Chapter 3: Present
1022 Words
Third person POV
"Anyone's suggestions?"
"Ma'am Alexa, we need to make our project in Europe first."
"I don't think so, we are pilipino, so we should make Philippines as our top priority. Be proud, aren't you proud?"
"It's not that, mas kailangan kase nila doon. Kaysa dito sa pilipinas."
Malalim na napa buntong hininga si Alexa nang mag simula na namang mag
Balagtasan ang kaniyang subordinates.
Malalim siyang huminga para pakalmahin ang sarili. Hindi siya puwedeng sumabog rito.
"Silence. Just please."
Mahinahon niyang saad, ngunit wala ni isa sa mga ito ang tumigil sa pagsasalita, kaya naman mariin siyang napa pikit at malakas na napa hampas sa mesa na nasa harapan ng lahat.
Bahagya pa silang nagitla sa lakas niyon. She was breathing heavily as she glared at them one by one. Hindi sila makuha sa pakiusap.
"I said silence, i said please. But you didn't listen and keep mumbling things. Where's your f*****g respect?!"
Napa sigaw na siya sa galit. Lahat ay napa yuko at walang maisagot sa kaniya. Kilala siya bilang kalmado sa kanilang kumpanya, ngunit kakaiba itong magalit at mapuno.
"I don't want to see your face. All of you. Leave."
Hindi magkanda ugaga sa pag alisan ang lahat ng empleyado niya. Nang maka alis ito ay doon lamang siya naka hinga ng maluwag.
Mariin siyang napa pikit at madiing napa hawak sa sentido, mahina niya iyong hinilot. Mayroon kaseng problema sa branch nila sa europe, kaya naman ito sila at nagpupulong ukol sa magiging solusiyon ngunit nauwi sila dito.
*Blag
A sound of breaking glass caught her attention. Mabilis siyang napatingin sa likuran at ganoon na lamang ang panghihina niya ng makita niyang basag ang antique na vase na galing pa sa mansion ni Babi sa pribadong isla sa greece.
Nanghihina siya napa luhod at saka maluha luhang napatitig sa pira piraso ng vase.
"Wahhh, my baby!"
Mangiyak ngiyak niyang saad.
Mula sa pintuan ay nakita niya si Kaizer na pasuray suray na naglalakad sa palabas, may silid kase siya rito sa office niya sa company dahil sa minsan na hindi na siya nakaka uwi ng bahay.
Mabilis siyang napa tayo at mabilis na lumapit sa binata upang alalayan ito, muntik niya na kaseng mabasag muli ang babasaging baso na nasa gilid.
"Oh my, not my favorite Glass! Yah! Ano ba kaizer?! Ampupu naman. Bakit ba nag iinom ka na naman?"
Naiinis niyang tanong sa binata ngunit hindi siya nito sinagot, muntik pa itong matumba, mabuti na lamang at hinila niya palapit sa kaniya kaya naman nakadagan ang binata sa kaniya.
It's been one year, and he's still like this. He's always drunk. Nagmumukmok kasama ang alak, at kasabay non ay isang taon na din siyang parang nanny ng binata.
Dahil siya ang nagbabantay at nag aasikaso rito. He's helpless, wala na nga itong pakielam sa buhay niya. Wala ma siyang ibang ginawa kung hindi ang mag inom ng mag inom, araw araw.
"Get off me, you bastard! Argh. O my god. You reeks of alcohol!"
He just chuckled. Dahilan para mapa iling na lamang si Alexa, stress na nga siya sa trabaho, stress pa siya sa kaibigan. Napasuwerte naman niyang nilalang.
Akmang ihihiga na niya ang binata sa sofa na nasa gilid nang bigla ay unti unti itong tumayo, pilit nitong itinutuwid ang pagkakatayo.
Mas matangkad siya kay Alexa, hanggang balikat lamang niya ang dalaga kaya naman bahagya pa siyang yumuko.
"Ah... My best friend!"
He loudly said. Matapos iyon ay napa halakhak siya ng malakas.
"Baliw na ito, potek. Mental hospital na bagsak mo, tol. Pfft."
He slowly raised his left hand, dahilan para mapa arko ang kilay ng dalaga at nagtatakhang napatitig sa binata.
He slowly cupped her face causing her to stilled. She was shock when she felt his warm palm on her cheeks.
"A-alexa..."
He said using his baritone voice. She suddenly felt the unknown electricity coming from his hands.
"A-ano na naman ba? Potek. Pinapakaba mo ako e. Halika na nga, matulog ka na. Tsk."
Sa halip na sumunod sa dalaga ay dahan dahan na inilapit ng binata ang kaniyang sa noo sa noo ng dalaga. Dahilan para matuod sa kinatatayuan si alexa. Hindi niya alam ang gagawin.
"Salamat, nanatili ka sa tabi ko. Kahit ngayon na wala akong kuwenta at silbi, hindi mo ako pinabayaan, hindi mo ako hinayaan. Kahit na pinapalayo kita. You never leave me behind. And i was so lucky to have you as my best friend."
"Lasing ka na. Tara na, magpahinga kana."
"Tabihan mo ako..."
"Madami pa akong gagawin, kaizer."
"Please."
Malungkot na napatitig si Kaizer Kay alexa, kaya naman walang nagawa si Alexa kung hindi ang malalim na pag buntong hininga.
"Fine. Matutulog ka na?"
He just nodded as his response. Kaya Naman iginiya ni alexa si Kaizer papasok sa silid niya na ngayon ay halos maging silid na ni kaizer. Kahit saan kase siya magpunta ay palagi niyang sinasama si kaizer.
Dahan dahan na umupo sa higaan si Alexa, sumunod naman si Kaizer sa kaniya. Naglagay siya ng maliit na unan sa hita at doon inihiga ng binata ang kaniyang ulo.
Parang bata na humiga sa hit niya ang binata. He was smiling from ear to ear as he lay down on her thighs.
Napa ngiti na lamang si Alexa. Isa ito sa ugali ni kaizer na kahit sino maliban sa kaniya ay wala nang nakaka alam. She was smiling as she slowly stroking his hair.
She humm a song while stroking his hair. Kaya naman paunti unti ay nakakaramdam ng antok ang binata, ganito palagi ang ginagawa ni alexa sa kaniya sa tuwing hindi siya makatulog.
Lumipas lamang ang minuto na nakatitig lamang ang dalaga sa binata. Malalalim na ang bawat pag hinga nito na ibig sabihin ay mahimbing na itong natutulog.
Dahan dahan niyang inihiga ito sa unan, matapos ay hinalikan ang noo ng binata. He's somehow special to her. Sa isang taon na ganoon ang sitwasiyon nila ay nasasanay na siya, at kung mawala man si kaizer ay baka hanap hanapin niya ito.
"Sleep well."
She whispered on his left ear as she left the room Quietly.
To be continued...
K.Y.
- Writer
