A Night With Cinderella (Filipino)

chapter 3

Vince

Wala sa sariling napangisi ako nang paglabas ko ng bathroom ay hindi ko na nga nadatnan pa si Biatris.

Hubo't hubad pa akong pasipol-sipol habang tinutuyo ko ng towel ang basa ko pang buhok na tinungo ang walk in closet ko.

Biatris is a model, artist.

Ilang beses na rin itong lumabas sa mga tele serye.

Nakilala ko ito sa isang party.

Ilang linggo na rin itong nagpaparamdam sa akin.

Hanggang noong mga nakaraang araw ay talagang kinukulit na ako nito sa isang bakbakan.

Sino ba naman ako para tumanggi?

Lalo na't ilang Linggo na rin akong bakante dahil na rin sa sunod-sunod na pagkaabala ko sa recording company ko.

Marami rin akong naging engagement sa iba ko pang negosyo.

Masyadong hectic and stressful ang nagdaang Linggo ko.

I really need to release my stress butter and nothing more.

Wala akong balak na payagan pa siyang manatili kahit konting sandali lamang.

Mabuti nga't hindi na ito nagpumilit pang manatili pa nang mas matagal.

Ayaw kong madatnan ito ni Amber Via sa penthouse ko.

"Amber Via..." I murmured.

Wala sa sariling napakagat ako sa ibabang labi.

How I wish na siya ang kaulayaw ko kanina.

But later... We'll be there later!

Sa ngayon kailangan ko munang kunin ang loob mo baby.

Para akong tangang nangingiti habang inaalala ang napaka-amo at napakagandang mukha nito.

May kung anong excitement akong naramdaman sa isiping maya-maya lamang ay darating na ito ng penthouse ko.

I silently cursed, when I felt my d**k suddenly stirring up again by just thinking her beautiful and innocent face.

Matagal-tagal rin ang ginawa kong pangungulit kay Mom bago ko ito napapayag na ibigay nito si Amber Via sa akin.

Nagkataon kase na kailangan na kailangan ko talaga ang isang taong mapagkakatiwalaan ko sa loob ng aking penthouse.

Nagpaalam kase noong isang Linggo ang pinagkakatiwalaan kong taga linis at taga luto ko.

Nag-aayos daw kase ito ng papeles papuntang Dubai para sumunod sa nobyong arabo.

At isang magandang pagkatataon naman sa akin nang makita ko si Amber Via sa mansyon.

It's just really meant to be, I guess...

Hindi ko na kailangan pang maghanap pa sa kung saan dahil natagpuan ko na siya sa mansyon namin.

Noong una ay umayaw si Mom sa aking gusto.

Ngunit sa ilang beses ko pang pamimilit ay napapayag ko rin ito.

Binalaan pa n'ya ako, na kung sakaling may balak daw akong ihilira ito sa mga babae ko ay huwag ko na lamang ituloy.

Bukod dyan ay may pakiusap rin ito sa akin at sinang-ayunan ko naman ang pakiusap nito.

Kasunod ang pagpayag nitong si Amber Via ang magiging maid ko.

Sa totoo lang, hindi na siya nawala sa isip ko simula ng makita ko ito sa mansyon.

Ngunit wala rin naman akong balak na biglain siya.

Nakita ko kung gaano ito naiilang sa presensya ko.

Sa mga tingin ko...

But I just can't help it...

I just want her to notice me.

Kase parang wala akong nakitang maski kaunting guhit ng paghanga sa mukha n'ya para sa akin.

Hindi ito tulad ng ibang babae na kitang-kita mo agad sa mga mata nila ang nagliliyab na apoy ng pagnanasa sa para akin, sa unang kita pa nga lamang.

Ilang sikat na artista at modelo na ba ang natikman ko?

Ang ilan nga sa kanila ay nagtangka pang masilo ako.

Pero maingat ako...

Hindi ako basta-basta nakikipagtalik ng hindi protektado.

Sinisiguro kong walang mapupuntang semilya ko sa matris nila. .

I always want hard, nasty and dirty s*x.

Kaya madalas gusto kong pumutok sa bibig ng katalik ko or sa makipot nilang pwet.

I was a bit alarmed nang mabalitaan ko kay Lera, isa sa katulong namin sa mansyon na ayaw ni Amber Via sanang lumipat sa akin ngunit pinilit lamang ito ng kan'yang Tiya.

Nahiya lamang din daw itong tanggihan si Mom.

Kailangan kong kunin ang loob nya.

