GENASIS

PANG-APAT:NEW NOTE

:NEW NOTE

Na-alimpungatan ako nang marinig ko ang malakas na kalabog na nangagaling sa ibaba. Agad tuloy akong napabangon at lumabas nang kwarto.

"Daphne!" sigaw ko habang pababa nang makita ko ang mabilis na pag-lapit niya sa akin habang bit-bit ang kaldero.

"Sorry ate, naisipan ko mag-luto," aniya at napatingin sa hawak niyang kaldero. "Kaso nalaglag ko 'to." dugtong niya at lumapit ako sa kanya at kinuha ang kaldero sa kamay niya.

"Ako na mag-tutuloy ng niluluto mo. Ano bang niluluto mo?" tanong ko sa kanya.

"Pancake." maiksing sagot niya at napatango ako.

Nag-lakad ako papuntang kusina habang bit-bit ko ang kalderong nalalaglag ni Daphne nakita ko rin kung gaano karumi ang kusina.

Hindi ko na lamang ito sinabi sa kanya at ako na ang kusang nag-ayos. Medyo spoiled kasi 'yang si Daphne kay mama at papa noong nabubuhay pa sila. Ako lagi ang kumilos sa bahay parati siyang nasa loob nang kwarto niya at nag po-post nang kung anu-ano sa social media.

Maayos kong na iluto ang pancake na gustong kainin nang kapatid ko. Kusa na siyang bumaba dito dahil siguro naramdaman niyang tapos ko nang lutuin ang pagkaing gusto niya.

"Salamat ate," aniya at ngumiti. I smiled. Yung pag mamaktol ko biglang nawala dahil sa pag papasalamat niya.

"Ate, gusto ko sana mag-apply sa Mc'donalds. Nag ha-hire kasi sila ngayon. Gusto kitang tulungang kumita nang pera," sambit ni Daphne kaya gulat akong napatingin sa kanya.

"Mag-aaply ka?" hindi makapaniwalang sambit ko. She nodded.

"I'll help you, kahit hindi mo ako payagan. Natanggap na ako ate," sambit niya at hindi ko naiwasang hampasin siya sa ulo.

"Bakit ka pa nag-paalam?" iritang sambit ko sa kanya at malakas siyng tumawa.

"Para informed ka ate," sagot niya.

"Kailan ka mag u-umpisa?" tanong ko sa kanya.

"Sa Saturday ate," aniya.

"Paano ang pag-aaral mo?" tanong ko sa kanya.

"Kaya ko ate," sagot niya sa akin.

"Kapag hindi mo na kaya o nahihirapan ka na sa trabaho, ihinto mo na, okay?" seryosong sambit ko sa kanya. He nodded and we continued to eat.

Pag-tapos naming kumain ay nag handa na ako para makapasok sa school, bitbit ko ang mga materyales na kailangan para sa research portfolio namin.

"Lagi ka nalang late," sambit ni Erin habang kausap ko sa telepono.

"Mabilis ka lang talagang kumilos."

Natawa ako nang mag-umpisa siyang dumaldal ng dumaldal at sinermunan ako. Hindi ko siya inintindi at pinakinggan. Tinawanan ko lamang siya hanggang sa mapagod siya sa kakadaldal.

"Malapit na ako," sambit ko nang matapos siya sa kakasermon.

"Nakinig ka ba?" tanong niya at saglit akong napatikhim.

"Oo naman," sagot ko.

"Sinungaling!" aniya at binabaan na ako ng telepono.

I arrived in our campus and I'm 5 minutes late. Hindi ko na rin nakita pa si Clyde at Erin malamang ay pumasok na sila sa loob kaya naman nag-lakas loob akong pumasok sa room namin kahit alam kong may prof na.

"Napaka-aga mo para sa umaga Miss Euphrasia Constance Madrigal." sambit nang prof namin at agad akong yumuko dahil sa kahihiyaan.

"Pasensya na po Ma'am." sinseryo kong sambit at sinabi naman niyang maari na akong pumasok at maupo.

She continued to discuss topics. Mariin lamang akong nakikinig sa kanya at isinasa-isip ang bawat sinasabi at itinuturo niya sa amin.

Natapos ang klase agad akong tumingin at lumapit kay Clyde at Erin. I smiled to them at niyakap naman ako ka-agad ni Erin.

