หมื่นสงคราม
หลังจากที่ปะทะคารมกับเหล่าเปรตทั้งหลายเสร็จ ฉันก็รีบเดินกลับมาที่บ้านของป้าทันที เพราะตอนนี้มันใกล้ถึงเวลาทำงานแล้วด้วย
ก็… ทำงานอย่างว่านั้นแหละ ฉันทำงานขายบริการมาสักระยะหนึ่งล่ะ เงินมันดีแล้วก็หาง่าย แต่ไม่ใช่ว่าหามาแล้วใช้หมดนะ ฉันเป็นคนประหยัดเก็บเล็กเก็บน้อย เก็บทุกบาททุกสตางค์ มีเงินเก็บเป็นของตัวเองอยู่บ้าง กะว่าถ้ามีเงินมากพอก็จะเลิกขายซะ ไม่มีใครเขาอยากขายตัวตลอดชีวิตหรอกหน่า
ถึงแม้ฉันจะชอบเสียตัวก็ตาม 555555
“อีติ๋ม อีคุณนายไปแรดไหนมาล่ะมึง งานการไม่มาช่วยกุทำ มึงจะนั่งกินนอนกินเป็นคุณนายเลยหรือยังไงอีหลานเวร” มาถึงป้าต้อยก็ฉอด ๆ ใส่กูเลย
นี้แหละป้าฉัน ปากไม่ดีแถมไม่ชอบขี้หน้าฉันด้วย แค่ก้าวขาออกจากบ้านก็หาว่าฉันไม่ทำงานทำการช่วย แต่พอช่วยก็หาว่าจะลักเงินลักทองค่าขายข้าวขายผักขายปลาเขาอีก สรุปจะเอายังไงกับอีติ๋มแน่คะป้าต้อย
ฉันหยุดชะงักแล้วหันมองหน้าป้าฉันด้วยสายตาเหวี่ยง ๆ มองหน้ากันแบบนี้แหละ เพราะฉันก็ไม่ชอบป้าฉันเหมือนกัน ป้าต้อยยืนเท้าสะเอวแล้วจ้องหน้าฉันในมือก็ถือตะหลิวอยู่ ไม่กลัวหรอกนะอย่ามาคิดจะขู่อีติ๋มหน่อยเลย
“ก็ฉันมันเป็นหลานเลว ป้าจะมายุ่งทำไมล่ะ ฉันจะไปแรดไปร่านที่ไหนมันก็เรื่องของฉัน ไม่ใช่เรื่องของป้า พออยู่บ้านก็หาว่าอยู่ให้เปลืองฟืนเปลืองไฟ พอออกไปก็หาว่าไปแรดไปร่านไม่ช่วยงานช่วยการ นี้ป้าจะเอายังไงกับฉัน” เอาสิ ตาต่อตาฟันต่อฟัน เป็นไงเป็นกัน เพราะฉันก็เถียงเขาแบบนี้ทุกวันอยู่แล้ว
“หน๊อย ปากมึงนี้นะ เอาตัวเองให้รอดก่อนแล้วค่อยมาปากดีใส่กูอีติ๋ม มึงอย่าลืมว่าตอนนี้มึงอาศัยบ้านกูอยู่ เอาเงาหัวตัวเองให้รอดก่อนแล้วค่อยมาย้อนเถียงกู อีเด็กนรกส่งมาเกิด เลวระยำเหมือนแม่มึงไม่มีผิด”
“หึ แม่ฉันก็น้องป้านั้นแหละ สันดานแม่ฉันเป็นยังไง มันก็ไม่น้อยไปกว่าป้าหรอก เลวระยำยังไงก็พี่น้องกันไม่ใช่เหรอ” สาดคำพูดเผ็ดร้อนตอกกลับแกทันที
“อีติ๋มมมม”
“พอเถอะอีต้อย มึงก็ด้วยอีติ๋ม ชาวบ้านชาวช่องเขามองกันไปหมดแล้ว ลูกค้าก็อยู่ในร้านมึงยังมากัดกันต่อหน้าลูกค้าอีก” นี่คือลุงหมาน ผัวป้าฉันเอง นิสัยดีอย่างลุงเขาไม่หน้ามาเอาป้าฉันหรอก
