หลงรักเมียเด็ก

พี่จ้า กับ นาบี

ท่ามกลางธรรมขาติที่เขียวขจีมีบ้านหลังใหญ่ที่ถูกโอบล้อมไปด้วยต้นไม่นานาชนิดอยู่ 1 หลัง ซึ่งในบ้านหลังนี้มีเพียงคนแก่ 3 คนอยู่ด้วยกันตามลำพัง จะมีก็แต่หลานเพียง 2 คนนั่นก็คือ จ้ากับนาบีที่คอยแวะเวียนมาอยู่เป็นเพื่อนในช่วงปิดเทอม

คุณปู่อิ่ม อายุ 70 ปี มีลูกชายอยู่เพียงคนเดียวก็คือ คุณนเรศ อิศวเดชากุล ที่เป็นผู้สืบทอดนามสกุลของคุณปู่อิ่มกับภรรยาที่เสียไปได้ 1 ปีแล้ว ลูกชายเพียงคนเดียวของคุณปู่ไม่มีหลานชายออกมาให้คุณปู่เลยสักคน มีเพียงแค่หลานสาวเพียงคนเดียวเท่านั้น นั่นก็คือ...นาบี

คุณยายนวล อายุ 68 ปี มีลูกชายคือ คุณเจษฎา พิพัฒน์วานิช และลูกสาวคือ คุณจิราพร พิพัฒน์วานิช ทั้ง 2 คนแต่งงานมีครอบครัวกันหมดแล้ว คุณเจษฎาแต่งงานกับภรรยามีหลานชายสืบทอดนามสกุลให้คุณยายนวลได้ถึง 2 คน ส่วนจิราพรลูกสาวอีกคนก็มีหลานชายที่ชื่อจ้า แต่เพราะสามีของเธอเสียไปตั้งแต่ลูกชายของเธอคลอดได้เพียง 15 วันเท่านั้น จิราพรจึงมาใช้ชีวิตอยู่กับแม่ของตนเองที่บ้านสวนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

หลังจากที่ภรรยาของคุณปู่อิ่มเสียไปคุณตาก็กลายเป็นโรคซึมเศร้าจนนเรศลูกชายของเขารู้สึกเป็นห่วงมาก จึงหาเวลาพาพ่อของตนไปเที่ยวในที่ที่อยากไป และคุณปู่อิ่มก็เลือกมาเที่ยวที่บ้านเก่าที่เขาเคยจากมาเมื่อสมัยวัยหนุ่ม และที่นี่เองที่คุณปู่ได้มาเจอกับคุณยายนวลรักครั้งแรกของคุณปู่สมัยมัธยม คุณตาอิ่มรู้ว่าคุณยายนวลเลิกกับสามีไปนานแล้วและก็เลี้ยงลูกทั้ง 2 คนมาคนเดียวตลอด หลังจากนั้นคุณปู่ก็คอยแวะเวียนมาหาคุณยายนวลเรื่อยๆจนความรักความผูกพันเริ่มก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง และทั้ง 2 คนก็ตัดสินใจใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันและพวกท่านก็ซื้อที่ดินปลูกบ้านอยู่ด้วยกัน 1 หลัง เพื่อเอาไว้รองรับสมาชิกทุกคนที่คอยแวะเวียนมาพักหรือมาหากันได้สะดวก แต่ก็จะเห็นมีแค่จ้าลูกชายเพียงคนเดียวของจิราพร และ หลานสาวอย่างหนูนาบีลูกสาวเพียงคนเดียวของนเรศที่แวะเวียนมาหาคุณตาและคุณยายที่บ้านสวนหลังนี้แทบจะทุกเดือน

บ้านสวนคุุณตาคุณยาย

"กินอะไรอะ..?"

"เค้าซื้อมาให้คุณปู่กับคุณย่าไม่ต้องมายุ่งเลยนะ.."

"ยัยขี้ง๊ก.."

"พี่จ้า อย่านะ หยุดเลย.."

พี่จ้ายื่นมือมาจะหยิบขนมที่อยู่ในชามที่นาบีเตรียมเอาไว้ให้คุณปู่กับคุณย่า คนอะไรไม่รู้ขี้ตะกละชะมัดเลย

"น้าจีคะ พี่จ้าจะมาแย่งอาหารของคุณปู่คุณย่าค่ะ.."

"จ้า เลิกแกล้งน้องได้แล้วนะ.."

"ผมแค่ขอกินคำเดียวเอง แค่นี้ก็ต้องง๊กด้วย.."

"ก็นี่มันของคุณปู่คุณย่านี่คะ.."

"ไม่กินก็ได้ ขี้ฟ้องเก่งจริงๆ.."

พี่จ้าเดินไปแล้วแต่ก็ยังยื่นมือมาผลักหัวฉันจนผมฉันกระเซิงไปหมด

"คุณปู่ขา คุณย่าขา นาบีซื้อขนมมาฝากค่ะ.."

"เสียงนาบีนี่ดังมาแต่ไกลเลยนะ.."

"เสียงแห่งความคิดถึงคุณปู่กับคุณย่าไงคะ.."

"ย่าไม่มีหลานสาวเลยสักคนมีก็แต่หลานชาย อิจฉาคุณปู่จริงๆที่มีหลานสาวน่ารักอย่างนาบี"

"อิจฉาทำไมครับคุณยาย มีหลานชายอย่างผมดีจะตายมีหลานสาวอย่างนาบีปวดหัวตายเลย"

"ตามมากัดถึงในนี้เลยนะ.."

"คุณตาครับ ดูหลานคุณตาซิมาว่าผมเป็นหมาอะ.."

"ขี้ฟ้อง.."

"ก็เมื่อกี้เธอยังฟ้องแม่ฉันได้เลย..ถือว่าเราหายกัน.."

"ไอ้พี่จ้าบ้า.."

"ยัยนาบีกวนประสาท.."

ทั้ง 2 คนเถึยงกันไปมาจนลั่นบ้าน แต่ 2 ตายายกลับหัวเราะชอบใจที่เห็นหลานทั้ง 2 คนทะเลาะกัน เพราะเวลาไม่มีทั้ง 2 คนอยู่ในบ้านบ้านมันเงียบมากๆ แต่วันนี้บรรยากาศในบ้านทั้งบนโต๊ะอาหาร สวนหน้าบ้าน และรอบๆบ้านก็ได้ยินเสียงทะเลาะของทั้ง 2 คนตลอดทั้งวัน

"คุณเครียดอะไรคะ..?"

"ผมกังวลเรื่องนาบี.."

"เรื่องที่คุณจะให้นาบีแต่งงานกับตาจ้านะหรอคะ..?"

"ใช่..ผมไม่รู้ว่าผมบังคับหลานเกินไปหรือเปล่า..?"

"ฉันก็กังวลค่ะ ฉันกลัวว่าตาจ้าจะไม่ยอมแต่งงานกับนาบี.."

2 ตายายนั่งคุยกันที่บริเวณระเบียงห้องนอนชั้นบนด้วยสีหน้ากังวล

"แต่ถ้าเราบอกพวกเขาด้วยเหตุผล ฉันเชื่อนะคะว่านาบีแล้วก็ตาจ้าจะต้องเข้าใจ.."

"ผมก็อยากให้มันเป็นแบบนั้น..'

"แล้วคุณจะบอกเรื่องนี้กับนาบีและก็ตาจ้าเมื่อไหร่คะ..?"

"วันเกิดของผมในอีก 3 วันข้างหน้านี้.."

....