เสียใจ
1447 Words
Chapter 1
คลับหรูใจกลางเมือง
เสียงดนตรีดังสนั่นเข้าไปในโสตประสาท ผู้คนมากมายล้วนแต่โยกกายไปกับเสียงเพลง พร้อมกับส่งเสียงร้องเพลงไปกับนักร้อง ที่กำลังร้องเพลงเศร้า ๆ อยู่บนเวที
ไอริส นั่งเงียบมือกุมแก้วเหล้าเอาไว้พลางป่ายน้ำตาตัวเองอยู่บ่อยครั้ง ในหัวมีแต่คำถาม เธอผิดอะไรนักหนา คนรักที่คบมาหลายปี ถึงได้นอกใจแอบแซ่บกับผู้หญิงคนอื่นในคอนโด
เธอจับได้วันนี้ จับได้คาหนังคาเขา คนรักของเธอกำลังกระแทกผู้หญิงคนนั้นอย่างเมามัน ส่งเสียงครวญครางดังไปทั่งห้อง ถ้าเธอไม่แอบมาเซอร์ไพรส์ ก็คงไม่เห็นว่าเขานอกใจ
อุตส่าห์จะมาเซอร์ไพรส์เขา แต่เขากลับเซอร์ไพรส์เธอมากกว่า เธอเจ็บใจแค้นใจเป็นที่สุด
ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ผู้หญิงร่าน รู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้วยังอ้าขาให้ถึงที่ คิดแล้วมันแค้น คิดแล้วเจ็บใจ ไอ้พวกคนสารเลวทำร้ายเหยียบย่ำหัวใจเธออย่างเลือดเย็น
“เป็นไรไอริส นั่งหน้าเครียดเชียว” นันท์นลินหย่อนก้นลงเก้าอี้ตรงข้าม เอ่ยถามเพื่อนสาวอย่างห่วงใย
“ก็พี่ปุริมทร์น่ะสิ ฮึก!”
“พี่ปุริมทร์ทำไม?”
“เขานอกใจฉัน”
“ตายห่า ให้ฟ้าผ่าตาย พี่ปุนออกจะรักแกขนาดนั้น เขากล้านอกใจแกได้ยังไง” รักษ์นารานั่งลงเก้าอี้อีกตัว
“นั่นสิ ไม่อยากจะเชื่อเลย” นันท์นลินทำเสียงไม่อยากจะเชื่อ ที่ผ่านมาไอริสกับปุริมทร์รักกันดีมาตลอด ไม่มีวี่แววว่าจะนอกใจไอริสเลย เหตุใดถึงมีเรื่องนอกใจแบบนี้ขึ้นมา แต่ก็อย่างว่าแหละ ใจผู้ชายยากแท้หยั่งถึง สงสารก็แต่เพื่อนรัก ไม่รู้นานแค่ไหนถึงจะทำใจกับเรื่องนี้ได้
“ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแหละ นอนเอากันในห้อง ส่งเสียงครางราวกับสัมภเวสี ฉันโคตรเสียใจเลย ทำไมฉันต้องเจอเรื่องเฮงซวยแบบนี้ด้วย ทำไมกัน ฮือ ๆ” ไอริสยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง ชีวิตแม่งโคตรจะเฮงซวย ทำไมต้องเป็นเธอต้องเจอเรื่องแย่ ๆ
“เฮ้อ ปล่อยพวกหมาเน่าอยู่ด้วยกันเหอะ แกทั้งสาวทั้งสวย หาเอาใหม่ได้ ดีเสียอีกที่ไอ้คนเฮงซวยออกจากชีวิตแกได้ แกจะได้ไม่ต้องทนกับมันให้เสียเวลา” นันท์นลินลูบแผ่นหลังเพื่อนปอย ๆ การที่เพื่อนรู้เช่นเห็นสันดานของคนรักมันก็ดีแล้ว แม้ว่ามันจะเจ็บ แต่มันก็จะทำให้เราตาสว่าง
“มันก็ใช่ แต่ฉันเจ็บใจ ฮึก”
“เจ็บก็ต้องอดทนสิ แกทนได้ แกเก่ง!”
“ฮึก!”
