Strings And Benefits

CHAPTER 2

“I got him! I got him!” I yelled as I caught him, when I tripped him off.

Kasalukuyan siyang nakahiga siya sa sahig at inupuan ko siya sa dibdib at baka makawala pa. Naka-mask at naka-hood na jacket siya.

“Akala mo makakatakas ka?” Tinaasan ko siya ng kilay.

 “What you did was wrong! Ano ka ngayon?” I smirked because I’m glad of what I just caught.

Hindi ito nagpumiglas at nakatingin lang sa akin. Hindi ko makita ang mukha niya at may kung anong nagtutulak sa akin na tanggalin ang hood at takip sa mukha niya.

Dahan-dahang naglakbay ang kamay ko patungo sa mukha niya. Hindi ko alam pero nag-iba ang awra ng paligid. Akmang tatanggalin ko na ito nang bigla na lang niyang hinawakan pulso ko at pigilan kamay ko na hawakan siya.

“Aray!” sigaw ko.

Iyan lang na nasabi ko nang bigla na lang tumama ang likod ko at bumaliktad ang puwesto naming dalawa. Hinawakan niya ang dalawa kong kamay kaya nanliit ang mata ko.

“Bitiwan mo nga ako! Dapat kang managot! Magnanakaw ka!” bulyaw ko sa kaniya pero parang wala lang siyang narinig. 

Narinig ko namang ngumisi siya kaya kumunot ang noo ko.

Tanging mga mata lang nito ang nakikita ko. Hindi ko alam pero dapat pumiglas ako. Dapat kumawala ako pero bakit may kung anong pumipigil sa akin.

“Bakit ko naman nanakawin kung pagmamay-ari ko naman.”

Nilapit nito ang mukha niya sa akin. Bigla na lang bumilis ang t***k ng puso ko na akala mo’y naguunahan sa isang paligsahan.

Bigla akong naguluhan sa sinabi niya. May iba pa ba siyang ibig sabihin?

“Bitiwan mo ako! Kung hindi…” banta ko sa kaniya na diretsyong nakatingin sa mga mata niya.

Sa hindi kalayuan ay may narinig kaming sigawan at tila ba nagkakagulo na. Nandito kami ngayon sa isang madilim na parte at may mga puno kaya hindi kami gaano nakikita. Mukhang nahuli na ang magnanakaw dahil umalis na ang sasakyan ng pulis at mga tao ay unti-unting nagsisialisan.

Shit! Does that mean I caught the wrong person?

“I guess you caught the wrong person Ms. DEL RIO” Diniinan niya ang pagsambit ng apilyedo ko.

“But I really saw you came from that store!” I defended, arching my brows.

Bigla naman akong napaisip kung bakit niya alam ang apilyedo ko. Hindi ko naman siya kilala.

“And that doesn’t give you the right to pin point whoever you saw coming from the store and accusing an innocent person.” His baritone voice filled my ear as he whispered.

I gulped an imaginary lump knowing he was right. Hindi mo naman ako masisisi, dahil siya lang naman ang nakita ko na lumabas doon.

“Fine! I’m sorry! Umalis ka na nga riyan sa ibabaw ko! At baka may makakita pa sa atin at kung ano ang isipin.” I gave him an awkward chuckled as I try to get away with him.

Kahit sino naman kasi na makakakita sa posisyon namin ay aakalain na may ginagawa kami na kung ano. Bigla ko na naman naalala ang nangyari. Hindi ko talaga lubos maisip na pinagbintangan ko itong inosenteng lalaki sa ibabaw ko.

“Sana naisip mo ‘yan bago mo ginawa sa akin ‘to kanina,” he seriously said looking straight at my eyes and his gaze went down on my neck.

“Manyak! Umalis ka nga!” Tinulak ko siya at tinadyakan sa ari.

Akala niya madadaan niya ako sa ganiyan?

“What was that for?” Bakas sa mukha niya ang pamimilipit sa sakit kaya kinuha ko ang pagkakataon na ‘yon para tumayo at makatakas.

“Manyak! p*****t!”sigaw ko at saka tinulak siya at tumakbo palayo sa lugar na ‘yon.

Alam ko naman na mali ako. Nakokonsenya ako sa ginawa ko na pagbintangan siya pero dapat lang sa kaniya na sipain sa ari ano! Ang manyak niya!

--

“Bakit kasi ang tagal mo naman Jacob? I almost got into trouble, my gosh!” I scolded him while giving myself a soft massage in the temple.

This is really frustrating!

“As if it’s your first time!” He just laughed towards me that made me glared at him.