Kailangan kong higpitan ang sarili sa pagtitimpi.

Kahit pa ang demonyo kong utak ay bumubuo na nang kung ano-anong malalaswang imahe namin ni Amber Via sa ibabaw ng aking kama.

Nakabihis na ako nang maisipan kong buksan ang cellphone kong pinatay ko kanina at isinuksok lamang sa suit na suot ko.

Masyadong nasabik ang p*********i kong maglabas ng stress butter, kaya ayaw ko ng istorbo.

Nanlaki ang mga mata ko nang pagbukas ko sa cellphone ko ay sunod-sunod na pumasok ang text messages mula kay Tiya Salve

She's already here.

I immediately left my room and searched for her.

May pagmamadali ang mga hakbang ko.

Sunod-sunod akong napamura sa isip.

Hindi ko gawain magdasal pero nang mga sandaling iyon ay napausal ako ng dasal.

Sana ay hindi nito nakita si Biatris, na sana ay hindi nito narinig ang ingay namin kanina.

Ayon sa text message ni Tiya Salve ay inihatid nila ito ng maaga.

So, nandito na siya bago pa man kami dumating ni Biatris?!

Shit! s**t! paano kung nakita nya si Biatris?

Paano kung narinig n'ya kami?

I'll find it anyway..

I will know it.

May kabog sa dibdib ko siyang hinanap.

Pinuntahan ko ang kabilang kwarto ngunit wala siya roon, pero nakita ko ang maleta nito sa may gilid.

Wala rin ito sa kusina at sala.

May naulanigan ako sa laundry room kaya doon ako nagmamadaling nagpunta.

Nakatalikod ito at nakaharap sa washing machine.

Pero rinig ko ang panaka-nakang pagsinghot-singhot nito.

Gamit ang likod ng palad ko ay tinuktok ko ang pintuan na bahagyang nakabukas na.

Halos mapatalon ito sa pagkagulat.

"Kabayong malaki!" ang tili nito.

Bigla itong namutla ng humarap sa akin.

Tila ba napaka-laking kasalanan ang ginawa kong pagkatok sa pintuan dahil sa naging reaksyon nito.

Pero ang napansin ko pang lalo ay ang pamumula ng ilong n'ya at mga mata.

Umiiyak siya?

Parang biglang pinitik ang puso ko ng makita ko ang bakas ng luha sa pisngi nito.

Mabilis nya iyong pinahid at pilit na pilit ang ngiting binigay nito sa 'kin.

"What's wrong? Are you Okay?!" ang puno ng pag-aalalang tanong ko, habang nakapako ang aking mga mata sa kan'yang napaka-gandang mukha.

Lumapit ako rito pero nakita ko ang alarmang agad na rumihistro sa kanyang mga mata.

Napatili pa itong muli ng akmang hahawakan ko siya.

Gusto ko lang naman pahirin ang mga luha n'ya.

Nawewerduhan na ako sa inaakto n'ya.

Huminga ako ng malalim.

At malumanay ko muli siyang tinanong.

"Something wrong?" nakita kong nag-iwas ito ng tingin sa akin.

"N-naku, Sir. W-wala naman po nagulat lang ho ako. N-nariyan na po pala kayo." ang medyo nabubulol nitong sabi na may halong pagkataranta.

Masuyo ko itong tiningnan.

Hinuli ko ang mailap nitong mga mata.

Lumapit ako ng husto hanggang sa ilang dangkal na lamang ang pagitan namin.

Bahagya akong yumuko sa kanya para kahit papaano ay magpantay ang mukha namin pero nagulat ako nang makita ang mga mata nitong puno ng luha kasunod ng pagtangis nito na parang bata.

"Sir... P-pwede po bang doon na lang ako sa mansyon? N-namimiss ko na po kase ang Tita ko. M-mas gusto ko po doon. Sige na po Sir. Si aling Lera na lang po ang kunin n'yo.. I-isa pa po hindi ho ako gaano masarap magluto." Ang tangis nito na nanginginig pa ang labi.

Gusto kong batokan ang sarili ko dahil kahit umiiyak na ito ay kung ano-anong kalokohan at kamanyakan pa rin ang naiisip ko.

"Kahit na, mas masarap ka naman tingnan araw-araw." I mumbled.

"Ho?" ang nanlalaking mata nitong tanong sa 'kin nang tingalain ako.

Parang gusto kong matawa pero hindi ko magawa, mas nalalamang ang nararamdaman kong habag para sa kan'ya.

