ทัณฑ์สวาททาสหัวใจ

คฤหาสน์​สุดหรูตั้งตระหง่าน​อยู่พื้นที่หลายร้อยไร่ รอบ ๆ นอกถูกประดับประดาด้วยต้นไม้ราคาแพง ซึ่งตอนนี้มันกำลังผลิดอกออกผล กลิ่นหอมของพฤกษาลอยโชยเข้ามาทำให้คนที่ได้กลิ่นของมวลดอกไม้รู้สึกดีที่ได้กลิ่นมัน ร่างบางของม่านหมอกกำลังง่วนอยู่กับการช่วยแม่บ้านทำอาหารอย่างทะมัดทะแมง​ ไม่นานนักอาหารก็เสร็จ​เรียบร้อย​ “อันนา” เธอตะโกนเรียกบุตรสาว มือสองข้างยกอาหารมาวางที่โต๊ะ​ “...” “อันนา” “ค่ะแม่” “ลงมาได้แล้ว” “ค่ะ” อันนา เด็กสาวเเต่งหน้าแต่งตาอยู่ที่กระจกบานใหญ่​ที่กำลังสะท้อนร่างกายระหงของหญิงสาว​สมบูรณ์​แบบอย่างเธออยู่ตอนนี้ ริมฝีปากบางเล็กยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อได้เห็นใบหน้าสวยหวานสวยสดใส อันนา ดำรงค์​พงษ์​เมธา​เดินกรีดกราย​พลางกลอกกลิ้งสายตามองไปรอบๆ เท้าเล็ก ๆ เดินย่ำไปบนพื้นกระเบื้อง​ราคาแพงลงมาข้างล่าง สายตาของเธอมองอาหารที่อยู่บนโต๊ะอาหารที่กำลังส่งกลิ่นหอมเรียก​น้ำย่อยอย่างพอใจ “หอมมาก ๆ เลยค่ะแม่” “แกงอ่อมเนื้อ แม่เห็นว่าตอนที่อันนาไปบ้านยายครั้งก่อนแล้วบ่นอยากกิน แม่ก็เลยทำให้หนูได้ทาน” “ยายโทรมาบอกเหรอคะ?” “เปล่าหรอกจ้ะ ราเมศเป็นคนบอกแม่” คำตอบของผู้เป็นมารดาทำเอาหญิงสาวเขินอายหน้าแดง รู้สึก​ดีใจที่ราเมศสนใจรายละเอียดเล็กๆน้อยๆตอนที่ไปเที่ยวบ้านคุณ​ยายของเธอครั้งก่อน “เเล้วเขาพูดอะไรอีกไหม?” “ก็พูดเรื่อยเปื่อย​นั่นแหละ​ รีบทานอาหารเถอะ เดี๋ยว​แม่จะไปตามน้องก่อน คชานี่ตื่นสายตลอด” “ค่ะ” อันนาเอ่ยตอบรับกับมารดาพลางตักอาหารเข้าปากอย่างสุขใจ ราเมศ มากทรัพย์​ เป็นเพื่อนกับเธอมาตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะติวหนังสือหรือช่วยทำการบ้านเขาก็ช่วยเธอตลอด ราเมศเข้าออกบ้านหลังนี้ราวกับเป็นคนในครอบครัว​ไปแล้ว “ส่วนเจนจิรา สิงหา หรือเรียกเจนสั้นๆก็เป็นเพื่อนรักของเธออีกคน ทั้งสามเรียนที่เดียวกันจนกระทั่งสนิทสนม​กัน มีงานกลุ่มหรือใครเรียนไม่ทันจะช่วยเหลือกันเป็นอย่างดี จนกระทั่งเรียนจบราเมศเจนจิราอันนา ทั้งสามก็ได้ทำงานที่บริษัท​ของ​บิดาของเธอ ตึก! ตึก! เสียงฝีเท้าหนักวิ่งลงมาจากข้างบนตรงมาที่ครัว ใบหน้างามหันไปตามเสียงเป็นน้องชายตัวดีของเธอวิ่งลงมา “พี่อัน” “ว่า” “แม่หมอกบ่นเก่งชิบหาย ยิ่งแก่ก็ยิ่งนับวันยิ่งบ่นมากเลย ไม่รู้ว่าพ่อทนผู้หญิงอย่างแม่ได้ยังไง บ่นไม่ได้หายใจหายคอเลยเหมือนจังหวะแร็ป รัวๆเร็วๆ” คชาเอ่ยพลางพ่นลมหายใจ “แม่ไม่เคยบ่นพ่อนะ” “แต่กับชาบ่นจนหูชา” “ก็อย่าทำให้แม่บ่นสิ หัดตื่นเช้าบ้างเถอะ” “ก็ที่นอนมันนุ่ม ตื่นเร็วก็ง่วงน่ะสิ” “แกนี่เน้อ” อันนาถึงกับส่ายหน้าด้วยความระอาเมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้เป็นน้องชายเอื้อนเอ่ย ทั้งสองนั่งทานอาหารด้วยกันจนกระทั่งทานเสร็จเรียบร้อย บิดาของเธอเดินเข้ามาในบ้าน พร้อมกับผู้เป็นลุง “พะ... พ่อ” อันนาเบิกตากว้างรีบตรงเข้าไปหาบิดาด้วยความตกใจ บิดาของเธอในตอนนี้หัวแตกถูกพันหัวด้วยผ้าก๊อตสีขาว “ไม่มีอะไรหรอกลูก เงียบไว้อย่าตื่นตระหนก​เกินไป พ่อกลัวแม่จะตกใจ” ปั้นจั่นเอ่ยกับบุตรสาว​ “พาพ่อไปนั่งโซฟาก่อนอันนา” ปั้นสิบเอ่ย “ค่ะลุง” อันนารีบพาบิดาไปนั่งที่โชฟา “ตายจริงไปโดนอะไรมาคะ?” ม่านหมอกรีบตรงมาถามไถ่อาการสามีที่ตอนนี้ใบหน้าไม่ค่อยจะสู้ดีนัก “เกิดอุบัติเหตุ​นิดหน่อย​ ไปโรงบาลมาแล้วไม่ต้องเป็นห่วงหรอก” “มันเกิดเรื่องนี้ได้ยังไงคะ” “แค่อุบัติเหตุ​น่ะไม่มีอะไรหรอก” “พ่อเจ็บแบบนี้อันนาไม่หยุดแล้วค่ะ อันนาจะไปช่วยพ่อทำงาน” หญิงสาว​เอ่ยปกติเธอไม่ค่อยหยุดหรอก แต่บิดาของเธอเห็นว่าทำงานมาหลาย​อาทิตย์​ไม่ได้หยุด ท่านก็เลยให้หยุด3วัน “ไม่เป็นไร​ ลูกพักเถอะ” “ไม่เอาค่ะ อันนาจะไปทำ” “งั้นก็ได้ พ่อให้ราเมศไปช่วยดูบริษัท​แถวรามอินทรา ถ้าลูกสะดวกไปทำบริษัท​นั้นลูกก็ไปได้นะ” “ค่ะ” อันนาพยักหน้า เธอเพิ่งเรียนจบและเพิ่งได้ทำงานที่บริษัท​บิดา เธอพยายาม​ช่วยงานบริหารทุกอย่าง แต่คนที่เก่งที่สุดเห็นจะเป็นราเมศ เขาเป็นคนที่บิดาของเธอไว้ใจจนมอบหมายงานให้ไปดูแลบริษัท​แถวรามอินทรา ซึ่งราเมศก็ทำได้ดี “คุณ​อาครับ” ราเมศเอ่ยแล้วสาวเท้ายาวๆเข้ามาในคฤหาสน์​ นัยน์ตา​คมกริบจ้องมองปั้นจั่น​อย่างหวงใย ปั้นจั่น​หันไปยิ้มให้เด็กหนุ่ม​ที่เดินเข้าอย่างเอ็นดู ภาพราเมศเด็กชายตัวน้อยที่ไปมาหาสู่บ้านของเขาเป็นประจำ ผ่านไปหลายปีเป็นหนุ่มรูปงามใบหน้าคมเข้มร่างกายกำยำ เขาเองก็พอทราบมาว่าราเมศชอบพอบุตรสาว​ของเขา