MBSW 2

1949 Words
CHAPTER 2 PASADO ALAS tres na siya nakauwi sa kanyang tinitirhang apartment. Pagupo pa lang niya sa sofa, ramdam niya agad ang p*******t ng kanyang katawan at kumakalam na rin ang kanyang sikmura pero wala siyang gana kumain kaya uminom na lang siya ng gatas.   After that she take a quick shower and wear her pajamas. Nakaupo siya sa tabi ng kama at sinusuklay ang kanyang buhok.  Hindi siya makatulog sa nangyari kanina. Hindi siya makapaniwala at kanina lang niya napagtanto na ang hotel na pinagtatrabauhan niya ay mismong isa sa pagmamayari ng dating niyang asawa.  Si Alexandro. Si Zandro. Ang minahal niya. Ang pinakasalan niya. Na iniiwasan niya sa mahabang panahon na ngayon ay nasa harapan niya mismo at tinignan siya na may puot at galit. Bakit ganoon ito makatingin sa kanya? Dapat nga siya pa ang magalit dahil sa mga kasinungalingan at mga sikretong tinatago nito sa kanya noong nagsasama pa sila. Unfair sa kanyang part. Kahit katiting walang sinasabi si Zandro kung sino ito, pero itong tao na binigay niya ang kanyang buong pagkatao, ni hindi nito kayang sabihin sa kanya kung sino talaga ito. Inalala niya ang mga pangyayari na sinalubong nila si Zandro sa grand ballroom. /// "Everyone, let's welcome, the CEO of Lé Alessandré Luxury Hotel, Mr. Alexandro Santoro."   "Welcome, Mr. Santoro." Sabay sa pagbati ng mga empleyado rito. Pero ni isang salita, wala siyang maibigkas. Sobra siya nagulat ng makita niya muli ito. Nagmasidmasid si Zandro sa kanilang lahat bago ito nagsalita. "I presume I didn't give an announcement to know that I will be here today... at this time. No hard feelings because you just work here." seryoso at walang ka ngiting-ngiti sabi nito. Naglakad ito habang nagsasalita papalapit kung saan siya nakapwesto. Sobra siyang kunakabahan. Ang bigat-bigat ng kanyang pakiramdam habang nakatuon ang mga mata nito sa kanya.   "Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. In this company, all you have to do is to serve our clients the best services you ever give. Ayoko ng may naririnig na kahit ano mang reklamo sa mga guests at sa kahit saan man sulok ng hotel."  Nang malapit na ito sa pwesto niya, ay timigil si Alexandro sa tapat. Hinarap sila mga chefs. "At sa lahat ng ayoko, ang mga empleyadong nang-iiwan bigla ng kanilang trabaho. Don't be irresponsible." Hindi man ito tumingin sa kanyang direksyon pero ramdam na ramdam niya na siya ang tinutukoy sa dalawang salitang binanggit nito. "Nang-iiwan bigla". It keeps repeating inside her head. Lumakad ulit ito pabalik sa stage. "I don't take second chances. One mistake is enough to fire you. I don't care about your personal problems, all I want is your dedication to this company. Hindi kayo nagtatrabaho dito para asikasuhin ang mga walang kwentang bagay. Sinuswelduhan kayo dito with additional incentives to do your job. That's all you may now leave." Tumalikod na ito at may tinignan ang mga papeles na binigay ng supervisor ng hotel.  Anim na taon niya ito hindi nakita at wala siyabg balita tungkol nito. Nakita niya ang mga pagbabago ni Zandro pati na rin ang hitsura nito. Gumuwapo ito lalo at parang mas tumangkad. Mahaba ang buhok nito at tumikas lalo ang katawan. Like he's a demigod.  Nagulat siya ng bilang lumingon ito sa gawi niya. Ngayon ay wala siyang nakikitang emosyon sa mukha nito. Ang bigat sa pakiramdam na tinignan siya ni Alexandro ng ganyan.  All the past awakening the pain in her heart once again. "Bella, halika kana pumunta na tayo sa locker room para makauwi na tayo." pukaw ni Chelsea sa kanya.  "Sige Che, sabay na tayo." Sabi niya sa kaibigan.  "Bella, okay ka lang? Parang namumutla ka kasi eh". Nagalalang tanong ni Chelsea.  Ngiting sagot niya sa kaibigan. "Wala ito Che. Tara na para makauwi na tayo. Maaga pa tayo papasok."   