หยาดฝนบนกลีบบัว

บทนำ               19.12 น. เจ็ดยอดร้านอาหารและรีสอร์ทให้บริการที่พักริมทางและจำหน่ายของที่ระลึกสำหรับนักท่องเที่ยว           “สวัสดีค่ะเสี่ย เชิญด้านบนค่ะ” ลูกค้าประจำที่คุ้นหน้ากันเป็นอย่างดีทำให้กลีบบัวผายมือเชื้อเชิญให้เดินขึ้นด้านบน ซึ่งมีพนักงานรอรับอยู่ตรงห้องโถงทางเดิน เธอมีหน้าที่ต้อนรับแขกด้านล่างเท่านั้น             “วันนี้ฉันไม่รับเนื้อ มาทานอาหารอย่างเดียว”             “อ๋อ...ถ้าอย่างนั้นเชิญที่ห้องวีไอพีหนึ่งค่ะ” กลีบบัวจำกัดสายตาให้มองแค่อติยะและยอมเสียมารยาทบริการเขาเพียงคนเดียวไม่สนใจชายอีกคนที่มาด้วยกันขณะเดินนำไปที่ห้องวีไอพีหนึ่งซึ่งเป็นห้องกระจกติดแอร์เย็นฉ่ำ ด้านในมีโต๊ะบริการลูกค้าอยู่ห้าโต๊ะ             “เสี่ยขอเหล้าด้วยนะ” เสี่ยหนวดรูปหล่อจงใจแหกกฎเมื่อได้เห็นดวงหน้าเล็กใสกิ๊กราวเด็กมัธยมนั้นเมินเขา อิทธิฤทธิ์มั่นใจว่าภายใต้เสื้อยืดตัวหลวมโคร่งนั้นต้องซ่อนรูปร่างอวบอัดน่าฟัดเอาไว้ ของดีไม่ต้องโชว์ นี่แหละที่อยากได้จนต้องดั้นด้นมาถึงที่นี่ เจ็ดยอด แม้เธอจะแสดงอาการไม่ชอบขี้หน้าเขาก็ตาม เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกนะสาวน้อย เร็วๆ นี้เราจะได้เจอกัน                 “ถ้าอยากดื่มเหล้าเชิญด้านบนค่ะ หรือไม่ก็กลับไปที่พักเรามีบริการให้” กลีบบัวพยายามสุภาพอย่างที่สุด เธอได้รับคำสั่งให้ออกมารับรองแขก วีไอพีซึ่งเข้าจองที่พักเมื่อช่วงบ่าย             สองหนุ่มสบตากันแล้วพร้อมใจกันส่ายหน้า ร้านค้าและรีสอร์ทให้บริการที่พักริมทางและจำหน่ายของที่ระลึกแก่นักท่องเที่ยวบังหน้าเท่านั้น ลับๆ แล้วขายเนื้อ เนื้อในที่นี้หมายถึง ผู้หญิง มีสองประเภทคือ เนื้อสดชั่วคราวที่ชั้นบนของร้าน และเนื้อสวรรค์ที่เจ็ดยอดรีสอร์ท             “เสี่ยอยากดื่มเหล้าที่นี่ ดื่มเหล้าเคล้าเด็กเสิร์ฟหน้าตาแจ่มๆ ดูแล้วสดชื่นกระชุ่มกระชวย เสี่ยอยาก...เปลี่ยนบรรยากาศ หนูจัดให้หน่อยนะ” อิทธิฤทธิ์พูดไปยิ้มไป ดัดเสียงให้ฟังเซ็กซี่ สายตานั้นยั่วเย้าซุกซน             “เห็นทีจะไม่ได้ค่ะ” หน็อย...อีตาหนวด ยั่วประสาทเสียจริง กลีบบัวอยากกระตุกหนวดที่เต้นระริกเหนือริมฝีปากและปลายคางซึ่งสาวๆ เจ็ดยอดบอกว่าอยากโดนขยี้ อี๊...สกปรก             “ทำไมล่ะ เสี่ยเป็นลูกค้าวีไอพีนะ”             “ทางร้านเราเน้นเรื่องอาหาร และเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพ”             “งั้นก็ขอเป็นนมสด...