คนนี้ของมะลิ

บทที่ 1 นางสาวเทียนกัลยา   ปัง! “บ่ได้..บ่มีทางเด็ดขาด อย่ามาเว้าแบบนี้เด้!!” เสียงพูดสำเนียงอีสานพร้อมกับตบโต๊ะดังสนั่น บ่งบอกว่าคนพูดอยู่ในอารมณ์โกรธได้เป็นอย่างดี กำนันทัดเทียมหรือที่ชาวบ้านเรียกว่า ‘กำนันเทียม’ นั่งตีหน้ายักษ์อยู่หัวโต๊ะในห้องอาหารภายในบ้านหลังใหญ่ที่มีบริเวณนับสิบไร่ “ทำไมพ่อใจร้ายอ่ะ หนูอยากไปๆๆๆๆ ” ลูกสาวเพียงคนเดียวของกำนันเทียมดิ้นเร่าๆ เพราะขัดใจที่คนเป็นพ่อไม่อนุญาตให้เธอไปเรียนต่อมหาลัยที่กรุงเทพ ทั้งที่ทุกอย่างถูกจัดการเรียบร้อยหมดแล้ว เพียงแค่รอให้พ่อยอมเธอก็พร้อมจะโบยบินไปสู่เมืองกรุงในทันที “มะลิ..อย่ามางี่เง่า พ่อบอกไม่ได้ก็คือไม่ได้” เพราะต้องการสื่อสารให้รู้เรื่องกันทั้งครอบครัว กำนันเทียมจึงพูดสำเนียงภาษากลาง ลำพังลูกสาวที่เกิดและโตที่ขอนแก่นฟังรู้เรื่องอยู่แล้ว แต่กับภรรยาที่พื้นเพเป็นคนกรุงเทพมักจะฟังไม่ค่อยออก ถึงมาอยู่ที่ขอนแก่นนานแล้วก็ตาม ดังนั้นที่บ้านจึงสื่อสารกันเป็นภาษากลางซะส่วนใหญ่ จะมีนานๆ ครั้งที่ฟิวส์ขาดแล้วกำนันเทียมจะหลุดพูดอีสานออกมา “คุณพูดกับลูกดีๆ สิคะ..เสียงดังทำไมอยู่กันแค่นี้เอง” ท่าทีฮึดฮัดหายใจแรงเพราะโมโหของกำนันเทียม ส่งผลให้คุณนาถยาภรรยาต้องคอยลูบหลังให้ใจเย็นลงอยู่ตลอด “เลิกคิดได้เลยนะ..ยังไงพ่อก็ไม่ให้ไป” กำนันเทียมชี้นิ้วไปยังลูกสาว “แต่คุณตาจัดการเรื่องมหาลัยให้หนูเสร็จแล้วนะคะ พ่อจะมาทำแบบนี้ไม่ได้” เทียนกัลยา หรือ ‘มะลิ’ เถียงผู้เป็นพ่อคอเป็นเอ็นโดยเอาคุณธนาซึ่งมีศักดิ์เป็นตามาอ้าง เธอรู้ว่าพ่อไม่มีทางห้ามได้แน่หากคุณตาออกตัวให้ “อย่ามาแผนสูงกับพ่อ..ไม่คือไม่” “คุณคะ..ให้ลูกไปเถอะนะคะ ยังไงคุณพ่อก็คงช่วยดูแลได้” คุณนาถยาพูดช่วยอีกแรง “ดูแลได้? ..เหอะ มีแต่จะทำให้เสียคนล่ะไม่ว่า ดูสิเพิ่งไปอยู่ด้วยตอนปิดเทอมไม่ถึงเดือน พอกลับมาก็อยากไปเรียนที่กรุงเทพซะงั้น ทั้งที่ขอนแก่นมีมหาลัยดี ๆ ให้เรียนเยอะแยะ” กำนันเทียมกอดอกพูด พลางนึกถึงพ่อตาที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับท่านมาตลอด ตั้งแต่แต่งงานจนมีลูกก็ยังไม่ค่อยลงรอยกัน สาเหตุคงจากว่าครอบครัวของคุณนาถยามีฐานะดีกว่า เพราะมีธุรกิจทำบ้านจัดสรรค์และคอนโดมิเนียมหรูหลายแห่งทั่วประเทศ พูดง่ายๆก็เป็นไฮโซโก้หรูในเมืองกรุงนั้นแหละ ส่วนท่านเป็นคนขอนแก่น หนุ่มบ้านนอกสไตล์โลโซ ดีที่ยังพอมีสมบัติติดตัวอยู่บ้าง ก็ไม่เยอะหรอกแค่ที่ดินเกือบพันไร่ ตอนนี้แบ่งทำสวนดอกมะลิกับสวนผักหวานส่งขายทั้งในไทยและต่างประเทศ สร้างกำไรปีหนึ่งก็เยอะพอสมควร “ถ้าพ่อไม่ให้หนูไปเรียนกรุงเทพ..หนูจะหนีออกจากบ้าน” มะลิกอดอกใบหน้างอง้ำ “ไม่ต้องหนีหรอก เดินออกไปตอนนี้เลยไป” กำนันเทียมเหลือบมองหน้าลูกสาว ก่อนพูดท้าทายจนเธอหน้างอเข้าไปอีก จะพันครั้งแล้วมั้งที่มะลิขู่แบบนี้ แต่ก็อย่างที่เห็นเธอยังนั่งอยู่ในบ้านหลังนี้ไม่ได้ไปไหนอย่างที่พูด “แม่ขา...ช่วยหนูด้วย ฮึก ฮือ ฮือ” มะลิเปลี่ยนมาเล่นบทดราม่าน้ำตาท่วมอ้อนแม่แทน เมื่อมองไม่เห็นทางที่จะสู้กับพ่อได้ ..หัวเด็ดตีนขาดยังไงเธอก็ต้องไปเรียนที่มหาลัยซีให้ได้.. ทุกคนไม่ต้องคิดเยอะหรอกนะ ที่อยากไปเพราะเรื่องผู้ชายล้วน ๆ เธอตั้งใจตั้งแต่เรียนมัธยมห้า การได้ติดตามผู้ชายในtiktokจากคลิปเล่นกับแมว ใบหน้าหล่อใส ริมฝีปากสีชมพู ดวงตาสีนิลหวานเยิ้ม กับคำพูด “มาเล่นกับแมวที่ห้องเรามั้ย? ” ทำเอามะลิเพ้อไปหลายวัน เธอตามสืบจนรู้แอคเค้าท์อินสตาร์แกรมของเขา และได้กดติดตามอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ตามสืบว่าเขาเป็นใครเรียนที่ไหน จนได้รู้ข้อมูลส่วนตัวหลายอย่าง คนอะไรจะเฟอร์เฟคขนาดนี้ เรียนก็เก่ง เล่นกีฬาก็เลิศ แถมโสดอีกต่างหาก ทีแรกก็แค่ปลื้ม ต่อมาก็ถลำลึกลงไปเรื่อยๆ และสุดท้ายก็มั่นใจว่า ‘มันคือความรัก’ รักทั้งที่ไม่เคยเจอตัวจริง ไม่เคยได้คุยกัน แต่มะลิก็มั่นใจล้านเปอร์เซ็นว่าคือ รัก ทว่าใจก็แตกสลาย เพราะเพียงไม่กี่เดือนเขาก็เปิดตัวแฟนอย่างเป็นทางการ เข่าแทบทรุด กินไม่ได้นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย อาการอกหักเข้าเล่นงานอย่างหนัก ผู้หญิงคนนั้นสวยมาก สวยจนเธอยอมแพ้ แต่ก็เพียงไม่นานเธอก็กลับมาคลั่งไคล้เขาเหมือนเดิม เพราะตัดใจไม่ได้ มันจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้อยากลองเสี่ยงดูซักตั้ง เธออยากพาตัวเองไปอยู่ในชีวิตของเขา ให้รู้ว่ามีคนชื่อมะลิอยู่ตรงนี้ด้วยนะ อยากทำตัวเองให้มีตัวตนให้เขามองเห็น .. ถึงไม่ได้ครอบครองแต่ขอแค่ได้มองก็ยังดี หรา..? ไม่อ่ะ อีมะลิไม่ใช่คนดีขนาดนั้น ยังไงซะ ‘พี่กวิน’ จะต้องเป็นของเธอ.. ขอบอก..