The Billionaire's Secret Son

CHAPTER 1

MALALIM NA NAPABUGA ng hangin sa bibig si Grayson nang makapasok sa kaniyang opisina. It was exhausting day for him. He had a meeting with Mr. Toress lately wherein he bought three buildings in his Real Estate. Siya nga pala ang nagmamay-ari ng Montevilla Real Estate, that company was owned by his grandparents, he got that through inheritance. He's rich at wala na siyang mahihiling pa. All he could do now is keep his deepest secret. He's not ready to reveal his secret. It's for his sake.

He heaved a deep sigh again as he sat on his swivel chair. Ipinatong niya ang mga braso niya sa desk na nasa harap niya at tiningnan ang relo na nasa kaniyang pulsuhan. It's already seven p.m, mayamaya ay uuwi na siya para sa isang bagay.

"Good evening, Sir. Montevilla."

He raised his gaze when he heard that voice. From the door, he saw Cheska, his secretary.

"What are you doing here, Cheska?" he asked.

"I just want to remind you, Sir. Montevilla that you have an upcoming meeting with Mrs. Cruz. Tomorrow po ang meeting niyo sa kaniya," nakangiting sabi nito

He secretly rolled his eyes. "Anong araw ngayon?" tanong niya— naiirita.

"It's Saturday, Sir.," she answered politely.

"Did you know that tomorrow is Sunday, huh?" He stood up and looked at her intently. "Cancel my meeting with Mrs. Cruz. And I already told you this, didn't I? Stop putting my schedule on Sunday because it's my day, hindi sa mga kliyente, okay?" may pagkasarkastiko niyang wika saka sinuot ang blazer na nakapatong sa swivel chair.

"I'm sorry, Mr. Montevilla, but I always kept that in my mind. Monday po sana ang meeting niyo with Mrs. Cruz, but you restrained me. You said, I should put it on Sunday," nangingiting anito pero ramdam niyang naiinis nito.

He freaking forgot it, damn it! Naalala niya nga pala na pinigilan niya si Cheska na huwag ilagay sa araw ng Lunes bagkus ay sa Linggo. s**t, napahiya siya! He chose Sunday because he thought it would be his free time, but he was wrong. His son asked him if he has free time dahil gusto nitong mamasyal. Hindi naman siya maka-hindi.Wala siyang choice kundi ang tanggapin ito. Ngayon lang naman ito nangyari, e. Tuwing Linggo ang bonding niya kasama ang anak niya pero minsan naman ay wala kaya naman ang akala niya'y makakapasok siya bukas. s**t, hindi na talaga siya magpapalagay ng schedule sa araw ng Linggo simula ngayon... kahit ano man ang nangyari.

"Should I sorry?" He smiled sarcastically.

"Hindi naman po sa ganoon, Sir. Ahm, are you sure? Do you want me to cancel your meeting with Mrs. Cruz?"

"Yeah, cancel it. Wala akong paki kung ano man ang kukuhanin niya. I don't care if she will buy buildings, islands, and houses, I really do not care!" nakangisi niyang sabi saka walang paalam na iniwan si Cheska sa loob ng kaniyang opisina.

Mayaman na siya, kaya hindi na niya kailangang magpakapagod para kumita pa. He's a billionaire after all. Naglakad na siya patungo sa kaniyang private elevator na pili lang ang mga sumasakay at isa na siya sa mga roon. When he already entered in the elevator, he clicked the button for first floor. The door suddenly closed. Bumuga siya muli ng hangin sa bibig at kinuha ang cellphone niya sa kaniyang bulsa. Bumungad sa kaniya ang ilang tawag at mensahe sa kilalang numero. At wala sa sariling napangiti nang mabasa ang mensahe.

'Stay safe, daddy! Keep driving, okay? Don't drink alcohol, it may affects you. I love you even though you didn't answer my calls,' the message with a heart emoji.

Lalo pa siyang napangiti. Napawi ang pagod na kaniyang iniinda dahil sa mensahe ng kaniyang anak. Gusto niyang tumalon dahil sa tuwa pero hindi niya magawa. He's so sweet, his son is so sweet.