จากเต้า” พูดจบอิทธิฤทธิ์ก็ใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มเคาะซองบุหรี่ในมือออกมาจุดทั้งที่รู้ว่าเจ็ดยอดห้ามสูบบุหรี่             “โปรดปฏิบัติตามกฎของร้านเราด้วยค่ะ” อีตาหนวดนี่ต้องการป่วนเธอ หนักข้อขึ้นเรื่อยๆ ทุกครั้งที่มา อย่างน้อยเดือนละครั้ง และไม่ต่ำกว่าสิบครั้งแล้วที่เธอต้องออกมาเผชิญทั้งที่ไม่ใช่หน้าที่ ปกติเกดแก้วจะห้ามไม่ให้เธอออกมาหน้าร้าน แต่พอถึงเวลาที่อีตาหนวดนี่มา เกดแก้วกลับออกคำสั่งให้เธอออกมาต้อนรับอำนวยความสะดวกให้ทุกด้าน มันหมายความว่าอย่างไร เธอไม่โง่หรอกนะ แต่ไม่มีทางเลือก             “ใช่ มึงอย่าป่วนเด็กสิวะ สั่งอาหารเถอะ” อติยะรีบปราม             “ไหนเด็ก เด็กที่ไหนกูไม่เห็นเด็กที่มึงว่า ถ้าเป็นยัยหนูคนนี้ไม่เด็กแล้วนะเว้ย กูเอาหัวเป็นประกันว่ามองไม่ผิด และถ้ายัยหนูอนุญาตกูพร้อมจะพิสูจน์ให้มึงรู้” อิทธิฤทธิ์จ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มผ่านม่านสีเทาของควันบุหรี่             “ไม่อนุญาตค่ะ เสี่ยยะขึ้นข้างบนเถอะนะคะหรือไม่ก็กลับที่พัก” กลีบบัวเป็นคนใจร้อนพอสมควรแต่จากบทเรียนที่ผ่านมาทำให้เธอต้องรู้จักข่มใจ ผู้ชายคนนี้มีเจตนาก่อกวนทั้งที่รู้กฎของร้านเป็นอย่างดี             “กูว่ามันชักจะมากไปแล้วนะไอ้เสี่ย ขึ้นข้างบนมั้ยหรือว่าจะกลับห้อง”             “ถ้ายัยหนูไปด้วยนะ”             “บ๊ะ” มันจะเล่นเด็ก             “ไม่ใช่หน้าที่ของหนูค่ะ เชิญเสี่ยด้านบนหรือไม่ก็กลับที่พักเถอะนะคะ วันนี้พี่วาวากับพี่ตองว่างยังไงก็เรียกใช้บริการได้ แต่สำหรับที่ร้านอาหารให้บริการแต่อาหารจริงๆ ไม่ว่าเสี่ยต้องการใครก็คงให้บริการตรงนี้ไม่ได้” สองสาวเป็นดาวของร้านเจ็ดยอดเพิ่งทำงานได้ไม่กี่ครั้ง              เกดแก้วเคยส่งสองสาวไปที่ไร่เทียมฟ้าตั้งแต่วันแรกที่มาถึงที่นี่ อติยะและอิทธิฤทธิ์เคยกินแล้วคงจะรู้ว่าอร่อยหรือไม่อร่อย             “ไอ้เสี่ย กูหิว มันทุ่มกว่าแล้วนะเว้ย กูถ่อสังขารมาถึงที่นี่เพราะอยากกินของอร่อย มึงก็รู้กูหิวข้าวไม่ได้หิวเนื้อ” อติยะใช้เท้าสะกิดเพื่อนพร้อมกับปรามด้วยสายตา              ร้านอาหารเจ็ดยอดบรรยากาศสบายน่านั่ง ตกแต่งร้านเรียบง่ายสะอาดตา อติยะติดใจบรรยากาศและรสชาติของอาหารเหมือนนักท่องเที่ยวคนอื่นๆ ที่เดินทางผ่านมาแล้วไม่พลาดที่จะชิมและช็อปของที่ระลึก และที่สำคัญคือราคาไม่แพง            ใกล้ๆ กันนั้นเป็นเจ็ดยอดรีสอร์ทบริการห้องพักที่เป็นธรรมชาติ สวย สะอาด บรรยากาศร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่ การออกแบบห้องพักเป็นแบบวิลล่าแยกเป็นเอกเทศมีลานจอดรถด้านหน้าทุกห้อง