“มึงก็ดูอีทรพีนี้มันด่ากูสิไอ้หมาน นี้ถ้าไม่ติดว่ามีลูกค้านั่งอยู่ กูจะเอาเลือดชั่ว ๆ ของมึงออกมาล้างตีนกูบ้าง ไม่หน้าเลี้ยงมาให้เปลืองข้าวสุก กูละเสียดายเสียข้าวแดงแกงร้อนที่เอาป้อนมึง พอโตขึ้นมาก็กลับมาทำตัวทรพียืนด่ากูฉอด ๆ อีเด็กไม่รักดี”
“มึงเข้าบ้านไปอีติ๋ม อยู่แล้วเดี๋ยวไม่จบไม่สิ้น” ลุงหมานเอ่ย
“ฉันก็ไม่ได้อยากอยู่หรอกลุงหมาน ใครมันจะมาทนอยู่กับคนอย่างป้าต้อยได้เล่า ขนาดอีพู่เมียไอ้ต้อมมันยังอยู่ไม่ได้เลย เพราะปากป้าเป็นแบบนี้ไงอีพู่มันถึงได้หอบลูกหอบเต้าหนีไอ้ต้อมไปอะ
“อีติ๋มมมม อีนี่” ป้าต้อยแผดเสียงใส่ฉันไม่หยุด
“มึงพูดว่าไงนะอีติ๋ม” ไอ้ต้อมมันมาจากไหนฉันไม่รู้หรอกนะ แต่หน้ามันตอนนี้คงร้อนเดือดเป็นกระทะทองแดงเลยล่ะ นี้มันคงยังไม่รู้สินะว่าอีพู่มันท้องแล้วโดนแม่มันข่มเหงจนมันต้องหนี
“มึงก็ถามแม่มึงดูสิไอ้ต้อม ไม่ใช่เรื่องของครอบครัวกู กูไม่อยากยุ่ง”
“อีเวร มึงไปเลยนะ ออกไปจากบ้านกูเลยนะ แล้วอย่ากลับมาให้กูเห็นหน้ามึงอีกอีเด็กเปรตต ไป อย่ากลับมาเหยียบบ้านกูอีก”
“ฉันไม่ไป ถ้าฉันไป ฉันจะไปอยู่ไหนล่ะ ไม่ต้องไล่ ฉันไม่ไป เชอะ”
“อีหน้าด้านกูไล่แล้วยังไม่ไปอีก อีเด็กสารเลว อีเด็กมะวานซืน อีหลานอัปรีย์”
จะด่าไรก็ด่าไปเถอะ ฉันไม่แคร์ แล้วถ้าถามว่าทำไมถึงยังทนอยู่ เพราะว่ากูไม่มีที่ไปไงล่ะ ถามแปลก ถ้าออกจากบ้านนรกของป้าไป กูจะไปอยู่ไหนเล่า จะไปนอนวัดก็กลัวพระจะตะบะแตกสึกอีก นอนข้างทางก็กลัวจะโดนฉุดไปฆ่าข่มขืน ไอ้ข่มขืนอ่ะกูไม่กลัวหรอกนะ แต่ฆ่านี้สิ กูไม่เอาด้วยคน หึ้ย
ฉันเดินกลับเข้ามาในบ้านไม้เก่า ๆ ตามสลำนั้นแหละ ไม่เคยอยู่ยากนะ เป็นคนง่าย ๆ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีเงินแล้วต้องสูงส่ง แค่บั้นปลายชีวิตมันทำให้ฉันต้องคิดที่จะดิ้นรน
กริ้งงงง กริ้งงงง
ซัมซุงฮีโร่รุ่นลิมิเตดของฉันดังขึ้น ฉันรีบหยิบมันขึ้นมาดู เป็นเบอร์ของเสี่ยภพลูกค้าคนพิเศษของฉัน แขกประจำที่เอากี่ทีก็มันส์ ถึงรสชาติและถึงใจมากค่ะคนนี้ ยอมพลีกายถวายหลีขายให้คนนี้คนเดียวเลยเจ้าค่ะ
