Kabanata 2
1261 Words
"You must be kidding me," the man who introduced himself as Usher said. Hindi ito makapaniwalang umiling habang iginigiya sila papasok sa tinatawag nilang base.
"Ikaw pala yung bukam - bibig ng mokong na iyon," he even added.
Pare - pareho lang silang hindi pinaniniwalaan ang isa't - isa.
"This... this place is dope!" Alice complimented. Bakas sa mga mukha ng dalawang dalaga ang halong pagkagulat at pagka - mangha sa nasisilayan nila sa loob.
"Sure kang isa si Kio sa owner nito?" She's still in doubt of Usher's confession earlier.
"I said what I said. Like... say the third in rank," ani Usher.
"And you're allowed to say that to us? Hindi ba dapat confidential ang mga bagay na katulad niyan?" Angela interfered. Tumigil siya sa paglalakad para harapin si Usher.
"It is," he replied with a smirk on his face.
"Tapos? Ngayong alam na namin, what will happen to us?" asked Angela.
"You'll know later. For now, let's just go." Then, he guided them to enter inside a glass elevator.
Totoo nga naman kasing kakaiba ang lugar na iyon. Kung gaano ito kapangit tingnan sa labas, ganoon naman ito ka - ganda sa loob.
Tahimik lang namang nagmamasid si Angela sa loob ng lugar kung nasaan sila habang abala ang dalawang kasama niya sa pag - uusap. She's taking in every detail of the place.
Malawak iyon na maaaring maikumpara pa sa isang airport. Modern ang karamihan sa design, and personels are everywhere. Hindi maiwasan ni Angela na makaramdam ng kaba sa tuwing nakikita niya ang mga kalalakihang may dalang mga dekalibreng armas o mga baril.
Habang umaakyat paitaas ang elevator ay hindi niya mapigilang kabahan. She's afraid of elevators, especially the idea of being inside it.
Dahil na rin siguro iyon sa kapapanood niya ng mga palabas na nakatrau - trauma.
Nag - aalala rin siya sa tuwing naiisip niyang baka hinahanap na siya ng kaniyang mga magulang. Kung hindi lang nangako si Usher na ihahatid sila mamaya ay hindi pa maaalis ang kaba at pangamba niyang nararamdaman.
Hindi naman ganoon ka - istrikto ang mga magulang ni Angela. Talagang masalas lang siyang paranoid at iniisip na ganoon nga sila.
They have all the means in life. Walang ibang masasabi si Angela sa mga materyal na bagay at lahat ng may kinalaman doon. Iyon nga lang, suntok sa buwan lang kung magpang - abot sila sa hapag dahil palaging inuuna ng mga magulang niya ang trabaho. For them, it's the most priority.
She always crave for their time and attention. Akala niya nga ay sa mga palabas lang iyon nangyayari. Iyon pala... pati sa kaniya.
"Ayos ka lang, Anj?" Alice interrogated. That's when she snapped back to reality. Hindi niya namamalayang nakatulala na pala siya.
"Y-Yeah..." Angela nodded as she smiled to her friend for assurance.
Alice's brows met. Hindi siya naniniwalang ayos lang si Angela, pero mas pinili niyang hindi na lang ito tanungin.
"This is the interrogation room." Usher opened an aluminum door as he guided them in. "Dito muna kayo sa ngayon. You can't roam around the base lalo na't may parating na mga panauhin. Delikado para sa inyo," he instructed.
Sabay na tumango sina Angela at Alice.
"Nasaan nga pala si Kio? His car's here. Nakita ko rin siyang bumaba kanina—"
"Ush, we need your help on the congregation room. Wala pa si Grayson, so we need to be there to take part."
Kunot ang noo na nagkatinginan sina Angela at Alice dahil sa kalituhan. Gustuhin man nilang magtanong ay hindi na nila ginawa dahil sa kaagad na pagtalima ni Usher sa sinabi sa kaniya.
"Stay here. Ayokong magpaliwag mamaya kay Kio kapag nawala kayong dalawa, lalo ka na Alice." seryosong bilin ni Usher sa dalawa.
Pagkatapos nitong magbilin ay pumanhik na ito. Naiwan sina Angela at Alice roon.
"I can't believe Kio has this kind of thing! Mababaliw na yata ako kaiisip sa mga kalokohan ng lalaking iyon. Hindi pa nga ako nakakamove - on doon sa babaeng tinutukoy nila, tapos ngayon... ito na naman?" Alice groaned as she rolled her eyes.
Angela sighed as she sat beside her best friend. "Bakit may ganito? Iyon ang tanong ko. What is he doing in this kind of place? Sino ba talaga si Kio?" Angela winched. "Sa tagal nitong mag - on, never niya itong nabanggit sa'yo?"
Alice pouted, she shook her head as an answer.
"Isa pa... why is this place heavily guarded? Are there things that needs to be guarded here? Ba't sobrang higpit naman yata ng security system nila rito?" Sunod - sunod pa ring tanong ni Angela. She can't really help but to feel the urge of curiosity.
She was amidst of deep thinking when she heard Alice's whining. Nababagot na raw ito at gusto nang lumabas, patuloy niya namang pinapaalala ang mga bilin at banta ni Usher kanina.
"Imbes na magmaktol ka riyan, halika na lang at magtanong tayo sa mamang nasa labas kung nasaan ang comfort room. Naiihi na ako, baka ikaw rin kaya tara na." She even pulled her.
"Ay sige. Mabuti na lang walang comfort room dito sa loob. Shox! Makakalabas din," Alice cheered.
She even clapped her hands in glee. Napailing na lang si Angela.
Hindi man sila pinayagang lumabas kanina ni Usher, wala na silang magagawa dahil wala namang puwedeng maihian doon sa loob.
"Kahit samahan mo pa kami, Kuya. Promise ihi lang gagawin namin," Alice pleaded dahil ayaw talaga silang payagang lumabas.
"Hindi puwede. Bilin ni Usher na huwag kayong palalabasin kaya balik sa loob." matigas ang boses na sambit ng naatasang bantayan sila.
Kung ibabase ni Angela ang tindig at aura nito, hinuha niya ay kaedad lamang nila iyon.
"Sige na, Kuya. Kinindatan na kita ng ilang beses, hindi ka pa ba madadala? Grabe! Ang challenging nito ha? Iihi lang bawal pa? Kapag kami nakaihi sa salawa—"
"Kio and his choice of girls. Palaging mabunganga." The man standing beside the door murmured. Umiling pa ito bago malalim na bumuntonghininga.
"Anong sinabi mo?" It was Alice.
"One person at a time. Ikaw muna, miss," anito kay Angela.
"Hindi ba kami puwedeng nagsabay?" She asked, confused.
"Hindi. Pasasamahan na lang kita kay Vien." After saying those words, sumenyas iyong lalaki sa babaeng di kalayuan sa kanila.
"Okay..."
"Ingat ka riyan ha? Baka mamaya..."
"Bibilisan ko lang para ikaw naman," she said and gave her an assuring smile.
Vien escorted her to the comfort room. Ni isa ay walang nagsalita sa kanila hanggang sa narating nila ang isang pasilyo.
"I'll wait for you here, miss. Pakidalian dahil kailangan ko pang bumalik sa post ko," anito. "Diretsuhin mo iyang pasilyong iyan. Marunong ka naman sigurong magbasa?"
Walang anumang salita na tumango si Angela. Sinunod niya ang sinabi sa kaniya hanggang sa nabasa niya ang signage, indikasyon na nasa tamang banyo na siya.
Papasok pa lang siya sa isang cubicle nang may narinig siyang kalabog kaya napatigil siya at inatake ng kaba.
"M-May tao ba diyan?" She stammered.
Instead of getting any replies, she heard weird noises. Hindi siya mangmang para hindi malaman na ungol ang mga iyon.
"Stay still, Pat—fvck!"
She heard another moan. Each time, it gets louder and wilder.
"I think s-someone just—ahh! Fvck it. I think someone just entered!" Boses iyon ng isang babae.
"Yeah, Pat. I entered you." Sagot naman noong lalaki. Kasabay niyon ay mas malalakas pang mga ungol.
For the first time in her life, gusto ni Angela na magmura dahil sa mga naririnig niya. Parang gusto niya na lang biglang maging hangin.
- Writer