Pagtapos nilang ligpitin ang mga gamit nila ay nasa labas na sila, naghihintay ng masasakyan jeep.   "Pambihira naman oh! Makakapagpahinga pa ba ako nito e 8am ang call time natin?" sabi ni Marie.  "Agree ako. Kita na nga itong mga eyebags ko eh! Hindi na ako maganda. Sira na ang beauty ko!" sabi naman ni Rica.  Pinulupot ni Marie ang kanyang braso kay Rica. "Alam mo Ricardo, kahit hanggang tuhod na iyang mga eyebags mo ang gwapo-gwapo mo parin sa paningin ko!"   Hinawi agad ni Rica ang braso ni Marie. "Alam mo kanina ka pa eh. Hindi mo ba Ko tatantanan?! Like duh! Get away from me masisira lalo ang beauty ko! Chupe!"  "Kayong dalawa bakit hindi na lang kayo maging mag-syota? Diyan lang naman ang punta niyo eh". Natatawang sabi ni Leandon.   "Eh kung kakalbuhin kita ngayon din Don-don?! Hmph!" galit sabi ni Rica   "Baka 'sabunutan' kaysa 'kakalbuhin'". Pabirong sabi niya.  Nag-aasaran silang magkaibigan ng mabaling niya ang kanyang atensiyon sa dumaan na puting kotse sa gawi nila.   Si Zandro. Nasa loob ng kotse. Teka, nakita ba siya nito? Hindi siguro dahil tumingin lang ito diretso. Pero siya, nakita niya ito ng biglang may pumulupot sa leeg nito.  Kamay ng isang babae at hinalikan nito ang lalaki. Hindi. NaghahLikan ang dalawa dahil kitang-kita niya ang biglang pagtugon ng lalaki.   6 years na akong mag-isa. Kinalimutan ko na ang mga sakit. Kinalimutan na kita pero ng nagbalik ka, bakit nasasaktan parin ako? ~~~•○●●□■~~~ DALAWANG ORAS lang ang itinulog niya. Hindi talaga siya makatulog ng maayos kaya naglinis muna siya ng bahay, naglaba at nagluto ng dadalhin niyang pananghalian. Nakasanayan na niya ang mag-baon para hindi na siya bibili ng pagkain sa canteen. Mahal din kasi ang nga pagkain doon. At least libre ang tubig.  It's around 7:25am nang makarating siya sa Lé Alessandré. Inagahan lang niya pumasok kahit 8am pa round call. Alam ni Bella na maraming umiikot sa utak niya kaya eto ibubuhos niya ang kanya oras sa pagtatrabaho. "Great! Your here Chef Antonio." Salubong ng isa sa mga head chef pagpasok niya sa kitchen. " Good morning Chef Smith. Do you need my help in your station?"   "Yes. Actually, the CEO will be here to have breakfast so I'm in charge of his food. If you lend me your little time maybe you can assist me to prepare." Request nito sa kanya. Ganito kaaga makikita niya si Zandro. Ang akala niya dadaan lang ito sa hotel para mag-inspection, hindi naman pala.   May magagawa pa ba siya? Gusto sana niyang tumanggi pero eto ang boss niya ang humihingi ng tulong tatanggi pa ba siya?   It's only for work Bella nothing else! "Sure Chef. Let's get started right away." Sabi niya Naghanda na sila para sa lulutuin.  Nagsimula na silang magluto ng breakfast menu exclusively for V.I.Ps only. Malapit na sila matapos ng may tinanong ang boss sa kanya. "Chef Antonio, since Mr. Santoro is half french do you think we include the French pancakes in his menu? Since our pancake is ordinary. What do you think?"   Mí Bella, cook my favorite pancakes, please? Your cooking really wakes me up. Naalala pa niya ang mga sambit ni Zandro habang ang dalawang braso nito ay nasa bewang niya.   Erase! Erase! Inalala mo pa nakaraan! Saway niya sa sarili.  "Umm... I think it's okay. I will cook the pancakes."   "Oh thank you, Chef Antonio. We still have time to prepare." Inarrange na ng head chef ang mga pagkain, utensils at inumin at siya naman ay nagumpisa ng magluto. Zandro loves her pancakes nang unang beses niya magluto para rito. It was the first day she becomes his wife. Since it's a French pancake with apricot jam, hindi na siya nahirapan. She amused herself while cooking. It's been 6 years ago, but still alam parin niya paano lutuin ito.  "Let's go. He's here." Bigla siyang kinabahan. Isa siya sa magse-serve ng pagkain--sa kanilang CEO.   