Chasing Don Montemayor

Chapter 2

Chapter 2

KATRINA ACE'S POV

Nanginginig siya sa takot at nerbyos habang naka- titig sa Pregnancy Test na hawak niya. Kita ko ang dalawang pulang linya na naka- guhit doon, at hindi niya maiwasan na mapa- piyok dahil sa nakita niya.

She could feel her legs trembled in fear and her eyes become watery again.

No!

It can't be!

Hindi siya maaring mabuntis!

Ipinikit niya ang kanyang mga mata at nag simula ng tumulo ang luha.

Gusto niyang sumigaw!

Gusto niyang mag- wala sa sakit at sama ng loob ng nararamdaman n8ya, pero hindi niya magawa!

Bakit?

Bakit nangyari 'to?

Hindi pa ako handa.

Hindi ko alam kong ano ang gagawin ko.

She cup her faced and cry out loud, on the pain that she felt.

Gulong-gulo na ako sa mga nangyayari ngayon. Mas lalo pa ako natatakot at nababahala dahil hindi niya alam kong papaano niya sasabihin at ipapaliwanag sa kaniyang mga magulang na buntis siya. Mas kinakatakot niya ang kaniyang Papa. Tiyak na mapapatay siya nito sa galit kapag nalaman nito na buntis ako, na wala pa siyang pinapa-kilalang nobyo sa mga ito.

Pano na ito?

Ano ng gagawin ko?

Pano niya haharapin ang galit at takot sa kaniyang Ama kapag nalaman nito ang totoo?

Hindi pa siya handang mabuntis.

What would people say, if they find the truth about her pregnancy?

Nataranta siya sa takot ng marinig ang sunod-sunod na malakas na pagkatok sa pinto ng kanilang paliguan.

“Ace, anak. Matagal ka pa ba diyan?” Rinig ko ang boses ng kaniyang Ina. Mabilis niyang pinunasan ang luha sa kaniyang mga mata at inayos niya ang sarili.. hindi pwede malaman ng kaniyang Ina na umiiyak siya.. hindi nito pwedeng malaman ang tungkol sa pag bubuntis ko.. “Lumabas kana riyan, at kanina pa nag- hihintay ang iyong Papa sa ibaba. Mala-late na tayo!” aniya nito at patuloy pa din nito kinakatok ang pinto.

Nag hanap siya ng pwedeng pag taguan ng pregnancy test na hawak nuya. Hindi n7ya din maitago yon sa kaniyang damit dahil simpleng sandong puti at itim na dolphin short ang suot niya.

“Ace!” Tawag nitong muli.

“Ace! Anak!” Tawag ulit nito habang kumakatok.

“Opo! Lalabas na!” Sigaw niya pabalik. Natataranta na din siya kong saan niya pwedeng ilagay o itago pansamantala iyon.

Ginala niya ang kaniyang mga mata sa loob ng kanilang CR at wala siyang makitang pwedeng pagtaguan no'n. Pano na 'to?

Hanggang sa nakita niya itong itago sa likod ng mga shampoo at sabon sa isang tabi. Babalikan niya na lang yo'n mamaya.

“Ace!” Tawag nito ulit sakaniya.

Mabilis niyang binuksan ang pinto at nag kasalubong sila ng titig ng kaniyang Mama.

“Ano bang pinag gagawa mong bata ka?” Tanong nito. Tinignan siya ng kanyang Ina, mula ulo hanggang paa at pagkatapos binigyan suya nito ng matalim na titig. “Bakit hindi kapa naka bihis at nakapag ayos? Mala-late na tayo sa Party!” Aniya nito.

Mag sasalita pa sana siya, kaso bigla siyang hinila palabas ng kaniyang Mama.

Wala siyang nagawa kundi mag patangay sa pag hila nito sakaniya papunta sa kaniyang silid. Hindi na siya nakipag- talo dahil alam niyang bubunga-ngaan na naman siya nito.

“Akala ko ba kanina kapa nakapag ayos at nakapag bihis?” Aniya nito. “Pasado mag aalas- syete na ng gabi at late na tayo. Tiyak na magagalit na naman niyan saatin ang iyong Papa dahil ang bagal-bagal mong kumilos!” Mahina at puno ng diin ng panenermon ng kaniyang Mama habang patuloy nitong inaayos ang kaniyang buhok.