”สวัสดีค่ะเสี่ย” เปลี่ยนอารมณ์ตามให้ทันนะ ต้องออดอ้อนหน่อยค่ะคนนี้ เสียงสองมาเต็มที่กระหรี่ยังยอมอ่ะ 5555
(เเหม๋ เสียงหวานมาเชียวนะติ๋ม เสียงอ้อนแบบนี้เสี่ยก็ตายคาที่สิครับ) แค่เสี่ยพูดแบบนี้ติ๋มก็จะตายคาที่เหมือนกันค่ะ อึ้ย เขินวุ้ย
”แหม๋ อย่ารีบตายตรงนั้นสิคะ ถ้าจะตายมาตายคาอ้อมอกของติ๋มจะดีกว่า ติ๋มสัญญาว่าจะชุบชีวิตของเสี่ยให้เต็มที่เลยค่ะ จะชาจน์แบตให้เต็มก้อนอย่างมีประสิทธิภาพ”
(ปากหวานแบบนี้เดี๋ยวเสี่ยมีรางวัลให้)
“ให้มาก็ให้กลับไม่โกงค่ะเสี่ย”
(งั้นคืนนี้เจอกันนะครับ เสี่ยให้เธอไม่อั้นเลยถ้าเธอทำให้เสี่ยพอใจ)
(แล้วมีครั้งไหนที่เสี่ยไม่พอใจบ้างล่ะคะ)
(ฮ่า ๆ ๆ พยายามหาข้อบกพร่องนะ แต่มันดันหาไม่เจอ แต่ก็อยากค้นหาข้อบกพร่องของเธออยู่ดี ยังใงเจอกันนะครับ เสี่ยจะรีบไป อย่าไปกับใครก่อนละ เสี่ยจองเธอคืนนี้ เหมาทั้งคืน)
”ต่อให้ใครเอาเงินร้อยล้านมากอง ติ๋มไม่ยอมไปหรอกค่ะ จะรอนะคะเสี่ยภพ”
(ฮ่า ๆ ๆ เจอกันครับ)
ฉันกดวางสายเสี่ยภพแล้วนั่งยิ้มนั่งบิดนั่งเขินอยู่คนเดียว ต้องเข้าใจคำว่าชอบเซ็กส์ของเสี่ยภพอย่างรุนแรง คนอะไร ทั้งหล่อทั้งรวยแถมยังทั้งทนแล้วก็ถึก ถึงใจทุกครั้ง หื้ม
นี้ถ้าไม่ติดว่าไม่ชอบผูกพันธ์ฉันคงจับเสี่ยเป็นผัวคนที่ร้อยแปดไปละ ถ้าจะเพอร์เฟคขนาดนี้ ถ้าได้เป็นผัวแม่จะขย้ำทุกวันเลย เอาให้ไม่เหลือแม้แต่กระดูก หมาตัวอื่นไม่มีสิทธิมาแทะต่อ เหอะ
ฉันรีบไปอาบน้ำแต่งตัวสวย ๆ ทันทีเพราะว่าคืนนี้มีของเด็ดรอ ฉันใส่ชุดแซกสีดำเเหวกเข้าไปนมอ่ะ ดันออกมาให้หมด มีเท่าไหร่เอาออกมาให้หมด แต่งหน้าเข้มหน่อยเพราะเวลาอยู่ในร้านมันจะได้มองเห็นความสวยของกระหรี่คนนี้
กริ้งงงง กริ้งงงง
อะไรกันนักหนากับกูวะ โอ๊ย
”กำลังใส่เกียร์หมาออกไปค่ะ”
(งั้นมึงเร็ว ๆ เลยอีติ๋ม วันนี้มีลูกค้าคนพิเศษมา รายเนี่ย เขาเงินหนาจ่ายไม่อั้นนะมึง มีแสนให้แสนมีล้านให้ล้านนะคะ อีกอย่างหล่อมาก) เจ้ออฟเจ้าของบราขายหลีเอ่ย
ใครมันจะมาก็เรื่องของมันสิเจ้ วันนี้ฉันไม่ว่างแล้วก็ไม่ขายใครด้วย”
(เอ้า ทำไมวะ?)
