รักทรหด

อาชญากร vs ฟองจันทร์   บทนำ           อาชญากร คืออดีตมือขวาของเสี่ยย้งเจ้าพ่อวัวชน และเป็นมือปืนไร้สังกัด ไม่ว่าอดีตหรือปัจจุบันเขาจงรักภักดีต่อเจ้านายและเมียที่เจ้านายเคารพรัก ชนิดที่เรียกว่าตายแทนได้ ถึงแม้จะเลิกทำงานให้เจ้านายไปแล้วแต่เขาก็มาขลุกอยู่ที่บ้านวัวยิ้มแทบทุกวันด้วยความเคยชิน “กูกับเมีย อยากให้มึงแต่งงาน” “แต่งงาน” กาแฟพุ่งออกจากปาก หนุ่มใหญ่สำลักจนน้ำตาเล็ด ถ้าฟังไม่ผิดหูไม่ฝาดเขาถูกสั่งให้แต่งงาน มันคือคำสั่ง ผู้ชายรุ่นเขาต้องถือว่าเป็นมะพร้าวห้าวกำลังมัน ถึงเวลาหรือยังที่จะสละโสด หากพ่อแม่ขอร้องให้แต่งงานก็ไม่แปลก แต่นี่ไม่ใช่ แต่ถึงไม่ใช่ก็ไม่แปลก เพราะเสี่ยย้งเจ้านายเขาเปรียบเหมือนผู้ชุบชีวิตใหม่ให้เขาตั้งแต่สมัยที่ติดคุกด้วยกัน เรียกได้ว่าถูกชะตากัน มีเรื่องอะไรจะออกรับแทนเขาตลอดไม่ว่าคอขาดบาดตายแค่ไหน กระทั่งตอนที่เจ้านายถูกช่วยออกมาจากคุกก็ยังพาเขาออกมาด้วย เสี่ยย้งบังคับให้เขาเรียน จะเรียนอะไรก็ได้แต่ต้องเรียน เขาจึงเลือกเรียนสารพัดช่างหลักสูตรระยะสั้นซ่อมเครื่องยนต์ จึงมีอาชีพติดตัวมาถึงทุกวันนี้ ไม่มีใครรู้ว่าเขาก็มีอาชีพเหมือนคนอื่น ไม่ได้เป็นแค่มือปืนให้เสี่ยย้ง และตอนนี้ก็ไม่เป็นแค่เจ้าของร้านซ่อมรถ เขาเป็นเจ้าของสวนปาล์มนับพันไร่ด้วย จะเรียกว่าเถ้าแก่ก็ได้ หรือจะเรียกเขาว่าเสี่ยก็ได้อีกเช่นกัน แต่เขาไม่นิยมความรวย เขาไม่ชอบความหรูหราฟุ้งเฟ้อแค่มีเงินเลี้ยงปากเลี้ยงท้องไม่ต้องเป็นขอทานก็พอแล้ว ความสุขสูงสุดในชีวิตของเขาคือได้รับใช้เสี่ยย้งและเมีย “ใช่” “นายสั่งให้ผมแต่งงาน” “ไม่ใช่นะพี่กร” อิสราวดีรีบแก้ความเข้าใจผิดอยากหยิกผัวให้เนื้อเขียวที่ปล่อยคำพูดลุ่นๆ ออกไป “เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ครับคุณหนู” อาชญากรพูดเสียงนุ่ม “มึงฟังกู” เสี่ยย้งเริ่มหงุดหงิดโมโหหึง ไอ้บ้านี่เมื่อไหร่จะเลิกรักเมียเขาเสียที “เอ๊ะ!ป๊า หนูจะพูดมีปัญหารึไง” “ไม่มีจ้ะ...” เสี่ยย้งหงอ “เอาเถอะครับ ใครพูดก็เหมือนกัน” อาชญากรไม่อยากเห็นผัวเมียทะเลาะกัน เพราะหนีไม่พ้นงอนง้ออ่อนหวานกันต่อหน้าเขาอีก “กูจะยกฟองจันทร์ให้เป็นเมียมึง” “ป๊า หนูจะพูดเองไง” เวลานั้นอาชญากรอึ้งพูดอะไรไม่ออกเพราะกำลังตกใจ ฟองจันทร์หลานไอ้หวินเพื่อนเขาเอง