Ang Mabuhay sa Disyertong Isla kasama ang mga Diyosa

Kabanata 2 | Survival Skills

Nagulat ako sa biglang malakas na tunog na narinig ko. Naisip ko agad si Megan at Yazmin na baka may masamang nangyari sa kanila kaya mabilis akong lumingon sa likod. Napanatag ang loob ko ng makita na ang lahat ay gaya pa rin ng dati. 

Siguro ay may mga mababangis na hayop sa islang disyerto na ito, ngunit ang tunog kanina ay parang dalawang mabangis na hayop na umaatake sa isa't isa. Dapat ay ligtas ang lugar na kinaroroonan naming sa ngayon.

Habang buhat ko ang flight attendant ngayon, napatingin ako sa badge at nalaman ko ang pangalan niya, siya ay nag-ngangalang Freya Guevarra. Ito ay isang medyo patula na pangalan. Akmang-akma ito sa kanyang hitsura, dalisay at kaaya-aya.

Tuwid ang kanyang mga paa, at nung karga-karga ko siya ay wala man lang akong maramdamang taba. Lalo na sa ibabang bahagi ng kanyang tiyan,dahil doon ay nagbibigay ito ng matigas na pakiramdam habang siya ay buhat=buhat ko.

Kitang kita ko na ang chicks na ito ay madalas na nagwo-workout kapag break time, at ang mermaid line ay lubos na kitang-kita.

Ang mas ikinagulat ko ay ang dibdib ni Freya dahil mas malaki pa ito ng isang cup kaysa kay Megan. Parang ito jelly na dumikit sa likod ko, matigas at puno ng pagka-elastiko. Hindi ko alam kung dahil ba sa alon o dahil sa pagbagsak ng eroplano, kaya na tuluyang napabukas ang pang-itaas niyang damit. Matagal nang nawala ang puting lace bra niya, at kalahati na lang ng uniporme ng flight attendant ang natira. 

Nang bumalik ako sa lugar na pinagtutuluyan namin, hawak ko ang isda sa isang kamay at nasa likod ko si Freya, nalaman kong nagising na si Yazmin at nakikipagusap na siya kay Megan.

Ngunit hindi masyadong maganda ang timpla ng hitsura niya, at ang kanyang mga mata ay matamlay. Nang makita akong bumalik, agad na yumakap si Megan sa aking mga bisig, ang kanyang katawan ay nanginginig nang hindi mapigilan.

"Fabian, natakot naman ako ng sobra ngayon, akala ko may mga halimaw!"

"Ayos lang, tiyak na mayroong mga mababangis na hayop sa isla na ito, ang tunog nito ay medyo malayo sa atin." Tinapik ko ang likod ni Megan para pakalmahin.

"Talaga?" Ang katawan ni Megan ay humahaplos sa aking mga braso, lalo na sa aking ibabang bahagi ng katawan. Maya-maya, may reaksyon mula sa aking ibaba, at idiniin ko sa ibabang tiyan ni Megan ng mahigpit.

“Uhmm.. yes!" Nakagat ni Megan ang kanyang labi at mahinang umungol sa aking mga bisig.

"Maupo ka muna." Inilagay ko si Megan sa dalampasigan at sinulyapan si Yazmin. Tila ang pag-crash ng eroplano ay nakadulot ng natakot sa batang babaeng ito, at hindi pa siya nakaka-recover hanggang ngayon.

"Sino ito?" tanong ni Megan, nakatingin kay Freya sa lupa.

“Yung stewardess sa eroplano natin, nakita ko siya malapit sa eroplano.” Inabot ko ang backpack sa kamay ko kay Megan, “May konting isda naman dito, ikaw na ang bahala diyaan, kaya mo na yan.”

"Ah?" Natigilan si Megan at nahihiyang sinabi, "Hindi ko ‘to kaya..." hindi ba? Tiningnan ko si Megan at walang magawa.

"Hindi pa ako nakapagluto dati." Malungkot na tumingin sa akin si Megan, ipinatong ang kanyang mga kamay sa kanyang hinaharap at sadyang pinisil ang kanyang dibdib. Kahit medyo padilim na ay nasilaw ako sa kanyang matambok na mga s**o na bahagyang umiba ang porma dahil sa ginawa niyang pagpisil nito.

Huwag mong subukang akitin ako! Nilingon ko ang aking ulo at pinandilatan si Megan, pagkatapos ay sinabi ko kay Yazmin na, "Kung gayon, ikaw na ang bahala muna sa kanya at ako na ang bahala dito."

"Oh!" Bahagyang bumuntong-hininga si Yazmin.

"Paano naman ako?" Mabilis na lumapit ulit sa tabi ko si Megan, kumapit sa akin ng mahigpit, "Gutom na gutom na ako!"

Pagkatapos magsalita, tumingin si Megan sa ibabang bahagi ng katawan ko at bumulong sa tenga ko, "Pwede mo ba akong kainin muna?"

Nakakakilabot talaga itong babaeng to! Kung hindi lang ako medyo nagugutom ngayon, gusto ko na talaga siyang idiin sa bahura at kainin ng husto.