Hindi na niya nagawa pang reply-an ito dahil tuluyan nang bumukas ang pinto ng elevator. Naiiling na lang niyang ibinalik ang kaniyang cellphone sa bulsa at lumabas na. Ngunit nakakailang hakbang pa lamang siya nang may magtakbuban patungo sa kaniya. Nang tingnan niya ang mga ito, hindi na siya nagulat. Mga paparazzi at reporter. Sunod-sunod ang pag-click ng camera sa kaniyang direksyon.

"Totoo bang may anak ka na?"

"Totoo ba iyong usapan na may tinatago kang anak?"

"Ano ang masasabi mo tungkol dito?"

"Are you against with this?

"Kung totoo nga, sino ang asawa mo?"

He gulped. Sunod-sunod ang tanong ng mga ito at hindi na niya alam kung ano ang isasagot niya. Hindi siya magsasabi ng totoo dahil pinangako niya sa kaniyang sarili na hindi niya ipapaalam ang pinakatatago niyang sikreto. Hindi niya ipagkakanulo ang sarili niya sa mga katulad nitong tao. Yeah, he got them. He's an actor kaya hindi isyu sa kaniya ang paglapit ng mga paparazzi at reporter sa kaniya. What he doesn't like was their questions. Mga tsismosa!

"Paano ako magkaka-anak, e wala naman akong asawa?" nangingisi niyang tanong saka inilagay ang mga kamay sa magkabila niyang bulsa.

He looked at them intently. Saka lamang dumating ang mga guwardiya niya. The two bodyguards blocked him para hindi siya tuluyang malapitan ng mga tsismosang paparazzi at reporter.

"May sabi-sabi na nakita ka raw sa mall na may kasamang isang batang lalaki. What can you say about this?" A reporter pointed a mic on him.

Because of the irritation, tinabig niya ang mic dahilan para mahulog iyon sa sahig. 'Pagkatapos ay lalo pang tumalim ang tingin niya. Tumingin siya sa direksyon ng camera na nasa harap niya.

He smirked. "Why don't you mind your f*cking business, huh? Huwag niyo na akong tanungin ng kung ano-ano. Could you stop questioning me, huh?" he snorted then walked away with the two bodyguards following him.

Wala siyang paki kung maipalabas man siya sa local T.V.

Pero hindi pa iyon nagtatapos doon, sinalubong pa siya ng mga ito. He wants to curse those paparazzi and reporters, but he cannot do that because he's a well-known actor in the country. Kung ano man ang sinabi niya kanina, tama na iyon. Marami pang mga tanong ang mga ito pero hindi man lang niya nakuhang sumagot. Hindi niya sasagutin ang mga ito— hinding-hindi. Hanggang sa makarating na sila sa Limousine na nakaparada. He entered inside while the two bodyguards entered too and sat in front of him. Napangiwi siya, gabi na, mga naka-shades pa. Tsk!

"Paandarin mo na!" may kalakasan niyang utos sa driver.

Hindi sumagot ang driver bagkus ginawa nito ang utos niya. Habang dahan-dahang umaandar ang sasakyan, patuloy pa rin ang mga paparazzi at reporter sa pagsunod sa kaniya. Damn them, bakit pa kasi may mga ganitong tao sa mundo? Lahat na yata ng mga sikreto, nabubunyag nang dahil sa mga ito. They should be quiet and mind their freaking business. They are shits!

Nang makalayo ang sasakyan sa Montevilla Real Estate Building ay bumilis na ito. Sandali niyang tiningnan ang mga humahabol sa kaniya at nakita niyang nakatayo na ang mga ito. Failed. They failed! Malalim siyang napabuga ng hangin sa bibig saka kinuha ang cellphone sa kaniyang bulsa.