“ก็เสี่ยภพจองตัวเหมาทั้งคืนนะสิเจ้ เด็ดขนาดนั้นฉันไม่ขายใครแล้วคืนนี้ แค่เสี่ยคนเดียวก็คุ้มหลีฉันแล้ว”
(แต่คนนี้ระดับความเพอร์เฟคและเงินดีกว่าเสี่ยภพเยอะ นาน ๆ เขาจะมาที อีกอย่างเด็กใหม่มันก็ไม่สวยเท่ามึง กูกลัวส่งไปแล้วทำงานไม่ได้เรื่องขึ้นมา ร้านกูกระจายแน่)
“นั้นมันไม่ใช่กงการอะไรของฉัน ยังไงคืนนี้ฉันก็ไม่ไปกับใครทั้งนั้น แค่นี้นะเจ้ ฉันจะรีบไป”
ฉันรีบกดวางสายเจ้ออฟเพราะไม่อยากคุยนาน รำคาญ ชอบยัดเยียดแขกให้ฉัน รู้นะว่าเจ้มันหวังดี แต่สำหรับติ๋ม ถ้า hee ของติ๋มไม่ต้องการติ๋มก็ไม่เอาเด็ดขาด
ตอนนี้ก็เช่นกัน ต่อให้หล่อรวยล้นฟ้าติ๋มไงก็ไม่แคร์ เพราะหอยของติ๋มต้องการเพียงเสี่ยภพเท่านั้น
ร้าน kh [ หรือบาร์ของคนขายหอย ]
ฉันเดินเข้ามาในร้านอย่างเลิศ ๆ ตอนนี้ทุกคนกำลังยืนเเต่งสวยแต่งนู้นแต่งนี้จนหน้าเทาหมดละ มึงจะเทาอะไรกันเบอร์นั้น ฮัลโหล
“อีครีม ทำไรกันวะ ชุลมุนดีแท้” ฉันเดินเข้าไปทักเพื่อนของฉันคนหนึ่งที่กำลังเติมปากสะแดงแจ๊ดแจ๊
“เติมสวยไงคะเพื่อน ลูกค้าระดับวีไอพีสูงส่งจะมาทั้งที ยังไงกูก็ไม่ยอมน้อยหน้าไปกว่าอีเด็กใหม่พวกนั้นหรอก” อีครีมเอ่ย
“คันหลีขนาดนั้นเลยเหรอ คว… มันเลี่ยมทองรึไงวะ จะตื่นเต้นหลีสั่นอะไรเบอร์นั้นคะกระหรี่เบอร์ 16
“เอ้า มึงไม่รู้อะไร ผู้คนนี้นะทั้งหล่อทั้งรวยแถมคว… ก็น่าลอง ถ้าใครได้ไปกับเขานะ รับรองไม่ต้องเสียหลีให้ใครได้เป็นเดือน ๆ เลยนะมึง”
“เงินดี?”
“แน่นอน มึงจำอีรินได้ปะ อีที่ออกตอนมึงมาสมัครงานใหม่ ๆ อ่ะ อีสวย ๆ หน่อยอ่ะ สวยน้อยกว่ากูอะ จำมันได้ปะ”
“เออทำไมวะ” ฉันเกาหัวงง ๆ
“ก็อีรินเนี่ยไปนอนกับท่านหมื่นเขามา เห็นว่าได้เงินเป็นล้านเลยนะมึง มันเลยออกไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ไง”
“ท่านหมื่น?”