อายุถึงยี่สิบหรือยัง ได้ยินแต่ชื่อไม่เคยเห็นหน้า เขาจะมีเมียเด็กหรือนี่ “ครับๆ ป๊าขอโทษ หนูพูดเลยจ้ะ” “จี๊ดเป็นพี่เลี้ยงเด็ก ดูแลเจ้าสามทโมนไงพี่กร เป็นเด็กหนูเอง รับรองว่าพี่กรจะไม่ผิดหวัง” “คุณหนูครับ ได้ข่าวว่านังหนูนั่นยังเตาะแตะอยู่อีกนะครับ” “ว่าไปนั่น หนูว่าพี่กรไม่เคยมองหน้าเขาหรอก รู้เหรอว่าคนไหน” “ไม่รู้แต่เดาเอา” “เดาผิดๆ สิ จี๊ดยี่สิบแล้วนะ” “เปรียบกับผมแล้ว ก็ยังเด็กอยู่มากครับ” “ไม่ชอบเหรอ หรือว่ามึงชอบคนแก่ งั้นเดี๋ยวกูไปพูดกับทองระย้าหรือไม่ก็ช่อมาลีให้มึง” “ไม่ต้อง! ไอ้ป๊านี่ ชอบพูดนอกเรื่อง” อิสราวดีเสียงแข็งหน้าบึ้ง “ป๊าขอโทษ” อาชญากรส่ายหน้า ขำก็ขำ อิจฉาก็อิจฉา เสี่ยย้งกลัวเมีย แต่ก็สมควรหรอก ถ้าเขามีบุญได้อิสราวดีเป็นเมียจะยอมอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเธอเช่นกัน ฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง “หนูรักจี๊ด ปีนี้จี๊ดอายุยี่สิบแล้ว อายุไม่ถือว่าน้อยสำหรับผู้หญิงที่ไม่ได้เรียนหนังสือ เด็กในหมู่บ้านบางคนสิบเจ็ดสิบแปดก็แต่งงานมีลูกกันเป็นโขยงแล้ว” ฟองจันทร์เป็นเด็กเธอ อิสราวดีอยากเห็นคนในปกครองมีความสุข “แต่ว่า...” “ฝากเด็กของหนูด้วยนะพี่กร” “คุณหนูครับ...ผม” เขาไม่รับฝาก เขาเลี้ยงใครไม่เป็นยิ่งเมียนี่แล้วใหญ่ เขาไม่อยากแต่งงาน “มึงจะขัดคำสั่งเมียกูเหรอวะ” เมียเขาคิดจะข่มเขาโคขืนให้กลืนหญ้า แต่ก็เห็นสมควรเป็นอย่างนั้น หญ้าอ่อนๆ อาจทำให้คนของเขาลืมรักแรกที่ฝังใจในซักวัน “ไม่ใช่ครับ แต่ว่าเด็กเขาจะว่ายังไง ถามความสมัครใจกันรึยัง” “ก่อนจะพูดกับมึงกูกับเมียเจรจากับไอ้หวินและหลานมันแล้ว หาฤกษ์หายามไว้แล้วด้วย มึงแค่ตอบว่าตกลงนิ” เฮ้ย! เขาเป็นเจ้าบ่าวนะ อาชญากรโวยวายลั่นในใจ หาฤกษ์หายามเหรอ มั่นใจได้ยังไงว่าเขาจะตกลง หมั่นไส้เจ้านาย เขาไม่เล่นด้วยหรอก หนุ่มใหญ่ฮึดฮัดใบหน้าแดงก่ำ อิสราวดีส่งสายตาเย็นเยียบจิกด่าให้สามี ไอ้ป๊าบ้าปากเสีย “พี่กรขา พี่ฟังหนูนะ” นายหญิงของบ้านวัวยิ้มกระชากแขนล่ำที่กอดเอวเธออยู่แล้วขยับเข้าไปใกล้ชายอีกคน เจตนาเพื่อเกลี้ยกล่อม “น้องหนู” เสี่ยย้งออกอาการหึงหวง เขากระชากแขนเมียกลับไปกอด จึงถูกทุบเข้าที่แผงอกกว้าง