Napa- simanggot siya habang tinitignan ang kaniyang repleksyon sa salamin. Kitang-kita niya ang pag- aayos ng kaniyang Mama sa likuran at ito na mismo nag lagay ng make up sa kaniyang mukha na simple lang at binagay sa aking suot. Isang itim na tube na dress ang kaniyang suot na hanggang pa tuhod ang haba na sanhi lumantad ang makinis at maputi n'yang balat.

“Sinabi ko naman sa'yo Mama, na hindi ako sasama sa Party, Party na yan,” malungkot at pag- tututol niyang sambit dito.

Sa totoo lang talaga wala naman talaga akong planong pumunta at sumama sa kaniyang mga magulang dahil ayaw nya. It was 60th birthday of Tita Glenda’s Montemayor, ang Ina ni Adon Montemayor. At nag ganap sila ng isang magarbong birthday party sa mismong tahanan nito. Ayaw ko talagang sumama sa aking mga magulang dahil alam niyang makikita ko doon si Shane at Adon sa party. Mas masasaktan pa ako lalo kapag makita niya ito na magkasama. Hangga't maari, gusto niyang umiwas at tumakas sa sakit at nararamdaman para sa binata.

Pero pano ko gagawin ang bagay na 'yon, kong magulang ko na mismo, ang pumipilit sa akin na pumunta doon?

“Ay tumigil kang bata ka. Kong ako lang ang masusunod, hindi kita pipilitin na sumama sa party na iyan!” Aniya nitong muli. “Pero wala tayong magagawa dahil kagustuhan ng iyong Papa na sumama ka... Alam mo naman kong gaano katigas ng ulo ng iyong Papa at hindi mag- papatalo 'yon...Sumunod kana lang para walang gulo at hindi ka mapagalitan!” napa-unggol ako sa sakit ng hilain nito ang suklay at sumabit doon ang buhok ko.

“Ma! Dahan-dahan lang!” She groaned on pain.

Her Mother’s right, wala na silang magagawa kapag ang Papa ko na ang nag desisyon. Ang kaniyang Mama lang ang kakampi ko sa loob ng bahay, dahil parati ako nitong tinatanggol sa kaniyang Papa. Mabait si Mama kahit sine-sermonsn din siya nito kong minsan dahil sa katigasan ng ulo ko.

Isang retired General na Pulis ang kaniyang Papa sa kanilang lugar. Kilala ito na napaka- tapang at walang inuurungan kaya’t lahat ng mga masasamang tao, ay hindi nakaka lusot sa kanilang lugar. Napaka strikto ng kaniyang Papa sa lahat ng mga bagay, marami siyang pinatupad na mga patakaran na dapat mong sundin at gawin. At kapag hindi mo yo'n sinunod, makaka- tikim ka lang ng isang malupit na sermon at parusa, kaya't ganun na lang ang takot ko sa aking Papa... Noon hindi ko naranasan ang mag gala at pumunta kong saan-saan dahil sa pagiging strikto at pag babantay sarado niya sa akin. Tanging Bahay-skwela lang ako noon. Malate lang ako ng ilang minuto at segundo, doon niya ako pagagalitan at sasaktan. Bawat galaw at kilos ko, lahat 'yon may pag i-ingat. Pag- iingat na hindi mapagalitan o mapag buhatan ng kaniyang kamay.

Sa edad kong bente dos anyos, ay hindi ko pa naranasan ang mag karoon ng boyfriend dahil, sa tuwing may nag aakyat ng ligaw sa akin ay tinatakot at pinag babantaan ni Papa, kaya ganun na lang ang takot nila na mag- akyat ng ligaw muli sa akin. Nang makapag tapos na ako sa pag aaral at naka hanap ng trabaho sa isang di kasikatan na Hotel sa Maynila, doon lang ako naka- ramdam ng kalayan na gawin ang gusto ko at magkaroon ng sariling condo. Pero mag- iisang buwan ng binawi sa akin ni Papa ang condo na binigay niya sakin, para daw mabantayan niya ang bawat kilos at galaw ko. Kahit labag man sa kalooban ko, wala rin akong magagawa dahil iyon ang utos niya.

