สามีเป็นเกย์?ฉันขอหย่า!

ตอนที่ 1 พลีกายด้วยความเต็มใจ

แสงยามเช้าสาดส่องผ่านม่านพื้นบางตกกระทบบนร่างของหญิงสาวที่นอนเปลือยกายบนเตียงอย่าง“รัชมน”เธอลืมตาอย่างงัวเงียและรู้สึกปวดหัวเหมือนจะระเบิด ไม่เพียงแค่นั้น เธอปวดตามร่างกายราวกับโดนทุบตีด้วยของแข็งโดยเฉพาะช่วงล่างที่รู้สึกเจ็บมากสุด ดวงตาคู่สวยเปิดอย่างช้าๆ พลางมองไปรอบๆ ด้วยความแปลกใจ

นี่มันที่ไหนกันล่ะ

ตัวเธอยังฝันอยู่ใช่ไหม

รัชมนนวดศีรษะตัวเองเพื่อคลายความมึนงงจากนั้นก็หยันกายลุกขึ้นนั่ง ทว่าเหมือนมีอะไรบ้างอย่างพาดทับอยู่บนเอวเธอดวงคู่สวยก้มมอง

แขน?? มีแขนข้างนึงกอดเอวเธออยู่

ใครแขน??? แน่นอนว่าไม่ใช่แขนเธอ

แล้วคือแขนใครละ

รัชมนตกใจมากมีชายหนึ่งนอนอยู่ข้างๆและกอดเธออย่างแน่นๆอยู่เธอเปิดผ้าห่มอย่างเบาๆด้วยมือที่สั่นอยู่และเธอได้เห็นร่างกายของตัวเองที่เปลือยเปล่าแล้วยังมีรอยช้ำตามตัว อยู่ๆ ความทรงจำเมื่อคืนได้หลั่งไหลเข้ามาในหัว

ในงานเลี้ยงสังสรรค์ต่างมีผู้คนมากมายมาร่วม รัชมนมาในฐานะแขกด้วยความที่เธอดื่มมากเกินไป ทำให้เกิดอาการมึนๆ คนข้างๆ จึงบอกให้เธอไปพักผ่อนที่ห้อง แม้อยากปฏิเสธแต่ร่างกายของเธออ่อนแอไร้แรงจึงต้องปล่อยให้คนที่มาด้วยพาเธอไปที่หน้าประตูห้องพักของโรงแรม และเขาก็จากไปโดยอ้างว่ามีธุระ เธอจึงคลำหาเตียงนอนแต่ได้พบว่ามีคนนอนอยู่บนเตียง! มือใหญ่ที่ร้อนอบอุ่นกอดเอวของเธอและทันใดนั้นเธอได้บนเตียงกับชายคนหนึ่ง

ชายนั้นกอดเธออย่างแน่นๆเสื้อผ้าบางๆจะส่งอุณหภูมิที่ร้อนระอุแก่ตัวชายนั้นดูเหมือนว่ากำลังจะจ้องมองเธอผ่านแสงอ่อนๆที่ส่องมาจากนอกหน้าต่างรัชมนได้ยินเสียงที่ทุ้มต่ำบอกว่า:

“ยินยอมด้วยความสมัครใจ”

เสียงเขาเต็มไปด้วยความเย้ายวน

เวลาดื่มหนักทำให้สมองเกิดความมึนงง รัชมนไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ชายหนุ่มถามนั้นหมายความว่ายังไง

แต่ทว่า...

เธอรู้สึกถึงมีริมฝีปากร้อนระอุได้จูบบนปากของเธอ

ผู้ชายคนนั้นถอดกระโปรงของเธอไปอย่างทนไม่ไหวและเสียงตะโกนของเธอก็ค่อยๆ เงียบลงภายใต้การลูบไล้ของเขาความเมาทำให้สติของเธอค่อยๆหมดไป

ต่อมาเธอได้รู้สึกเคลิ้มๆอยู่ตลอดเพียงแค่ส่งเสียงครวญครางโดยไม่รู้ตัวจนกระทั่งขณะที่เขาจะสอดใส่เข้าไปเธอตะโกนและจับไหล่ของเขาด้วยความประหลาดใจ

 "เจ็บ"

ชายคนนั้นก็หยุดทําทันที

"เป็นครั้งแรกหรอ?"