เธอไม่กลัวสายตาดุดันราวกับมีเปลวเพลิงอยู่ข้างในของสามีแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำยังออกแรงกระชากแขนกลับพร้อมกับส่งสายตาข่มขู่ว่า ถ้าไม่ปล่อยมีเรื่องแน่ ก็เขาอยากทำให้เสียเรื่องทำไมล่ะ บอกแล้วว่าจะพูดเองก็ไม่ฟัง หญิงสาวหันไปจดจ่ออยู่กับใบหน้าของอาชญากรและสบตาเขาขณะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “พี่กรฟังนะ อย่าเพิ่งโมโห เรื่องนี้จี๊ดไม่มีปัญหาส่วนเรื่องฤกษ์ยามก็แค่พูดกันเล่นๆ เผื่อว่าพี่ตกลง พี่ก็รู้ว่าหนูกับป๊ารักพี่ อยากเห็นพี่เป็นฝั่งเป็นฝาเสียที อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้ว อย่าทำให้หนูเป็นห่วงสิ นะพี่นะ จะกินจะนอนก็มีเมียคอยดูแลดีจะตายไป ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองหัวเอ๊ยสองตัว เด็กของหนูก็มีคนคุ้มครองด้วย พี่เชื่อเถอะหนูเลือกเมียให้พี่ไม่ผิดหรอก” “คือว่า...” หนุ่มใหญ่กระอักกระอ่วนสายตาดุดันของอดีตเจ้านายที่เปล่งประกายไม่พอใจ มองมือเล็กๆ ที่จับท่อนแขนเขา “หนูไม่เคยบังคับจิตใจใครนะพี่ จี๊ดยอมตกลงเอง ไม่เชื่อเดี๋ยวนัดให้ ถามกันเอาเอง ว่าเต็มใจหรือโดนบังคับ” หญิงสาวยิ้มอ่อนหวานละลายใจ “นะคะ...นะ” ผมไงครับคุณหนู ที่โดนบังคับ “ตกลงครับ” เขารักคนที่อิสราวดีรัก มันง่ายขนาดนั้นเลยหรือวะนี่ เสี่ยย้งส่ายหน้าหนักหน่วงในหัวอกเมื่อคนสนิทรับปากทันทีอย่างง่ายดาย และสายตาที่ทอดมองเมียเขานั้นเปล่งประกายรักและเทิดทูนบูชา โอ๊ย! อยากจะบ้า “ไอ้กร” มือแข็งบีบลงที่หัวไหล่คนสนิทขณะที่พูดด้วยใบหน้าจริงจัง ติดจะเคร่งเครียด “คนที่มึงจะแต่งงานด้วย มึงต้องอยู่กับเขาทั้งชีวิต มึงไม่ได้อยู่กับเมียกูนะ มึงอย่าเอาใครไปเป็นตัวแทนเมียกู” พูดไม่ทันจบ เสี่ยย้งก็ร้องโอดโอยเมื่อเล็บยาวๆ ของเมียจิกเข้าที่ใบหู “เมียจ๋าเมีย โอ๊ย! เจ็บ โอ๊ยๆๆ เจ็บ” “ป๊าพูดอะไรหะ!!” จิกแล้วกระชาก อิสราวดีหน้าแดงก่ำทั้งโกรธและอายปนเปกัน เสี่ยย้งคลำหูป้อยๆ ขณะที่อาชญากรทำหน้าไม่ถูกแต่ก็ตอบออกไปอย่างฉะฉานยุติปัญหาที่กำลังเกิดขึ้น ยิงปืนทีเดียวได้นกสามตัวต่างหากล่ะครับคุณหนู เจ้านายเขาก็พลอยสบายใจไปด้วย “ผมทราบครับ อายุผมก็ไม่ใช่น้อยๆ ผมจะเลี้ยงดูฟองจันทร์เป็นอย่างดี คุณหนูไม่ต้องเป็นห่วง” อิสราวดีลอบผ่อนลมหายใจ ขณะที่เสี่ยย้งถอนหายใจยาว กูนิโคตรห่วงมึงเลยว่ะไอ้กร