The Playful Destiny

  Chapter 1 Her POV Ang buhay ng tao minsan lang yan kaya dapat hindi natin ito binabalewa at inuubos sa mga bagay o tao na wala naman halaga. We should live our life with full of love and trust, naniniwala ako na dapat pag nagmahal tayo ng isang tao dapat may tiwala ka sa kanya at kaya mong ibigay ang mga bagay na magpapasaya sa kanya at sayo.  Nabubuhay tayo sa mundo na bawat isa ay may saysay at may kanya-kanyang ginagalawan may mayaman, feeling mayaman, mahirap at sobrang hirap. Simple lang naman ang buhay eh tayo lang ang nagpapakomplikado nito. “Samantha can you photocopy this!” nawala ako sa pag-iisip ko ng biglang may magbaba ng isang tambak na papel sa lamesa ko. “Okay po” sagot ko at tiningnan ang mga papel na na dapat kong i-xerox ngayong araw na ito.  “Eto pa nga pala paki sabay na din! Kailangan ko yan mamaya ah!” sabi naman ng isa ko pang kasamahan sa trabaho at inabot sakin ang ilang pirasong dokumento na dapat kong i-xerox “Sige” sagot ko ulit at tumayo na para i-photocopy lahat ng dokumentong binigay nila. “Samantha ung pinapagawa ko sayong list of clients natapos mo na? Kailangan ko yon ngayon!”  “Tapos na po naisend ko na po sa email nyo” sagot ko sa senior officer namin. “Good! Pagkatapos mo nyan bumili ka ng kape ah!” sabi nya saka umalis na “Ako man Samantha pabili din saka paki daan naman to sa kabilang department” sabi naman ng isa kong ka officemate at ipinatong ang papeles na hawak nya sa mga papeles na hawak ko “Sige” sagot ko ulit at dahan-dahan na naglakad papunta sa photocopy machine.  Isa-sa kong inayos ang mga papeles na binigay nila at nilagyan ng tanda para hindi ako malito kung para saan yon at kanino ang mga yon. “Samantha matagal pa ba dyan?” tanong ng isa ko pang ka-opisina na kadadating lang “Medyo” sagot ko at yumuko.  “Idamay mo na nga toh kasi kung iitayin kita hindi ko matatapos ung gagawin ko at nga pala eto paki dala yan sa kabilang building kailangan kasi yang pirmahan sabi ni Atty. Cy” sabi nya saka inabot sakin ang dala nyang papel at umalis na.  Inabot ako ng kalahating oras sa pag p-photocopy ng lahat ng mga dokumento at pag bibigay sa bawat may ari nito. Ang sunod ko naman na ginawa ay bumili ng kape at miryenda nilang lahat.  Nag mamadali akong lumabas ng opisna para bumili ng kape nila at sa tagal ko nang nagtatrabaho sa kanila kabisado ko na lahat ng gusto nila kaya hindi na ko nahirapan na mag order ng kape at miryenda nila. “Good day Ma’am, what’s your order?” tanong ng barista at sinabi ko lang kung ano ang lagi kong binibili sa kanila.  After kong mag order umalis lang ako saglit para dalin ang mga dokumentong kailangan pirmahan ng isang client namin. Habang nag lalakad ako sa lobby ng kompanya hindi ko sinasadyang may makabungo kaya nalaglag lahat ng papel na dala ko. “Sorry po, sorry” hingi ko nang paumanhin saka pinulot isa-isa ang mga papel na nahulog, tinulungan naman nya ko sap ag pulot nito saka umalis na nang masigurado kong maayos lahat ng papel iniwan ko na lang sa front desk ung mga papelesat nagbilin dahil kailangan ko ng bumalik para kuhanin ang kapeng inorder ko. Nag intay lang ako ng sandali para sa lahat ng kape at pagkain na binili ko at nang makuha ko na sabay sabay ko tong dinala at bumalik sa opisina.  Asa anim na paper bags ang dala ko nang pabalik ako sa opisina at wala din ni-isa ang tumulong sakin para dalin yon dahil alam na ng lahat na eto ang trabaho ko. Nag mamadali akong maglakad dahil malapit na ang break time at kailangan kong umabot dahil limitado lang oras naming para mag break at madami pa akong trabaho na dapat gawin. Papasok na sana ko ng elevator nang mapuno ito at kusa nang sumara at hindi ako aabot kung iintayin ko pa ang susunod na lift kaya naman sa fire exit ako dumaan at umakyat ng hagdan kahit na ang taas ng floor namin pero wala akong magagawa at sanay na din naman ako na ganito ang ginagawa araw-araw. Nang makarating ako sa floor naming hingal na hingal kong ibinigay