ว่าตอนนี้เธอก็ไม่ใช่ธรรมดาเด้อ เป็นถึงเน็ตไอดอลสายแฟชั่นในแถบพื้นที่ราบสูง พูดเลยว่าวัยรุ่นในเขตภาคอีสานน้อยคนนักที่จะไม่รู้จักเธอ ด้วยหน้าตาที่น่ารักบ้องแบ๊ว ผิวขาว อกเป็นอก เอวเป็นเอว หุ่นดีน่าเซี๊ยะ ทำให้เธอมีผู้ติดตามในอินสตาร์แกรมเกือบสองล้านคน ฉะนั้นเธอถึงอยากให้เขาได้เห็นเธอสักครั้ง เชื่อว่าคงมีหวั่นไหวกันบ้างแหละ ..มั่นใจอ่ะให้ห้า มั่นหน้าอ่ะเกินล้าน.. “คุณคะ..ให้ลูกไปเถอะ มะลิโตแล้วนะคะ พวกเราควรปล่อยให้ลูกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองบ้าง” คุณนาถยาคุยกับสามีด้วยเสียงจริงจัง จนมะลิแอบยิ้มที่แม่พูดถูกใจ ใช่..แม่พูดถูก เธออยากไปใช้ชีวิต อยากไปท่องโลกกว้าง ความแรดในตัวมันเรียกร้องอยู่ทุกวัน ทั้งเช้า เที่ยง เย็น ใครมันจะทนไหว "ไม่..ยังไงมะลิกก็ต้องเรียนที่ขอนแก่น" "แต่หนู.." มะลิยังพูดไม่ทันจบคุณนาถยาก็ส่ายหัวเอานิ้วจุ๊ปาก เธอจึงหุบปากลงแล้วนั่งกอดอกหน้าบึ้งตึงอย่างขัดใจ “มะลิขึ้นห้องไปก่อนนะลูก..แม่ขอคุยกับพ่อสองคน” คุณนาถยาขยิบตาให้ลูกสาว เป็นการสื่อสารว่าจะจัดการทุกอย่างให้เอง หญิงสาวจึงยิ้มแล้วพยักหน้า รีบวิ่งตัวปลิ้วขึ้นห้องของตัวเอง พอถึงห้องมะลิก็โถมตัวลงบนเตียงนอน พร้อมกับหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข เมื่อคิดว่าอีกไม่นานจะได้เจอผู้ชายที่รัก มือบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วยิ้มกว้างเมื่อภาพกวินปรากฏอยู่ตรงหน้า “พี่กวินรอหนูก่อนนะคะ..คริ คริ จุ๊บ จุ๊บ” ริมฝีปากบางกดจูบลงบนถาพพักหน้าจอโทรศัพท์อย่างหลงใหล เชื่อว่าความตั้งใจที่มีเกินล้านจะทำให้กวินสนใจเธอได้อย่างแน่นอน “โอม นะ ปะ โร รันนะขุเภติ พุทธัง สะระติ จิตตัง สมาคะมา ธัมมัง สะระติ จิตตัง สมาคะมา สังฆัง สะระติ จิตตัง สมาคะมา” เด็กสาวทำปากขมุบขมิบใส่รูปชายหนุ่มเหมือนที่ทำก่อนนอนทุกวัน จะสายมู สายอ่อย สายยั่ว เธอเป็นได้หมด บอกเลยว่าอีมะลิพร้อมปะทะ เพราะถือคติที่ว่า ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนตร์ก็ต้องเอาด้วยคาถา ไม่ได้ด้วยมายาก็ต้องเอาด้วยร่างกาย ..ดีล ยังไงก็ต้อง win.. ..และถ้าไม่ได้ อย่ามาเรียกเธอว่า นางสาวเทียนกัลยา จันกระโทก ลูกกำนันเทียม..