“โอ๋ ๆ ดื่มกันดีกว่า ดื่มให้ลืมคนเฮงซวย แกเก่งอยู่แล้ว”
“นังนั่นมันเยาะเย้ยฉัน ฉันแค้นมันที่สุด ถ้าฉันมีโอกาสทำให้มันเจ็บ ฉันจะไม่ลังเลเลย” ไอริสพูดอย่างแค้นใจ หล่อนจะไม่ลังเลเลยหากมีโอกาส หล่อนยังจำสีหน้าเยาะเย้ย ท่าทางสะใจของมันได้อยู่เลย หล่อนแค้นใจยิ่งนัก
“แล้วแกเอาไงกันพี่ปุน”
“เลิกแล้ว แต่ฉันแค้น ฉันอยากเอาคืน” ไอริสกัดฟันกรอด พลางปาดน้ำตาตัวเอง เธอโกรธเธอแค้นคนที่มันทำร้าย เมื่อมีโอกาสได้เอาคืน เธอจะทำอย่างไม่รีรอ
ไอ้ริสกับปุริมทร์ปลูกต้นรักกันมากตั้งหลายปี ผ่านอะไรกันมาตั้งมากมาย ที่ผ่านมาเขาขอมีอะไรกันกับเธอมาตลอด แต่เธอก็ปฏิเสธเพราะอยากเก็บเอาไว้ในวันสำคัญ เธออยากเก็บเอาไว้ในวันแต่งงาน เธออยากมอบให้เขาในวันนั้น
แต่ผู้ชายอย่างปุริมทร์ต้องการเรื่องอย่างว่า เขาต้องการมีเซ็กส์ เขาต้องการจนต้องนอกใจไปเอากับผู้หญิงคนอื่น เอาเธอไปพูดในทางไม่ดี ว่าไม่สนองความต้องการให้กับเขาจนต้องนอกใจนอกกาย ไปคว้าผู้หญิงคนอื่นมากกกอด
เธอผิดเหรอที่รักนวลสงวนตัว เธอผิดมากนักหรือ ที่ไม่ให้สิ่งที่เขาต้องการ
“เอาคืนยังไง?”
“ฉันหมดเงินหมดทองกับมันไปเท่าไหร่แกก็รู้ ขออะไรฉันก็ให้ รถ คอนโด เงิน ยกเว้นเรื่องบนเตียง”
“นี่แกยังไม่ได้มีอะไรกับพี่ปุนเหรอ?” นันท์นลินพูดพลางกลั้วขำ แม้จะสงสารเพื่อน แต่ก็อดขำไม่ได้ เพื่อนหล่อนน่ะสายเปย์มาตั้งแต่ไหนแต่ไร ทุ่มเทให้ผู้ชายเฮงซวยอย่างปุริมทร์ทุกอย่าง
“ยัง”
“หมาเลยคาบไปแดก!”
“เหี้ยมากกว่า เหี้ยทั้งผู้หญิงผู้ชาย” ไอริสกำหมัดแน่น แค้นใจเป็นที่สุด
“เอาน่า ดื่มกันดีกว่าเรื่องเฮ็งซวยเอาไว้ทีหลัง”
“จะพยายาม”
“นั่นใคร” รักษ์นาราชี้ไปที่โต๊ะอีกฝั่ง ชายรูปร่างกำยำนั่งดื่มกับกลุ่มเพื่อน พร้อมกับมีผู้หญิงรูปร่างสวยเดินไปนั่งตัก
“จะใครก็ช่าง!”
“แต่ผู้ชายคนนั้นหล่อมากนะไอริส ผู้หญิงที่กำลังนั่งตักก็สวย” สิ้นประโยคของเพื่อนไอริสก็หันไปมอง ก่อนจะเบิกตากว้างกำมือแน่นด้วยโทสะ
“นังนั่นนี่เอง!”
“ใคร นังไหน?” รักษ์นาราขมวดคิ้วสงสัย
“นังที่ยังอยู่บนตักผู้ชาย”
“อ๋อ ฉันรู้จักเขานะ ผู้หญิงชื่อเอวา น่าจะเป็นแฟนของผู้ชายที่เธอนั่งตัก ไป ๆ มา ๆ ด้วยกันตลอด มีคนบอกว่ามันเป็นแฟนเขา แต่เขาไม่เคยบอกว่ามันเป็นแฟน ส่วนผู้ชายคนนั้นเขาชื่อเวนิส ควงสาวไม่ซ้ำหน้าหักอกสาวเล่นเป็นประจำ เสเพลขั้นสุด เวนิสเป็นคนในตระกูลดำรงค์พงษ์เมธา แกรู้จักปะ!”