แต่ไม่มีใครรู้ว่ารีสอร์ทเจ็ดยอดมีไว้สำหรับขายบริการทางเพศเท่านั้น “มึงก็สั่งสิวะ กูปิดปากมึงไว้เสียเมื่อไหร่กัน” “ก็ถ้ามึงไม่หุบปากกูจะได้สั่งมั้ย” เขาไว้หน้าเพื่อนรักมากที่สุดแล้วทั้งที่อยากกระตุกหนวดมันเสียเอง “อ้าว เกี่ยวไรกับกูวะ” “หนู ฉันเอาข้าวผัดกับโค้กนะ ด่วนเลย” อติยะตัดบทสั่งอาหารจานด่วนด้วยความโมโหเพื่อนรัก ทั้งที่อยากกินสเต๊กอย่างที่ตั้งใจไว้ “หนู ฉันเอาสเต๊กเนื้อสวรรค์ใส่กลีบบัวแทนกะหล่ำปลีนะ เอาสองกลีบไม่ต้องซอย” “ไอ้เสี่ย” อติยะเตะหน้าแข้งเพื่อนเต็มแรง” สเต๊กที่ว่ามันมีเสียที่ไหนกัน เนื้อสวรรค์คือผู้หญิงซึ่งจัดไว้สำหรับขายบริการทางเพศที่รีสอร์ท ส่วนกลีบบัวก็คือแม่หนูน้อยแก้มแดงที่โกรธจนควันออกหูในตอนนี้ เขาไม่น่าพามันมาเลยพับผ่าสิ มาทุกครั้งมันก็ป่วนแม่หนูคนนี้ได้ทุกครั้งจนเขาระอา ยิ่งระยะหลังมันขยันมาจนน่าสงสัยถามทีไรมันก็บอกว่ามาเที่ยว ทั้งที่แต่ก่อนๆ นานครั้งถึงจะโผล่หัวมาให้เห็น กูก็อยากเที่ยวบ้างสิวะ ไม่ได้รึไง รึว่ามึงจะให้กูซื้อทัวร์ขายบริการ นักท่องเที่ยวที่มากับทัวร์แบ่งออกเป็นสองประเภท คือ ทัวร์ท่องเที่ยวและเซ็กซ์ทัวร์ ประเภทแรกแวะมากินอาหารอร่อยและช้อปของที่ระลึกแล้วก็กลับเพราะทางร้านจะบอกว่าห้องพักเต็มตลอด ประเภทที่สองมาเพื่อซื้อบริการทางเพศอย่างเดียวโดยหัวหน้ากรุ๊ฟทัวร์จะติดต่อประสานงานกับผู้จัดการร้านไว้ล่วงหน้าแจ้งจำนวนผู้เข้าพักเพื่อเตรียมเนื้อสวรรค์ไว้รับรองและอำนวยความสะดวกตลอดจนถึงความปลอดภัยให้กับลูกค้าที่มาใช้บริการ “อะไรของมึงวะ” อิทธิฤทธิ์ตาเขียวปั้ด “กูน่าจะถามมึงมากกว่า” อติยะเค้นเสียงตอบ กลีบบัวสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนตอบว่า “ไม่มีรายการอาหารที่เสี่ยต้องการค่ะ หนูขอตัวนะคะ” “ยังไปไม่ได้” อิทธิฤทธิ์คว้าแขนหญิงสาวเอาไว้ “ปล่อยหนู” กลีบบัวสะบัดแต่ไม่หลุด “ฉันยังไม่ได้สั่งอาหาร” “เสี่ยสั่งไปแล้วแต่ไม่มี ถ้าอยากได้จริงๆ เดี๋ยวหนูจะเข้าไปบอกในครัวให้พี่เขาจัดพิเศษมาให้ตามที่เสี่ยต้องการ” “สเต๊กเนื้อสวรรค์นะ” “ค่ะ ปล่อยหนูสิคะหนูจะเขียนรายการอาหาร” อิทธิฤทธิ์นึกชมที่หญิงสาวฉลาดเอาตัวรอดไว้ก่อน สเต๊กเนื้อสวรรค์มีที่ไหนกัน เธอรับปากอย่างขอไปที “อย่าลืมเหล้าด้วยนะ” “ไอ้เสี่ย กลับไปกินเหล้าที่ห้อง มึงดูปากกูนะ กูหิว ง่วง เหนื่อย อยากพักเว้ย” ไม่มีเวลาไร้สาระ เพื่อนเขามัวแต่เล่นกับเด็กเมื่อไหร่เขาจะได้กินข้าวเสียที กระเพาะทะลุกันคราวนี้ รู้อย่างนี้พาไอ้ยุ่งมาด้วยก็ดีมันไม่เคยปล่อยให้เขาอด