“M-Mama.” tawag ko sa kanyang Ina. Nakita ko ang repleksyon nito sa aking likuran, na patuloy pa din inaayos ang kaniyang buhok.

Maybe this is the perfect time na sabihin sa aking Mama ang kaniyang pag- bubuntis. Gulong-gulo na siya at gusto niya kahit papaano maalis ang takot at pangamba sa kaniyang dibdib kahit konti.

“Hmm?” Aniya nito. She let out a deep breath to ready herself.

Bahala na kong ano ang magiging reaksyon ng kaniyang Mama. Hinanda ko na ang kaniyang sarili sa pwedeng mangyari sa akin.

“M-May sasabihin sana ako sa'yo… Ma B-Bun——” she cut when someone barge inside of her room.

“Ano na!? Hindi pa ba kayo tapos dyan?! Lintik naman oh! Late na tayo!” rinig ko ang malakas at nakaka- takot na boses ng aking Papa, na nag martsa papasok sa aking silid.

Sa bawat hakbang at kilos nito palapit sakanila, na tila ba nag hahamon ito ng away. Nataranta ang kaniyang Mama sa aking likuran, na tila ba nagulat at natakot ito sa pag pasok ng kaniyang Papa.

“Pasensya na Rolando, tinatapos ko lang ang pag kukulot sa buhok ng Anak natin.”Mama, habang hawak nito ang iron curler.

“Tama na ng niyan Rosinda! Kanina pa ako nag hahantay sainyong Mag ina sa ibaba. Alam niyo naman na importante itong pupuntahan natin, tapos ang bagal- bagal pa ninyong kumilos!” Malakas na asik ng kaniyang Papa.

Binitawan na ni Mama ang Iron curler na hawak nito, na tila ba nataranta na ito sa kaniyang Papa. Kahit hindi ko tignan ang mukha ni Papa, alam kong dumilim at nanlilisik na nga ang mga mata nito sa galit. Eto rin ang bagay na pinaka- aayawan nito, ay yong pinag- hihintay ito.

“Eto na.” tarantang tinig ni Mama. “Bilisan mo na riyan Ace, dahil galit na ang iyong Papa,” ramdam ko ang marahan na pag- tapik ni Mama sa aking balikat, na tila ba pahiwatig na kailangan ko ring kumilos.

Nauna ng lumabas ng aking silid si Mama at naiwan na lamang kami ni Papa doon.

Tumayo na ako para mag- asikaso pero natigilan ako muli, dahil nag kasalubong ang mga mata nila ng kaniyang Papa. Naka- tayo ito malapit sa pinto na tila ba ang talim ng pag- kakatitig sa akin, na tila ba hindi nito nagustuhan ang kaniyang suot.

“Ano bang klaseng suot iyan, Katrina Ace!?” Mang- uuyam at pagalit na tono nito. “Party ang pupuntahan natin, hind club! Ayusin mo iyang suot mo, kundi malilintikan ka sa akin!” Puno ng pag- babantang tinig nito.

Yumuko na lamang ako, dahil ayaw nuyang salubungin ang nag- babaga nitong mga mata. “Opo Papa,” mahina kong tugon.

“Ts! Bilisan mo na riyan!” Yan na lang ang narinig kong sagot nito at nag lakad na ito palabas ng kaniyang silid. Nagulat na lamang ako ng pabalang nitong sarhan ang pinto ng aking kwarto, na sanhi maka gawa 'yon ng malakas at nakaka- hindik na inggay.

Napa- hawak si Ace sa aking tyan at humingga ako ng sobrang lalim.

Pano na 'to?

Pano pa ako mag- kakaroon ng lakas ng loob na aminin sakanila ang pag bubuntis ko?

******

“Anak, okay ka lang ba?” tinapik ni Mama ang aking balikat at mabilis ko naman siyang nilingon.

Bakas sa mukha nito ang pag- aalala, habang naka-pako ang tingin sa akin. “Opo, Mama okay lang ako,” ginala ko na lamang ang aking paningin sa mga bisita na naroroon sa Mansyon ng mga Montemayor.

