Chasing Don Montemayor

Chapter 1

Chapter 1

KATRINA ACE'S POV

Nagising siya sa liwanag na nanggaling sa bintana. Minulat ko ang aking mga mata at ginala ko ang aking paningin sa loob ng tahimik niyang kwarto. Kahit mahina lang ang pag lamig ng aircon, damang-dama ko ang kakaibang lamig na nanunuot sa kaniyang balat.

Paano?

Paano ako naka- rating sa kwarto ko?

Sino nag hatid sa akin?

Maraming mga katanungan sa aking isip. Pilit niyang inaalala kong pano ako naka- uwi at nakarating sa kwarto niya, pero wala pa din siyang maalala.

Sa ilang segundo niyang pag- iisip, doon niya lang naalala ang mga nangyari kagabi. Mga nangyari lumapit sakaniya si Adon at kong papaano siya hinatid ng binata sa kanila,

Mga nangyari na hinalikan siya nito.

At may nangyari sa kanilang dalawa.

Iniisip niya ang mainit na labi nito, hindi niya maiwasan na mapa-ngiti at maka ramdam ng kilig at kiliti sa kaniyang sarili.

Sa wakas napansin na din siya ni Adon.

Sa wakas nalaman nito ang tunay niyang nararamdaman para dito.

Naalala niya ang mainit na sandali na pinag- saluhan nila pareho kagabi.

Sobrang init.

Sobrang sarap.

Kinikilig siya ng sandaling 'yun na nabigay niya ang sarili sa lalaking pinaka- mamahal niya.

Napatigil ako ng maramdaman niya ang mainit na kamay na yumakap sa kaniyang baywang sa ilalim ng kumot, na tila ba sumiksik pa ito sa akin. Hinawi ko ang kumot na naka- takip sa hubo't-hubad nilang katawan ng binata at napa- dako ang kaniyang tingin sa estrangherong kamay na naka- yakap sa akin.

Bakas ang pag tataka na gumuhit sa kaniyang mga mata ng makita ko ang roman numerals na tattoo ng binata sa kamay nito.

Nabalot ng kaba at takot ang kaniyang dibdib ng sandaling 'yun na hindi niya maipaliwanag

Sino ito?

Sino itong katabi ko?

Kilala ko si Adon na wala itong tattoo sa kaniyang katawan, na ilang taon niya na itong nakilala. Kilala ko ang kamay, katawan at kahit hibla ng buhok nito.

Ito lang ang masasabi ko.

Hindi si Adon ang kasama ko ngayon sa kama.

Kundi, sino ito?

Bakit siya ang katabi ko?

Nawalan na 'yung antok na naramdamam ko ng sandaling 'yon na mabilis kong tinignan kong sino ang katabi niya.

Nawala ang matamis na ngiti sa kaniyang labi, at napalitan ng kaba at takot ng makita ko kong sino 'yun.

Bakit?

Paano?

Ano bang nangyayari?

Pinag- masdan ko ang maamo at guwapo nitong mukha, kahit naka tagilid ito. Doon niya malayang napag- mamasdan ang perpekto at mala-Adonis nitong ka-guwapuhan.

Makapal na kilay at pilik-mata.

Matangos na ilong at mamula-mulang labi.

Doon niya lang nalaman na napaka- guwapo pala nito sa personal at nag pa dagdag appeal dito ang makisig at magandang pangangatawan dahil kitang-kita niya ang 6packs abs nito.

No!

Don?

Don Montemayor?

Ramdam niya ang paninikip ng kaniyang puso at pamumuong luha sa aking mga mata ng sandaling 'yun na napag- mamasdan ko na natutulog na binata sa tabi ko.

Paano?

Paanong nandito siya sa tabi ko?

Bakit siya ang katabi ko?

Asan 'yong Adon, na kasama ko kagabi?

Hindi maari.

Hindi totoo 'to.

Pinag dadasal ko na, sana isa itong masamang bangungot na gusto niya ng magising.

Hindi ko matanggap sa kaniyang sarili, na binigay ko ang sarili niya sa lalaking hindi ko naman mahal.

Bakit ganito?

Bakit kailangan pang- mangyari ang bagay na 'to sa akin?

Bakit napaka- tanga ko?

Bakit hindi ko man lang napansin 'yun?

"Ahhhhh!!!" Malakas niyang sigaw ng sandaling 'yon at kasabay ang pag bagsak ng luha sa kaniyang mga mata.

"H-Hindi, hindi. Hindi."

Iyon na lang ang tangi niyang sambit habang umiiyak sa harapan nito.