"Maghanap ka ng ilang mga sanga at kahoy." Tiningnan ko ang mga mata ni Megan na tila naguguluhan at nagpatuloy, "Ito ay ginagamit upang magsunog. Basang-basa ang iyong mga damit. Kung sinipon ka at nagkasakit, wala tayong gamot ngayon."

“Oh!” paulit-ulit na tumango si Megan. Si Megan ay karapat-dapat na maging tagapamahala ng kumpanya, pero hindi naman maipapatupad yun dito.

Nang matapos akong magsalita ay mabilis siyang bumalik sa dati niyang ekspresyon, mabilis na inayos ang kanyang mga damit at naglakad sa gilid.

"Fabian, sa tingin mo ba makakauwi pa tayo?" Pagkaalis ni Megan, tumingin sa akin si Yazmin na parang agrabyado at may gulat na sinabi.

"Mabuti’t buhay pa tayo, 'di ba?“ Nakangiti kong sinabi. "Kung ikukumpara sa mga namatay, tayo ay maswerte na talaga."

"Oo!" Masiglang tumango si Yazmin, nanumbalik ang sigla ng kanyang mga mata, "Ilalabas mo kami, tama?"

Ako? Hindi ko nga alam kung makakaligtas pa ako. Ngunit bago ko sabihin ang mga salita, lumambot ang puso ko nang makita ang umaasang tingin sa mga mata ni Yazmin.

"Huwag kang mag-alala, gagawin ko ang lahat para mabuhay ka!"

"Salamat!" Nakagat ni Yazmin ang kanyang labi, "Umalis ka na, ako na ang bahala sa kanya."

Tumalikod na ako at naglinis na ng isdang grouper sa tabi ng dalampasigan. Buti na lang talaga at nakapulot ako ng mga punyal, kung hindi ay mahirap linisin ang mga laman-loob nitong isda.

Matapos kong linisin ang tatlong isda ng ilang beses, naglakad na ako pabalik. Hindi nagtagal matapos kong bumalik, dumating na din si Megan. Naglagay siya ng mga sanga at kahoy sa lupa at muling lumapit sa akin.

"Anong gagawin natin ngayon? Wala tayong lighter, paano tayo makakagawa ng apoy."

“Ayos lang, ako ang gagawa!” Kumuha ako ng mas makapal na kahoy at inilabas ang punyal na nakita ko. Bahagyang dumausdos ang punyal sa ibabaw ng kahoy, at nagkalat ang mga manipis na piraso ng sawdust sa lupa.

Tinitingan ako nina Megan at Yazmin ng nanlalaki ang mga mata, na parang kakaiba sa kanila ang lahat ng ito. Sa oras na ito ay nakakutkot ako ng sapat na sawdust, nakabuo na ako ng matulis na stick sa kamay ko.

Sa mga ganitong sitwasyon na walang apoy, ang tanging paraan lamang para makagawa ng apoy ay ang pagkiskis ang mga kahoy sa isa’t isa. Nakahanap ako ng isa pang piraso ng kahoy, gumawa ng uka, itinabi ang sawdust, at ikiniskis ito ng husto.

Ayos ba ito? Tila nakalimutan nina Megan at Yazmin na sila ay nasa isang desyertong isla at mataimtim akong tiningnan. Lahat ng ginagawa ko ay napaka-magical sa kanila. Habang pabilis ng pabilis ang pagkiskis ko sa aking mga kamay, dahan-dahang tumataas ang isang buga ng abong usok mula sa sawdust.

"Nagbabaga na!"

Halos mapatalon ang dalawang babae sa sobrang tuwa. Sakto ito dahil magiging madilim na din sa loob ng ilang sandali. Talagang magiging mahirap gawin ang mga bagay-bagay nang walang siga na apoy sa panahong ito.

Bagaman mainit dito sa disyertong isla kapag umaga, sobrang lamig naman kapag gumabi na, lalo na kapag ang hanging dagat ay umiihip sa gabi. Ang pagkakaiba ng temperatura sa pagitan ng araw at gabi sa dalampasigan ay sobrang grabeng ang pagkakaiba. Pagkaraan ng ilang minuto, unti-unting nasusunog ang nakapalibot na maliit na sawdust.

"Megan, magdagdag ka ng dayami!"

Bago ko pa paalalahanin, inilagay na ni Megan ang nakolektang dayami sa sawdust. Nice! Matapos ang isang buga ng usok, isang maliit na apoy ang lumitaw.

"Fabian, ang galing mo!" Hindi napigilan ni Megan na tumalon sa ibabaw ko at binigyan ako ng isang mapusok na halik. Medyo nagulat din ang mga mata ni Yazmin na may halong kaunting paghanga.

Hindi ako nagkamali, sambahin! Si Yazmin ay isang napaka sikat  na Internet celebrity. Ang saya ko na ang isang katulad niya ay hinahangaan ako ngayon. 

Pagkatapos sindihan ang apoy, nakakita ako ng ilang maliliit na sanga, nilaslas ko ito gamit ang punyal, at tinuhog ang isda.Hindi nagtagal ay nawala ang malansang amoy ng isda. Si Yazmin, na nasa tabi ko hindi napigilang mapalunok.