"I mean... Walang kaso sa akin kung hindi ka masarap magluto, hindi ako mapili pagdating sa pagkain."

Parang nadudurog ang puso ko na makitang nag-uunahan sa pagbalong ang masaganang luha nito sa magkabila nyang pisngi.

"Hey, everything will be fine. Hindi naman kita pababayaan dito." Naramdaman kong parang nanigas ang kan'yang katawan ng marahan ko siyang kabigin sa dibdib ko at marahang hagurin ng palad ko ang kan'yang likod.

Napamura ako ng lihim, nang maramdaman ko ang biglang pagkislot ng p*********i ko.

Not now! She's crying for pette sake!

"Hussshh... It's okay baby. You're safe here."

Ang masuyong bulong ko rito, ngunit nagulat ako nang bigla na naman itong tumangis, mas malakas pa yata kaysa kanina.

**

Nang kumalma ay inutusan ko muna itong magpahinga sa kanyang silid at kung wala lamang akong dadaluhang mahalagang meeting ngayong hapon ay baka mas gusto kong samahan siya sa kanyang silid na mamahinga.

Shit. Hindi pala pwede 'yon!

Sa huli kinastigo ko ang sarili sa naisip na ideya.

Saan ka ba nakakita ng among sinasamahang magpahinga ang maid nito sa kanyang silid?

Damn, men...

Kung ano-anong ka-weirdo-han na ang naiisipan ko.

Para akong nawawala sa sarili sa tuwing tinititigan ko ang napakaganda at napaka-among mukha niya.

After ng meeting ko ay agad kong binuksan ang laptop ko at tiningnan agad lahat ng kuha ng cctv sa loob ng penthouse ko.

Gusto ko lamang naman malaman ang mga ginawa nito habang wala ako at kung nakita ba nito si Biatris.

Pero sunod-sunod akong napamura at naihilamos ng palad sa mukha ko nang makita ang mga nangyari.

Nanghihina akong napasandal sa sandalan ng swivel chair ko.

Napapikit ng mariin...

Ang laki kong gagu.

She saw and heard everything...

She witnessed it.

Fuck! I'm doom!

I saw her, sitting in the corner like a child, with her two legs folded. Her face submerged at her knees while her two hands covered her ears.

Sa tingin ko nga sa mga nakita kong reaksyon nya sa cctv ay natakot siya.

Natakot ko siya.

Maybe that's her reason why she want to leave and go back to the mansion instead.

Fuck! f**k! I'm frustrated right now.

May pagmamadaling inayos ko ang mga papeles na medyo nakakalat sa table ko.

Agad kong dinampot ang suitcase ko pagkatapos at parang ipu-ipong agad na nilisan ang opisina ko.

Libog pa Vince!

Now, she's scared. So scared from you!

Pagdating ko ng penthouse ko, ay agad ko siyang nakita sa loob kitchen habang may hawak na pamunas at pinggan.

Nakaipit naman ang cellphone sa isang tainga nito at balikat.

She's busy drying the plates while talking on the phone.

"Tita, kahit ako na lang po ang kakausap kay Ma'am Vetina. Ayaw ko ho talaga dito. Hindi ho ako sanay ng may ganitong klaseng lalakeng kasama." Ang dinig kong pakikiusap nito kay Tiya Salve.

"Tita naman e, baka pag tumagal ako dito magkasakit ako sa puso! Aatakihin talaga ako sa puso dahil dito sa amo ko."

Napakagat ako sa aking labi.

Naalarma ako ng marinig kong gusto na talaga nitong umalis.

Anong gagawin ko?

Shit. Hindi ko naman magagawa sa kan'ya ang mga ginagawa ko sa ibang babae.

AMBER VIA

May inis akong nararamdaman habang kausap ko sa cellphone si Tiya Salve.

Para kasing napakahirap para rito na intindihin ang mga sinasabi ko.

Sinabi pa nito na kahit ganyan daw si Sir Vince ay napakabait naman daw.

At huwag ko na lamang daw papansin ang mga affairs nito sa mga babae nito.

Na natural lang daw 'yon dahil napaka-gwapong binata nito, mayaman at kilala sa lipunan.

Masasanay rin daw ako sa kinatagal-tagalan.

Gano'n rin naman daw ito noong nasa mansion pa.

Nagdadala rin ng mga nobya nito.

Mga nobya? Ibig sabihin marami talaga siyang nobya!

Babaero in short!!

Hindi ko maiwasan tumangis sa takot kanina.

He tried to comfort me na kinabigla ko.

