ตอนที่ 1 ม้าเถื่อน

1139 Words

1…เริ่มต้นความสัมพันธ์ ณ กระท่อมน้อยโกโรโกโสจะพังแหล่ไม่พังแหล่ที่ตั้งอยู่กลางดงไม้ แต่ด้านในนั้นสะอาดสะอ้านมีฟูกผืนเล็กหนานุ่มวางอยู่บนพื้นเพื่อรองรับร่างคนที่กำลังทำกิจกรรมร้อนแรงในยามเที่ยงวัน เสียงอ้อนวอนแหบพร่าสั่นระริกดังผสานเสียงของปากที่กำลังดูดกลืนแทะเล็มผิวเนื้อเนียนนุ่มอย่างกระหาย แผ่นหลังแกร่งของชายเกร็งจนกล้ามขึ้นเป็นมัดและเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อกำลังคร่อมอยู่เหนือร่างเปลือยของสาวน้อยวัยละอ่อนที่ร้องขอความเมตตาอย่างน่าสงสาร ลุงขาอย่าทำเนียน ดังไม่ต่ำกว่าสิบครั้งมาแล้วแต่ไม่เป็นผลสำเร็จ “ฮึก! ลุงขา นี่เนียนเอง หลานป้านิดไง” “จำได้น่า นิ่งๆ สิ” “ฮื่อ ฮึก ไม่เอานะ ไม่เอาแบบนี้ เนียนกลัว” ดวงตากลมโตฉ่ำน้ำออดอ้อนวอนขอให้เห็นใจผ่านริมฝีปากแดงระเรื่อที่สั่นระริก พับผ่าเถอะ เห็นแล้วอยากขยี้ว่ะ “อย่ากลัวสิครับ ลองดูก่อน” ‘แล้วทำไมมึงต้องอ่อนโยนกับสาวน้อยคนนี้ด้วยวะ’ ‘ก็เด็กมันไม่เคยไง จะให้บุ่มบ่ามเอาแต่ใจตัวเองได้ไงวะ พูดจากระโชกโฮกฮากก็จบกันพอดีดิ อดทนเอาหน่อยเดี๋ยวก็ได้กิน’ “ไม่” “น่า ลองก่อนนะ” เห็นแก่ความน่ารักน่าขยี้ปะเหลาะให้หายกลัว ทั้งลูบคลำขยำขยี้เดี๋ยวก็เสียวจนลืมตัว ปากบอกว่าไม่ น้ำตาร่วงเผาะ แต่น้ำสวาทก็หลั่งออกมาเต็มซอกขา แม่หนูน้อยปากกับใจไม่ตรงกัน “ไม่เอา เนียนไม่ต้องการ” ‘หนูจ๋าอย่าสั่น ยิ่งสั่นก็เหมือนยั่ว เดี๋ยวลุงก็ทนไม่ไหวจะโดนขืนใจนะครับเนียน’ ชายหนุ่มไม่ต่อปากต่อคำให้เสียเวลา หยิบขวดเจลออกมาละเลงผืนเนื้อและท่อนลำแกร่ง เพื่อให้เธอเจ็บน้อยที่สุดและการสอดใส่เป็นไปได้โดยสะดวก มือใหญ่แยกสองขาให้แบะอ้า เปิดเผยโหนกเนื้อกลางซอกขาที่พองตัวเบ่งบานเพราะโดนเล้าโลมอย่างเร่าร้อนรัญจวนใจต่อเนื่องมาเกือบชั่วโมง เสร็จกิจไม่เคยใช้เวลากับผู้หญิงคนไหนนานเช่นนี้มาก่อน หยอกเย้าให้สาวน้อยสิ้นฤทธิ์ อ่อนเปลี้ยและเปียกชุ่มพร้อมจะโดนพร่าเยื่อสวาท กระถินปากแข็งเพราะกลัวแค่นั้นเอง “ลุง ฮื่อๆๆ ลุงไม่กลัวป้านิดหรือคะ” “ไม่กลัว เพราะ...” ร่างเล็กที่กระถดถอยสั่นระริกทำให้เขาพูดไม่จบเพราะทนไม่ไหว ‘ค่อยพูดกันทีหลัง ไม่รอแล้วโว้ย’ รูดรั้งท่อนลำร้อนผ่าวที่ชุ่มลื่นด้วยเจล จากนั้นก็จับประคองมันเข้าสู่ช่องทางคับแคบที่เขาเตรียมเอาไว้พร้อมแล้วอย่างระมัดระวัง “ฮึก แต่เนียนกลัว” อูย...เล็ก เข้ายากฉิบ ไม่ใช่ไม่เคยเจอของสดบริสุทธิ์นะ อายุเขาก็ปูนนี้แล้วทั้งสดไม่สดเจอมามากต่อมาก แต่อย่างแม่หนูคนนี้ไม่เคยเจอว่ะ จะเล็กและคับไปไหนกัน ‘จะโดนบีบจนหัวขาดคารูไหมวะ ซี๊ดดด โอย’ ‘รูมันตันต้องทำให้กลวง แล้วค่อยทะลวงถี่ๆ’ คนหื่นไม่วายคิดทะลึ่ง ส่วนแม่สาวน้อยก็เอาแต่ร้องตะแหง่วๆ ว่าเจ็บ ทั้งดิ้นรนผลักไสน้ำตาทะลักเปื้อนสองแก้ม โถ...