"Damn it!"

Malutong na mura ni Don, na halatang nagising ito sa malakas na sigaw ko. Inis itong napa-upo sa malambot na kama, at magulo ang kaniyang buhok, na naistorbo ko ang mahimbing niyang pag-kakatulog.

"A-Anong ginagawa mo dito? B-Bakit ikaw ang katabi ko ha? Asan si Adon? Anong ginawa mo s-sasaktan?"

Nag simula na siyang mag- panic na hindi niya mahagilap si Adon sa kanyang silid. Pano nangyari 'to?

Bakit kasama ko ang Kuya ni Adon sa kama?

Hindi ko matanggap sa sarili na kasama niya si Don sa iisang kama.

Sumisigaw sa isipan ko na tama ang hinala niya, na si Don ang naka- siping ko kagabi, pero ayaw kong tanggapin ang bagay na 'yon.

Ayaw kong paniwalaan ang sarili ko na binigay ko ang katawan ko, sa lalaking hindi ko mahal.

Sa Kuya pa mismo ng lalaking pinaka- mamahal ko.

"A-Ano ginawa mo kay Adon? Ilabas mo siya, ilabas mo siya."Naiiyak niyang sambit at napaka-bigat na ng pag hingga ni ya ng sandaling 'yon.

"Siya dapat ang katabi ko ngayon dahil siya ang nag- hatid sa akin kagabi, diba tama ako? Pero bakit ikaw ang katabi ko? Asan na si Adon?" Patuloy na lumalandas ang luha sa kaniyang mga mata.

Nanatili lamang naka- upo si Don, at pinag- mamasdan ako. Wala akong makuhang sagot mula sakaniya, kundi ang malamig niyang pag- titig sa akin.

"Sumagot ka D-Don! Napaka hirap bang sagutin ang nga katanungan ko sayo?" Mapakla niyang pag- kakasabi.

"Sagutin mo ako Don.. Huwag mong sabihin sa kin, na ikaw t-talaga ang naka sipin---" hindi niya na tinapos ang kaniyang sasabihin dahil, hindi niya kayang tanggapin sa isipan at puso niya.

Napa- tutop siya sa kaniyang bibig, at lumalandas ang luha sa kaniyang mga mata.

"Yes, we had s*x last night. Ako yong lalaking nag- hatid sa'yo kagabi. I'm the one who kiss and f****d you up on the bed!" Puno ng iritasyon sa kaniyang tinig at tuluyan na akong nanlambot sa sinabi niya.

Wala na.

Tapos na ang lahat.

"Kong hinahanap mo si Adon, wala siya dito, kasama niya ang nobya niya ngayon sa kanila. Nasagot ko na ba ang mga katanungan mo Ace?" Puno ng sarcasmong tinig niya sa akin.

Nanghihina siyang napa- upo sa kama habang hawak niya ang kumot na naka takip sa hubo't-hubad nilang katawan. Ramdam niya ang pag- kirot sa pagitan ng hita niya, na hudyat na may nangyari nga sakanila ni Don. Hindi ko na alam kong ano ang gagawin ko.

Gulong-gulo na ako sa mga nangyari.

Ayaw kong paniwalaan lahat ng mga sinabi niya sa akin.

Nasira na lahat ng pangarap niya na ibibigay ko ang pag ka birhen niya kay Adon, pero ngayon naglaho na parang bula, dahil wala na.

Nawala na ang bagay na kina iingat-ingatan niya dahil naibigay niya na ito kay Don.

Parang pinunit ang puso niya sa sakit dahil sa mga nangyari. Ramdam niya ang panginginig ng kanyang katawan dahil hindi siya maka- paniwala.

Ang tanga tanga ko.

Bakit ganun?

Bakit hindi niya nakita ang pag kakaiba ni Adon at Don?

Bakit napaka- tanga niya?

Bakit siya nag padala sa alak at sa kaniyang emosyon?

Galit na galit siya sa sarili ko, hindi niya matatanggap na may nangyari sakanila ni Don.

"Hey, okay ka lang Ace?" Pag- aalalang sambit ni Don, na napansin niya siguro ang pananahimik ko. Tangka niya sana akong hahawakan, pero lumayo ako kaagad sakaniya na tila ba nangdidiri.

"N-No! Don't touch me!" Nagulat ang binata sa bilis ng pag palit ng pag trato niya dito.

"H-Huwag na huwag mo akong hahawakan! I-Isang beses ko ng hinayaan ang sarili ko na hawakan mo ako, pero hinding-hindi ko na hahayaan pang hawakan mo pa ako ulit!" Sigaw ko na patuloy na lumalandas ang luha sa kaniyang mga mata.