“Stop joking around Jacob I’m not in the mood,” I tiredly told him and shook my head.

We took a cab because he doesn’t have a car or whatsoever. I don’t know why I fall in love with him when my parents won’t accept him because of his life status.

Napatingin ako kay Jacob na kasalukuyang umuubo.

“May sakit ka ba? You should have told me na lang para ako na lang ang pumunta sa inyo. Hindi ‘yung ganiyan na nagkakasakit ka, hindi ka man lang nagsasabi.”

Nag-aalala ako sa kaniya kaya agad ko naman dinampi ko ang palad ko sa leeg at sa noo niya para tignan kung may sakit nga siya.

Nginitian lang ako nito at hinawakan ang kamay ko.

“Ayos lang ako. H’wag kang mag-alala. Ako pa ba?” Inilapit niya ang sarili at inakbayan ako saka niyakap.

Damang dama ko ang higpit at mainit na yakap nito. Kaya sobrang mahal ko ‘tong lalaking ‘to e.

“Mahal na mahal kita Brylle, kaya lang…”

Lumungkot ang mukha niya kaya napabuntong hininga ako. Ano na naman kaya ang problema ng isang ‘to. Kinakabahan ako sa kinikilos niya e. Alam ko naman hindi ganito ang kilos niya madalas kaya bigla na lamang akong kinabahan.

“Kaya lang ano? Jacob?” diretsyong tanong ko sa kaniya dahil kanina pa ako kinakabahan.

Inalis niya ang kamay niya mula sa pagkaka-akbay sa akin at hinawakan ang pisngi ko.

“Hindi ka ba napapagod?” seryosong tanong niya.

Halos malaglag ang panga ko sa sinabi niya. Pagkatapos kong tumakas sa bahay at piliin siya tapos iyan lang ang itatanong niya? Okay lang ba siya? Pinigilan ko ang sarili kong mag-isip o gumawa ng bagay na pagsisisihan ko.

Huminga ako ng malalim.

“Jacob,” I called him.

“Kasi kanina ka pa tumatakbo sa isip ko eh! Boom!” Humalakhak siya ng malakas at nakahawak pa sa tiyan niya.

Pati ang driver ay natawa rin sa kaniya. Nakita ko kaagad iyon sa reflection ng salamin.

This Jacob is really getting on my nerves! Kung hindi ko lang talaga jowa ‘to kanina ko pa ‘to sinipa palabas ng Taxi e. Hindi ko alam kung maiinis ako o matatawa sa sinabi niya. Kahit alam ko naman na palatawa siya at komedyante, hindi pa rin ako nasasanay.

“I hate you!” I crossed my arms and went closer to the window.

“Joke lang nga e. Pinapasaya lang kita,” aniya at ngumiwi pa para magpa-cute.

Kunot-noo ko siyang hinarap at agad naman naglaho ang mga ngiti sa labi niya.

“Tao ka ba talaga ha?” Hindi ako ngumiti at seryosong tinanong siya.

He looked down and I wanted to burst into laughter seeing his facial expression right now.

Akala niya ba siya lang ang puwedeng magbiro?

“Wala lang, tinatanong ko lang at sinisigurado na tao ka nga!”

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at natawa na rin ako ng tuluyan. Isang nag-aalangan na ngiti ang gumuhit sa labi niya at napakamot pa ito sa ulo niya.

“Kinabahan ako doon! Akala ko magagalit ka na talaga.” He bit his lower lip and shook his head.

“Halika nga rito!” saad ko sa kaniya at nginitian siya.

I extended my arms, letting myself wrapped around him. I felt so safe and comfortable every time this moment happens.

“I love you Jacob. Please never leave me alone and fight with me in every battle that we’ll encounter,” I mumbled and hugged him even tighter.

He groaned.

“I won’t,” he assured and shook my hair.

I tilted my head to see his face and I saw him arched his brows.

“I said I love you!” I pouted my lips and slightly push him over.

“May iniisip lang ako,” he seriously said.

“Ano? Iiwan mo ba ako ha?” I arched my brows.

“Ang ingay mo naman! Wala na, hindi na ‘to romantic.” Pagmamaktol niya na parang bata.

Napangiti na lang ako at biglang pinulupot ang kamay ko sa braso niya.

“Ano ba kasi ‘yon?” tanong ko sa kaniya.

“I just don’t know how to live without you Brylle.” He looked directly into my eyes.

“Why are you being so clingy Jacob?” I raised a brow.

“This is so not you!” I burst out into laughter.

And my smile faded away when he held me in the shoulders and looked at me seriously.

“I think me without you is like a shoe without laces, and aSentenceWithoutSpaces,”