แม่คุณ นี่ถ้าลุงไม่ละเลงให้ฉ่ำจะเจ็บกว่านี้อีกนะจะบอกให้ ซี๊ดดด อ๊า ของซิงนี่มันดีจริง หนึบแน่นนุ่มฉ่ำ เสร็จกิจหน้าแดงก่ำยามที่ไสหัวครูดผ่านผนังกล้ามเนื้ออ่อนนุ่มเข้าไปข้างในทีละนิด สัมผัสเสียดสีที่แนบชิดนั้นทำเอาเขาแทบคลั่ง ความร้อนในกายพุ่งสูงจนร้อนฉ่า “ปะ...ป้า...รู้...ป้า...ต้อง...เสีย...ใจ” สาวน้อยพูดทีละคำน้ำเสียงขาดห้วง “ป้า...ระ...รัก...ลุง...มาก” กระถินหลับตาปี๋ขณะพร่ำเพ้อถึงความรักของป้าที่มีต่อลุง ทำให้คนหื่นเกือบจะทนไม่ไหว ให้ตายเหอะ ที่พล่ามมาไม่ใช่ความจริงสักนิดเดียว “หนู...ผิด...หวัง” กระถินผิดหวังในตัวเขา เคยคิดว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ที่น่านับถือ คนหื่นไม่ทนอีกต่อไป เขาเสียบคาส่วนนั้นแช่เอาไว้ในตัวเธอครึ่งๆ กลางๆ ขณะพูดด้วยน้ำเสียงมีอารมณ์ว่า “เนียนถูกขายให้ฉันด้วยค่าตัวห้าล้านบาท ป้าของเนียนนั่นแหละเป็นคนนำเนียนมาขาย รู้ไว้ซะ” “ฮะ!” กระถินที่หลับตาปี๋พลันลืมตา ดวงตากลมโตขยายกว้าง นาทีนั้นเสร็จกิจก็ดันตัวเข้าไปจนสุดลิ่มทิ่มเข้าไปสุดแรง สวบ! “อึก!” ความเจ็บพุ่งกระแทกความรู้สึกจนวิงเวียน ความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้าโจมตี สาวน้อยเจ็บทั้งตัวและหัวใจ แล้วเธอก็วูบไปด้วยความค้างคาใจว่า ทั้งหมดเป็นเรื่องจริงหรือว่าหลอก จากนั้นก็สลบไปทั้งที่มีไอ้นั่นของเสร็จกิจค้างคาอยู่ในกาย หมดกัน ชิงสลบคาลำไปซะก่อน ยังไม่ทันได้เล่นสักน้ำ เสียเวลามาเกือบชั่วโมงสุดท้ายก็แดกแห้ว ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือก เขาเงยหน้าครางซี๊ดแล้วพ่นลมหายใจดับความหงุดหงิดขณะดึงความเป็นชายออกมาด้วยความเสียดาย “เฮ้อ!” ถอนหายใจนับครั้งไม่ถ้วนขณะเช็ดตัวให้คนสลบ “ลักหลับเสียดีไหม” “ไม่สนุกว่ะ แต่ตะกี้ที่ทำไปก็เข้าข่ายข่มขืนแล้วนะเว้ย” ชายหนุ่มพูดคนเดียวแล้วหัวเราะให้กับความไร้สาระของตัวเอง ความหงุดหงิดเพิ่มมากขึ้นเพราะไม่เคยให้ค่าเสียเวลากับสิ่งใดมากถึงขนาดนี้ ขนตาเป็นแพยาวงอนขยับไหว เสร็จกิจให้เวลาสาวน้อยได้ตั้งสติและเรียบเรียงความคิดตามลำพัง เมื่อเขากลับมาอีกครั้งเธอก็สวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วและกำลังนอนมองมาตาแป๋ว นับว่าดีที่ไม่ฟูมฟายโวยวาย “ดูซะ” หยิบเอกสารที่เก็บไว้ยื่นให้สาวน้อยดู ตกใจจนสลบไปแล้วยังจะตกใจซ้ำได้อีก สาวน้อยที่รับเอกสารไปอ่านมีใบหน้าเผือดขาวแทบไร้สีเลือดเมื่อไล่สายตาไปตามตัวอักษรที่บันทึกไว้อย่างรัดกุม “ป้าของเนียนไม่ใช่เมียฉัน เนียนไม่ต้องเรียกฉันว่าลุงก็ได้” อายุสามสิบห้าไม่มากถึงขนาดให้เด็กอย่างเธอเรียกลุง “เป็นไปได้ยังไงกัน” ดวงตาใสซื่อบ่งบอกว่าไม่เชื่อข้อความที่บันทึกไว้ในเอกสาร เขาโกหก “กำลังคิดว่าฉันโกหกละสิ แล้วลายมือท้ายบันทึกข้อความนี้ล่ะของจริงมั้ย หรือคิดว่าฉันปลอมขึ้นมาอีก” กูจะเสียเวลาอธิบายทำไมวะ กระถินอึ้งก้มลงดูแผ่นกระดาษอีกครั้ง แล้วก็เห็นว่าเป็นลายมือป้าที่ลงชื่อท้ายบันทึกข้อความ รับรองว่าทุกอย่างในเอกสารแผ่นนี้เป็นความจริง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more