Hindi ko kaya.

Hindi ko kaya na ganito.

Nangdidiri siya.

Nangdidiri siya sa kaniyang sarili dahil hinayaan ko ang kaniyang sarili na mahawakan at may mangyari sakanila ni Don.

Nagagalit siya sa kaniyang sarili dahil bakit pa kailangan pang- mangyari ang lahat ng ito?

Hindi ko alam kong makakaya ko pang harapin siya, matapos ng nangyari saaming dalawa.

"Look Ace." mahina at malambing tinig ni Don. "Alam ko ang nararamdaman mo, please just calm down okay? I will take responsibility for what happen-" hindi ko na siya pinatapos ng pag- sasalita.

"A-Alam? Alam mo ang nararamdaman ko?" Mapakla niyang saad. Tumingala ako para iwasan muli na malaglag ang mga luha niya sa kaniyang mga mata, pero tila ba parang may sariling utak ang luha niya, at patuloy pa din umaagos.

"W-Wala kang alam sa nararamdaman ko Don. Walang, wala... Hindi mo alam kong gaano ako nasasaktan sa mga nangyari. Bakit? Bakit mo ito ginawa sa akin? Bakit sa simula pa lang hindi mo ako pinigilan?" sa bawat segundong lumipas, lalong nararagdagan ang sakit sa kaniyang dibdib ng sandaling 'yun. Sobrang sakit.

"A-Alam mong si Adon ang gusto ko pero b-bakit hindi mo ako p-pinigilan? A-Alam mong lasing na lasing ako 'non. Alam mong wala ako sa tamang pag iisip ng gabing 'yon." napa- tutop siya sa kaniyang mukha habang patuloy na umiiyak. "Kong pinigilan mo sana ako nung gabing 'yon di s-sana hindi ako nasaktan at nahihirapan ng ganito dahil hindi naman kita M-Maha-" pinutol ni Don ang susunod ko pang sasabihin.

"Dahil hindi mo ako Mahal 'yun ba yon Ace?" Mapakla niyang sambit. "Galit at umaakto ka ng ganyan dahil hindi ako si Adon, tama ako diba?" Pait at sakit ang gumuhit sa kaniyang mga mata ng sandaling 'yon. Ewan ko, pero 'yon ang nakita ko sa kaniyang mga mata.

Nabalot ng katahimikan sa panig naming dalawa, na animo'y pinapakiramdaman namin ang bawat isa. Gusto ko sana mag salita, pero para bang kusang umatras ang kaniyang dila.

Nag tagis ang panga ni Don, at nabalot ng galit ang kaniyang mga mata habang naka- titig sa akin.

"f**k! Mahal na mahal mo talaga ang gagong 'yon diba?!" Inis napa- suklay sa buhok si Don, gamit ang kaniyang palad."So anong gusto mo Ace? Gusto mong mawala ako sa paningin mo at kalimutan ang mga nangyari, ganun ba 'yon? Yon ba Ace?!" Umalingawngaw ang malakas at nakaka- hindik nyang sigaw sa loob ng silid na doon na ako muli napa- buwal ng pag- iyak.

Ayaw kong salubongin ang nag babaga niyang mga mata, at lalo pa akong nasasaktan.

"You already gave me an answer!" mapait na tinig ni Don. "Kong 'yan ang gusto mo, ako na mismo ang lalayo sayo!" Final niyang tono at tumayo na siya at nag bihis.

Nang matapos niyang mag bihis. Sa huling pag kakataon binigyan niya ako ng matalim na titig, bago siya nag martsa palabas ng aking silid.

Pabagsak niyang sinarhan ang pinto ng aking kwarto, at doon na ako tuluyang napa- buwal ng pag iyak.

Bakit ganun?

Bakit parang mas domoble ang sakit at kirot na naramdaman ko ng umalis niya?

Niyakap ko ng mahigpit ang aking sarili, at tahimik na umiiyak.

ACE POV

"Ace! Ace!" Pinitik ni Nica ang kaniyang daliri sa harapan ko, na mabalik ako sa realidad. Binigyan niya lamang ako ng matamlay na titig.

"S-Sorry," paumanhin ko at sinapo ko ang aking mukha. "Asan na ba tayo?" Sumalubong ang kilay ng kaibigan niya sa sinabi ko.