"Sorry 'di ka na namin na hintay dahil ang tagal mo kasi," sambit ni Erin.

"Ma u-una na ako sainyo kailangan ko kasing umuwi ka agad sa bahay," ani ni Erin nang matapos niyang ayusin ang mga gamit niya sa kanyang bag.

"Sabay-sabay na lang tayong lumabas sa campus," aya ni Clyde at tumango kami sa kanya bilang pag sang-ayon.

Nang sandaling makalabas kami sa campus ay pinasakay muna namin si Erin. She waved her hand to us at saka sumigaw.

"Umuwi na kayo ka-agad ha!"

Clyde laughed at bit kaya naman napatingin ako sa kanya.

"Tawang-tawa kay Erin?" I said at nag umpisa nang mag-lakad.

"Nakakatuwa ang itsura niya. Pwede na siyang maging clown." ani ni Clyde at agad ko naman siyang nahampas sa braso.

"Grabe ka kay Erin!" natatawang sambit ko kahit sang-ayon ako sa kanya.

"Nagbe-benta na ulit si Mang Kardie!" masayang sambit ko nang makita ko ang stall ni Mang Kardie na bukas na.

Nag-lakad kami papunta ni Clyde doon may mga babae pang bumati kay Clyde at may mga mangilan-ilan ring bumati sa akin.

"Mang Kardie! Kumusta po? Ang tagal niyo pong hindi nag-tinda." sambit ko at inabutan naman niya kami ng plastic cup na pag-lalagyan ng kwek-kwek at mga fishball.

"Nag kasakit ang aking anak, ako nag bantay sa kanya," sagot sa akin ni Mang Kardie.

"Wala ka paring pinagbago iha, napakaganda mo pa rin. Gayon din sa'yo iho." dugtong pa ni Mang Kardie.

"Nambola nanaman si Mang Kardie," natatawang sagot ko habang kumuha ng kwek-kwek.

Nilagyan ni Clyde ng hot sauce ang cup ko at nilagyan niya rin ang kanya nang sandaling mag-aabot ba kami ng bayad ay agad siyang umiling.

"Bayad na iyan iha," aniya at kumunot naman ang noo ko.

"Po?"

"May lalaking nagpunta dito at sinabi niya sa akin na siya ang mag-babayad sa kukunin mo rito," ani ni Mang Kardie.

"Sino po 'yon Mang Kardie? Nakuha niyo po ba ang pangalan?" tanong ko at umiling si Mang Kardie.

"Hindi iha, pero may iniwan siya." ani ni Mang Kardie at ini-abot sa akin ang itim na envelope na may logo. Tumingin ako kay Clyde maging siya ay nakuha ang atensyon ng envelope na ito.

"Clyde..." mahinang sambit ko at ipinakita sa kanya ang card na 'yon.

"Maraming salamat po Mang Kardie," pa-alam ko kay Mang Kardie. Nag-paalam narin si Clyde kay Mang Kardie at naglakad na kami palayo sa kaniyang pwesto habang si Clyde ay palinga-linga sa paligid.

"Sa tingin ko ay naka-alis na ang kung sinumang nag-bibigay ng sulat na 'to." ani ko.

"Basahin muna natin?" tanong ko sa kanya at binuksan ang enevelope.

"Meet me @Missas Park. I'll wait until you arrived."

"Huwag kang mag-papakita sa kanya Euphie." seryosong sabi ni Clyde sa akin. I sighed.

"I wont. Hindi ko naman siya kilala." sagot ko kay Clyde at itinago sa bag ko ang note na 'yon.

"Halika na, ihahatid na kita sa inyo," sambit ni Clyde.

"Hindi na malapit lang naman bahay namin, mauna ka ng umuwi," sambit ko. Ginulo niya ang buhok ko at napangiwi na lamang ako sa ginagawa niya sa buhok ko.

"Bakla ka ba?" tanong ko sa kanya. Napahinto naman siya sa pag-gulo ng buhok ko.

"What?" gulat na sambit ni Clyde.

"You're always touching my hair. Kaya na isip ko na bakla ka?" sagot ko sa kanya at nakita ko ang pag-simangot niya.