“ดำรงค์เหี้ยอะไรฉันไม่สนทั้งนั้น ฉันรู้แต่ว่าฉันจะจัดการอีเวรนั่น!” ไอริสลุกขึ้นจากโต๊ะ
“จัดการด้วยวิธีไหน ตบตีหรือต่อย” รักษ์นาราพยายามพูดเตือนสติเพื่อน การใช้ความรุนแรงมันก็ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไร สู้ทำให้อีกฝ่ายด้วยสมอง คิดหาวิธีจะไม่ดีกว่าเหรอ
“ทำหมด” ไอริสกัดฟันแน่น หล่อนอยากจะกระชากหัวผู้หญิงคนนั้นมาตบแล้วกระทืบให้จมเท้า ชดใช้ในสิ่งที่กระทำ ต้องร่านขนาดไหน มีแฟนอยู่แล้วแต่กลับไปเป็นชู้กับแฟนคนอื่น ช่างเป็นผู้หญิงที่หน้าด้านไร้ยางอายเสียจริง
“ฉันว่าแกใจเย็น แล้วฟังพวกฉัน ทำอะไรต้องมีสติ”
“ใช่” นันท์นลินเอ่ยเสริม
“แล้วจะให้ทำยังไง?”
“ในเมื่อมันเป็นชู้กับแฟนแก เยาะเย้ยแกให้เจ็บใจ แกก็ทำให้เจ็บใจมากกว่า” รักษ์นารายิ้มมุมปากอย่างคนมีแผน
“แล้วยังไงต่อ?” นันท์นลินเอ่ยอย่างตั้งใจฟัง
“แกก็แย่งผู้ชายของมันมาสิวะ”
“แกก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้” นันท์นลินท้วงด้วยรู้นิสัยเพื่อนดี ไอริสไม่ใช่คนชอบแย่งของ ๆ ใคร และไม่ชอบให้ใครมาแย่งของ ๆ เธอด้วย
“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ ไอริสมันทำได้แน่ มันสวยกว่า เซ็กซี่กว่า ผู้ชายในคลับยังจ้องตาเป็นมัน ยังไงมันก็ทำได้”
“กูว่าไม่ได้”
“พนันกันไหมล่ะ?”
“พนันบ้าอะไร?”
“ถ้าไอริสมันทำได้ ฉันจ่ายแกห้าล้าน”
“แต่ถ้ามันทำไม่ได้แกจ่ายมาห้าล้านเหมือนกัน” ทั้งสองไม่มีใครยอมใคร เมื่อความคิดเห็นไม่ตรงกัน การพนันก็เข้ามาเกี่ยว
“ได้สิ ไอริส แกต้องแย่งมันมาให้ได้”
“ฉันยังไม่ได้พูดเลยว่าจะทำอย่างที่พวกแกว่า”
“การจะทำให้นังนั่นเจ็บคือแย่งของรักมันมา ดูท่ามันจะรักผู้ชายคนนั้นมากด้วย แกแย่งสำเร็จ นังนั่นเจ็บเหมือนถูกกระทืบ”
“ใช่ เจ็บปวดแน่นอน”
“นั่นสินะ” ไอริสยิ้มร้าย มองไปที่เวนิส ในเมื่อเอวาทำเธอเจ็บ เธอก็จะทำมันเจ็บยิ่งกว่า
“ถ้าแกทำได้เอาเงินเดิมพันพวกฉันไปเลย สองคนก็สิบล้าน”
“ยอมจ่ายขนาดนั้นเชียว”
“ถ้าแกทำสำเร็จ นันท์นลินก็ต้องจ่ายฉันห้าล้านอยู่แล้ว อีกห้าล้านเป็นของฉัน ฉันจะจ่ายให้แกเพื่อความสะใจ แกจะได้ไปสิบล้าน” รักษ์นารายิ้มอย่างมีเลศนัย “แต่ถ้าแกทำไม่สำเร็จ แกต้องจ่ายพวกฉันสามเท่า สามสิบล้าน ตกลงไหม?”
“ได้ ฉันจะทำ!”
———
ขอเอาพี่เวนิสมาเป็นพระเอกเรื่องนี้นะคะ เรื่องนั้นไรท์ไม่ได้แต่งต่อแล้วค่ะ ไรท์ไม่ถนัดแนวน่ารัก
- Writer
