo sa sinabi ng katabi ko. Nang tumingin ako sa unahan ay wala pa naman yung teacher namin kaya binalingan ko ang katabi ko sa upuan na si Chennen, she is my classmate for this year, minsanan ko na siyang nakita noon sa iilang events pero ngayon ko lang siya nakilala dahil ngayon lang kami naging magkaklase. "Sinong tinitignan mo?" she asked sweetly. "Wala," tipid kong sagot at mabilis na umiwas nang tingin. Nilabas ang libro para sa next subject namin. I saw her pouted her lips while still glancing outside the window. "Akala ko meron kang tinitignan. Did you saw the womanizers? Ganitong oras sila dumadaan para sa math subject nila." Nang balingan ko siya ay nagniningning ang mga mata nito habang nakatingin sa kawalan. How did she know that? Malamang Yasmine! Halos karamihan naman ng babae dito ay baliw sa magkakaibigan na yun. Hindi lang ikaw ang may alam tungkol sa kanila, madami kayo. Chennen is also one of the popular girls on our campus, dahil may magandang family background at pagiging socialite person ay madami siyang kaibigan. Hindi katangkataran pero hindi din ganun kababa, enough ang height niya para sa isang grade 10 student. She has this pouty glossy lips, foreign white skin, and an ash-gray color sa dulo ng buhok niya. Nakikipagsabayan din pagdating sa academic, but I can proudly say that I am the top 2 in our batch. "Wo-womanizers?" takang tanong ko sa kanya. She shrugged her shoulders, nakapangalumbaba siya sa ibabaw ng lamesa niya habang nakatingin sa labas ng bintana na para bang may hinihintay. "That's what students on our campus call them. I'm sure alam mo naman ang ibig sabihin nun at alam mo naman kung bakit tinawag sila ng ganun," she explained and glanced at me then smiled again. "Sayo ko lang narinig yun," tipid kong usal. She giggled and slapped my arms playfully, napakunot lang ako ng nuo dahil sa ginawa niya. "Hello? As far as I know, wala kang kinakausap dito sa room. Our classmates said that you don't have friends here." She's talking like we are friends already. Hindi na lang ako nagsalita pa at binuksan ang pahina kung saan ang huling discussion ng teacher namin. Takang napatingin ako sa kanya dahil sa paglahad niya ng palad sa akin, dahilan para matakpan ang binabasa ko. "I know, I know. Last week pa nagsimula ang klase pero I want to formally introduce myself to you. I'm Chennelyn Anderson," malapad ang ngiti niya habang nakatingin sa akin at hinihintay ang pagtanggap ko ng kamay niya. "I'm--" "Yasmine Tin Oclarez. Yes, nice meeting you," pagputol niya sa sinabi ko. She shake my hands, alanganin naman akong napangiti sa kanya. "I really admire your poems last year, section niyo ang nanalo. Isa ako sa mga naging kalaban mo," kuwento niya. I know that. I'm good knowing people. Hindi mahirap sa akin na kilalanin siya lalo na at popular din kahit papaano. "Yours too are good," tipid kong tugon sa kanya. She giggled and took her book out of her bag. Nagkuwento pa siya saglit ngunit nang dumating na ang teacher namin ay hindi na kami muling nagkausap pa dahil nagsimula na rin naman ang klase.