Napaka- laki at ganda ng sala nila na halos nababalutan iyon ng mga antique at mamahalin na mga furniture. Napaka- liwanag at nakaka silaw ang mga ilaw sa loob at nag- gagandahang nag kikislapan na chandelier, at napapa libutan ang lugar na sariwang mga rosas na naka sabit sa dingding at ibang sulok ng Mansyon. The occasion was a cocktail party at nag uulan din ng iba't-iba at masasarap na mga pagkain. Feeling ko, nandoon ako sa isang sikat palasyo dahil napaka-ganda ng lugar. Kahit ilang beses na ako naka-pasok sa Mansyon ng mga Montemayor, hindi ko pa din maiwasan na mamangha sa ganda at laki ng bahay nila.

“Are you sure? Kong gusto mo na umuwi, mauna kana... Ako na lang bahala mag- sasabi sa Papa mo na nauna kana,” mahina at malambing na boses ni Mama.

Tinapunan ni Ace ng tingin ang kaniyang Papa at si Tita Glenda at ang asawa nitong si Tito Julian. Karamihan sa mga bisita ng mga ito, ay pawang mga mayayaman at mga sikat na pag mamay-ari ng kompanya at sikat na mga businessman at businesswoman sa Pilipinas. Sa totoo lang talaga, kanina pa siya bored at walang siyang ni isang- pwedeng maka- usap dahil pawang matatanda at may edad na rin ang pawang dumalo sa birthday party ni Tita Glenda.

She shook her head and faced her. “Don’t worry Mama. I'm fine! Sasabay na ako sainyo ni Papa umuwi.” she smile sweetly. Ramdam ko ang pag pisil ni Mama sa kaniyang kamay. Her mother was so sweet and an angel.

“Sige. Maiwan muna kita. Puntahan ko lang saglit ang iyong Papa.” tumango na lamang ako sa naging sagot nito. Sinundan ko na lang ng tingin ang kaniyang Mama, na nag lakad papunta sa gawi ni Papa, kasama ang mag- asawang Montemayor.

Mamaya-maya pa may lumapit sakaniyang waiter na may dala-dalang cocktail drinks. “Gusto niyo po Mam?” He offer an tequila and she shook her head.

“No thanks, bawal ako n8yan. Juice na lang sa akin” pag- tatangi ko. Gustong-gusto ko sanang uminom at mag- pakalasing para kahit saglit, maiwasan at matakasan ko kahit ilang oras ang kaniyang problema. Pero kailangan ko pa rin maging mainggat para sa baby sa aking tyan.

“Sige po Mam.” aniya ng waiter at umalis na ito.

“Ngayon ko lang nalaman na bawal kana sa mga alak. I thought you love liquor,” Bigla akong na- istatwa sa aking kinatatayuan ng marinig ko ang britonong boses ng lalaki mula sa aking likuran.

She bit her lips so tightly and let out a deep breath before facing him. Parang hihimatayin na ako sa lakas ng pintig ng puso ko ng makita itong naka- tayo sa harapan ko. Damn!

Gusto kong tumakbo!

Gusto kong mag- tago, pero huli na ang lahat dahil nakita na niya ako.

“A-Adon?” Napa- piyok kong sambit. Hindi ako maka-paniwala na nasa harapan ko na ang lalaking pinaka- mamahal ko.

Sinuklian na lamang ako ni Adon ng ng matamis na ngiti na sanhi mag lupasay pa ako sa kilig. Hindi ko maiwasan na obserbahan ito ng palihim. He have a perfect jaw, eyes, thick eyelashes and brows, sexy lips and broadly masculine body. He was wearing a black tuxedo, he was so perfect into her eyes. Para itong full- package na mala- Adonis na binaba sa kalanggitan. Hindi ko alam kong bakit patay na patay pa din ako kay Adon hanggang ngayon, pero ito lang ang nasisiguro ko. Mahal na mahal niya ito at 'yon ang hindi mag babago.