He read the message again that he had read lately. Napawi muli ang pagod at iritasyon niya. Paulit-ulit niya iyong binasa. Thank God, he gave a son with pure and sweet heart. Kalaunan ay ibinalik na niya iyon at tinuon ang atensyon sa dalawang bodyguard na nakaupo sa harap niya. What the f*ck?! It annoys him. Gabi na, pero nakasuot pa rin ng shades? Ano sila, alien?

"Could you remove your shades? It freaking annoys me!" iritado niyang saad sa mga ito.

They nodded quickly and took off their shades. At bahagya siyang nagulat nang makita ang mata ng mga ito. Their eyes are red.

"What happened to your freaking eyes, huh?" he asked curiosly.

"Napuyat lang po, boss," sabi ng isa na nasa kaliwang gawi.

"Napuyat? Saan naman kayo napuyat?"

"Nag-bar po kasi kami kagabi nang makaawas. Madaling-araw na po kami nakatulog," sagot ng isa pa na nasa kanang gawi.

"Don't work tomorrow," aniya.

"Pero may trabaho po kami sa inyo, boss."

He grinned. "Narinig niyo ba ako? Do not work tomorrow! Don't worry, hindi mababawasan ang suweldo niyo!" inis niyang anas saka pinindot ang button na nasa baba ng arm rest na kinauupuan niya dahilan para pumaling ang upuan patagilid sa dalawang aswang.

When the chair stop its moving, he took the remote of the T.V beside him and opened it. 'Pagbukas na 'pagbukas pa lamang niya ng T.V, bumungad na kaagad ang mukha niya.

"The f*ck," bulong niya habang nakatuon ang atensyon sa TV.

He saw himself with bad awra and saying bad words to the paparazzi and reporters. Kita niyang lumalabas ang mga litid niya sa kaniyang leeg dahil sa tindi ng galit. Ultimo paglakad niya palayo ay ni-record pa ng mga tsismosa. Hanggang sa makasakay siya sa Limousine, they freaking recorded it!

F*ck! Due to annoyance, he turned off the T.V.

"Boss, huwag sanang magkaroon ng isyu dahil diyan," rinig niyang ani ng isa sa mga bodyguard.

Ngumisi siya saka inikot ang tingin. Nang makita niya ang isang bote ng wine sa tabihan niya, kinuha niya iyon at inikot pabalik ang upuan sa harap ng mga ito.

"Who the f*ck said that?"

"Hindi po ako iyon, boss," tanggi ng nasa kanan.

"Hindi rin po ako iyon, boss," ani naman ng nasa kaliwa.

Natawa siya."So, apat tayo rito? Nasaan ang isa, huh? Putangina! Nasaan?!" nanggagalaiti niyang tanong sa dalawa saka ibinato sa mga ito ang bote na hawak.

Nasalo ng isa sa mga ito ang boteng binato niya.

"Baka po, boss, baka po apat tay—"

"Stop the car!" may kalakasan niyang sambit para marinig nang nagmamaneho na may harang ang pagitan nila.

Ilang segundo pa lang ang lumipas, tumigil ang sinasakyan nila. He looked at them teasingly. After that, the door opened by the driver. Hinawakan niya sa kuwelyo ang isa sa dalawa saka inihagis iyon palabas at walang awang sinunod ang isa pa.

"From now on, you are no longer my bodyguards! You two are fired!" sigaw niya. "Close the door," mahinahon niyang utos sa driver na kaagad naman nitong ginawa.

Prente siyang umupo sa upuan at inayos ang blazer na bahagyang nagusumot dahil sa dalawa. Naramdaman na lang niyang umandar ang sasakyan. Stress na siya, dumagdag pa ang mga hinayupak! Nakakatangina!

Hindi na niya namalayan na nakarating na pala siya sa bahay niya. Binuksan ng driver ang pinto kaya naman lumabas na siya.

"Thank you," nakangiti niyang ani rito.

Tumango lang ito at sumakay na sa Limousine at minaneho na iyon paaalis. Ipaparada nito ang sasakyan sa isang private parking lot na nasa Montevilla's Village na pagmamay-ari niya na well-secured at maraming guard. Napailing na lang siya at pumasok na sa bahay niya.