"Do I look like a gay, Miss Euphrasia Constance Madrigal?" seryosong sambit niya at hindi ko napigilang matawa kahit seryoso siya.

"It's just a joke. Huwag ka ng magtampo jan!" sambit ko at nakita ko ang pag-nguso niya. Hindi ko maiwasang ma-ngiti dahil sa simpleng pag-nguso lamang niya ay ang cute niyang tignan.

***

"Huwag ka ng pupunta Euphie okay?" bilin sa akin ni Clyde nang makarating kami sa bahay. Tumango ako sa kanya.

"Matigas pa naman ang ulo mo, this time please listen." sambit niya at hindi ko maiwasang itulak na lamang siya upang maka-uwi na.

"Yes, yes. Sige na umuwi ka na, mag i-ingat ka."

He left a heavy sighed and look at me with his sharp eyes and his eyes saying 'Euphie listen'.

Nag-umpisa na siyang mag-lakad papunta sa sakayan ng bus at nang hindi ko na siya makita pa ay pumasok na ako sa loob.

"Daphne?" tawag ko sa kapatid ko.

"Yes ate? Nasa comfort room ako," sagot niya at napatango na lamang ako at tinignan ang refrigerator at nag-labas nang ulam upang mag-luto na ng hapunan.

I need to cook now because I decided to go in that park. My curiousity will not let me sleep tonight if I'm not going there.

Gusto kong malaman kung sino iyon at kung ano ang mga nangyaring kababalaghan sa akin noong mga nakaraan.

"A-alis ako Daphne, huwag mo na akong hintayin na makabalik, dadalhin ko na lamang ang isang susi. Make sure na nakasarado ang mga pintuan kapag tutulog ka na." bilin ko sa kanya.

"Saan ka pupunta ate?" tanong niya.

"Park."

"Makikipag-date ka? Kay kuya Clyde?" tanong niya napatikhim naman ako.

"Hindi. Isa pa mag-kaibigan lang kami ni Clyde," sagot ko sa kanya. She looked at me wearing her teasing eyes.

"It's clearly seen ate na may gusto sa'yo si Clyde. Di na kataka-taka maganda naman lahi natin," aniya at tumawa.

"Ampon ka lang naman namin sabi ni mama," sambit ko sa kanya at napailing naman siya.

"Hindi na gagana sa akin ang ganyang pang-aasar ate," sambit niya at napairap.

Natapos kong iluto ang ulam at kanin. Nag-palit lamang ako ng simpleng t-shirt at pantalon nag-dala rin ako ng small knife just in case para ma protektahan ang sarili ko.

When Mom and Dad are alived they send me to a school kung saan nagtuturo nang mga self defense at kung paano matuto sa pag-gamit ng iba't ibang sandata. It was really weird for me but I guess magagamit ko naman ang kakayahang ito.

"Daphne a-alis na ako, mga bilin ko sa'yo ha!" sigaw ko upang marinig niya na nasa kwarto.

"Oo ate! Di naman na ako bata. Mag-ingat ka jan baka dalawa ka na pag-uwi mo dito," sambit ni Daphne at napairap naman ako.

"Oo ikaw mag-aalaga," sagot ko sa kanya pabalik at lumabas na nang bahay at inilock ang pinto.

The wind sway in a harmony. Mas lalo tuloy akong kinabahan dahil hindi ko alam kung ano ang nag-hihintay sa akin doon. Ang parke namang 'yun ay malapit sa police station kaya wala akong dapat ikatakot diba?

Dahil buo na ang desisyon ko ay lakas-loob akong sumakay ng tricycle.

"Manong sa Missas Park po," sambit ko at nag-abot ng bayad sa kanya. Kinuha naman ni Manong ang bayad ko sa kanya at napatingin na lamang ako sa kapaligiran.

Marami pa namang taong nag-lalakad ang iba ay pauwi na sa kanilang bahay galing trabaho ang iba naman ay may mga kasamang jowa at nag-lalampungan sa gilid.

Ilang minuto lang ay nakarating na ako sa Missas park. Medyo nabawasan ang kaba ko ng makitang maraming tao sa parke.

Napalingon-lingon ako sa paligid at mariing hinap ang lalaking iyon sigurado akong ang lalaking iyon ay yung lalaking nasa convinient store na nag-bigay sa akin ng kape at biscuit.