Nanigas nga ang katawan ko nang walang pasulabaling kinabig n'ya ako payakap sa kan'yang dibdib.

"Husshhh... It's okay baby. You're safe here." Ang bulong nito sa akin.

Lalo akong napaiyak sa sinabi n'yang 'yon, dahil hindi naman gan'on ang nararamdaman ko.

Pakiramdam ko nga mas mapapadali ang buhay ko sa lugar na ito.

Para bang sa kahit anong oras ay aatakihin ako sa puso sa tuwing nasa malapit lamang ito.

May inis sa dibdib kong pinatay ang cellphone ko at ibabalik na sana iyon sa aking bulsa nang makita ko naman ang text message ng kapatid kong si Amilyn.

Nakalagay sa text message nito na paubos na raw ang gamot ng Nanay at pinapaalala rin nito na malapit nang magbayad ng pang-matrikula si Edward.

Nakalimutan ko pala ang tungkol roon, ang balak ko'y manghiram muna kay Tita Salve o 'di kaya'y mag advance ako ng sweldo ko.

Wala sa loob na napadaing ako sa sunod-sunod na problema.

Napahilot ako sa magkabila kong sintido.

Para naman akong natuklaw ng ahas ng pagpihit ko at pag-angat ng tingin ay mabunggaran ko ang amo kong nakatayo at nakasandal sa hamba ng pintuan.

"S-sir... Nariyan na po pala kayo. K-kanina pa po ba kayo dyan?" pilit kong kinakalma ang sarili kahit pa inaatake na naman ako ng kaba sa dibdib.

Bakit ba kasi lagi na lang akong kinakabahan o ninerbyos sa tuwing nasa malapit lamang ito.

Tipid itong ngumiti sa akin. Napalunok ako ng wala sa sarili nang mag-umpisa itong humakbang palapit sa akin.

"Ngayon-ngayon lang. Maaga akong umuwi dahil nag-aalala ako sa 'yo." Ang deritsong sabi nito.

Habang nakatingin ng deritso mga mata ko.

Lihim akong napamura nang makaramdam ako ng tila paghampas sa loob ng dibdib ko.

"N-naku, okay lang ako Sir. Mag-uumpisa na po akong magluto para makapaghapunan na po kayo ng maaga." Ang pilit na pinasigla kong boses.

Tatalikuran ko na sana ito para tunguhin ang ref-

"Here." Ang abot nito sa isang sobre.

Nagtatanong ang mga matang tiningnan ko ito.

Hindi ko agad kinuha ang inaabot nito.

"Sweldo mo sa buwang ito. Huwag mo nang tanungin kung bakit maaga, gano'n talaga ako magpa-sweldo advance, bago pa mag-umpisang magtrabaho ay may susweldo ka na." Ang tuloy-tuloy nitong sabi.

Literal na napatanga lamang ako rito.

Kinuha nito ang kamay ko at nilagay roon ang sobre.

"Magpapahinga muna ako sa k'warto ko. Just call me kung may kailangan ka."

Nakatunghay lamang ako rito habang napatango ng marahan.

Ni walang salitang nanulas sa bibig ko.

Ngayon-ngayon lamang ay nakatanggap ako ng text mula sa kapatid ko.

Kailangan kong magpadala ng pera sa lalong madaling panahon at heto.

May biglang lutas na agad sa pinu-problema kong pera.

Napanganga pa ako ng makita ko ang nakasulat sa bank cheque na laman ng sobreng binigay nito, 50k?

Gano'n ba talaga kalaki ang sahod ko sa kan'ya?

E, ang sahod ko sa mansyon ay 20K lamang.

Balak ko ngang e-advance ang dalawang buwan kong sahod kay ma'am Vetina kung sakaling hindi ako mapahiram ni Tita Salve.

Pero heto at agad na nabigyan ng sagot ang problema ko.

Pero ang tanong, paano na ang balak kong pag-alis sa puder ni Sir Vince?

At ang kagustuhan kong bumalik na lamang ng mansyon?

Kaya ko bang tiisin ang mga ka-weirdo-han nangyayari sa penthouse nito?

Magagawa ko bang masanay sa kinatagalan?

Mga tanong na nagpapasakit sa ulo ko.

Titiisin ko para sa pamilya ko.

Para sa mga anak ko...

Malaki ngang magpasahod nito.

At aaminin kong malaking tulong ito sa akin--sa aming pamilya.

Kung gan'on magtitiis ako.

Hindi na ako aalis...