เธอเจ็บจนพูดไม่ออก

แต่เขากลับเอื้อมมือมาปัดผมที่อยู่บนแก้มของเธอไปอย่างเบาๆด้วยเสียงต่ําว่า

 "เชื่อใจผมนะ ผมจะทำให้เบาที่สุด”

จากนั้นเขาก็ได้สอดใส่เข้าไปในร่างกายของเธออย่างส

ใบหน้าของรัชมนแดงเหมือนจะไหลเลือดออกเธอบอกกับตัวเองว่าเลิกคิดเธอหันหน้าอย่างระมัดระวังและเห็นใบหน้าด้านข้างที่เพอร์เฟกต์นั้นเบ้าตาลึก จมูกโด่งขนตาก็ยาวหนา และผิวยังดีจนผู้หญิงละอายใจ แม้ว่าจะอยู่ชิดใกล้ขนาดนี้เธอก็แทบจะมองไม่เห็นรูขุมขนของเขา

เป็นชายที่สุดยอดจริงๆ แม้ว่าเธอจะอยู่ในวงการบันเทิงมาหลายปีนี้เธอได้เจอหนุ่มหล่อบ้างไม่น้อย

หล่อกว่าดาราหลายคนจริงๆ

ทันใดนั้น เธอหยุดคิดชั่วคราวแต่ว่า เธอไม่รู้จักเขานะ

ทำไมเธอถึงยินยอมมีเซ็กซ์กับเขาล่ะ 

ทันใดนั้นสีหน้าของรัชมนได้เปลี่ยนไป เธอคิดว่าตัวเองอาจจะถูกคนอื่นปองร้ายแล้วเธอต้องจากไปก่อนที่ผู้ชายคนนี้จะตื่น ไม่งั้นถ้าเขารู้ว่าเธอเป็นดารา จะต้องแจ้งให้กับนักข่าวบันเทิงอย่างแน่นอน

รันชนไม่รอช้าเลื่อนแขนหนาของผู้ชายที่กอดรัดเอวเธอออก แล้วลุกขึ้นจากด้านข้างของเตียงอย่างระมัดระวังด้วยความเจ็บปวดที่ช่วงล่าง ทําให้ขาของเธออ่อนแรงจนเกือบล้มลง เธอรีบจับขอบเตียงไว้ถึงจะได้ไม่คุกเข่าลงบนพื้น  เธอรีบสวมชุดราตรีเกาะอกเมื่อคืนสางผมด้วยมืออย่างง่ายๆ แล้วมองดูผู้ชายที่นอนบนเตียงอีกครั้งด้วยสายตาอย่างกังวลแล้วเธอก็เดินไปที่ประตูอย่างไม่ลังเล

เธอเปิดประตูของห้องสวีทอย่างระมัดระวังจากนั้นเธอก็ชะโงกหน้าออกไปและมองทางซ้ายแล้วก็ทางขวาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ข้างนอกร่างเล็กๆของเธอจึงจะเดินออกมาด้วยพยุงผนังอย่างระมัดระวังท่าทางการเดินที่แปลกออกไป

แต่รัชมนไม่ได้เห็นว่าพอเธอปิดประตูห้องไปผู้ชายที่นอนบนเตียงก็ลืมตาแล้ว สายตาของผู้ชายเฉียบคมเหมือนนกอินทรี

บอดี้การ์ดที่ซ่อนตัวอยู่ในที่มืดสบตากันไม่รู้ว่าควรจะไล่ตามรัชมนหรือไม่จึงมองไปที่ชายชราคนหนึ่ง

ชายชราชายนั้นชื่อยันต์ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก้าวไปข้างหน้าและเคาะประตูห้องสวีท

"เข้ามา" เสียงเย็นเหมือนน้ำแข็งเอ่ยเรียกคนที่อยู่ด้านนอก

ลุงยันต์เดินเข้าไปในห้องและทําความเคารพ

"ครับ คุณชาย"

ชายหนุ่มบนเตียงได้ลืมตาคู่นั้น พลางรับเสื้อผ้ามาจากชายชราแล้วสวมใส่ให้เรียบร้อย

โชคดีที่ลุงยันต์ติดตามเขามายี่สิบกว่าปี เขารู้นิสัยที่เย็นชาของคุณชายเป็นอย่างดี จึงเอ่ยถามต่อ