Humakbang ako palapit sa may puno nang maramdaman kong nag vibrate ang phone ko. Kinuha ko ang phone ko at nakitang unknown number ang natawag.

Maybe it is him?

Paano naman niya nakuha ang number ko?

Napatitig pa ako sa cellphone ko bago pinindot ang accept button to answer his call.

"Hello?" sambit ko at hindi naiwasan ang kaba sa boses ko.

"You're here." aniya sa malalim na boses.

"Nasaan ka?" tanong ko sa kanya at mabilisang hinanap kung sino ang may kausap ngayon sa parke.

"Bench. Under the mango tree," sagot niya kaya agad kong itinutok ang tingin ko doon at naroon nga siya.

"Ako na ang pupunta jan," sambit ko at pinatay na ang tawag sa pagitan naming dalawa.

Halos takbuhin ko na ang kinaroroonan niya. Kung titignan ako ng mga taong nakakakita iisipin nilang sabik na sabik akong makipag-kita sa boyfriend ko but this is different. I'm meeting up with a stranger.

Ilang dipa na lamang ang layo namin sa isa't isa. Mas napansin ko ang tindig niya at ang logo na nasa sumbrero niya.

Dahan-dahan niyang inalis ang kanyang sumbrero kaya naman mas napag-masdan ko ang kanyang itsura na nasisikatan ng liwanag ng buwan.

Nakatitig ang kanyang mga mata sa akin. His eyebrows was thick and he's eyes was sharp as dagger. His lips are kissable and reddish, his skin looks soft. His adams apple is on point.

My jaw dropped as I look at him. Hindi ko akalaing ganito siya ka-gwapo!

"I-ikaw ba ang nag padala sa akin ng envelope na ito?" tanong ko sa kanya kahit kinakabahan.

He nodded.

Hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko ng unti-unti siyang lumapit sa akin. Maging ang pag-taas baba ng kanyang adams apple ay hindi nakatakas sa aking paningin. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa akin ngunit para akong na hi-hypnotismo.

"It's me," sambit niya gamit ang malalim na boses nang makarating siya sa harapan ko. Napalunok ako at iniwas ang tingin sa kanya at lumayo.

"Why do you want me to be here?" tanong ko sa kanya.

"I have something to tell you," aniya.

Kano ba 'to?

"Before that... Uhmm do you know how to speak tagalog?" tanong ko sa kanya kahit ang akward sa pakiramdam.

He smirked and nodded.

"Yeah, I know." sambit niya at napatango naman ako.

"Upo muna tayo?" sambit ko at itinuro ang bench. Hindi ko na hinintay na tumango siya at umupo na ako ka-agad.

He sat on the bench too. Hindi ko alam pero ang puso ko ay patuloy sa pag-t***k ng sobrabg bilis pakiramdam ko ay aatakihin ako sa puso.

"Don't be nervous. I just want to asked if you want to know the real you," sambit niya at doon niya tuluyang nakuha ang atensyon ko.

Bakit? Hindi ko ba kilala ang sarili ko?

"Anong ibig mong sabihin?" tanong ko sa kanya.

"In the museum. You feel like it happens before, right?" he asked. I nodded.

"You have an ability to predict and go to the future as well as the past," aniya na ikina-kunot ng noo ko.

"Ha?" takang tanong ko sakanya dahil hindi ko siya maunawaan. I can predict future? Past? Mapupuntahan ko?

"Hindi kita maunawaan..." sambit ko at mas lalong hindi ko naunawaan ang sinabi niya.

"You're a torillian and you need to go back were you came from."

"Torillian--"

Hindi ko na naituloy ang aking sasabihin nang maramdaman ko ang kakaibang enerhiya sa akin katawan. May mga nakita rin akong iba't ivang imahe sa aking paligid.

I looked to the boy I was talking to earlier ngunit maging siya ay namimilipit sa sakit.

"We're going back. I can't remember you when we go back there... Be safe." aniya at nawala na siya sa paningin ko.

Mas lalo kong naramdaman ang sakit nang katawan ko at napapikit ng hindi ko kayanin ang liwanag na tumatama sa aking mata.

I don't know what's happening to me. But I hope I can find all the answers, I wanted to know.