“Bakit parang gulat na gulat ka na makita ako?” Parang hindi ko ata kayang sagutin ang tanong nito. “Anyways, Kamusta kana? Mahigit mag- dadalawang buwan na kitang hindi nakikita. The last thing I saw you, on my engagement party. You haven’t even reply and answer my calls.” he said

“A-Ahh ganun ba?” She can't help to stammer. Parang gusto niyang pokpokin ang sarili niya dahil nauutal ako sa harapan ng binata. “P-Pasensiya kana Adon. N-ngayon kasing nag+ daang mga araw, busy ako sa trabaho, kaya't wala na akong panahon na i-check yong phone ko. Hihi” she lied.

Ginawa niyang mas maka pani-paniwala ang kaniyang sinasabi. Ang totoo kasi niyan nababasa at nare-receive ko lahat ng calls at text ni Adon kahit na rin private message. Pero mas pinili kong huwag ito replyan at sagutin kahit gustong-gusto ko. Tinitiis ko itong hindi kausapin dahil alam ko, na iyon ang mas makaka-buti sakanilang dalawa. Alam ko na ako lamang ang masasaktan, sa bandang huli kapag hindi ko pinigilan ang aking nararamdaman sa binata. Gusto ko siyang kalimutan.

Gusto kong kalimutan ang nararamdaman ko para dito.

Pero bakit ganun? Bakit sa tuwing lumalapit at nakikita niya ito, mas lalo bumabalik ang nararamdaman ko sakaniya?

Bakit napaka- unfair?

Bakit napaka unfair ng mundo?

Bakit kasi, hindi na lang siya ang Minahal ni Adon?

Bakit si Shane pa?

“By the way, here's our wedding invitation,” he handed her the invitation. Parang nag dadalawang isip ako na kong kukunin iyon sa binata. Napaka- sakit na makita na ikakasal na ito, sa piling ng babaeng pinaka- mamahal nito. “Ikaw ang una kong binigyan ng wedding invitation namin because you’re special to me Ace.” he paused that make me look at him. Tinignan ko ang kaniyang mukha at doon ko nakita ang saya at pag ningning ng kaniyang mga mata sa tuwa. “You’re special to me, because you’re my best-friend,” he added. Parang kinurot ang kaniyang puso sa sakit ng sabihin nitong bestfriend lang ang turing nito sa akin.

Ramdam ko ang pag- iinit ng sulok ng kaniyang mga mata na nag babandyang umiyak. Pinipigilan kong hindi umiyak at maging emosyonal muli sa harapan nito. Ayaw kong ipakita kay Adon, kong gaano ako nasasaktan sa mga nangyayari.

Hindi ko kaya! Hindi ko, kaya ang ganito!

Nanginginig kong kinuha ang invitation sa kamay nito, kahit labag man 'yon sa kalooban ko.

“Kasama ka sa bridesmaid sa kasal namin ni Shane,” he smile sweetly. Bakit kasi hindi na lang ako Adon?

Mabait naman ako!

Mahal na mahal kita.

Bakit, hindi ako 'yong minahal mo?

“T-Talaga? B-Bridesmaid?” Garalgal niyang sambit. “Gusto ko iyon Adon! Masaya ako na maging sa isang bridesmaid mo.. I'm so happy for the both of you.” She smile bitterly kahit sa loob, pinapatay na ako sa sakit na nararamdaman ko. “Siya mauna na ako, hinahanap na ako ni Mama. Bye Adon!” Hindi na ko hinintay pang maka- sagot ito, at tumalikod na siya at kasunod no'n ang pag- tulo ng butil ng luha na kanina ko pa pinipigilan.

Napaka- sakit! Sobrang sakit! Bakit ba kasi kailangan kong maramdaman 'to?

“Ginagawa ko naman ang lahat, pero bakit ganun? Bakit hindi mo ako magawang mahalin Adon?” Yan ang paulit-ulit na sinisigaw ng isip ko, habang patuloy na umaagos ang luha sa aking mga mata.

Gusto niyang lumayo!

Gusto niyang takasan at kalimutan ang nararamdaman ko para sa binata.

Sa bawat pag- hakbang ng kaniyang paa palayo sa binata, doon din kabigat at kasakit ang nararamdaman ko.

Mahal na mahal kita Adon.

Pero tama na.

Nasasaktan na ako ng sobra.

