Our promises are really meant to be broken

prologue

Nakatayo ako sa tabi ng altar, at ang tanging ginagawa ko ay pinapanood ang babaeng minahal ko ng sobra na maglakad sa harap ng altar. Hindi ko alam kung paano magpapakatatag sa araw na ito, dahil ang kasal na pinangako sa akin ay sa iba pala tinupad.

Kitang -kita ko sa kanyang mga mata ang kasiyahan at kaligayahan. Ngunit sa kabila ng lahat, hindi ko maiwasang maipinta ang kanyang ngiti bilang isang ngiti ng pagpapanggap. Alam ko sa loob niya, nasasaktan siya dahil hindi niya kayang ipakita ang tunay na nararamdaman niya.Ang suot niyang bridal gown ay nagbibigay ng karangalan sa kanyang kagandahan. Ngunit sa aking paningin, hindi ito sapat upang mapawi ang sakit na aking nararamdaman . Sa kabila ng lahat, hindi ko kayang magpakita ng kahinaan sa harap niya.

Ang suot niyang bridal gown ay nagbibigay ng karangalan sa kanyang kagandahan. Ngunit sa aking paningin, hindi ito sapat upang mapawi ang sakit na aking nararamdaman . Sa kabila ng lahat, hindi ko kayang magpakita ng kahinaan sa harap niya.

Sa aking paningin, siya ay isang babaeng matapang at mahal na mahal ng lahat. Hindi ko kayang magpakita ng kahinaan sa harap niya, ngunit sa aking paningin, siya ay ang pinakamasakit na nangyari sa aking buhay.

Ngayong nakikita ko siya sa harap ng altar, hindi ko alam kung paano ko tatanggapin ang katotohanang hindi ko siya mapapasakamay. Na ang babaeng pinangarap ko noon ay hindi pala magiging akin habang Buhay.

Sa kabila ng lahat, hindi ko kayang pigilan ang sakit at lungkot na aking nararamdaman . Ang pinakamasakit na nangyari sa aking buhay ay ang pagkakamali ko sa pag-ibig, ang pag-ibig na hindi ako pinili ng babaeng mahal ko.