sa bawat isa ang mga kape at pagkain nila at akmang uupo ako at iinom ng tubig ng tawagin naman ako ng isa sa department head namin“Samantha I need you in my office now!” masungit na sabi nya kaya agad akong sumunod at hindi ko na nagawang uminom pa ng tubig at umupo man lang kahit ngawit na ngawit na ako at hingal na hingal. Kumatok muna ko bago ako pumasok “Come In” she said at dahan dahan akong pumasok. “Samantha I need you to run some errands this afternoon for the client”  “Okay po” sagot ko and then she gave me the instruction saka ako lumabas ng opisina nya ta nag tungo sa cubicle ko para asikasuhin ang tambak na papel na iniwan sakin ng mga ka-opisina ko. Hindi pa man din ako nag tatagal sa pag upo ko may panibago na naman akong gagawin. “Samantha kailangan tong papel na to para sa court trial mamaya paki asikaso naman”  “Okay” sagot ko sa kanya at umalis na sya.  “Samantha ung pinapa-email ko sayo natapos mo na ba?”  “Tatapusin ko pa lang”  “Bilisan mo kailangan ko na yon ngayon” medyo inis na sabi nya kaya agad ko naman ginawa ang inuutos nya at nag simula ng mag type nang may tumawag na naman sa pangalan ko kaya napatayo ako. “Samantha paki tapon nga to” Utos ng isa kong kasamahan na babae at akmang kukunin ko na yon ng may pumigil sakin. “Hoy Reah hindi trabaho ni Samantha na itapon ang basura mo! Ayon lang ung basurahan tumayo ka at itapon yan” mataray na sabi ni Erica na kaibigan ko dito sa opisina.  Wala naman nagawa si Reah kung hindi ang itapon ang sarili nyang kalat bumalik na lang ako sa ginagawa ko at tiningnan si Erica na nakatingin din pala sakin. “Hindi ka na nadala alam mo yon!” umiiling na sabi nya.  “Trabaho ko to!”  “Hoy hindi ka binabayaran para gawin ang trabaho nila dahil hindi mo naman yon trabaho! Saka simpleng bagay na lang ba naman di pa nila magawa”  “Erica eto na ang nakasanayan ko at wala naman masama sa ginagawa ko kaya hayaan mo na” sabi ko sa kanya at pinakalma sya dahil kilala ko sya at baka bigla na naman syang sumabog sa galit. “Samantha ewan ko ba sayo!”  Well eto ang trabaho ko at wala naman akong mapapala kung mag rereklamo ko, mapapasama lang ako sa lahat kung ganon. This is me, Samantha Vera Villareal, an administrative assistant and the most important thing of being an administrative assistant was to complete every assigned task that given to me. I need to do all things what others don’t want to do, what they can’t finish on time, what they can’t be bothered to do and what they have no time to do. Yan lahat ang trabaho ko at sa araw-araw na pumapasok ako sa trabaho ako na yata ang pinaka busy at hindi nawawalan nang gagawin kahit na maliit na bagay lang yan.Base sa mga kwento ng mga kasamahan ko ako lang daw ang tumgal na administrative assistant dito nang tatlong taon. Well hindi ko naman sila masisi kung aalis sila sa trabaho dahil etong trabaho ko na to ang isa sa pinaka mahirap at nakakpagod daig ko pa ung maintenance namin dahil halos lahat ginagawa ko at wala na nga akong time sa sarili ko para makapag ayos man lang. I am the manang of this office because of my look.  “Samantha!!!” The devil is here I mean one of my boss is here. “Yes sir?” agad akong tumayo para lapitan sya.  “The schedule for the next activity I need it as soon as possible!Send it to my mail now!” sigaw nya kaya agad ko naman ginawa. Mukang wala na naman akong break time sa dami kong gagawin.  “You should eat first” Nilingon ko sya at nag salita.  “Wala akong oras para kumain Erica” I said and continue typing and checking each papers on my table. “Kumain ka oh”sabi nya sabay subo ng tinapay sa bibig ko. “You should take care of yourself more often para hindi ka ipagpalit ni Greg” sabi nya. Kinagat ko ang tinapay na binigay nya bago mag salita.  “Hindi naman ganun si Greg, sa dalawang taon namin na mag kasama hindi nya ko lolokohin.”  “Sinasabihan lang kita dahil kaibigan kita at para na kitang kapatid okay” sabi nya at tinapik ako sa braso at umalis.  I have a long-time boyfriend named Greg Jimenz, nagkakilala kami while I’m running some errand at work at doon nag simula ang lahat. He is kind and he treat me well at dahil malapit na kaming mag third year anniversary I’m planning to make our relationship into the next level kaya nag pa-plano ako para sa nalalapit namin na anniversary at sana magustuhan nya yonkahit na simple lang. “Samantha your spacing out again! I need the documents now.” Sigaw nya kaya mabilis ko yong ginawa.  “Yes sir”  Sa natitirang oras ng trabaho hindi na ko naka-alis sa cubicle ko dahil hindi matapos tapos ang trabaho ko dahil pag may natatapos akong isa may papalit naman na isa pa.I was about to leave the office when one of my superior called me. “Oh s**t!” I suddenly remember that I need to run some errands for one of our client. “Ma’am”  “Are you leaving already?” she ask and I nod “Take this paper works and I need it tomorrow by the way about the client that I said a while I already ask someone to handle it for now just finish this tonight and give it to me tomorrow morning bye” she said and leave. Bagsak ang balikat akong bumalik ulit sa cubicle ko at gawin ang inuutos nya but at least I will not the one who will run the errands for the client. Inilibot ko ang paningin ko sa buong opisina at ako na lang ang natira. Gabi na din naman kasi at dapat kanina pa ako naka-uwi pero may kailangan ko pa tong tapusin pero sabi ko nga that everytime I finish one task it is an achievement.  “Let’s start” sabi ko sa sarili ko at sinimulan nang mag encode hanggang sa asa kalahati na ko ng ginagawa ko ng pumasok ang maintenance namin “Oh Samantha ija andito ka pa? Gabi na ah wala na din ang mga kasamahan mo.”  “Opo Kuya Eddie may tinatapos pa po kasi ako” sabi ko sa matanda. “Sige maiwan na kita dito ah” sabi nya at kinuha lang ang mga basura tapos umalis na. Naiwan na naman akong mag-isa dito. I just continue encoding until I reach the end at ng mapatingin ako sa planner ko nanlaki ang mata ko sa nakita kaya agad ko yong kinuha at tiningnan mabuti “s**t!” I said at natampal ko ang noo ko.  Mabilis kong tiningnan ang cellphone ko at ang bumungad sakin ang eighteen missed calls from Greg. I forgot na mag kikita pala kami ngayon! Mabilis kong inayos ang mga gamit ko at sinave ang lahat ng nagawa ko at inilgay ang laptop ko sa bag ko at mabilis na umalis para puntahan si Greg sa meeting place namin na paniguradong kanina pa nag-iintay don. Nang marating ako sa meeting place namin dito sa may central park tumakbo na agad ako para hanapin sya. Tumatakbong pumunta ko sa kanya nang makita ko syang nakatalikod at nag-iintay. Hindi pa ko nakakalapit sa kanya nag sosorry na ko “Greg sorry” I said at lumingon sya sakin na may inis sa muka. Kasalanan ko naman kasi dahil nakalimutan ko na magkikita kami dahil sa sobrang dami kong ginagawa. Napayuko na lang ako ng makalapit sa kanya at nanghingi ulit ng paumanhin. “Sorry for keeping you waiting” sabi ko sa kanya.  Lumapit naman sya at inihanda ko na ang sarili ko dahil alam kong magagalit sya pero hinawakan nya lang ako sa kamay at nag salita “Waiting for my girlfriend is a good man should do.” He said na ikinangiti ko.  “What should I do para makabawi sayo?” I ask “What about let’s go to my place and I will cook for you then let’s drink some wine and stay at my place for tonight” he said na nagpaisip sakin. Even though were together for almost three years nothing happened between the two of us kaya alam ko ang gusto nyang iparating dahil ilang beses na din nya kong tinanong nyan pero my answer will always be the same dahil hindi pa eto ang oras para don. “I can’t, alam mo naman sila tatay at nanay mahigpit na bilin nila na hindi dapat gawin ang bagay na yon hanggang hindi pa ikinakasal saka hindi maganda na mag stay ang isang babae sa bahay ng lalaki.” Sabi ko at unti unti nang nagbabago ang masayang expresyon at napapalitan na ito ng frustration.  