KATRINA ACE POV

“Ughhk! Ughhk!!” Patuloy kong pag duduwal sa sink. Nanghihina siyang nag hilamos at tinignan ang kaniyang repleksyon sa salamin.

Nahihirapan na din siya sa morning sickness niya. Hindi ko alam kong kaya ko pa bang matago sa kaniyang mga magulang ang pag duduwal ko.

“Please lang Rolando! Parang awa mo na!” Rinig ko ang pag- mamakaawa ng kaniyang Ina. Bigla akong napa- tigil dahil rinig na rinig ko, ang pag- aaway at pag tataasan ng boses ng kaniyang magulang sa sala.

Anong nangyari?

“Tumigil ka Rosinda! Putangina. Makapapatay ako ng tao!” Nakakatakot ang malakas na boses ng kaniyang Papa, na umalingawngaw ang kaniyang tinig sa buong bahay nila.

Doon nabuhay ang takot at kaba sa kaniyang dibdib dahil patuloy na nag- aaway at nag kakasagutan ang kaniyang mga magulang. Hindi ko alam kong ano ang pinag- aawayan ng dalawa, kailangan kong awatin ito at baka masaktan ng Papa si Mama.

Bigla akong pinang- hinaan ng loob ng marinig ko muli ang malakas na pag- basag ng kong ano sa sala.

Taranta at mabilis akong napa- labas sa Cr para puntahan ang kaniyang mga magulang. Nadatnan ko ang dalawa na patuloy na nag kakasagutan sa sala at parang ayaw mag pa-awat.

“Mama! Papa!” Nang hihinggal kong pag tawag dito.

Biglang napa- tigil ang dalawa sa pag aaway. Doon ko nakita ang kaniyang Mama na halatang kanina pa ito umiiyak. Ang kaniyang Papa naka- tayo sa tabi nibMama. Bigla akong naka- ramdam ng kakaibang takot at pangamba sa kaniyang dibdib na hindi ko, mapa- liwanag. Tinignan ko so Papa ng sobrang talim, na para ba sinapian ito ng masamang espiritu dahil napaka dilim at nanlilisik ang kaniyang mga mata sa galit na anumang oras papatay ito ng tao.

“Please Rolando! Huwag! Maawa ka!” Hinawakan ng kaniyang Mama ang braso ni Papa, para pigilan ito. Tiim-bagang inalis ni Papa ang kamay ni Mama na naka- hawak sakaniya.

Hihimatayin na ako sa takot ng nag martsa si Papa mag-lakad palapit sa kinaroroonan ko, at pagkatapos binigyan ng isang malakas at malutong na sampal sa pisngi.

Nahilo ako sa lakas ng sampal na binigay sa akin, na kulang na lang tumalsik ako sa lakas ng impact. Sunod-sunod na nag silag-lagan ang luha sa aking mga mata at parang pinunit ang puso ko sa sakit na nararamdaman ko.

Bakit?

Anong nangyayari?

“Rolando!” Sigaw ng kaniyang Mama.

“Napaka hayop mo!” Sigaw ng kaniyang Papa habang dinuduro ako. Patuloy na umaagos ang luha sa aking mga mata na hindi ko mawari.

Nagulat na lamang ako ng binato niya sa akin ang pregnancy- test at nahulog ito sa sahig.

Nanginginig na ang kaniyang katawan sa takot at kaba. Kahit hindi ko tignan ang pregnancy test, alam kong sa akin iyon.

Para akong nilamon ng langit at lupa sa mga nangyari.

Ramdam ko ang pag- hihina ng kaniyang mga tuhod dahil nalaman na ni Papa ang bagay na kinakatakot ko.

Ang bagay na tinatago ko.

“Ano ang ibig sabihin nito Ace! Ha?!” Sigaw nito na halos mapa- pikit ako sa takot at pangamba na anumang oras saktan ako nito. "Putangina! Sumagot ka!” Bulyaw nito muli, at mapa- buwal pa lalo sa pag- iyak.

Pinikit ko na lamang ang aking mga mata habang patuloy na umaagos ang luha, at taimtim akong nag dasal na sana panagip lang ang lahat ng ito!

Panaginip na gusto ko ng magising.

Please help me God.