มะลุลีหนีรัก

มะลุลีหนีรัก   1…โอ...มะลุลี   มะลิหรือมะลุลี ศรีบุริรักษ์ เด็กสาววัย 18 ปี นั่งหน้างออยู่ตรงหน้าผู้เป็นบิดาที่มีชื่อว่านายทวนทอง ศรีบุริรักษ์ซึ่งเป็นพ่อม่ายเมียตายวัย 50 ปี “ยอมๆเสี่ยเมฆไปเหอะนะมะลิ เอ็งไม่รักพ่อเหรอวะ” ทวนทองพยายามหว่านล้อมให้มะลุลียอมเป็นเมียของเมฆา แสงสุรียากรณ์ ชายหนุ่มวัย 26 ปี ซึ่งเป็นหนึ่งหนุ่มในห้าเสือคอนสตรัคชันมือขวาของเฮียรักษ์คนดังแห่งบ้านสวนพร้าว “ถ้าอีดอกมะลิไม่รักพ่อป่านนี้ปล่อยให้อดตายไปนานแล้วรู้ไว้เสียด้วย” มะลุลีทำปากยื่นแก้มป่องด้วยความโมโห พ่อคิดได้ไงว่าเธอไม่รักถ้าไม่เพราะความฉลาดเธอคงตกเป็นเมียน้อยของไอ้พงศกรจอมหื่นที่อายุมากกว่าพ่อของเธอไปแล้ว เพียงเพราะเหล้าขาวหนึ่งขวดกับข้าวสารสองกิโลที่พ่อยอมแลกกับตัวเธอซึ่งขณะนั้นมีอายุได้เพียง 15 ปี “ชะ...อีนี่ ทวงบุญคุณ ข้าเป็นพ่อเอ็งนะเว้ย ถ้าไม่เพราะข้าป่านนี้เอ็งคงเกิดเป็นหมาไปแล้ว” ทวนทองเริ่มแผดเสียงเมื่อแผนเจรจาทำท่าจะล่ม “เหอะ...เกิดเป็นลูกหมาดีกว่าเกิดเป็นลูกคน” เด็กสาวเถียงอย่างไม่กลัวโดนตีโดนตบเพราะเธอหลบทันเสมอ พ่อเธอมีนิสัยโกรธง่ายหายเร็วหนีไปตั้งหลักสักครึ่งวันแล้วค่อยกลับเข้าบ้านตอนเย็นๆ “เอ็งจะไปไหน” เสี่ยเมฆาสั่งให้เขาคอยติดตามความเคลื่อนไหวของมะลุลีไม่ให้คลาดสายตา “บ้านพี่ผู้ใหญ่” เธอมักจะไปขลุกอยู่กับบุษบาเสมอยามเมื่อหญิงสาวลงมาจากกรุงเทพนานๆครั้งจึงจะชวนกันไปหาปิ่นนภัสเพราะรำคาญธีธิรักษ์ที่เป็นโรคติดภรรยาจนไม่มีเวลาให้เพื่อนๆ “แล้วเรื่องเสี่ยเอ็งว่าไง” ทวนทองเข้าไปยืนขวางไว้จะเอาคำตอบให้ได้ “พ่อก็แต่งเสียเองสิ” แค่นี้ยังเล็กน้อยถ้าเป็นเมื่อก่อนมะลุลีจะแรงกว่านี้เป็นเพราะเมฆาได้ขอร้องให้ปิ่นนภัสกับบุษบาคอยอบรมสั่งสอนทำให้ความหยาบกระด้างในตัวเด็กสาวลดลงแต่ก็ยังมีให้เห็นอยู่บ้าง “อีนังลูกบ้า” มะลุลีไม่สนใจเสียงด่าของผู้เป็นพ่อเธอชินกับเหตุการณ์แบบนี้จนไม่รู้สึกอะไรด่าได้ด่าไปตีได้ตีไปเหนื่อยเมื่อไหร่หยุดไปเองแต่ไอ้คนที่กำลังลงจากรถเดินเข้ามาหาเธอนี่สิ ไม่ชินสักทีคงเป็นฝีมือพ่อเธออีกตามเคยที่โทรตามให้เขามาที่บ้าน “จะไปไหน” เมฆาเหนี่ยวแขนเด็กสาวเอาไว้ “ไปบ้านพี่ผู้ใหญ่” เด็กสาวชำเลืองมองมือใหญ่แข็งแรงได้รูปเรียวสวยแล้วขนลุกโดยไม่มีสาเหตุ “ไปกับพี่” เขาดึงเด็กสาวไปที่รถ “ไปไหน” เด็กสาวจิกปลายเท้าลงกับพื้นขืนตัวเอาไว้เพราะรู้ว่าเขาไม่ได้พาไปส่งที่บ้านผู้ใหญ่ศรศักดิ์แน่นอน เมฆาไม่อยากให้เด็กสาวไปที่บ้านเพื่อนรักเพราะหึงหวงและไม่ไว้ใจ ภาพเหตุการณ์เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมายังคงตราตรึงอยู่ในใจเขามิเคยจางหาย เด็กสาว กึ่งเปลือยอยู่ในชุดผ้าถุงกระโจมอกซ้อนมอเตอร์ไซด์ศรศักดิ์ไปที่บ้านยายจันทร์  เขาไม่เคยถามว่าเกิดอะไรขึ้นทั้งที่คลางแคลงใจแต่ก็มั่นใจว่าเด็กสาวมีเขาเป็นคนแรก ถ้าหากคืนนั้นเสียงปืนไม่ดังขึ้นเสียก่อนเหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป แค่คิดขึ้นเขาก็เจ็บปวด “ไปบ้านพี่” “ปล่อย มะลิไม่ไป” เด็กสาวพยายามดิ้นแต่ดิ้นไม่หลุด “ต้องไป” “บอกว่าไม่ไปหูแตกรึไง” กับเขาเธอไม่เคยใช้มารยาทที่พี่สาวทั้งสองพร่ำสอน มีแต่จะหยาบคายไร้เหตุผลมากขึ้นเรื่อยๆ “มะลิอย่าดื้อกับพี่นะ” “ไอ้บ้า บอกว่าไม่ไป” เธอประท้วงเหมือนเด็กๆทิ้งตัวลงกับพื้นไม่ยอมเดิน “มะลิอย่าบังคับให้พี่ใจร้ายนะ” “เอะอะก็หาว่ามะลิบังคับ มะลิทำให้พี่ใจร้าย แล้วไอ้หมาบ้าตัวไหนล่ะที่ทำให้มะลิเป็นอย่างนี้น่ะ มายุ่งกับมะลิทำไม ไอ้แก่ ไอ้หื่น ไอ้หน้าด้าน ไอ้หน้าส้นตรีน...” สารพัดที่เด็กสาวจะขุดขึ้นมาด่าเขาจนเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ๆยื่นหน้าออกมาเตือน “มะลิเอ๊ย...” “เสือก มึงก็อีกคนไม่ต้องทำมาปากดีขืนแอบดูฉันอาบน้ำอีกโดนแน่ ไอ้แก่กินเด็ก ตัณหาจัดพอๆกับไอ้บ้านี่” ด่าจบเด็กสาวผลักเมฆาสุดแรงส่วนคนที่โดนด่าก็หดหัวกลับเข้าบ้านแทบจะทันทีเหมือนกัน เมฆามองตามหนุ่มใหญ่วัยเดียวกับทวนทองว่าที่พ่อตาแล้วก็บดกรามแน่น มีเรื่องอย่างนี้ทำไมทวนทองถึงไม่บอกเขา ชายหนุ่มไม่เชื่อว่ามะลุลีจะไม่บอกให้พ่อเธอรู้ “ขึ้นรถ” ชายหนุ่มคว้าเอวบางราวกับมดตะนอยของสาวน้อยให้นั่งบนตักแล้วออกรถมอเตอร์ไซค์ทันทีด้วยความรวดเร็ว มะลุลีไม่กล้าดิ้นเพราะกลัวตกแต่ปากนั้นด่าไม่หยุดจนถึงบ้านเขา “ดื่มน้ำเสียก่อน เจ็บคอบ้างรึเปล่า” ลากเธอเข้ามานั่งในบ้านเสร็จเขาก็หาน้ำมาให้เธอดื่มแก้กระหาย ใบหน้าแดงระเรื่อเพราะอากาศร้อนและอารมณ์ที่รุนแรงยั่วให้เขาอยากดอมดม “นี่ มะลิไม่สนุกด้วยนะ มีอะไรก็ว่ามา” เธอยกน้ำขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้วด้วยความกระหายแล้ววางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะเสียงดังกึกอย่างจงใจอยากให้โต๊ะเป็นหน้าเขาเสียด้วยซ้ำ     “ย้ายมาอยู่กับพี่ที่นี่ วันนี้” เขาโน้มตัวก้มหน้าลงไปจนชิดไม่สนใจท่าทางรังเกียจของเธอ “รำคาญเป็นบ้าเลยเว้ย” เด็กสาวเบี่ยงตัวลุกขึ้นยืนเตรียมตัวหนีเพราะรำคาญไม่อยากจะด่าไม่มีอารมณ์ด่า ด่าไปเขาก็เฉย เย็นชาเหมือนไร้ความรู้สึก “มะลุลี” ชายหนุ่มกดร่างเด็กสาวให้นั่งลงตามเดิม “พี่เป็นพ่อรึเปล่า ถึงได้ชอบบังคับกันนัก” เด็กสาวจ้องตาเขาไม่หลบ “ไม่ใช่พ่อแต่เป็นผัว” เขาตอบเสียงดังฟังชัด ช้าและเน้นหนัก “อึ้ย นี่แหนะ” “ปึ้ก!” เสียงเนื้อกระทบเนื้อ “โอ๊ย! ฮื่อๆๆๆ” เด็กสาวเอามือกุมหัวส่งเสียงร้องไห้โอดโอยด้วยความเจ็บ เธอเอาหัวโขกหัวเขาผลก็คือตัวเองเจ็บในขณะที่ไม่ระคายผิวเขาแม้แต่นิดเดียว “ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว ไหนดูสิให้พี่เป่าเพี้ยงให้นะ” ชายหนุ่มลูบหน้าผากโหนกที่แดงก่ำเบาๆก่อนจะก้มหน้าลงไปเป่า เด็กสาวสูดจมูกเบาๆใจอ่อนยวบกับความเอื้ออาทรที่เขามีมาให้อย่างสม่ำเสมอตั้งแต่เด็กๆในชีวิตนี้เธอไม่เคยไว้ใจผู้ชายคนไหนมากไปกว่าเขาแม้กระทั่งพ่อบังเกิดเกล้าดังนั้นจึงรู้สึกเสียใจและผิดหวังเมื่อโดนเขากระทำย่ำยีร่างกายแย่งชิงความสาวไป ความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้ได้หมดสิ้นไปนับจากคืนนั้นที่บ้านยายจันทร์ทำไมเขาต้องเป็นเหมือนผู้ชายคนอื่นๆ เสียแรงที่รักและไว้ใจคิดว่าเขาเป็นพี่ชายที่แสนดี เด็กสาวจ้องตาเขาแดงก่ำขณะหวนคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาเมื่อหลายเดือนก่อนที่บ้านยายจันทร์ ‘พี่เมฆจะพาอีดอกมะลิไปไหน ไม่ไป หนูจะวิ่งแก้บนกับเฮียรักษ์’ เธอจิกปลายเท้าลงกับพื้นไม่ยอมเดินตามเมฆาไป           ‘กลับมาทันน่า ไปเป็นเพื่อนพี่เข้าห้องน้ำหน่อยพี่กลัวผี’ เพราะความไว้วางใจเธอจึงเดินตามเขาไปอย่างว่าง่าย           ‘เข้าไปสิคะ เร็วๆหน่อยนะเดี๋ยวมะลิกลับไปไม่ทันแก้บนกับเฮีย’           ‘มะลิเข้าไปกับพี่ด้วย’           ‘อ๊าย พี่เมฆ’ เธอร้องลั่นเมื่อโดนลากเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ทันได้ตั้งตัว           มะลุลีมองหน้าผู้ชายตรงหน้างงๆ เขากลัวผีขนาดหนักเลยนะเนี่ยก็น่าเห็นใจอยู่หรอกนะ เอาวะ...