Umayos si Ace ng pag- kakaupo sa upuan at ginala ko ang kaniyang tingin sa paligid. Nandito sila sa favorite spot kong saan sila madalas tumambay ng kaibigan niya, na pangalan Mika's sweet café, na halos tinitinda ay coffee, shakes and cakes.

Malaki ang shop at napaka- ganda ng pag kaka desinyo 'non, medyo konti pa lang ang tao doon dahil pasado ala- una pa lang ng hapon. Naka- pwesto sila ni Nica sa two seater seat, sa gilid nila naroon ang napaka laking salamin na bintana na makikita mo ang mga tao sa labas ng store.

"Oh my god Katrina Ace Lopez. Saan na naman ba nilipad ang utak mo ha?" Pang tataray nito sakaniya na napa- ngiti na lamang siya sa sinabi nito.

"Ano bang nangyayari sa'yo? Nitong nag daang buwan at linggo, tila ba napaka- lalim ng iniisip mo. May problema ba?" Pag uusisa nito sa akin.

Umiwas na lang ako ng tingin sa kaibigan niya. Ayaw niyang salubungin ang mga mata nitong naka titig sa akin, dahil alam kong hindi niya mapigilan ang sarili niyang mai- kwento kay Nica kong ano ba nga ang bumabagabag sa kaniyang sarili.

Dalawang buwan na ang nakaka- lipas simula 'nong may mangyari sakanila ni Don. Simula no'ng umalis ito sa kaniyang condo, hindi niya na ito nakita pang muli. Pilit niyang kinakalimutan at binabaon sa limot ang nangyari sakanilang dalawa pero hindi ko maiwasan na mangamba, masaktan at maka- ramdam ng takot sa kaniyang dibdib. Hindi niya alam kong paano niya ito haharapin simula no'ng may mangyari sakanila ng binata. Gulong-gulo na ako!

Hindi na babalik sa dati ang kanilang pag- sasama dahil sa isang gabing pag kakamali na nangyari sa kanilang dalawa.

Dalawang buwan na din siyang ganito na parating tulala, na tila ba napaka- lalim ng kanyang iniisip. Siguro hindi, niya pa din matanggap na binigay ko ang kaniyang sarili sa isang lalaki na hindi ko naman minahal at pinangarap na maka- sama.

"Sorry Nica, pagod lang ako sa trabaho." pag- sisinunggaling ko at umayos ng pag- kakaupo sa upuan.

Kahit na rin siya nakokonsensya, dahil hindi ko masabi-sabi at makwento-kwento kay Nica ang tungkol sa nangyari sakanila ni Don. Natatakot kasi siyang malaman nito ang totoo. Darating din ang araw na maikwe-kwento ko din ang lahat sa kaniyang kaibigan pero ngayon, hindi pa ako handa na sabihin dito ang totoo.

Naka- hingga pa siya ng maluwag nang tumango ito sa akin, na hudyat na pag sang-ayon.

"Sabi mo eh." kibit balikat nitong saad.

Nica and I, were best friends since highschool. Matangkad si Nica, kayumanggi ang kaniyang kutis at maraming lalaki ang humahangga dito, likas na mahinhin itong mag salita at gumalaw. Wala siyang masabi sa ugali ni Nica, para sa akin para ko na siyang tunay na kapatid, na madalas akong nag ku-kwento ng mga bagay na hindi ko kayang ikwento ssa aking mga magulang; gaya ng sekreto, masasaya at malulungkot na nangyari, mga crushes niya at kong ano-ano pa. Linggid sa kaalaman niyo napaka strict ng mga magulang ko, lalong-lalo na ang Papa ko.

"Siya nga pala, next 3months na ang kasal ni Shane at Adon, nabalitaan mo ba 'yon? Todo na ang pag hahanda nila sa nalalapit nilang kasal," sambit ng kaniyang kaibigan na bigla naman akong natigilan. "Gusto ng mga magulang ni Shane, na matuloy na ang kasal nila sa lalong madaling panahon, at lilipad kaagad si Shane papunta sa States, para sa nalalapit niyang photoshoot doo-" bigla natigilan ang kaibigan ko ng mapansin ang pananahimik ko. "Hey, okay ka lang ba Ace?" Pag aalala sa tinig nito.

Parang kinurot ang puso ko sa sakit ng malaman niyang ikakasal na si Adon, sa babaeng pinaka mamahal nito. Uminit na ang sulok ng kaniyang mga mata at nag- babadyang mga luha, kahit matagal na pero nasasaktan pa din ako ng husto.

Hindi ko kayang makita siya na ikasal sa iba.

Hindi ko kayang tanggapin na, hindi ako 'yong babaeng nagustuhan niya.