“ชื่อของเขา”
“เอิ่ม คนเหลี้ยอะไรชื่อท่านหมื่นวะ ตระกูลมันมาจากรัชกาลพระเจ้าเสือหรือไงห้ะ มาท่านมงท่านหมื่น ปัญญาอ๊อนปัญญาอ่อนเนาะ” ฉันเอ่ยแล้วหัวเราะเหยียด ๆ
“อีติ๋มม ปากมึงนี้นะ นี้ถ้าเขาเข้ามาแล้วเผลอได้ยินขึ้นมา มึงจะซวยเอา เดี๋ยวก็ตายหมดร้านหรอก” เจ้ออฟมาปรามฉัน
“เอ้า ก็มันจริงนิเจ้ คนห่าอะไรชื่อท่านหมื่น บ้าบอ”
“เขาไม่ได้ชื่อท่านหมื่น เขาชื่อหมื่นสงคราม” ไปกันใหญ่กว่าเก่าเลย เอาอีท่านหมื่นคืนมาได้ม้ะ
“จะกี่หมื่นกี่แสนสงครามก็ช่างชื่อมันเถอะ ฉันไปเตรียมดริ๊งให้เสี่ยภพดีกว่า”
“เสี่ยภพจะมาเเหรอวะ?” อีครีมถาม
”เอออ”
”แล้วมึงจะไม่ขาย…”
”อีออฟ” จู่ ๆก็มีเสียงทุ้ม ๆ ของชายคนหนึ่งเรียกจิกกระบาลเจ้ออฟ พวกฉันพากันหันหน้าไปมองกันทั้งร้าน
“ว้าย คุณหมื่นสงคราม ตาย ๆ ๆ แล้ว มาเร็วกว่าที่คิดนะคะเนี่ย เชิญนั่งทางนี้เลยค่ะ” นี้เหรอหมื่นสงครามอะไรนั้น ฉันหันไปมองเขาพร้อมกับทุกคน เจ้ออฟรีบวิ่งไปต้อนรับ
นี่เเหรอวะแขกคนพิเศษ หึ ไม่ธรรมดาจริง ๆ อย่างที่เขาว่า แล้วก็หล่อจริง ๆ อย่างที่เขาพูดเหมือนกัน แต่หน้านิ่งไปหน่อย สายตาเย็นชาท่าทางดูหน้าเกรงขามยังไงไม่รู้ แถมยังมีคนใส่ชุดดำเดินตามเป็นขบวนอีก ไปงานศพมาเหรอ ? บ้าบอ นี้เเหรอวะที่เขาเรียกว่าคนรวย
“กูไปเตรียมดริ๊งให้เสี่ยภพก่อนนะ” ฉันหันหน้ากลับไปบอกอีครีมที่ยืนยิ้มละลายให้กับไอ้ท่านหมื่นนั่น
“งื้ออโคตรหล่อ ผัวในอนาคตกูชัด ๆ” อีครีมจ้องอีตาหมื่นตาปรือฉ่ำ
“เอ้าเด็ก ๆ มาช่วยกันดูแลเเขกพิเศษของฉันหน่อยเร็วลูก ๆ” เจ้ออฟสั่งเด็ก ๆ
“ได้เลยค่ะแม่ขา อร้าย” อีครีมอีเวร เห็นเขาหล่อแล้วรีบแจ๊นไปเลยนะมึง
แต่มันก็หล่อจริงแหละ แต่หอยของติ๋มไม่สนอะค่ะ คืนนี้หอยติ๋มเป็นของเสี่ยภพแล้ว ส่วนท่านหมื่น...เอาหอยอื่นไปเนาะ
ฉันยักไหล่ตัวเองแล้วเบะปากมองบน ก่อนจะหันตัวเข้าร้านเพื่อไปเตรียมดริ๊งไว้รอเสี่ยภพ คืนนี้ต้องได้หนัก ๆ หนักพอ ๆกับเรื่อง... บนเตียง โอ๊ย คิดแล้วก็หอยสั่นค่ะ