"Daddy!"

Kakapasok pa lang niya nang marinig ang boses ng nag-iisa niyang anak. Nakita niya itong tumatakbo patungo sa kaniya kaya lumuhod siya sa marmol na sahig at hinintay itong makapunta sa kaniya. His son hugged him tight. It seems like he doesn't showed up for a year. His son missed him. The feelings are just mutual.

"Bakit hindi ka pa natutulog, Gray?" nakangiti niyang tanong nang maghiwalay silang dalawa.

Gray, iyan ang pangalan ng anak niya. He's seven years old.

"Daddy, I told you, I cannot sleep kasi wala ka po sa tabi ko," nakanguso nitong sabi sa kaniya.

"What if madaling-araw na ako makauwi? Would you still not sleep just to wait me?" tanong niya.

"Hindi naman po sa ganoon, daddy. Maaga pa po kasi, e."

Okay, alam niyang talo na siya at ayaw niyang humaba pa ang pagtatalo nilang dalawa. Tumayo siya at binuhat ito.

"Kumain ka na ba?"

"Yes po, napakain na po ako ni Manang Lourdes."

"That's good. E 'di matutulog ka na lang?"

"Yes po. I already drank my milk po."

"Good."

Naglakad na siya paakyat sa ikalawang palapag habang buhat-buhat ang pitong taong gulang niyang anak. He loves him. Seven pa lang pero bibo na. Mana yata sa kaniya dahil ganitong-ganito rin daw siya noong bata pa siya, as what his mother said. Gray's currently studying and he's in second grade.

Nang makarating sa kuwarto nito, marahan niya itong ibinaba sa kama. He removed his blazer and shoes then lied down beside his son.

"Sleep na, Gray," aniya.

"Wait, daddy." Tumayo ito saka kumandong sa tiyan niya.

He felt uncomfortable. But it's okay, it's his son after all.

"What wait, anak?" tanong niya rito.

"I saw you on T.V, daddy," Gray exclaimed while pouting.

Shit!

"You saw me on T.V?" he asked nervously.

"Yes po. They asked you po kung may anak ka na po. You cursed. You yelled. Why? Why you didn't tell about me? I'm your son, right?" Tears fell from his eyes down to his cheek. Gray just let it fell.

Napalunok siya ng ilang beses dahil doon. Kaya hindi niya pinapanood ito ng T.V kasi alam niyang makikita siya nito. He wants to go back the time when reporters interviewed him. He won't yell at them, instead, he would just pwalk out. Gusto niyang suntukin ang kaniyang mukha dahil sa katangahan. It's wrong, hindi dapat ganoon ang inakto niya sa harap ng kamera.

"They were annoying, Gray, that's why I answered them in that way. They are so annoying. They keep on asking me about you, but I refused. Have you saw them listened to me? Hindi, 'di ba? Stop watching T.V. I won't allow you to watch it."

Binuhat niya si Gray at inihiga sa tabi niya. Wala na siyang narinig pa sa anak. Nang tingnan niya ito, nakatalikod ito. Naikuyom na lang niya ang kaniyang mga kamao dahil sa inis. He hates his attitudes. Hindi niya maiwasang magalit kahit saan, sa harap man iyan ng kamera, wala na siyang paki.

At kahit paulit-ulit siyang tanungin kung may anak na ba siya, isa lang ang sinasabi niya at iyon ay wala. May nakakakilala kay Gray pero hindi anak niya ang pakilala niya kundi pamangkin niya. He's not ready to tell his deepest secret. Kapag sinabi niya, maaapektuhan ang buhay niya lalo na ang pag-aartista niya. Mahal niya ang anak niya, pero kung kailangan itago ay itatago niya. May isa pa siyang rason kung bakit niya tinatago si Gray, at iyon ay dahil hindi niya pa nahahanap ang totoo nitong ina. Soon, he'll meet Gray's mother.

He will just unfold his deepest secret if he found the woman who gave birth to Gray. Not now... but soon!