หันหลังให้ก็ได้           ‘เดี๋ยวๆ ให้มะลิหันหลังให้ก่อนอย่าเพิ่งรูดซิป’ เด็กสาวรีบยกมือห้าม           เขาไม่พูดพล่ามทำเพลงดึงเธอเข้าไปกอดแล้วรูดซิปควักเอาอาวุธคู่กายของชายออกมาข้างนอกทันที ‘เป็นของพี่เถอะนะมะลิ’           ‘เฮ้ย! พี่เมฆ’ เด็กสาวยกสองมือยันแผ่นอกกว้างใจหายวูบเมื่อเห็นชายหนุ่มที่เธอรักนับถือเสมือนพี่ชายควักของลับออกมาโชว์ เขาเมา มะลุลีบอกตัวเองท่ามกลางความตกใจ           ‘มะลิจ๋า สวยเหลือเกิน’ ชายหนุ่มปลดปมผ้าถุงมือหยาบกระด้างสั่นระริกขณะลูบไล้บัวน้อยสองดอกด้วยความหลงใหลในความสวยงามตระการตา ‘หอมที่สุด’ ชายหนุ่มซุกหน้าลงกับบัวตูมอวบตึงดอกงาม เขาเข้าใจว่าเธอเชี่ยวชาญในเพลงกามดังนั้นจึงบุกจู่โจมทันทีโดยไม่มีการโอ้โลมปฏิโลมใดๆทั้งสิ้น       ‘ไม่เอา พี่เมฆอย่าทำหนู’ มะลุลีสั่นระริกเพราะมัวแต่ตกใจเลยลืมปัดป้องกว่าจะได้สติเธอก็ขยับตัวแทบไม่ได้เนื่องจากตกอยู่ในพันธนาการของอ้อมแขนแข็งแรง           ‘ขอพี่เถอะนะครับ นึกว่าสงสาร พี่ทรมานมานานแล้ว มะลิให้คนอื่นได้ก็ต้องให้พี่ได้สิครับ’ เขาพูดงึมงำแนบชิดเนินเนื้อผุดผ่องเป็นยองใย จมูกซุกไซ้สูดดมความหอมปลายลิ้นดูดดึงขบเม้มกลืนกินความหวานของยอดปทุมที่นุ่มดุจกำมะหยี่ท่ามกลางแสงไฟสลัวในห้องน้ำ           ‘พี่เมฆอย่าดูด...พี่เมฆ...อ๊า’ เด็กสาวร้องห้ามตามด้วยเสียงครางดังลั่นห้องน้ำ           ปลายลิ้นสากระคายดูดรัดยอดปทุมไม่ยอมปล่อยเสียงร้องห้ามไม่เข้าสู่โสตประสาทของเขาแม้แต่นิดเดียว           ‘มะลิ หวานที่สุด’ ยอดปทุมนุ่มแน่นหวานฉ่ำทำให้ชายหนุ่มมึนเมาจนไม่รับรู้สิ่งใดทั้งสิ้น เธอให้คนอื่นได้ก็ต้องให้เขาได้เช่นกัน           ชายหนุ่มเลื่อนมือลงไปด้านล่างลูบคลำบีบเคล้นลอนสะโพกงามงอน ขณะที่จุดเร้นลับของสาวน้อยกำลังเสียดสีกับความเป็นชายซึ่งพร้อมจะทำหน้าที่ชิดเชยสตรีที่ตัวเองหมายปอง           กายเร้นลับเปลือยเปล่าแข็งแกร่งของชายหนุ่มที่บดเบียดถูไถทำให้เกิดประจักษ์พยานแห่งความพรั่งพร้อมออกมาเต็มหน้าขาของเด็กสาว ขณะที่สองยอดปทุมตกอยู่ในอุ้งปากของเขา เมฆาดื่มกินจากซ้ายไปขวา จากขวาไปซ้ายดูดกลืนอย่างหิวโหยและ ลุ่มหลง           ‘พี่เมฆ พี่เมฆ’ มะลุลีหวาดกลัวระคนตกใจกับความรู้สึกใหม่ที่เพิ่งได้รับเด็กสาวได้แต่ส่งเสียงเรียกชื่อเขาซ้ำๆอย่างไม่มีสติ           เมฆายกสะโพกเด็กสาวกระเตงไว้บนเอวแล้วดันไปชิดติดผนังห้องน้ำขณะที่ปากยังคาบยอดปทุมไม่ยอมปล่อย มะลุลีเอาเท้าเหนี่ยวบั้นเอวเขาเอาไว้โดยอัตโนมัติสองมือสั่นระริกเกาะกอดร่างใหญ่เอาไว้แน่นเพราะกลัวตก ความแข็งขึงร้อนผ่าวของหน่อเนื้อบุรุษเพศที่กำลังเสียดสีลากไล้บนเนินสาวที่เปียกชุ่มทำให้เธอหูอื้อตาลายปวดหนึบที่กลางกายรู้สึกว่าต้องการอะไรบางอย่างแต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร           ‘พี่เมฆ หนูจะตายอยู่แล้ว พี่เมฆช่วยด้วย’ เด็กสาวตะกุยแผ่นหลังและท้องแขนของเขาสุดแรง และในทันใดนั้นเอง ‘พี่จะแทงแล้วนะครับ’ ซ้วบ! พูดจบชายหนุ่มก็ผลักดันความแข็งขึงเข้าสู่ความอ่อนนุ่มอย่างรวดเร็วโดยเด็กสาวไม่ทันได้รู้ตัว ‘กรี๊ดดดด ฮื่อๆๆๆหนูเจ็บ’ น้ำเสียงเด็กสาวสั่นระริกแผ่วพร่าด้วยความปวดร้าวที่กลางกายเหมือนโดนเหล็กแหลมปักตรึงไว้ถ้าไม่เพราะอ้อมแขนที่กอดรัดเสียแน่นหนาเธอคงได้ทรุดฮวบลงตรงแทบเท้าเขาแน่นอน ‘หนูเจ็บ ฮื่อๆๆๆเจ็บจะตายอยู่แล้ว’ มะลุลีทุบตีผลักดันตัวเองเพื่อให้หลุดพ้นจากสิ่งที่กำลังปักตรึงอยู่กลางกายแต่ไม่สำเร็จ เด็กสาวรู้สึกเหมือนโดนตอกด้วยลิ่มไม้ตรึงให้ติดกับผนังห้องน้ำบูชายัญสัตว์ร้ายในคราบมนุษย์ที่เธอรู้จักและไว้ใจกันมานาน ‘พี่ขอโทษนะครับคนดี’ เมฆาเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งลำกายเมื่อต้องฝ่าความคับแน่นเข้าไปข้างในด้วยแรงผลักดันของตัวเอง เยื่อบางๆแต่เหนียวและแน่นหนึบทำให้เขาเจ็บแปลบร้อนวาบที่ส่วนปลายของหน่อเนื้อจนต้องแช่ตัวนิ่งอยู่ชั่วครู่ ความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้าสู่หัวใจของชายหนุ่มแต่ที่เด่นชัดที่สุดก็คือ เขาดีใจที่ได้ทำลายพรหมจรรย์ของเธอ เขาดีใจที่ตัดสินใจทำเช่นนี้โดยไม่ลังเลเหมือนทุกครั้งและขอบใจ เฮียรักษ์เป็นที่สุดที่ทำให้ทุกอย่างเร็วขึ้นโดยไม่ตั้งใจ ‘มะลิอย่าเกร็งหน้าท้อง ปล่อยตัวตามสบายกอดพี่ไว้ให้แน่นๆนะครับคนดี พี่จะทำให้มะลิหายเจ็บเดี๋ยวนี้แหละครับ’ ชายหนุ่มปลอบโยนเด็กสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มขณะจูบไปทั่วใบหน้านวลผ่องชื้นเหงื่อของเธอ