พายุของน้ำค้าง

เคยไหมที่รักใครคนนึงมาตั้งแต่เด็ก เวลาที่ฉันเจอเขา ฉันก็แทบคลั่งตาย เพราะความรักที่มันแน่นอก ฉันรักผู้ชายคนนั้นมาแสนนานและผู้ชายคนนั้นชื่อว่าพายุ คุณพายุคือคนที่ชอบพี่สาวของฉันนั้นคือพี่ม่านหมอก ตอนที่เขาจีบกันฉันอายุแค่ 8-9 ขวบเองค่ะ ฉันรู้สึกชอบรู้สึกรักพี่เขามาก ฉันคงเป็นเด็กที่แก่แดดมากจริง ๆ ฮ่า ๆ ๆ ฉันปฏิญาณกับตัวเองมาตลอดว่าคุณพายุต้องเป็นของฉันหรือของอีน้ำค้างนั่นแหละ แล้วแต่จะเรียกแล้วกัน ฉันจะฟาดฟันกับผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตของเขา เชื่อฉันสิว่าฉันต้องได้ผู้ชายคนนี้ ต่อให้ฉันต้องฟาดฟันกับผู้หญิงกี่คนฉันก็จะทำ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อน้ำค้างเป็นน้องสาวของพี่ม่านหมอกเป็นเด็กบ้านนอกอยู่ในภาคอีสาน ฉันเป็นเด็กผู้หญิงที่ไม่ค่อยสวย แต่พอดีฉันมีพี่เขยรวยมาก พอพี่สาวของฉันแต่งงานเเล้วได้กลับมาอยู่กับพี่เขยอีกครั้ง ฉันก็ต้องระเห็จมาอยู่บ้านพี่เขยกับพี่สาว (เรื่องเพื่อน(ไม่)รัก) ส่วนผู้ชายที่ฉันแอบชอบนะเหรอ? เขาไปทำธุรกิจอยู่ที่ต่างประเทศได้เกือบปีแล้วค่ะ ฉันกับเขาก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย แต่มีหรือคนอย่างฉันจะยอม ถึงแม้ว่าระยะทางจะไกลกัน ฉันก็เฝ้ารอคอยเขากลับมาทุกวันและส่อง IG ผู้ชายที่ฉันแอบรักมาตลอด บางครั้งความรักมันแน่นอก ยกออกไม่ได้ฉันก็โทรไปค่ะ แต่ส่วนมากคุณพายุติดงาน ติดงาน ติดงาน และก็งาน “อีค้าง!” เสียงตะโกนเรียกฉันดังโวยวาย ราวกับเปรตขอส่วนบุญดังมาแต่ไกล ฉันขมวดคิ้วเป็นปมทันทีแล้วหันไปมองดู และเจ้าของเสียงนั้นคือยัยน้ำฝนเพื่อนสนิทของฉันเอง เพิ่งจะมีเพื่อนสนิทก็ตอนเรียนหมาลัย เอ้ย! มหา'ลัย' นี่แหละคะ “อะไรของมึงวะ? อีห่านจิก” ฉันพูดแบบใส่อารมณ์นิดหน่อย เราจะพูดกันแบบนี้เสมอ ฉันจะออกแนวดิบ ๆ เถื่อน ๆ รั่ว ๆ หน่อยฉันมันคนฮาร์ดคอร์เพื่อนของฉันมันรู้ใจฉันมากและนิสัยคล้าย ๆ กันกับฉัน เราก็เลยไปกันได้ “พี่ปีสามชอบมึงว่ะเขาฝากขนมมาให้มึงดูด้วย” น้ำฝนมันชูถุงขนมขึ้น ฉันจะกลอกตามองบน ฉันไม่ชอบกินขนมแบบนี้และฉันไม่ต้องการรับของของใคร ขนมมีให้กินเยอะแยะฉันเลือกที่จะซื้อกินดีกว่า ดีกว่าให้ผู้ชายมาซื้อให้ฉันกิน ถึงแม้ว่าเขาจะตั้งใจซื้อมาให้ฉันกิน แต่ฉันก็ไม่จำเป็นต้องกินของเขา