ตรวนร้าย(สามี)ไร้รัก

Chapter1 งานเลี้ยงต้อนรับทายาทตระกูลดังถูกจัดขึ้นที่คฤหาสน์สุดหรู สาวใช้และคนงานผู้ชายต่างช่วยกันยกอาหารมาจัดเรียงที่โต๊ะ กันอย่างขมักเขม้น “ชบาแก้วรีบยกอาหารไปที่โต๊ะเร็ว” เสียงคุณป้ารำไพดังขึ้น ทำให้คนร่างเล็กที่อยู่ชุดยูนิฟอร์มคนใช้สะดุ้ง ขณะที่กำลังจ้องมองภาพชายหนุ่มรูปงามในโทรศัพท์ แล้วรีบเก็บใส่กระเป๋า “อย่าชักช้า คุณพันแสงมาถึงสนามบินแล้ว” “ค่ะ คุณป้า” เธอรีบยกอาหารที่ถูกตักใส่ชามเดินตรงไปที่โต๊ะอาหารสุดหรู ที่มีอาหารมากมายวางอยู่เรียงราย ส่วนคนอื่น ๆ ก็ยกไปวางอีกหลาย ๆ โต๊ะเช่นกัน “วันนี้อาหารเยอะมากเลย” ดวงดาราเอ่ยขึ้น เธอเป็นคนใช้ที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่ชบาแก้วเป็นเด็ก เธอจึงค่อนข้างสนิทกับชบาแก้วพอสมควร เมื่อก่อนจะกินจะนอน ทำงานบ้าน ทั้งสองก็ทำด้วยกัน แต่พอโตขึ้น คุณอลิซก็ให้ชบาแก้วแยกไปอยู่เรือนไม้ เพราะต้องการให้เธอมีความเป็นส่วนตัว ในการอ่านหนังสือสอบ ส่วนดวงดาราเธอก็ต้องดูแลแม่ที่กำลังป่วย คุณผู้หญิงบ้านนี้ให้ไปอยู่บ้านหลังเล็ก ถัดบ้านพักคนใช้ไปอีกสองหลัง เพื่อให้สะดวกต่อการดูแล ไม่ต้องรำคาญคนใช้คนอื่น ๆ ที่อาจจะเสียงดังเวลาพูดคุย ชบาแก้วเป็นเด็กในบ้านแสงสุริยะ แม่ของเธอเป็นแม่นมของคุณตะวัน คุณจันทร์ฉาย และคุณพันแสง แม่จากไปด้วยโรคมะเร็งเมื่อห้าปีที่แล้ว คุณพิมพ์รดากับคุณอลิซคุณโนอาห์ก็เลยส่งเสียเลี้ยงดูชบาแก้วเป็นอย่างดี เธอเองก็เป็นเด็กดีตั้งใจเรียน ไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง ส่วนพันแสงถูกส่งไปเรียนต่างประเทศกับญาติ หลายปีแล้วที่ไม่ได้เจอกัน แต่ชบาแก้วก็เฝ้าติดตามเขาผ่านไอจีเสมอ เขาเป็นหนุ่มหล่อมีสาว ๆ มากมายหมายปอง เธอเองก็แอบมีความรู้สึกดี ๆ ให้กับเขา แต่ไม่กล้าหวังให้เขามารักเธอ เธอก็แค่ลูกแม่นมของเขา ต่ำต้อยไร้ค่า ไม่กล้าแม้แต่จะหวัง ในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ชบาแก้วจำได้ว่าตอนที่พี่พันแสงไปเรียนที่ต่างประเทศ เธอกอดเขาแล้วร้องไห้โฮ ไม่อยากให้เขาไป เพราะเธอรู้ดีว่า ถ้าเขาไปแล้ว เธอต้องเหงามากแน่ ๆ ชบาแก้วติดเขามาก ตอนไปโรงรียนเขาไปส่งเธอตลอด เวลาเลิกเรียนพี่เขาก็จะไปรับกลับมาพร้อมกัน “พี่พันแสงกลับมาทั้งที คุณพิมพ์รดาต้องจัดหนักจัดเต็มอยู่แล้ว” ชบาแก้วพูดขึ้น แล้วจัดดอกไม้บนโต๊ะให้เข้าที่ “นั่นสินะ อิจฉาคนมีเงินจริง ๆ เลย อยากกินอะไรก็ได้กิน อยากจะทำอะไรก็ได้ทำ” “อืม ชบาว่าเราไปทำงานต่อดีกว่า” ชบาแก้วพยักหน้า ยกอาหารอีกหลายอย่างมาวางที่โต๊ะ “ชบาแก้ว” ป้ารำไพเรียกชบาแก้วพร้อมกับกวักมือเรียก ชบาแก้วจึงรีบสาวเท้าเข้าไปหา “ค่ะป้า” “เอาน้ำผลไม้กับของว่างไปให้คุณอลิซที” ว่าแล้วยื่นถาดให้ชบาแก้ว “ได้ค่ะ” ชบาแก้วรับถาดแล้วเดินขึ้นไปข้างบน คุณอลิซเป็นแม่ของคุณฉลามสามีคุณพิมพ์ ท่านเป็นผู้ใหญ่ที่ใจดีกับชบาแก้วมาก พอไปถึงหน้าห้องคุณอลิซชบาแก้วก็เคาะประตูสองสามครั้ง แล้วเปิดประตูเข้าไป คุณอลิซนั่งอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งโดยมีป้าแมวหวีผมให้ “คุณอลิซคะ ชบาเอาน้ำผลไม้กับของว่างมาให้ค่ะ” “เอาวางไว้ที่โต๊ะเลยจ้ะ” “ค่ะ” ชบาแก้วเอาอาหารไปวางที่โต๊ะ พอจะก้าวเท้าออกไปจากห้อง คุณอลิซก็เรียกชบาแก้วเอาไว้ “หนูชบา” “คะ” ชบาแก้วขานรับแล้วเดินมานั่งที่พื้นกลางห้องอย่างสำรวม “ลุกขึ้นมานั่งที่เก้าอี้ดีกว่า อยู่กับฉันไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรให้มากมายหรอก” ท่านพูดอย่างใจดี “มานั่งเก้าอี้ข้าง ๆ ฉัน เดี๋ยวฉันให้แมวหาชุดให้ใส่ วันนี้เป็นวันสำคัญ พี่พันแสงกำลังมา หนูต้องแต่งตัวให้สวยรู้ไหม?” “แต่คนอื่น ๆ ก็แต่งแบบนี้ไม่ใช่เหรอคะ?” “ไม่นะ วันนี้ฉันสั่งหนูพิมพ์บอกทุกคนแต่งตัวดี ๆ นาน ๆ ทีได้ฉลองกัน ก็อยากให้ทุกคนจัดเต็ม เธออยู่รับใช้คนบ้านนี้มาตั้งแต่เด็ก เธอควรได้เจอสิ่งดี ๆ บ้าง” “ค่ะ” ชบาแก้วเป็นเด็กพูดง่าย ไม่ค่อยโต้แย้งอะไร คุณท่านบอกให้ทำอะไร สิ่งไหนที่คุณอลิซกับคุณพิมพ์รดาบอกว่าดี เธอก็ไม่ขัดเลย พร้อมที่จะทำตามคำสั่งของทุกคน “เสร็จแล้วค่ะคุณอลิซ” ป้าแมวพูดขึ้น พลางยิ้มให้เจ้านายในกระจกที่ส่องสะท้อนตัวตน “ขอบใจจ้ะ แมวช่วยเนรมิตหนูชบาให้ฉันหน่อย เอาให้สวยสมวัยนะ เดี๋ยวฉันไปห้องยัยฉายแป๊บเดียว” “ค่ะ คุณอลิซ” ป้าแมวพยักหน้าแล้วดึงเด็กสาวมานั่งที่เก้าอี้ “อันดับแรกต้องทำผมก่อน ชบาชอบทรงผมแบบไหน?” “แล้วแต่ป้าแมวเลยจ้ะ ชบายังไงก็ได้” “ยังไงก็ได้ไม่ได้ ในเมื่อคุณท่านสั่งให้แต่งตัวให้สวย ๆ ก็ต้องจัดเต็ม เอ…” ป้าแมวลูบผมสลวยเบา ๆ มองอย่างพิจารณา “ดัดเป็นลอนเป็นไง ฟู ๆ หน่อย เข้ากับหน้ารูปไข่” “แล้วแต่ป้าแมวเลยค่ะ” “ก็คงต้องแล้วแต่ป้าแหละ เดี๋ยวป้าจัดการเอง” ป้าแมวว่าแล้วทำผมให้หญิงสาว อลิซเดินหายไปเพียงครู่ ก็กลับมาพร้อมชุดสีหวาน “แมว ให้หนูชบาแก้วใส่ชุดนี้นะ” อลิซวางชุดสีชมพูลงบนเตียง “ฉันจะไปรอรับหลานชายฉันข้างล่าง” “แล้วคุณอลิซไม่รับรับประทานของว่างกับน้ำผลไม้หรอคะ?” “ฉันยังไม่หิวน่ะ เดี๋ยวค่อยมากิน” “ค่ะคุณอลิซ” ป้าแมวรับคำ ผ่านไปไม่ถึงยี่สิบนาที เด็กสาวกะโปโลกลายเป็นนางฟ้าในชั่วพริบ ชบาแก้วมองกระจกที่กำลังส่องสะท้อนตัวตนอย่างตะลึง วันนี้เธอสวยตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า สวยจนไม่คิดว่าเป็นตัวเอง “ตะลึงเลยล่ะสิ” “ป้าแมวคะ…” ชบาแก้วยังคงตะลึง สายตาไม่ละจากกระจก เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงสวยในกระจกคนนั้น เป็นเด็กกะโปโลอย่างเธอ “ตะลึงไม่หาย ฮ่า ๆ เด็กบ๊อง ลงไปข้างล่างกัน” “ค… ค่ะ” ชบาแก้วพยักหน้าแล้วเดินตามป้าแมวลงไปข้างล่าง เธอกวาดสายตามองไปรอบ ๆ คนใช้ที่เคยแต่งตัวในชุดยูนิฟอร์มของคนใช้ ตอนนี้ก็แต่งตัวจัดหนักจัดเต็ม บางคนก็แต่งตัวเป็นมาสคอตกบเขียวตัวใหญ่ บางคนก็แต่งตัวเซ็กซี่สวย ๆ ดวงดาราอยู่ในชุดสีแดงเพลิงสวยตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า “ชบา” “วันนี้ชบาแก้วสวยจัง” ดวงดารายิ้มพร้อมกับจับชุดสวยของเพื่อน “ดาราก็สวย วันนี้จัดเต็มมากเลย” “สวยเหมือนกันเลย” สองสาวหัวเราะคิกคักพอใจ ***** “ว่าไง ไอ้ลูกชาย!” ฉลามยิ้มให้ลูกชายที่ลากกระเป๋าออกมาทางประตูสาม “สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่” พันแสงยกมือไหว้บิดามารดาอย่างนอบน้อม “มาให้แม่กอดที” พิมพ์รดาอ้าแขน คนเป็นลูกรีบเข้ากอดมารดาทันที “คิดถึงที่สุดเลย” พร้อมกับหอมศีรษะไปหลายฟอด ราวกับชายหนุ่มเป็นเด็กเล็ก ๆ “คิดถึงเหมือนกันครับ พี่ตะวันกับพี่จันทร์ฉายไปไหน ไม่เห็นมารับผมเลย” “พี่ไปดูงานที่สิงค์โปร์ กำลังมาเหมือนกัน เห็นว่าขึ้นเครื่องตอนสามทุ่ม ดึก ๆ นู่นแหละถึงจะมาถึง” “อ๋อครับ” พันแสงพยักหน้า “คุณปู่คุณย่าเป็นไงบ้างครับ?” “แข็งแรงดี ถ้าได้เห็นหน้าลูก คงจะแข็งแรงมากกว่าเดิม ปู่โนอาห์ไม่เท่าไหร่ แต่คุณย่าอลิซ บ่นหาลูกทุกวันเลย” “ครับ” “แล้วหนูคนสวยน่ะใคร?” ฉลามเอ่ยถามเมื่อเห็นสาวสวยยืนอยู่ไม่ไกล เธอยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตร พันแสงหันไปมองก็คลายกอดมารดา “เธอชื่อทับทิมครับ เธอเป็น…เอ่อ…” พันแสงเอ่ยไม่ทันจบ หญิงสาวก็แทรกขึ้น “เป็นเพื่อนพันแสงค่ะ” “อ๋อ” ฉลามพยักหน้า “ทับทิมขอตัวกลับก่อนนะคะ พ่อกับแม่น่าจะมาถึงแล้ว” “ครับ” “ทิมกลับก่อนนะ วันหลังค่อยเจอกัน” “อืม” ชายหนุ่มพยักหน้า มองตามคนตัวเล็กที่เดินตรงไป เขามีใจให้กับทับทิม แต่บางครั้งเธอก็เหมือนจะมีใจ สุดท้ายเขาก็ไม่เคยได้หัวใจของเธอเลย รถสปอร์ตสุดหรูเคลื่อนมาจอดที่หน้าบ้าน พร้อมกับชายร่างสูงใหญ่กำยำเดินลงจากรถ ชบาแก้วมองไปที่ชายคนนั้นไม่วางตา เขาหล่อเหลาคมเข้ม เปลี่ยนไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง “ชบาใช่ไหม?” เขาเอ่ยถาม เรียกร้อยยิ้มให้หญิงสาวได้เป็นอย่างดีใจ เธอดีใจที่เขาไม่ลืม แม้จะจากกันไปหลายปี “ชะ…ใช่ค่ะ” ชบาแก้วพยักหน้า “สวยขึ้นนะ ไม่ใช่เด็กขี้แยคนเดิมที่เคยกอดขาฉันร้องไห้แล้ว” “ชอบเอาเรื่องเก่ามาพูด” ชบาแก้วค้อนเขาแล้วหัวเราะ “พี่พันก็หล่อค่ะ หล่อกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย” ชบาแก้วเอ่ยชมพลางหน้าร้อน หล่อนเขินอายเมื่อถูกเขาชม “อืม ชมฉันขนาดนี้อยากได้อะไร?” ว่าแล้วดึงแก้มนุ่มไปหนึ่งที “เปล่านะคะ พี่พันแสงหล่อจริง ๆ” “พูดดีแบบนี้ พี่มีรางวัลให้ พี่ตั้งใจซื้อมาฝากชบาเลยนะ อยากเห็นไหม?” “อยากเห็นค่ะ” “เดี๋ยวค่อยเอา พี่ไปทักทายคุณย่าก่อน” “ค่ะ” ชบาแก้วพยักหน้า “แล้วของฝากของดาราล่ะคะคุณพันแสง” ดวงดาราแย้งขึ้น เธออดอิจฉาชบาแก้วไม่ได้ ตั้งแต่เด็กจนกระทั่งโต ชบาแก้วมีความสำคัญต่อคนในครอบครัวนี้เสมอ ซึ่งมันต่างจากเธอ ที่ไม่ค่อยมีใครให้ความสำคัญ “มีเหมือนกัน ฉันไปหาคุณย่าก่อน” ว่าจบก็รีบวิ่งเข้าไปในบ้านเลย ดวงดารามองชบาที่กำลังยิ้ม มองตามหลังพันแสง ก่อนจะหน้ามุ้ยเดินไปหากลุ่มคนใช้ที่กำลังนั่งทานอาหารกัน “ชบา ไปกินอาหารกัน” ต้นกล้าเอ่ยแล้วดึงแขนชบาแก้วให้เดินตาม