Bakit ganun?

Bakit, ilang beses ko siyang inaalis sa puso at isipan ko, pero bakit hindi ko pa din siya magawang kalimutan?

Bakit hindi na lang ako Adon?

Bakit si Shane pa?

Ilang beses akong nag tangka na umamin ng tunay kong nararamdaman para sakaniya, pero sa bandang huli.

Talo pa din ako.

Ang tingin niya sakin, parang tunay na kapatid.

Ang sakit diba?

Syia ang una kong minahal pero hindi siya naging akin

"Okay lang a-ako Nica. M-Masaya ako sakanilang dalawa." mapait niyang sambit, pero sa loob-loob ko pinapatay na isya sa sakit.

"P-punta lang ako sa r-restroom," hindi ko na hinintay pang mag salita pa si Nica, dire-diretso na siyang mag lakad papuntang restroom.

Hindi ko na kayang pigilan ang nag babadyang luha sa kaniyang mga mata na tumulo.

Napaka sakit!

Napaka hirap!

Pero titiisin niya ang hirap at sakit dahil alam kong magiging masaya si Adon sa piling ni Shane, at hindi sa akin.

"Ang tanga, tanga mo Ace!" Paninermon ko sa kaniyang sarili habang patuloy na umaagos ang luha sa kaniyang mga mata. Wala siyang pakialam kong maging kaawa-awa ang kaniyang sarili sa ibang tao sa loob ng café na umiiyak ng sandaling 'yon. Basta ang gusto ko lang mailabas ang lahat ng sakit at kitot sa aking dibdib.

Hindi niya kayang tanggapin na ganito matatapos ang nararamdaman ko para kay Adon.

"Kalimutan mo na ang nararamdaman mo kay Adon. Hindi ka niya mahal Ace. H-Hindi ka niya Mahal." Sambit ko sa kaniyang sarili ng paulit-ulit. "Mahal niya si Shane, kaya gumising kana sa kahibangan mo Ace, hindi ka niya mahal, at sana naman makakaya mong kalimutan s-siya" patuloy na umaagos ang luha sa kaniyang mga mata.

Napa tigil siya sa pag lalakad ng may mahagip ng aking tingin ng bulto ng tao, pilit niyang iniiwasan.

Don?

Nakita ko si Don, na nag lalakad mag- isa.

Naka suot siya ng itim na longsleeve na damit, at pinatungan niya ng darkbrown coat, at black pants. Umiba at malaki ang pinag- bago nito 'nong huli niya itong makita. Para siyang nakikita natin na leading Man sa mga pelikula na magaganda ang hubog ng katawan at sabayan pa ng guwapong mukha.

Nanigas na siya sa kaniyang kinatatayuan ng sandaling 'yon at malakas ang kabog ng kanyang dibdib ng makita niya muli ito. Bago pa siya makita ng binata, mabilis akong tumago para iwasan lamang ito.

Hindi niya alam kong bakit iniiwasan niya ito, na wala naman siyang kasalanan dito. Basta ang alam ko, ayaw niya itong makita. Hndi ko pa alam kong ano sasabihin sa binata kapag nag- kaharap na kaming dalawa.

Hindi pa ako handa na harapin ito.

Lalong-lalo na sa kalagayan ko ngayon.

Pinunasan ko ang luha sa aking mga mata at mabilis, napa- hawak sa kaniyang bibig, tila ba may gustong lumabas doon. Mabilis akong tumakbo papunta sa malapit na restroom.

When she saw the sink and let everything out.

"Ughhhk!" Patuloy niyang pag duduwal. Nanghihina siyang mapa- hawak sa sink, dahil bakas ang pag kahilo niya ng sandaling 'yon. "Ughhk!" Patuloy niyang pag-duduwal.

Nang matapos na niyang mailabas, binuksan ko ang gripo para linisan ang kaniyang bibig. Sobrang higpit siyang napa- hawak sa sink, at tumingin siya sa repleksyon sa salamin.

Bakas ang pamumutla ng kaniyang mukha, at pansin niya medyo nag bago ang kaniyang itsura.

Bakit?

Wala naman akong nakain na masama, pero bakit ako nag suka ng ganito?

And something hits her.

Naka ramdam siya ng kaba at takot sa kaniyang dibdib, ng may maalala ako.

Mahigit mag dadalawang buwan na siyang delayed.

No.

She can't be pregnant!

Hindi maari ito!

No.

Hindi niya na lang namalayan na tumulo na ang luha sa kaniyang mga mata.