 "เราจะทำยังไงกับผู้หญิงคนนั้นครับ”

ท่าทางที่ใส่เสื้ออยู่ของผู้ชายหยุดชั่วคราวแล้วเปิดผ้าห่มไป ได้เห็นถึงสีแดงเล็กน้อยติดบนผ้าปูที่นอน

สายตาจ้องมองไปที่สีแดงนั้น และได้นึกถึงรสชาติหวานๆ ที่เขาได้สัมผัสมาเมื่อคืน

เขาไม่ได้เซ็กซ์มาหลายปี ทว่าทันทีที่เขาได้สัมผัสเธอนั้น เขาก็มีอารมณ์ทางเพศมาทันทียามมือสากลูบไล้ตามผิวนวลเนียนของเธอนั่น.... ไม่ได้เกิดความรู้สึกคลื่นไส้เหมือนที่สัมผัสผู้หญิงคนอื่น

ผู้หญิงคนนี้พิเศษจัง ทำให้เขาอยากรู้จักมากขึ้น

ชายหนุ่มแต่งตัวเรียบร้อยนั่งอยู่บนโซฟาขาเรียวยาวของเขายืดออกอย่างสง่างาม ใบหน้าที่ดูนิ่งเงียบอย่างใช้ความคิด ดวงตาคู่คมพลางปิดลงอย่างสบายใจด้วยความผ่อนคลาย แม้ว่าจะไม่มีเสียงใดๆ เอ่ยออกมา ทว่าก็ฉายรังสีความน่าเกรงขามที่ใครๆ ต่างหวาดกลัวให้ความเคารพ

แม้กระทั้งชายชราที่อยู่เคียงข้างมาตั้งแต่เด็ก ยังอดหวาดหวั่นอยู่ไม่น้อยกับท่าทางของเจ้านานหนุ่มตรงหน้า

"ว่า"

คำพูดเพียงสั้นๆ ทำเอาอีกฝ่ายถึงกับขนลุกเกรียว

ลุงยันต์รู้สึกว่าหน้าผากของตัวเองเริ่มมีเหงื่อไหลออกมาแล้ว

"ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเองครับ คุณชายโปรดลงโทษผมด้วย”

ชายหนุ่มหลับตา เหมือนว่าไม่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นการแสดงออกก็สบายๆเหมือนว่ากำลังงีบหลับอยู่

แต่ลุงยันต์รู้ว่าการแสดงออกแบบนี้ มันหมายความว่าคุณชายเขาโกรธจริงๆแล้ว

ถ้าเขายอมที่จะถามก็ยังมีความหวังอีกแต่ถ้าเขาไม่พูดอะไรแล้วให้ลุงยันต์ตัวเองอธิบายให้ นั่นก็หมายความว่าเธอจะตายแน่ๆ

ยิ่งดูเหมือนว่าเขาไม่สนใจใยดี มันยิ่งน่ากลัวและอันตราย

แม้ว่าลุงยันต์ได้แสดงออกมาเหมือนว่าสงบมากแต่จริงๆแล้วในใจเขากำลังกระวนกระวายอยู่ลุงยันต์พูดว่า

"ผมไม่ควรวางยาคุณชายและไม่ควรปิดบังความจริงกับคุณชาย ว่าจุดประสงค์ที่คุณชายกลับมาครั้งนี้คือกลับมาแต่งงานกับตระกูลเดชพิมุกต์ คุณชายโปรดลงโทษผมด้วยครับ”

ลุงยันต์บอกความจริงทั้งหมดที่เกิดขึ้น

แต่จริงๆแล้วเขาได้รู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก การสิ่งที่เกิดขึ้น คุณชายของเขามีความรู้สึกต่อผู้หญิงแม้ว่าวิธีการของแม่นายจะมากเกินไปแต่ในที่สุดก็ได้คลายความกังวลในช่วงหลายปีที่ผ่านมาของตระกูลธัญญา

คุณชายเกลียดการอยู่กับผู้หญิงมันเป็นความลับที่ตระกูลธัญญาไม่ได้ประกาศให้บุคคลภายนอกทราบ

ขนาดแม่ของตัวเองสัมผัส เขาก็ยังหลบทันที ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงธรรมดา ไม่มีทางได้เข้าใกล้

ตอนคุณชายอายุน้อยคงไม่อยากสานสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับหญิงสาว แต่ตอนนี้คุณชายอายุ 26 ปีแล้วแต่ยังไม่เคยมีแฟนคนที่ทํางานอยู่ข้างๆ เขาก็เป็นผู้ชายทั้งหมด สมาชิกในตระกูลบางคนได้เริ่มแอบสงสัยรสนิยมทางเพศของคุณชายมากขึ้น

โดยเฉพาะคณะกรรมการบริษัทมีหลายคนอยากจะหาพยานหลักฐานว่าคุณชายชอบผู้ชายด้วยกัน เพื่อที่จะทำลายภาพลักษณ์ทำให้ไม่สามารถขึ้นเป็นประธานบริษัทได้ ทว่านายแม่ ต้องการให้คุณชายแต่งงานกับตระกูลเดชพิมุกต์ แต่กลัวว่าคุณชายจะเป็นเกย์จริงๆ ตามข่าวลือ เมื่อไม่มีทางเลือกจึงใช้วิธีการวางยาแทน

แม้ว่าวิธีนี้จะไม่ดีก็ตาม ทว่าก็ได้ผลลัพธ์ที่คาดไม่ถึง

"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?"

ชายชราดูเหมือนว่าได้นึกถึงอะไรบ้าง พูดด้วยการแสดงออกอย่างอึดอัดใจ

"คุณชายครับที่จริงแล้วผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมหามา"

ผู้ชายลืมตาทันทีตาดําคู่นั้นจ้องมองลุงยันต์ด้วยความสงสัย

"เมื่อคืน...ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นมาบอดี้การ์ดคิดว่าเป็นผู้หญิงที่ผมหามาก็เลยไม่ได้ขัดขวางเธอเข้าไปห้องคุณแต่ทีหลังมีอีกคนมาจึงจะได้รู้ว่าทําความเข้าใจผิดแต่ว่าตอนนั้น... เปลี่ยนคนคงจะยาก..."

ลุงยันต์ไม่ได้พูดอย่างชัดเจนแต่ความหมายได้แสดงอย่างชัดเจนแล้ว

ตอนนั้นคุณชายก็เริ่ม “ลงมือ”

เขาจะกล้าเข้าไปขัดขว้างห้ามได้อย่างไร

อย่างไรก็ตามสิ่งที่สําคัญคือผลของการพิสูจน์ว่าคุณชายยังมีรสนิยมชื่นชอบผู้หญิง ไม่ได้รักเพศเดียวกัน แม้จะไม่ใช่ผู้หญิงที่จัดหามาให้ ทว่าตอนนี้ก็ไม่ได้สำคัญเท่าการได้ล้างคำครหาจากสมาชิกในตระกูล

การที่ผู้หญิงคนนั้นได้นอนกับคุณชายได้ก็ถือเป็นเกียรติมากแล้ว หากจะเรียกร้องในสิ่งที่สูญเสียไป ก็ขอให้เงินปิดปากตามที่เธอต้องการ

แต่ในขณะเดียวกัน แววตาของคุณชายเต็มไปด้วยความไม่พอใจอย่างมาก

ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนั้นเข้าผิดห้อง เขาจะนอนกับผู้หญิงที่ลุงยันต์หามาให้ได้อย่างไร

แค่คิดว่ามีผู้หญิงมาสัมผัสตัว เขาก็รู้สึกขยะแขยงเหลือเกิน

ในทางตรงกันข้าม ผู้หญิงปริศนาคนนึงยามที่สัมผัสตัวเธอ เขากลับไม่รังเกียจเลยสักนิด แต่กลับคิดถึงผิวกายนุ่มนิ่มสัมผัสกับหวาบหวามของเขาและเธอในยามอยู่บนเตียง เพียงแค่คิดร่างกายของเขาก็ร้อนวูบวายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

"ผมต้องการประวัติของผู้หญิงคนนั้นทั้งหมด”

"ครับ" ยันต์รับคำสั่งแล้วเดินออกจากห้องเพื่อไปจัดการให้อย่างรวดเร็ว

ดวงตาที่เย็นชาและไร้ความปราณีของผู้ชายเต็มไปด้วยความรู้สึกที่แปลกๆ