ซึ่งอันนาก็มีใจให้ราเมศและพัฒ​นา​ความสัมพันธ์กัน​มาเรื่อย ๆ โดยที่เขากับครอบครัว​ไม่ได้ขัดขวางทั้งสอง​แต่อย่างใด จนตอนนี้ราเมศ​เป็นคนรักของบุตรสาว ซึ่งทั้งสองปลูกต้นรักจนสุกงอมเต็มที่ ครอบครัว​ของเขาไม่เคยรังเกียจ​เด็กหนุ่ม​ที่มีฐานะยากจนและอาศัยอยู่กับมารดาเพียง2คน ไม่ว่าเขาจะบอกให้ราเมศพามารดามาพักอาศัย​อยู่ที่นี่ด้วย เด็กหนุ่ม​ก็ปฏิเสธ​ทุกครั้ง ราเมศทำงานก็เริ่มมีเงิน เขาซื้อบ้านให้มารดาอาศัย​อยู่ แต่ปั้นจั่น​กลับไม่เคยเห็นหน้าผู้ให้กำเนิดของเด็กหนุ่ม​เลย ตั้งแต่เด็กจนโตก็ไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง “เป็นอย่างไรบ้างครับ” ราเมศเอ่ยถามอย่างอาทร แม่ในใจตอนนี้จะสะใจมากก็ตาม เขามันเล่นละครเก่ง ต่อให้เกลียดชัง​คนตรงหน้าสุดหัวใจ เขาก็แสร้งห่วงใยได้เป็นอย่างดี และซ่อนความเกลียด​เอาไว้ได้อย่างดีเยี่ยม​ “ช่วงนี้มักมีเรื่องแย่ ๆ ครอบครัว​ไอ้วิคเตอร์​ไปเกาะไข่มุกเป็นปีแล้ว ตอนนี้ทำอะไรก็ระวังตัวกันหน่อย” ปั้นสิบ​เอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล วิคเตอร์​ไปเกาะไข่มุกเพื่อมอบหมายงานสำคัญให้คริสเตียน​กับคริส ส่วนอลิซกับคริสโตเฟอร์​ไปทำงานอยู่อเมริกา “อืม บริษัท​ก็ยุ่งๆ ประมูล​งานไม่เคยทันบริษัท​คู่แข่งเลย ดีหน่อยที่มีราเมศคอยช่วย” “อืม พวกกูก็ยุ่งๆ แต่ดีหน่อยที่แดลเนียล​กับดารินช่วย แต่งานก็เยอะมาก” “ถ้าคชาโตและเรียน​จบมาช่วยงานอีกคนกูก็คงจะเบาใจ” “มันไม่มีอะไรหรอก แต่ก็อยากให้ทุกคนใช้ชีวิต​อย่างมีสติ หมอกพามันไปพักผ่อนเถอะ” “ค่ะ” ม่านหมอกประครองสามีให้ลุกขึ้น “เดี๋ยว​อันนาช่วยค่ะ” “อันนาอยู่กับราเมศเถอะจ้ะ เดี๋ยว​แม่ให้คชามาช่วย” “ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้า​รับคำแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆบิดา “อันนารักพ่อนะคะ” อันนาเอ่ยแล้วเขย่งเท้าหอมแก้มบิดา “พ่อต้องระวังตัวมาก ๆ นะคะ” “ครับพ่อจะระวังตัว พ่อเองก็รักหนูรักแม่หมอกรักคชาที่สุดเลยรู้ไหม?” คำตอบของปั้นจั่นทำเอาราเมศกำมือแน่น ใช่สินะ! ชีวิต​ของคนเลว ๆ ก็มีแต่ครอบครัวกับลูกสองคนของเขา โดยที่ไม่คิดถึง​ลูกที่ถูกทิ้งอย่างเขาเลย หลายปีที่เขาเก็บความคั่งแค้น​ แล้วมันถึงเวลาแล้วที่เขาจะเอาคืน