พวกผู้ชายที่ซื้อของมาให้ฉันส่วนมากก็อยากมาจีบฉันเท่านั้นแหละ “แกเอาไปกินเถอะฉันไม่อยากกินหรอก แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้สนใจพวกผู้ชายที่เอาข้าวของมาฝากฉันหรอกนะ เพราะผู้ชายที่ฉันสนใจและคิดถึงอยู่ตลอดเวลาคือคุณพายุคนเดียวเท่านั้น” “อ๋อเหรอ? ผู้ชายที่มึงชอบส่อง IG เขาอยู่ทุกวันน่ะเหรอ? มึงก็รู้อยู่นะว่าเขาอายุเยอะแล้ว” โถอีเพื่อนปากหมา พูดได้ยังไงว่าคุณพายุของฉันแก่แล้วมันน่าตบปากเท่าอายุเลย “อีสัส!” ฉันท้าวสะเอวจ้องอีน้ำฝน มันนี่ปากหมาจริง ๆ “เอ้า!อีนี่” “มึงเคยได้ยินไหม? มะพร้าวห้าวยิ่งแก่ยิ่งมัน คุณพายุก็เหมือนมะพร้าวห้าวนั่นแหละ อายุก็แค่ตัวเลขเว้ย” ฉันพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ อายุมันก็แค่ตัวเลข ตอนนี้พี่เขยของฉันอายุ เกือบ40 คุณพายุก็คงจะอายุเท่ากัน แต่อายุก็แค่ตัวเลขฉันไม่สนใจหรอก “ก็แก่นั่นนั่น” “เดี๋ยวกูตบแม่งเลย!” ฉันง้างมือขึ้น “ขอโทษจ้า แม่คุณคนสวย รีบไปเรียนกันเถอะเดี๋ยวอาจารย์จะบ่นเอา” “อืม” ฉันพยักหน้าก่อนจะรีบเข้าไปเรียน ฉันมีเรียนแค่ตอนเช้าพอตอนบ่ายฉันไปเดินเล่นเฉย ๆ แถวห้างบ้างค่ะ ดูหนังบ้าง ตามประสาคนโสด โส๊ด โสด ทั้งที่ไม่อยากโสดเลยสักนิด (ขออนุญาตมองบนแป๊บ?) “วิ้ดวิ้ว น้องคนน้ำค้างคนสวย” เสียงสัมภเวสีอีกล่ะค่ะ แต่ฉันไม่สนหรอก ในเมื่อฉันตั้งปฏิญาณไว้แล้ว ฉันจะไม่สนใจใครเด็ดขาดในหัวใจของฉันจะมีแค่คุณพายุคนเดียวเท่านั้น “พี่เพลิงเรียกแกอ่ะน้ำค้าง พี่เขาสนใจแกนะรู้ไหม?” “เขาสนใจฉันแต่ก็ไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องสนใจเขา ฉันมีผู้ชายที่ฉันรักอยู่แล้ว” “เหอะ! แกจะเอาแต่รอคอยเขาแบบนี้แกจะรอคอยไปเพื่ออะไรวะ? เขาไม่เคยกลับมาเลย ไม่ใช่ป่านนี้เขามีลูกมีเมียอยู่ที่ต่างประเทศล่ะมั้ง” “เหอะ! คุณพายุยังไม่มีลูกมีเมียฉันสืบประวัติเขามาหมดแล้ว ตระกูลของพี่เขยของฉันเป็นญาติกับคุณพายุ ฉันรู้ความเคลื่อนไหวของคุณพายุทุกอย่างก็จากปากพี่เขยและพ่อของคุณพายุนั่นแหละ” “เขาอาจจะปิดแกก็ได้ ถ้าคุณพายุเขาแต่งงานมีครอบครัวอยู่ที่โน่นแล้วเขาไม่อยากให้ผู้หญิงหน้าโง่อย่างแกเสียใจ เขาก็เลยปิดช่วยกันก็ได้” “เลิกพูดก่อนที่ฉันจะหงุดหงิดไปมากกว่านี้” ฉันพูดพร้อมกับกอดอกตัวเอง พี่เพลิงจ้องฉันนานมาก เขารู้ว่าฉันไม่ชอบเขา แต่เขาก็ยังตามเธอฉันจนน่ารำคาญ “น้ำค้างครับ ให้เกียรติไปดูหนังกับพี่สักครั้งเถอะนะครับ พี่เลี้ยงเอง” “ไม่จำเป็นค่ะ ค้างมีเงิน พี่เขยค้างรวย ไม่จำเป็นที่พี่จะมาเลี้ยงค้าง” ฉันพูดพร้อมกับเชิดหน้าขึ้นนิดหน่อย ฉันมันคนจองหองนิดๆ แต่นิสัยค่อนข้างรั่ว ถ้าไม่ชอบฉันก็แสดงออกมาเลยว่าไม่ชอบ มันได้ผลค่ะพี่เขาหน้าเหวอเลย ฉันไม่ชอบคือไม่ชอบนั่นแหละ ไม่ต้องพูดอะไรให้มากความ “ค้าง แกพูดกับพี่เขาดี ๆ หน่อยสิวะ” “ไม่อะ ปฏิเสธตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า ฉันไม่ชอบก็คือไม่ชอบไม่จำเป็นต้องรักษาน้ำใจใคร ถ้าแกชอบพี่เขาแกก็ไปดูหนังกับเขาแล้วกันฉันจะกลับบ้านก่อน” “ค้าง” “กลับก่อนนะ” ฉันพูดแล้วรีบเดินออกมาเลย ฉันมาขึ้นรถของตัวเองแล้วขับกลับบ้านทันที @บ้าน ฉันเดินเข้าไปในบ้านในขณะที่พี่สาวของฉันกำลังเลี้ยงลูกอยู่ที่ห้องรับแขก ฉันเหวี่ยงกระเป๋าราคาแพงลงบนโซฟา ก่อนจะล้มตัวนอน พร้อมกับทำหน้าเซ็ง ๆ “ทำหน้าเหมือนจะตายเลยนะน้ำค้าง” พี่สาวของฉันเอ่ย แหม่! ใครจะยิ้มสวยเหมือนพี่สาวของฉันได้ทุกวัน ตั้งแต่ได้กลับมาอยู่กับพี่เขยของฉัน พี่สาวฉันก็แฮปปี้ดี๋ด๋ามากเลยค่ะ นี่แหละเขาเรียกว่าความสุขของการมีผัวอีน้ำค้างก็เลยอยากจะมีผัวดูบ้างว่ามันจะสุขหรือเปล่า? หรือจะเห่าหอนเหมือนพี่เขยฉันเคยเป็น หอนนานมาก 10 ปีเลยก็ว่าได้ แต่ว่าที่ผัวของอีน้ำค้างอยู่ไกลเหลือเกินค่ะ ไปต่างประเทศได้เกือบปีแล้วโคตรคิดถึงเลย ได้แต่เฝ้ารอคอยว่าเมื่อไหร่เขาจะกลับมา ฉันจะลุกจะรับจะจัดการทำเป็นผัวให้ได้หึ่ม! “อยากมีผัวคิดถึงผัว!” ฉันพูดเสียงเรียบ “ยัยเด็กทะลึ่งนี่” พี่สาวฉันปาขวดน้ำขณะที่เอาลูกเข้าเต้า ตอนนี้พี่หมอกกลายเป็นคนแม่ลูกสองไปเรียบร้อยแล้ว ฮ่า ๆ พี่เขยของฉันเนี่ยน้ำยาดีจริง ๆ พอได้พี่สาวของฉัน กลับมาอยู่เป็นครอบครัว พี่สาวของฉันก็ตั้งท้อง ผ่านไปไม่กี่เดือนก็คลอดลูก “ฮ่า ๆ” “...” “อยากมีผัวโว้ย ฮ่า” “ยัยเด็กผีนี่ มาแหกปากแหกคอ หลานตกอกตกใจหมด เดี๋ยวทุบหลังแตกหรอก” “ฮ่า ๆ ก็มันอยากมีจริง ๆ อ่ะ” ฉันหัวเราะแล้วลุกเดินขึ้นไปบนห้องของตนเอง วันนี้จะโทรไปหาว่าที่ผัวสักหน่อย หยดนิดหยอดหน่อยอยากรู้จริงว่าคนชื่อพายุจะอร่อยแค่ไหน คิคิ (อนุญาตแรดคะ) ฉันไม่ใช่พี่หมอกนี่คะ ที่จะสวยหวาน มัวแต่ทำตัวแบบนั้น หมาคาบคุณพายุไปแดกกันพอดี หึ