Keep in your mind, Bella, hindi mo na siya asawa. Boss mo na siya. Nagtatrabaho ka ng maayos! Don't mix personal feelings on your job. Do good. No! Do better! Past is past!   Sumunod siya sa head chef. Nasa likuran siya nito. Naaninag na niya ang bulto ng lalaki, si Zandro looking fresh on his V-neck white shirt, faded blue jeans, and a custom leather sandal. Gwapo parin ito kahit messy hair ito.   Goodness pinuri ko pa to! Erase ulit!  Malapit niyang mabunggo ang likuran ang head chef dahil sa lumilipad niyang ulirat. Hindi na pala niya namalayan na nandon na sila sa pwesto kung saan nakaupo si Zandro.   "Good morning Mr. Santoro. I'm Chef Lawrence Smith and this is Chef Bella Antonio to serve your breakfast." Bati nito sa lalaki. A lousy stare given to them.  "Just put in here then you can leave now." Zandro said Nilapag nila ang mga nakahandang pagkain. Nasa tabi lang niya si Zandro. She can smell the same masculine scent on him. She can feel his stare on her. It makes her skin shiver. "Well then Mr. Santoro, we will leave now. Enjoy your breakfast." Paalam na ni Chef Smith. Tatalikod na kami para bumalik sa kusina ng...  "Sandali lang."  "What is it, Sir?" tanong ni Chef Smith.  "You may take your leave, Chef Smith. I want to discuss something with Chef Antonio." Ininom na nito ang kape. Tumingin muna si Chef Smith sa kanya bago naunang umalis. Nakatayo lang siya sa harapan nito. Umiinom lang ito ng kape at di pa ginagalaw ang mga pagkain. This is so awkward for her. Tatayo lang siya? Wala ba silang paguusapang dalawa? Anong plano nito? What is he thinking this time? Alam na niyang bakit nakatingin lang si Zandro sa pagkain. The pancakes she made.  Tinitignan nito ang pancake. Ilang minuto na lumipas ng tumingin na si Zandro sa kanya. "It seems that wala ito sa breakfast menu."  Ang tinutukoy nito ang French Pancake. "Nagse-serve na pala dito ng pagkain wala sa Breakfast Menu?" sarcastic sabi ulit ni Zandro. Hindi makasagot si Bella. Umatras ang dila niya. Galit ito alam niya.   "Umm... It was the idea---"   "Hi, Babe!"  Naputol ang sasabihin niya ng may dumating na babae. Lumapit ito kay Zandro at humalik sa labi nito.   Babe?  Ito ang babaeng nakita niya kasama ni Zandro sa kotse at naghahalikan.  "Sorry, I'm late. May isiningit lang kase ang PA ko ng schedule for my magazine pictorial." Malabing na wika nito. "Alam mo naman ayoko ng pinaghihintay, Scarlet." Matabang sagot ni Zandro nito.   The woman named Scarlet put her arms in Zandro's neck. "Oh Babe, I'm truly sorry. Babawi ako sayo okay? I can give you happiness anytime you want." said with her a sexy voice. She doesn't know what to do. Nakatingin lang siya sa dalawa. Her husband. No, her ex-husband has a girlfriend.  Sexy, light brown ang buhok, white flawless skin, slender body, and a northeast Asian face. Supermodel kung tignan. Is she jealous?  Don't be. Hindi na niya ito asawa. He can do what he want. Pero, bakit siya naapektuhan?   "Oh may pagkain na pala rito. Sabay na tAyo mag breakfast, babe. I'll take the pancakes na lang I'm watching my diet kasi." Tuwang sabi ni Scarlet kay Zandro.   Tumingin ulit si Zandro kay Bella and sigh. "Go ahead." Her pancakes made for him...pinakain sa iba.   Hindi na niya kaya pa tumayo doon at panoorin ang dalawa. "I-If you don't have anything to ask, aalis na po ako. E-enjoy your breakfast."  Mabilis siyang umalis baka tawagin ulit siya nito. Narinig pa ni Bella na nagsalita si Scarlet.  "Babe whose that girl? Bakit siya nandito?" Zandro reply.  "Nobody."   Nang marinig niya sagot ni Zandro parang gusto niyang umiyak kaya binilisan na niya lumakad. Gusto niyang lumayo rito. 《《 END OF CHAPTER 2 Kindly follow me here on DREAME:   Leexhian Thank you for your support and see you in the next chapter! CHUAMNIDAH!
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD