ถ่านไฟเก่า

“โตขึ้นหนมชั้นอยากเป็นอะไร?” “โตขึ้นเหรอคะ?” เอียงคอเอ่ยถามพี่อินทัชด้วยใบหน้าสดใส “ใช่” “ไม่รู้สิคะ ยังคิดไม่ออกเลยค่ะว่าอยากเป็นอะไร แล้วพี่อินทัชล่ะคะอยากเป็นอะไร?” “อยากเป็นลูกที่ดีของแม่ หาเงินสร้างฐานะทำทุกอย่างให้แม่โมกับอินทิราสบาย” พี่เขายิ้มให้ฉัน ฉันครุ่นคิด​อะไรสักพัก​ก่อนจะคิดบางอย่างออก “หนมชั้นคิดออกแล้วโตขึ้นหนมชั้นจะเป็นอะไร” “เป็นอะไรเหรอ?” พี่อินทัชเอียงคอเอ่ยถามฉัน มือก็ตักดินเล่นกองทรายไปด้วย ส่วนปั้นสิบนั่งเล่นกับอินทิรา​อยู่อีกฝั่ง “ถ้าขนมชั้นโตขึ้น หนมชั้นจะเป็นแฟนพี่อินทัช” “เป็นแฟนพี่เหรอ?” “ค่ะ เป็นแฟนพี่” “ถาได้เป็นแล้วอย่าทิ้งพี่ไปล่ะ” “ไม่มีวันนั้นหรอกค่ะ” ภาพวันเก่า ๆ วนมาให้คิดถึง เด็กน้อยอายุ 6 ขวบที่เคย​สัญญา​กับพี่อินทัชตอนนี้โตเป็นสาวสะพรั่ง​ หนุ่ม​น้อยหนุ่ม​ใหญ่​ต่างหมายปองในตัวฉันทั้งนั้น ก็ใช่สิคะฉันเป็นคนสวย เป็นนักแสดงสาวมาแรงที่สุดในตอนนี้ ใครไม่สนใจไม่รู้จักฉันก็ควายอุดรบ้านแม่น้ำชาแล้วล่ะคะ “พี่อินทัชขา ตอนเย็นไปงานรับรางวัลกับขนมชั้น​นะคะ” ฉันเดินเข้าไปในห้องทำงานของพี่อินทัช ตอนนี้พี่เขากำลังก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารกองโตอยู่บนโต๊ะ “ตอนเย็น​พี่มีคุยกับลูกค้าคนสำคัญนะขนมชั้น” พี่อินทัชยกยิ้มเล็กน้อยแล้วก้มเซ็นเอกสารต่อ ฉันอยากจะกรี๊ด​เป็นครั้งที่ล้าน พี่อินทัช​ไม่เคยมีเวลาให้ฉันเลย มีแต่งานบ้าบอที่พี่เขาคิดถึงอันดับแรก คิดแล้วหงุดหงิด​ชะมัด ฉันคิดอย่างหงุดหงิด​แล้วกอดอกตัวเอง “วันสำคัญของหนมชั้นนะคะ หนมชั้นอยากมีพี่อินทัชอยู่ข้าง ๆ เวลาที่หนมชั้นประสบความสําเร็จ” ฉันกระเง้ากระงอดเดินไปกอดแขนพี่เขา “ถ้าพี่คุยกับลูกค้าเสร็จ​เร็วพี่จะไปนะครับ” ถึงแม้จะไม่ได้คำตอบที่ฉันหวังไว้ แต่พี่เขาก็จะไปมันก็คงโอแล้วสำหรับ​ฉัน ถึงแม้ไม่มีสิทธิ์​ที่จะโต้แย้งเลยก็ตาม “ก็ได้ค่ะ” ฉันหน้างอเล็กน้อยเอ่ยตอบพี่เขา “แล้ววันนี้ไม่มีถ่ายละครเหรอครับ” ว่าแล้วก็เปิดลิ้นชักหยิบกล่องบางอย่างออกมา “วันนี้หนมชั้นไม่มีถ่ายค่ะ” ฉันขมวดคิ้วมองกล่องที่พี่เขายื่นมาให้ “อะไรคะ?” “บราวน์​นี่ ขนมชั้นดูหงุดหงิด​พี่เลยอยากให้กินเผื่ออารมณ์​ดี” คำพูดของพี่เขาทำเอาฉันต้องระบายยิ้มออกมา ก่อนจะรับกล่องขนมมาเปิดทานแต่โดยดี “อร่อยจังค่ะ” “ร้านประจำของหนมชั้นเลยนะ” “พี่อินทัชน่ารักเสมอเลยนะคะ” “ครับ” รอยยิ้มพี่เขาระบายเต็มใบหน้าก่อนจะก้มทำงานต่อ อร้ายยย ตอนนี้ฉันรู้สึก​เขินผัวตัวเอง รอยยิ้มนั้นช่างเพอร์​เฟคเหลือเกิน แต่ไม่ทันที่ฉันจะคลั่งในความหล่อต่อก็มีมารมาขัดจังหวะ​ค่ะ ก๊อก ๆ เสียงเคาะประตูเบา ๆ “เชิญ​ครับ” แกรก ประตูเปิดออกพร้อมกับร่างเล็กของหญิงสาว​คนหนึ่​งเดินเข้ามา “คุณ​อินทัชคุณ​ปั้นจั่นกับคุณ​ปั้นสิบให้แบมมาตามคุณ​อินทัชเข้าประชุม​ค่ะ” “ตายจริง! ฉันลืมเลย” ว่าจบพี่เขาก็รีบลุกจากเก้าอี้เเล้วเดินจ้ำอ้าวออกจากห้องเลย เฮ้! ลืมอะไรหรือเปล่าค่ะหนมชั้นสุดสวยนั่งอยู่ตรงนี้ ฉันนั่งรอพี่เขาประชุมเสร็จแต่ดูเหมือนจะประชุม​ไม่เสร็จ​สักที “เฮ้อ!” ฉันเดินหน้าหงิกงอออกมาจากบริษัท​มาที่รถของตัวเอง บางครั้งฉันก็รู้สึกนอยด์นะที่พี่เขาไม่สนใจฉันเลย ฉันล่ะเซ็ง เฮ้อ! ฉันตัดสินใจขับรถไปบ้านของม่านหมอก ตอนนี้คุณ​แม่คนสวยลูกสองกำลังง่วนอยู่กับการเลี้ยงลูก “อ้าวพี่ขนมชั้น​ไปไงมาไงถึงมาถึงนี้ได้” “เบื่อ ๆ เซ็ง ๆ” ฉันว่าแล้วล้มตัวนอนลงบนโซฟา “เรื่องพี่อินทัช​เหรอคะ” “ใช่ เขาไม่เคยมีเวลาให้พี่เลย” “พี่เขาต้องทำงานนิ่คะ” ม่านหมอกเอ่ย เมื่อก่อนเขาก็แบบนี้ปัจจุบัน​ก็เหมือนเดิม เขาขยันทำงานดูแลทั้งบริษัท​ตัวเอง หนำซ้ำมาช่วยดูแลบริษัท​ครอบครัว​ฉันด้วย เขากับฉันเป็นแฟนกันนะคะ ฉันแค่อยากให้เขามีเวลาให้ฉันบ้างพาไปเที่ยวกินข้าวดูหนังเหมือนที่คนรักคนอื่นเขาทำกัน “พี่แค่อยากให้เขามีเวลาให้พี่บ้างก็แค่นั้น” “เฮ้อ พี่ต้องเข้าใจพี่เขานะคะ พี่เขาต้องบริหาร​งานทั้งบริษัท​ของตระกูล​เรากับบริษั​ทของพี่เขาอีก” ม่านหมอกเอ่ยแล้วเอาลูกเข้าเต้า ฉันนอนคิดอะไรไปเรื่อยสมองก็วน ๆ เวียน ๆ เรื่องของพี่อินทัช​มันสลัดออกจากหัวไม่ได้เลย เคยไหมที่เวลาที่เหนื่อยแล้วอยากให้คนที่เรารักสนใจเอาใจใส่ดูแลเรา เคยไหมที่อยากให้เขามีเวลาและจำวันสำคัญของเราได้ เคยไหมที่ต้องเหงาในวันที่ต้องการคนที่รักมากที่สุด ฉันคือผู้​หญิง​ที่อยากมีคนรักอยู่ใกล้ ๆ กินข้าวดูหนังและใส่ใจฉันในวันสำคัญ 18.00น แชะ! แชะ! เสียงแฟลชกล้องนับร้อยถ่ายภาพนักแสดงในงานประกาศ​รางวัล​ นักแสดงมากหน้าหลายตาต่างเข้ามาในงาน และหนึ่งในนั้นคือฉันด้วย นักข่าวหลายสำนักต่างมารุมสัมภาษณ์​ฉัน วันนี้มีประกาศ​ผลรางวัลหลายอย่างซึ่งฉันก็มีรายชื่อเข้าชิง “เราเข้าไปในงานกันก่อนเถอะค่ะน้องขนมชั้น” พี่น้ำหวานผู้จัดการ​ส่วนตัว​เอ่ยกับฉันเบา ๆ พยายาม​กันนักข่าวให้ฉัน “หนมชั้นรอพี่อินทัช​อยู่ค่ะ” ฉันเอ่ยพลางกวาดสายตามองหา ฉันอยากให้พี่เขามาอยู่ในงานหน้ายินดีด้วย เผื่อมีสักรางวัลที่ฉันคว้ามันได้ “ก็คงจะไม่มีเวลาเหมือนเดิมนั่นแหละค่ะคุณ​น้อง” พี่น้ำหวานทำเสียง​เบื่อหน่าย พี่เขาคงจะเบื่อนั่นแหละ​ค่ะ เพราะพี่อินทัช​ไม่เคยมีเวลาให้ฉันเลย พอเจอกันได้อยู่ด้วยนาน ๆ ทีเขาก็ไม่อะไรกับฉัน ฉันนี่ปริ่มแล้วปริ่มอีก อดอยากปากแห้งจนหยากไย่​มันจะขึ้นแล้ว “ทำไมยังไม่เข้าไปอีกครับคุณ​ขนมชั้น” นี่คือเสียงของภาคภูมิ​นักแสดงดาวรุ่งที่ได้เล่นละครคู่กับฉัน พวกผู้ชายก็คงจะหลงเสน่ห์​ของฉันนั่นแหละค่ะ พักหลัง ๆ มาขายขนมจีบแทบทุกวัน ก็คนมันสวยอะ55555 “รอ…” “รอพี่ชายมาอ่ะค่ะ แต่คงไม่มีแล้วมั้ง” พี่น้ำหวานพูดแทรก ภาคภูมิ​ยิ้มให้พี่น้ำหวานก่อนจะหันมาทางฉัน “เราเข้าไปด้วยกันนะครับคุณ​ขนมชั้น” “ค่ะ” ปกติฉันไม่เคยอยากจะคุยกับภาคภูมิ​เลย แต่ในเมื่อพี่อินทัชไม่มาฉันก็เลยเดินไปพร้อม ๆ กับเขา​ เอาวะ! สวยเริดเชิดไว้ก่อน เรื่องส่วนตัวค่อยไปหอนที่บ้าน งานยิ่งใหญ่​อลังการพิธีกร​ก็พูดไปเรื่อย ฉันกับภาคภูมิ​เรานั่งข้างกัน “และนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม​ปีนี้ได้แก่…” พิธีกรเอ่ยพร้อมกับเสียงดนตรี​ดังกึกก้อง นักแสดงมากมายต่างลุ้นรางวัลนี้กันทั้งนั้น “คุณขนมชั้น อภิญญา​ ดำรงค์​พงษ์​เมธาครับ” “กรี๊ด​ดด!! ขนมชั้น​ได้ อร้ายดีใจที่สุดเลย” พี่น้ำหวานกรีดร้อง​ออกมาอย่างดีใจ ฉันนี่มือสั่นเลยค่ะมันดีใจมาก ถึงแม้ว่าฉันจะได้รางวัลทุกปีแต่ความรู้สึกนี้มันก็ยังไม่ชินอยู่ดีค่ะมันดีใจมันตื่นเต้นจนมือไม้สั่นไปหมด “หนมชั้นก็ดีใจค่ะ” ฉันยิ้มให้พี่น้ำหวานแล้วก้าวเดินขึ้นเวทีอย่างสง่างาม