Chapter 3: Unexpected

1255 Words
Nathalie’s POV Like a broken music, his words kept repeating in my head. Yesterday felt like dream, a really beautiful dream that I can’t stop thinking. I wore the prettiest dress that I have in my closet today. It was a black short-sleeve lined dress that trails my every curves.I matched it with a white 4 inches-heels complementing my dress. I stood 5’2” tall, petite with a long black hair that I tied into a pony this morning. Kahit marami akong trabaho ngayon ay di mawala-wala ang ngiti sa aking mga labi sobrang kinikilig ako kapag iniisip kong lalabas kami ni David ko mamaya. Ang dami ngang scenario sa isip ko eh, scenario na baka kakain kami sa isang romantic restaurant mamaya na syempre libri niya, ang yaman-yaman niya tapos mag-KKB kami? that’s a no for a Bertareli. Another scenario ay manonood kami ng sine tapos parang scene sa korean drama na share kami sa drinks at popcorn tapos mag kakadaupan ang aming mga palad tapos dahan-dahang magkakatitigagan tapos mag ki-kiss! waaaahhh! ano ba yan, bakit kasi di ko natanong kung saan ang pupuntahan namin mamaya? Ayon tuloy na-activate ang pagiging ilusyonada ko. **** 4:59 pm Kasalukuyan akong nakatingin sa relo ko ngayon at hinihintay ang itinakdang oras. Sinusundan ko ang kamay ng orasan habang dahan-dahan itong umiikot. This is it! this is the moment! kagabi pa ko sobrang na e-excite kung saan kami pupunta. Marami na kong na imagine na scenario pero yung sa sinehan ang pinaka bet ko! 5:00 pm “Yes!” napalakas kong sigaw na may kasama pang pag-taas ng dalawang kamay. Nagulat ang lahat ng mga kasama ko sa dito sa opisina dahil sa ginawa ko pati nga ako nagulat dahil nagulat ko sila haha. I saw some of them shake their heads while laughing, while others literally laughed out loud but I just smiled at all of them. Kahit ako ang head nila dito ay magkakasundu kami like we’ve been together for a long time. I made sure that we work in a friendly and well-organized environment and I can say that we created a strong bond here, walang awayan good vibes lang. “Goodbye, beautiful people of the Philippines! See you tomorrow,”masayang paalam ko sa kanila. A lot of them smiled back at me and said goodbye too. Pakanta-kanta pa ko habang naglalakad papuntang elevator. Sa lounge ako didiretso, located sa 1st floor doon ko na lang hihintayin si David ko. Mama was also excited about today too, grabe makasupport si mama sa love team namin ni David. Lalo lang nadagdagan ang excitement ko. *** At the lounge I was here for almost 5 minutes when I saw him walking down the lobby like he owned this place. Well, yeah, sa kanya nga pala ang buong building na ito. I stared at him striding his way from the elevator, kung hindi ko lang siya kilala malamang sa malamang mapagkamalan ko siyang modelo kaysa may-ari ng isang korporasyon. Looking at his height now siguro hanggang ilalim lang ako ng balikat niya ang tangkad kasi. Maputi siya, sobra! at higit sa lahat ang striking ng facial features niya na parang isa siyang greek god na bumaba sa lupa para basbasan ang mga mortal ng kagwapuhan at kakisigan niya. Growing up as an heir of a big corporation. Bata pa lamang siya alam mong tinuruan na talaga siya kung paano kumilos, gumalaw at mag-isip. After all, he is the sole heir of the Bercorp kaya I don’t blame him for being tagged as a ruthless billionaire. Nang lumingon siya sa gawi ko ay muntik na akong mabilaukan dahil sa pagkabigla. Ikaw ba naman mahuling nakatitig? Isipin pa nito pinagnanasaan ko siya. Ngumiti ako sakanya at kumaway ng bahagya pero hindi siya nag-abalang batiin man lang ako pabalik, sungit talaga. Sinundan ko na lang siya hanggang sa labas ng Bercorp at nailuwa ko ata ang mata ko nang makita ang ubod na gandang sasakyan niya. Perks of owning an automobile brand, the car itself screams wealth. As far as I remember ito ang pinaka-latest na brand ng Bertareli Automobile. I forgot it’s exact name though. Their brand of cars were shipped worldwide paving its way to level with the most expensive, high-end and high-quality manufacturer like Ferrari and Bugatti automobiles. When he entered inside his car, parang ayoko atang sumakay sa kotse niya. Feeling ko kasi madudumihan ko lang tsaka mamaya magasgasan ko ang kotse niya. This one’s worth a million dollar car at kahit sa susunod kong buhay ay di ko mababayaran pag nagkataon. I was in the middle of debating against myself kung sasakay ba talaga ako o mag co-commute na lang pero bigla na lang bumaba ang side-window ng kotse niya. “Are you getting in or what?” he stated looking irritated. Omayghad! nakikita niyo ba ang nakikita ko? napaka gwapo niyang galet! his eyebrows are frowning as he was glaring at me. Pero imbis na matakot ay mas namangha ako sa pwesto niya ngayon. Seeing him sitting in a driver seat, holding the steering wheel and just slaying on his navy blue suit like, wtf, this is a once in a lifetime view for peasant like me! kaya I fished my phone immediately from my bag and snapped shoot him buti na lang magaling akong mag-ninja moves at hindi niya nakita yung pag picture ko sakanya. Dali-dali akong sumakay pagkatapos at baka mamaya iwanan ako nito.When I entered and seated on the passenger seat doon ko lang na-experience kung anong pakiramdam na maging mayaman. Ang bango at napaka komportableng umupo dito. Nang paandarin na niya ang sasakyan, the engine sound is so soothing in the ears, you can hear the rhythm of the engine it sounds like a music, it was even and consistent. *** The ride was brief, hindi ko nga namalayan na nakarating na kami sa pupuntahan naming lugar and it’s far from the scenarios that I imagined. Maraming taong naka-black na may crew wording sa likod, maraming camera at kahit nandito pa lang ako sa sasakyan ay alam ko na mayroong filming na nagaganap dito. I looked at David na nasa driver seat pa rin and saw that he was on his phone, trying to call someone and when the other one picked up the phone, I heard the words that made my heart stop beating for a second. “Hello, Babe, you're done now?” David said sounding so dear. Ngayon ko lang narinig si David na kumausap ng ganito. His tone was far from the tone he use when he’s in the office. I didn’t manage to hear the rest of the conversation because my mind suddenly can’t process any information now. Di ako tanga para hindi malaman kung saan patungo ang makikita ko. It’s not hard to guess what will happen next but I stayed silent as I don’t know what to do. Nabalik na lang ako sa wisyo ng sabihan akong bumaba ni David and when I got out of the car, na sana di ko na lang ginawa. I saw a beautiful woman running towards a smiling David, this is the first time I saw him smile, and the thought of that made me forget about what was really going on. My knees weakend when I saw the girl jump at David to hug him like they never saw each other for ages and then I didn’t manage to dodge the scene that literally shattered my world in pieces- they kissed, a long and passionate kiss.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD