เด็กสุดดื้อของรุ่นพี่แฝด

ติ้ดๆ ติ้ดๆ เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นอย่างต่อเนื่องคนที่นอนหลับแผ่หลาอยู่บนเตียงคนหนึ่ง เอื้อมมือควานหาสิ่งที่ส่งเสียงเตือนนั้น มือหนาควานหาจนเจอโทรศัพท์มือถือเครื่องหรู กดปิดแจ้งเตือนที่ดังนั้นจนเงียบและด้วยความงัวเงียและไม่ใส่ใจอะไรจึงโยนโทรศัพท์ไปไว้อีกที่ด้วยความเคยชิน แต่แล้วกลับไม่เป็นอย่างที่คิดในเมื่อตาหลับอยู่แต่ประสาทหูยังคงได้ยินเสียงของแข็งกระทบกันดัง โป๊ก! มาพร้อมกับเสียงร้องโอดควร "โอ๊ย..เจ็บอะไรว่ะเนี้ย" เมื่อได้ยินเสียงอีกคนจึงทำให้เขานั้นหันไปมอง เมื่อเห็นว่าเป็นบุคคลที่มีใบหน้าคล้ายของตนเองนั้นก็ตกใจ ผงะเล็กน้อย "ไอ้คิ มึงเข้ามานอนทำไมห้องกู" "โอ๊ย สัดคินหัวกูแตกมั้ยเนี้ย โยนมาได้ลงกลางหัวกูเลย คนกำลังนอนเพลินๆ" "ใครใช้ให้มึงมานอนห้องกู" "ห้องกูแอร์ไม่เย็น ต้องเรียกช่างมาซ่อมอีกล่ะ" "แล้วทำไมไม่นอนที่โซฟา มานอนห้องกูเพื่อ?" "ถามควายๆนะ ตัวกูขนาดนี้มึงช่วยดูโซฟามึงด้วยว่านอนได้รึเปล่า" "เออ ลุกไปได้ล่ะ กลับห้องมึงไปเลยมีเรียนเช้าไม่ใช่หรือไง" "เออ รู้แล้ว มึงจะเข้ามอพร้อมกูเลยมั้ย" "ไม่อ่ะ กูเข้าเที่ยงแค่เอางานไปส่งเฉยๆ มึงไปก่อนเลย" คิราออกจากห้องนอนแฝดพี่ไปก่อนเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัว รูปร่างหน้าตาไม่เป็นสองรองใคร หุ่นดี กล้ามแน่นขวัญใจสาวๆทั้งมหาลัยด้วยความขี้เล่น ยิ้มละลายใจและดีกรีเดือนคณะวิศวะกรรม ทำให้สาวๆหลายต่อหลายคนหลงรัก ผิดกับแฝดพี่ หล่อ เท่ เนียบ หุ่นเฟี้ยว แต่เป็นคนเงียบๆเข้าถึงยาก แต่ด้วยความที่เป็นแบบนี้ก็กินใจสาวๆค่อนมหาลัยเหมือนกัน เหมาะสมกับตำแหน่งสามีคณะบริหารมาก  มอเตอร์ไซค์คันใหญ่จอดเข้าที่ลานจอดรถของมหาลัย คนที่ขับรถวาดขาออกจากรถที่กำลังค่อมอยู่มือหน้าถอดหมวกกันน็อคสีแดงใบใหญ่ออก ถูงมือถูกถอดออกและยัดลงกระเป๋าสะพายหมวกถูกวางลงที่หน้าปัดรถ มือหนาจัดเซททรงผมให้เข้าที่ก่อนจะเดินเข้ามายังลานกว้าง กางเกงยีนส์ฟอกสีขาดเข่ากัยเสื้อช็อบสีเข้ม ใบหน้าที่ถูกสวมทับด้วยแว่นตาดำแบรนด์ดัง เดินผ่านกลุ่มคนที่นั่งอยู่ก่อนไปยังโต๊ะด้านในสุด เสียงกรี๊ดของสาวๆที่เรียนคณะวิศวะดังเป็นระยะ กับเสียงรุ่นน้องผู้ชายตั้งแต่ปีหนึ่งถึงแีสามเอ่ยทักทาย ชายหนุ่มทำแค่พยักหน้ารับเท่านั้น เพราะเป็นรุ่นพี่จึงมีรุ่นน้องเคารพและทักทายอยู่ตลอดเวลา ยิ่งกลุ่มของเขานั้นเป็นที่รู้จักของทั้งมหาลัย ซึ่งชื่อกลุ่มก็ไม่ได้เป็นคนตั้งขึ้นมาเลย จะเป็นใครตั้งได้นอกจากแฟนคลับ  SIX'KING เรียกสั้นๆ กลุ่ม king ใช่ครับsixที่แปลว่าหกนั้นแหละครับแต่ตรงนี้มีแค่สองนับผมก็เป็นสาม คนแรกชื่อ 'อิกคิว' รู้จักกันตอนปีหนึ่ง เป็นพวกห้าวด้อง พร้อมบวกกับตีนตลอดเวลา หน้าตาดีแต่ชอบทำหน้ากวนตีนคนอื่นแต่พอมีแฟนก็หัวหดหายห้าวตีนไปเลย อีกคนชื่อ 'ออโต้' เป็นพวกเรียนเก่ง เข้าใจกับทุกเรื่องทุกอย่างในโลกใบนี้ ไม่เคยปฏิเสษเพื่อน แต่หน้าตาแม่งยังกะพวกหนุ่มหล่อแบดบอย เสือกเรียนโคตรเก่ง คนสุดท้ายของกลุ่มผมก็คือตัวผมเอง 'คิรา' หล่อ รวย ขี้เล่น สเปคสาวๆ ส่วนอีกสามคนที่เหลือเอาไว้ให้คิรินแนะนำเอานะ ตอนนี้ผมมายืนอยู่ตรงโต๊ะที่เพื่อนทั้งสองคนนั่งอยู่ แว่นตาหรูถูกถอดออกเสียบลงระหว่างคอเสื้อก่อนเอ่ยทักคนที่นั่งอยู่ก่อน "ไงมึง มานานแล้วหรอ" "มารอมึงเป็นชาติละไอ้คิ มาช้า" ไอ้คิวบอก "เออ ก็รีบสุดแล้วเนี้ย" "อะนี่ของมึงคิ มึงต้องอ่านและพรีเซนต์ตรงนี้กูขีดไว้ให้ล่ะ" ไอ้โต้บอกพร้อมกับยื่นกระดาษสองสามแผ่นมาให้ผม "ขอบใจมึง ป่ะ เอางานไปส่งแล้วก็พรีเซนต์กัน จะได้ลงมาแดกข้าวไวๆ กูหิวว่ะ"  อีกด้าน ชายหนุ่มในชุดนักศึกษาถูกระเบียบ ถึงจะปลดกระดุมช่วงบนออกสองเม็ดก็เถอะ ข้อมือขวาถูกยกขึ้นมาดูอย่างไม่รีบร้อน ขัดกับบรรยากาศด้านนอกรถยนต์คันหรือลิบลับ ตอนนี้บนหน้าปัดนาฬิกาดังบอกเวลา 11:26น. ตัวเขานัดมีแค่ไปส่งงานอาจานเพียงเท่านั้น เรียนปีสี่แล้ว วิชาที่ต้องเรียนก็น้อยลงไปด้วย แต่ที่ต้องทำอยู่ตลอดเวลาคือโปรเจ็คเรียนจบนี่แหละ น่าเบื่อสุดๆกับการใช้ชีวิตประจำวัน เขาเองไม่ใช่คนที่ชอบอะไรตื่นเต้นหรือวุ่นวายจึงมีเพื่อนแค่ไม่กี่คน ก่อนออกจากคอนโดโทบอกกันไว้แล้วว่าส่งงานเสร็จให้ไปเจอกันที่ห้าง เพื่อนคนนึงชื่อ 'คราม'ไอ้นี้สนิทกันเพราะตอนมาทำกิจกรรมคณะตอนปีหนึ่งได้จับคู่กับมันเลยสนิทด้วย ส่วนอีกคนชื่อ 'เอเดน'เป็นลูกครึ่งที่ย้ายมากลางเทอมปีหนึ่งแล้วมาสนิทจนอยู่กลุ่มเดียวกันได้ยังไงไม่รู้ ที่รู่นี่ก็เข้าปีที่4แล้วที่รู้จักพวกมันมา ในกลุ่มยังมีคิราและเพื่อนมันอีกสองคน เมื่อถึงมหาลัยผมเดินขึ้นไปที่ชั้นสามของตึก "พี่คะ พี่คิรินคะ" "เรียกผมหรอ มีอะไร" "พี่มาส่งงานเฉยๆใช่มั้ยคะ" "อืม ทำไม" หญิงสาวที่เอ่ยทักเดินเข้ามาใกล้ผมเพื่อให้ระยะห่างน้อยลงและเอ่ยถามอีก "ส่งงานแล้ว ไปกินข้าวกันมั้ยคะ คือ'ดาว' ก็เคลียร์งานหมดแล้ว เลยอยากถามดูู" "ผมขอตัวไปส่งงานก่อนนะครับ" "แล้วที่ถาม.." ​​​"คุณไม่ได้อยากกินข้าวอย่างที่ปากพูด สิ่งที่คุณสื่อ มันออกมาทางสายตาคุณหมดว่าต้องการชวนผมทำอะไร ถ้าคุณคันมากก็ลงไปรอหน้าตึก ส่งงานเสร็จจะตามลงไปทำให้หายคัน"  คิรินเดินเข้าไปกระซิบที่ข้างหูหญิงสาวก็จะเอ๋ยประโยคที่หญิงสาวไม่คาดคิดออกมา  เมื่อพูดจบก็เดินสวนออกไปเพิ่มส่งงาน ถึงจะไม่ชอบความวุ่นวาย แต่ถ้ามีของหวานมาวางอยู่ตรงหน้าไม่กินมันก็น่าเสียดาย จริงมั้ยครับ.