CHAPTER ONE
1135 Words
CHAPTER ONE
Siam Alonzo
“He pushed him on to bed as his talented tongue roamed in his mouth. He almost cried when his partner left his lips unnoticable again. But his disappointment faded and the undefineable pleasure takes over him when he felt the tip of his tongue trails from the base of his ear across the length of her neck, down to his chest.
He shut his eyes tightly and screamed and grabbed his hair when he suckled his hardened n****e that’s a vibration of pleasure and pain down to the throbbing between his legs.
He played his hardened n*****s before his lips and tongue travelled down to his throbbing maleness.
“Look at me.”
He obeyed. His vision was too blurry but his gaze focus on the man who was kneeling in between his legs. He could see his expression full of need, want and lust.
He, then, held the base of his rod and softly pump it. He involuntarily closes his eyes and moan softly when the pleasure shoots him.
“Open your eyes.”
He received a spank from him, that him opened them immediately.
“Watch me how I take you, Jei. Don’t you dare close your eyes.”
He replied a weak nod, panting because of the heat he was giving him.
Moments later, he felt him enter his hole and made him a moaning mess. He can’t handle the pleasure rushing his veins just feeling his rod buried deep inside him.
They moan, they grunt, they chanted each other’s name as they climb up, reaching their high–”
NATIGIL ako sa pagtipa nang may kumatok sa cubicle ko. Marahil na rin sa instinct, mabilis na mini-nize ko ang tab sa monitor at sinara ang nakabuklat kong notebook and shoved it inside my drawer.
Mabilis ang t***k ng aking puso nang mag-angat ako ng tingin at binigyan ng isang tabinging ngiti ang isang co-teacher ko na si Miss Yesza.
Nagtataka akong tinitigan nito nang mapansing tensyonado ako. “Chill ka lang, Sir Alonzo. Hindi mo kailangan mag-panic,” anito.
I sighed to at least calm my nerves. Hindi ko naiwasang hindi ma-tense kanina lalo na’t may tinatapos akong hindi dapat malaman ng kung sinoman.
“Wala ka bang balak mag-lunch? Oras na, o.”
Automatic na tumingin ako sa wrist watch ko. Alas onse y medya na pala ng tanghali. Lunch break na rin ng mga estudyante at may mahigit isang oras bago mag-resume ang klase.
Binigyan ako ng nagtatanong na tingin ni Teacher Yesza. “In or out?”
“I need to finish something. Susunod na lang ako.”
“Okay. What do you want to eat? Isasabay ko na sa ipapabili kay Manong Ed.”
Nag-isip ako ng ilang sandali bago sinabi rito ang nais kong kainin.
Halos lahat naman ng mga co-teacher ko rito sa eskwelahang pinagtuturuan ko eh mababait. Iilan lamang ‘yong mga maa-attitude.
“Noted. Hintayin ka na lang namin sa pantry.”
“Sure,” sagot ko na hinabulan pa ng bahagyang tango.
Pinanood ko pang mawala sa paningin ko si Teacher Yesza bago ko binalik ang atensyon sa kaninang tinatrabaho ko.
Binalik ko sa monitor ang MS Word, kung saan ko tina-type ang manuscript ng librong ipapasa ko sa Librerio, isang publishing company na kinabibilangan ko. Hindi ko na rin binuklat ang notebook ko at baka malintikan na.
Tinype ko ang huling paragraph bago ko ito sinave at shi-nut down ang computer. Mamayang gabi ko na lang ipapasa sa editor ko ang manuscript tutal nasabi ko roon na sa makalawa ko pa maipapasa. Masyado lang akong sumipag magtipa kaya napaaga ang pagtapos ko sa manuscript.
Tumayo na ako at dumiretso na ng pantry. Since nasa limang katao lang kakasya sa loob nito, ang ilan sa mga co-teacher ko, sa cafeteria na kumakain or sa mismong cubicle nila sa faculty.
Nadatnan ko sa loob ng pantry sina Miss Yesza–katulad kong moral values teacher–at ang tatlong co-teacher pa namin.
Mga naka-pwesto’t naka-upo na ang mga ito. Umupo naman ako sa tabi ni Miss Yesza.
Habang hinihintay namin ang pagkain, nag-kwentuhan na muna kami about random stuffs, about sa mga estudyante.
Si Miss Hina nga, isang Secondary Math Teacher, hindi nito naiwasang i-complain ang mga grade eight students na hawak nito. Na kesyo ang baba raw ng quiz scores ng mga ito eh malinaw pa sa sinag ng araw kung mag-discuss daw siya.
“Eh baka naman mabilis ka kung mag-discuss, Ma’am,” komento ni Mrs. Vasquez. “Knowing you, para kang rapper tuwing nagku-kwento.”
“Uy! Hindi na ah?! Steady na nga eh,” despensa nito.
Natatawa ng bahagya si Mr. Vasquez nang sumabat ito. “Sige, Ma’am. Pa’no ‘yong steady?”
Hindi ko alam kung may pagka-uto-uto si Ms. Hina pero ginawa nito ang sinabi ni Mr. Vasquez. Nagtawanan kaming apat nang mag-umpisang mag-rap ito.
“Confirmed, mga bakla,” ani Ms. Yesza. “Hindi pa rin steady si Ma’am.”
Napasibi si Ma’am Hina. “Ang sama niyo.”
Ilang sandali lang ay dumating na si Manong Ed, one of the nice staffs ng Bleu Academy.
Nang mapa-salamatan namin si Manong Ed, lumabas na ito ng pantry at nagsimula naman kaming kumain.
Nagpatuloy ang kwentuhan namin hanggang sa natuon ang topic nila sa ibang bagay.
“May ire-release ‘atang bagong libro si Enneo ah?” tanong ni Ms. Yesza.
Napakunot ng noo si Ms. Hina. Habang ngumunguya, nagsalita ito. “Hala?! Talaga? Hindi ko pa man natatapos ‘yong huling libro niya, may bago agad?!”
“Eh, anong magagawa niyo? Sikat na writer, talagang in demand na,” komento ni Yesza.
“Kaya nga. Pero alam niyo, I’m so thankful at nabuhay ‘yang si Enneo at nag-produce ng mga gano’ng mga akda. Kung hindi dahil sa kanya, hindi kami makakabuo ni Misis,” pang-aalaska ni Mr. Vasquez sa asawa nito.
Pinagpatuloy nila ang topic na iyon hanggang sa matapos ang lunch. Halos papuri ang naririnig ko mula sa mga labi nila.
And hearing their compliments about my works boosts my self-esteem and wanted to give them more satisfying stories in the future.
Pero nakakaramdam din ako ng hiya. Dahil ‘yong mga kakilala ko, binabasa nila ang mga akda ko–partida erotic stories pa ang mga iyon.
“You know what, Siam, favorite writer ko talaga si En. I really wanna meet her or him in person.” nangangarap na sabi Ms. Yesza habang naglalakad kami sa campus.
I chuckled nervously to what she said.
Naku, Ma’am. Kaharap mo na siya. Nakikita at nakakausap mo pa nga siya araw-araw.
- Writer
