เมียเสี่ย

ภายในบ้านหลังใหญ่ราวคฤหาสน์ เสียงพูดคุยโต้เถียงกันดังมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่มีใครยอมใคร จนคนงานในบ้านต่างหาที่หลบกันแทบไม่ทัน เมื่อคู่สามีภรรยาของบ้านกำลังโต้เถียงกันอย่างหนัก “เสี่ยพูดใหม่อีกทีสิ” หลังจากฟังเหตุผลต่างๆ นานาที่สามียกมาอ้าง ใบหน้าอ่อนวัยของสาวสวยวัยยี่สิบสองเริ่มตึงเครียด ถามสามีที่อายุห่างกันเกือบสิบปี ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ราวกับเรื่องที่ได้ยินออกจากปากเขา เป็นเรื่องที่ราวกับฝัน ใครมันจะอยากเชื่อล่ะ เมื่อเขายกเหตุผลต่างๆ มาพูดกับเธอ เพื่อขอเลิก ไม่ใช่เลิกกันในฐานะแฟน แต่เป็นการขอหย่าที่มีใบสำคัญการหย่าวางตรงหน้าเธอด้วย “ก็ตามนั้นแหละ หย่าให้เสี่ยเถอะ” ใบหน้าหล่อเหลายังดูอ่อนเยาว์ แม้ปีนี้อายุจะเข้าสามสิบสองแล้ว รูปหน้าคมคายดูไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก เมื่อสิ่งที่เคยคิดว่าจะง่าย เริ่มไม่เป็นไปอย่างที่คิด “ถึงตอนแรกเราจะไม่ได้แต่งงานกันเพราะความรัก แต่เสี่ยเป็นคนไปขอหนูนะ พอไม่เป็นที่ต้องการก็ถีบหัวส่งทันทีเลยเหรอ”  อารยาถามด้วยน้ำเสียงโกรธเคืองมากกว่าจะเสียใจกับการกระทำของสามีในวันนี้ “เสี่ยจะชดเชยให้ แต่ช่วยหย่าให้ที ทางนั้นเขาขอมา”  คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เมื่อคิดถึงเหตุผลที่ทำให้เขาต้องปล่อยมือออกจากเธอ เขาทำผู้หญิงท้อง และทางนั้นเรียกร้องความรับผิดชอบ เขาก็เห็นด้วย เพราะสำหรับเขากับอารยาตอนนี้เป็นเพียงแค่สามีภรรยาในนามเท่านั้น เขาเป็นคนไปสู่ขอเธอเอง เพราะเกิดถูกใจเธอตั้งแต่แรกเห็น ทางบ้านเธอตอบตกลง เพราะเขาจ่ายเงินก้อนใหญ่ให้ ใช้เวลาไม่ถึงเดือนเธอก็มาเป็นเมียเขาอย่างถูกต้อง แต่ทุกอย่างก็มีเพียงแค่นั้น เขากับเธอไม่เคยนอนด้วยกันสักครั้ง เป็นอย่างนี้มาเกือบปี เมื่อก่อนเขาเป็นผู้ชายรักสนุก เพราะไม่เคยมีแฟน ถูกคนนอกเรียกเสี่ยตั้งแต่อายุยังไม่สามสิบ แต่งกับเธอแล้วเคยคิดที่จะหยุด แต่ไม่เลย ยิ่งแต่งกับเธอ เขายิ่งมองหาคนอื่น เพราะเธอไม่ยอมทำให้เขาในสิ่งที่เขาต้องการ เขาจึงต้องหาจากนอกบ้านมาทดแทน และตอนนี้ผู้หญิงที่เขามีความสัมพันธ์ด้วยกำลังตั้งท้อง เขาเองก็อยากมีลูก ในเมื่อไม่มีหวังกับเธอแล้ว เขาก็ต้องรับผิดชอบทางนั้นให้ถึงที่สุด “….” อารยากัดริมฝีปากไว้แน่น เมื่อคลื่นความเสียใจตีขึ้นจุกอก แต่งงานกันมาเกือบปี เขาไม่เคยแตะต้องเธอเลย แต่กลับไปทำผู้หญิงนอกบ้านท้อง และที่น่าเสียใจกว่านั้น ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนร่วมงานในบริษัทเดียวกับเธอ “อ่านเอกสารดูก่อน เสี่ยต้องพาทางนั้นไปหาหมอ เย็นนี้ค่อยคุยกันนะ” ร่างสูงสง่าแต่งกายภูมิฐานหยัดกายขึ้นยืนเต็มความสูง มองคนที่นั่งเงียบเพียงอึดใจ ก็ตัดสินใจออกเดิน เขาเองก็เหนื่อยที่จะยื้อความสัมพันธ์นี้เต็มที บางทีเธออาจจะรอให้เขาทำแบบนี้มาตลอดก็ได้ อารยากลั้นสะอื้นเบาๆ เมื่อแผ่นหลังว่างเปล่าของสามีหายลับออกไปจากห้องรับแขก สามีที่เธอได้มาอย่างกะทันหัน เธอไม่ได้ตั้งใจว่าจะรักเขาด้วยซ้ำ แต่เพราะใช้เวลาร่วมกันมาเกือบปี หัวใจไม่รักดีกลับตกเป็นของเขา ซ้ำยังรู้ตัวช้า กว่าจะรู้ว่ารัก ก็เป็นวันที่เขาวางใบหย่าลงตรงหน้าเธอซะแล้ว อัครราช หรือที่ใครๆ ในจังหวัดรู้จักดีในชื่อของเสี่ยขุน หรือขุนเขา เจ้าของธุรกิจหลายอย่างที่เติบโตแบบก้าวกระโดดไปไกลระดับประเทศ แม้จะไม่โด่งดังมาก แต่เป็นอีกบุคคลที่มีชื่อเสียงและคนนับหน้าถือตามากพอสมควร “เสี่ยครับ นี่คือรูปถ่ายของเมื่อวานครับ” เลขาคนสนิทยื่นซองใสเอกสารสีน้ำตาลให้อัครราช เขาเปิดมันดูอย่างทุกที ก่อนจะเก็บมันเข้าที่เดิม พร้อมกับถอนหายใจ “ไม่ต้องตามแล้ว”  หลังจากสั่งงานเลขา ก็หลับตาพิงหลังเข้ากับเบาะรถคันหรู ภาพของภรรยากับผู้ชาย ที่เขามารู้ทีหลังว่าเคยเป็นคนรักของเธอ ทำให้รู้สึกเหนื่อยทุกครั้งที่เห็นมัน ทั้งๆ ที่ปากก็บอกเขาอยู่ตลอดว่าไม่มีอะไร ลับหลังก็แอบไปหากันอยู่ตลอด อีกเหตุผลที่เขาอยากจะหย่าก็คือเรื่องนี้ ปณิธานเลขาคนสนิทของอัครราชที่ทำงานด้วยกันมาเกือบสี่ปี ถอนหายใจเบาๆ มองผ่านกระจกมองหลังแล้วแอบสงสารเจ้านายนิดๆ อัครราชเป็นคนเก็บอารมณ์เก่ง แต่วันนี้เขาดูสติหลุดอยู่บ่อยครั้ง ชอบเหม่อลอยไม่ค่อยมีสติเลย ไม่รู้ก่อนหน้านั้นคุยอะไรกันกับคุณอารยา แต่ดูจากท่าทางและคำสั่งให้เลิกตามดูเธอกับผู้ชายคนนั้นแล้ว ไม่น่าจะมีเรื่องดีเกิดขึ้นแน่ รถคันหรูที่ปณิธานใช้ขับพาเจ้านายไปนั่นมานี่ตลอด จอดลงหน้าบ้านหลังเล็ก ที่ช่วงหลังๆ เจ้านายของเขามักจะหลบทุกอย่างมาอยู่ที่นี่ แม้จะไม่ชอบใจกับการกระทำของเจ้านายที่แอบนอกใจภรรยา แต่เขาเป็นแค่เลขา ทำได้แค่เงียบและคอยดูอยู่ห่างๆ เท่านั้น อัคราชลงจากรถช้าๆ เพราะสองขารู้สึกหนักอึ้งทุกครั้งที่ต้องมา เขาไม่ได้ชอบใจความสัมพันธ์แบบนี้ เขาไม่ได้อยากมีบ้านเล็กบ้านน้อย แต่เขาพลาดมีอะไรกับพวกเธอไปแล้ว เขาต้องรับผิดชอบให้ถึงที่สุด ผู้หญิงคนอื่นๆ เขาดูแลอุปการะแค่เรื่องเงินทอง ส่วนคนที่เขากำลังก้าวไปหาตอนนี้ เธอกำลังท้อง และเธอเรียกร้องให้เขาแต่งงานด้วย “มาแล้วเหรอค่ะคุณขุน” เสียงมาก่อนตัว ไม่นานอัครราชก็เห็นร่างสมส่วนกลมกลึงเดินลงมาถึงชั้นล่าง ในจังหวะที่เขาเดินไปถึงห้องรับแขกของบ้านเธอพอดี “พร้อมแล้วใช่ไหม” อัครราชมองนาฬิกานิดๆ ตอนนี้สายมากแล้ว รถคงจะติดน่าดู เพราะตอนมาก็ติดเกือบชั่วโมง ตอนแรกตั้งใจว่าจะมาถึงเร็วกว่านี้ แต่เพราะมัวแต่อธิบายเรื่องทั้งหมดให้อารยาเข้าใจ เขาจึงมาสายเกือบชั่วโมง ไม่หวังทันนัดหมอที่เธอบอก แต่ขอแค่ได้ทำหน้าที่พาเธอไปก็พอ ไปนั่งรอสักหน่อยคงไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้ง “พูดจาห่างเหินจังเลยค่ะ หนูเป็นเมียคุณนะคะ” มารวีเกาะแขนแข็งแรงอย่างออดอ้อน เธอรู้ว่าอัครราชแพ้ทางคนขี้อ้อน และเขาใจอ่อนทุกครั้งที่เธอทำแบบนี้ ไม่งั้นเขาไม่ทิ้งผู้หญิงอย่างอารยามาหาเธอหรอก อารยาเป็นคนสวยมาก ถ้ายืนเทียบกับเธอคงดูต่างกันอย่างชัดเจน แต่เพราะอารยาเป็นคนจืดชืดไม่ค่อยแต่งตัว นิสัยก็เงียบๆ ไม่ค่อยพูด ไม่แปลกใจหรอกที่สามีจะมีบ้านเล็กบ้านน้อย ผู้ชายถ้าอ้อนหน่อยบ่อยๆ จะไปไหนเสีย และเธอก็อ้อนเก่งซะด้วย