I never introduce Greg to my family dahil sobrang istrikto nila at kaya ako nag punta dito para mag trabaho hindi para magka-boyfriend. “If you’re reluctant, I won’t push you.” Sabi nya saka tumalikod napabuntong hininga tuloy ako dahil nagtatampo na naman sya nyan. Nagulat ako nang may biglang lumipad na isang flyer at sakto yon sa muka ko “Do you want to embrace happiness?” Basa ko sa nakasulat sa flyer “We will help you to end your days as a single person. Give yourself some encouragement to pursue your dream vacation you’ve been longing for. Having a wonderful romantic journey at the beach with your partner and all of this will be at your hands, Book now!” Hindi ko mai-alis ang tingin ko sa flyer na binabasa ko at inimagine ang mga possibleng mangyari kung mag bobook ako ng flight with Greg. I Scratch my idea about my plan for our anniversary and started to have a new idea para na din mawala ang tampo nya sakin. Humarap ako sa kanya at nag isip. “Courage?” bulong ko sa sarili ko at bigla syang lumingon at nagsalita “Samantha, I think we’d better---” I cut him off “We’d better go on a vacation trip to Hawaii just two of us alone”  “Samantha you know I’ve put all my money in the stock market and I really have no---”  “It doesn’t matter I’ve got a new credit card and this time it’s on me” sabi ko sa kanya para hindi na sya mag-isip pa. Eto ang regalo ko para sa kanya sa anniversary namin. “Really?” masayang sabi nya “That’d be great. I can imagine that we stay in a VIP suite on the famous hotel in Hawaii. Having fun, drinking champagne while watching the sunset”  “Did you say VIP suite? It must be expensive.” Nag-iisip na sabi ko. Bigla naman nyang hinawakan ang kamay ko.  “Hey you silly girl you should be nice to yourself, Andon tayo para magsaya na kikita ko nang magiging romantic ang bakasyon natin don!” masayang sabi nya. “V…I…P” kinakabahan na sambit ko.  His POV I was busy signing some documents when someone suddenly barge in my office. “Sir we have a problem” bungad agad ng assistant ko sakin pag pasok nya ng opisina ko. “What?” I ask without looking at him.  “The factory workers from Nueva Ecija are complaining about the new changes we implement and they want to talk to you”Hinihingal na sabi nya. “Tell them to wait” I said and continue signing some documents that I need for the meeting later. “Sir!”  “Alex! I said tell them to wait!” inis na sabi ko sa kanya. “Ayaw nga nilang mag-intay! Mang-gugulo sila kung hindi mo sila kakausapin”  Tiningnana ko sya ng masama. “Then you talk to them! Madami pa kong ginagawa let them wait and if they can’t let them break some stuffs then call the authority” matigas na sabi ko at binalik ang sarili sa ginagawa. Napakamot naman sa ulo nya si Alex.  Alex Romeo is my personal assistant and my trusted friend; he is like a brother to me. “Mamaya na yan pwede” inis na sabi nya saka inagaw ang ginagawa ko kaya tiningnan ko sya nang masama. “Fine!” I said and stand up.  Sinundan nya lang ako hanggang sa makababa kami at ang unang bumungad sakin ay ang nagkakagulong mga empleyado at ang mga trabahador namin sa factory na may dalang mga bandera at gamit na pang prutesta.  I slowly walk toward them at nang makita ko ng mga empleyado ko agad silang nagsitabi at pinadaan kami ni Alex para makaharap ang mga trabahador. I look at my employees na andito pa din saka nag salita “Go back to work everyone and close the door” I said “Got it Mr. Montero”  Agad silang umalis at naiwan na lang akong mag isa kasama ang mga trabahador. I look at them and gesture them to sit down.  I check my watch and look at the time. I still have few minutes to talk to them before my next schedule. “Go ahead and talk you have a few minutes”  “Okay!” one said “You’ve replaced us with robots and you’re cutting our salaries. What do you want to do? We are all responsible yet you’re replacing us.” The man in the suit said. I just continue to listen to them.  “Tama! May mga pamilya kaming binubuhay paano gagawin nyo samin?” “A mechanical arm can make about 20 products in a minute while you can make one in a minute” I said and they were silent for a couple of minutes then they started to murmur words. “Mr. Villareal once I mention where robots do better than you, you’ll remain silent. Your self-confidence is just like a share price, which keeps changing.”  “Wag mo kaming daanin sa mga salita mo dahil dyan sa isip mo kumpara sa mga robot na yan o machine kaming mga trabahador na napapagod at nagugutom ay matagal nang walang halaga”  “The headquarter suggested that the factory in Nueva Ecija should transformed long before at wala ba ni-isa sa inyo ang nag propose ng plano?” I said and watch them looking at each other.  Tumayo ako at nag salita “If it’s transformed into tourism project, naisip nyo ba na ang mga turista na makinig sa mga storya na sinasabi ng mga matatandang trabahador o ng mga robot? Besides, if we offer course sa pag gawa ng produkto natin, naisip nyo ba na mas gusto ng turista na matuto sa tao o sa mga robot. Lahat yan ay mga advantage nyo pero ang alam nyo lang ay mag reklamo na mawawalan kayo ng trabaho. Did any of you submit any proposal?”  They are looking at each other habang umiiling at wala ni-isang nagsalita. “Kahit mga robot pinapalitan din pero kayo gusto nyong gumawa ng pagkakakitaan sa bagay na natutunan nyo noong bata pa kayo o matanda kaya kung ako sa inyo hindi ako magmamadali na mag desisyon at makipag deal sa amo ko but Instead, I’d show him my value and work at ititigil ang pagrereklamo at galit nang walang dahilan.” I said and sit down. “Alright time is up. If you keep staying here, I’ll let the security come here and drag you out of the building.”  “Boss dapat natin pag isipan ang sinabi ni Mr. Montero at pag hindi pa tayo umalis hindi tayo makaka-uwi dahil maiaiwan tayo ng bus” sabi ng isa sa mga tauhan at nagsisang-ayon naman ang iba. Isa-isa na silang umalis ang tanging natira na lang ay si Mr. Villareal at isa nyang kasama. I look at them then the guys whisper something to Mr. Villareal then stand up. “Intayin mong ipakita namin sayo kung ano ang halaga namin at umaasa ako na hindi ka na gagawa ng kahit na anong palusot sa susunod” Mr. Villareal said and leave.  I smile and go back to work. “You’re really a negotiation expert” salubong sakin ni Alex pag akyat ko sa opisina ko. I’m the heir of this company so I need to do my job well. I am Treyton Duke Montero the COO of the Montero Empire, since I was young namulat na ko sa negosyo ng pamilya namin dahil ako ang magmamana nito at ako ang magpapatakbo. I got a lot of competitors from the board but no one dare to touch me because of Abuela at ngayong asa tamang edad na ko panahon na para ako na ang pumalit sa posisyon bilang CEO of the company.  I smile at Alex “I just to expain the possible things that might happen” I said and punch him “Aray!”  “Sa susunod ayokong iniistorbo ko pag may ginawa ako!”  “Alam ko pero importante din naman yon at nga pala ung pinapa-book mo pala ayos na.” sabi nya na ikinangiti ko.  “How about the ring?” I ask “Okay na din ang kailangan mo na lang gawin ay kausapin si Chairwoman sa pag-alis mo” He said and tap my shoulder before leaving. Right! Si Abuela pa nga pala. She needs to know about my plan and I know she will support me. Sa paglaki ko sya na ang kinagisnan kong magulang dahil bata pa lang ako wala na kong mga magulang. They already leftthis world kaya kay Abuela ako lumaki. She guided me since I was young until now na pwede ko na syang palitan sa kompanya pero bago yon gusto ko munang asikasuhin ang relasyon namin ni Annabeth.  I want to marry her and to have a family with at paniguradong matutuwa si Abuela pag nalaman nya yon. She keeps pushing me on having a child and now that I’m ready to marry Annabeth everything will fall into pieces.  Tiningnan ko ang relo ko at tumayo para lumabas dahil may meeting kami ngayon. “Alex let’s go”  “Boss the meeting has been cancel”  “Why?” takang tanong ko. “The chairwoman ordered and she wants to meet you today” “Andito si Abuela?”  “Yes”  “Ready the car” I said at naglakad na para bumaba. “This is the right timing para sabihin mo na kay Chairwoman ang balak mo” He said. Timing pa tagala na umuwi si Abuela.  “I’m sure she will approve” I said and smile “I’m so happy for you” He said and tap my shoulder.  “You will find someone too”  “Not like Annabeth” kibit balikat nya “You’ve been with her for almost six years at bihira na lang ngayon ang relasyon natumatagal nang ganyan partida pa na laging asa ibang bansa si Annabeth para sa career nya sobrang loyal mo at ni minsan hindi ka mambabae”  “I love her so much kaya hindi ko magawang palitan sya” sabi ko saka sumakay ng kotse. I roll down the window “Call me if something came up” I said and he nod then I leave. I travelled for almost thirty minutes because of the traffic until I arrived at the restaurant kung saan andon si Abuela. Sinalubong agad ako ng waiter and he guided me sa VIP place kung asaan si Abuela. I knock three times before entering at naabutan ko sya non na umiinom ng kanyang tsaa.  “Abuela” batik o saka humalik sa pisngi nya “Apo!”  “Kelan ka pa dumating?” I ask and sit beside her. “Kanina lang”  “Dapat nagpahinga ka muna Abuela paniguradong pagod ka” sabi ko saka nag salin ng staa sa tasa. “I’m good at gusto kitang makausap” sabi nya saka inabot sakin ang iPod na hawak nya “You choose” she said  Tiningnan ko naman yon saka ngumiti sa kanya at inilabas ang regalo ko para sa kanya “Here” I said and she smiled and pinch my check “Thank You” “I’m glad you like it”  “Of course I did but before anything else I need to talk to you about something important”  “I’m all ears”  “I want you to settle down and have children. I’ve been waiting for years for you to settle down and have kids pero tumatanda na ko wala pa din” I smile sa sinabi nya “Abuela----” she cut me off “Treyton I want to have a great grandchild already!” may bahid na inis na sabi nya at may kalakasan na ang boses.  ‘Please don’t cut me off” I said because she will cut me off again. “Abuela I’m planning to marry Annabeth and settle down” MAsayang sabi ko medyo ang bago naman ang timpla nang muka nya “Are you sure Annabeth will marry you and have child?”  “Yes Abuela”  “She is in the peak of her career and if you will marry her and she will bear your child is she willing to quit her job for you?” I sighed and hold her hand “I know that she is in her peak of career Abuela but I know also that she will choose me over it” I smile assuring her that everything will be alright.  Hinawakan nya din ang kamay ko at nagsalita “Ikaw lang naman ang inaalala ko dahil sa anim na taon nyo nang magkasintahan laging trabaho nya ang inuuna nya”  “Abuela don’t worry okay” “Fine, kelan ka aalis para puntahan sya?”  “Tomorrow” masayang sabi ko “Your leave will be effective fortomorrow, si Alex muna bahala sa mga maiiwan mo”  “Thank You Abuela”I said and hug her.  We just continue our chat before we decided to leave. Hinatid ko muna sya sa kotse nya bago ako umalis at bumalik ng kompanya. Sumalubong naman sakin si Alex na may dalang mga papel. “Boss galing to sa firm kailangan mo daw pirmahan” he said and I nod.  Sabay kaming pumasok sa kompanya ng mag ring ang phone ko kaya hinayaan ko nang mauna si Alex sakin. I check my phobe nang may mabungo akong babae at nalaglag ang mga dala nyang papel kaya tinulungan ko syang pulutin yon. “Sorry po! Sorry” paghingi nang paumanhin habang nakayuko nang mai-abot ko sa kanya ang mga papel. “Kasalanan ko din kung bakit mo nalaglag yang mga papel mo” I said and leave her. I don’t know if she work her or what but I never remember a girl working in this company wearing eye glasses with manang style.  “Boss anong nangyare?”  “Wala tara na” sabi ko at naglakad na ulit.  “Kamusta ang sabi ni Abuela did she agree?”  “Of course she will’ masayang sabi ko “Painom ka na nyan”  “I can’t because I will leave tomorrow to pick up Annabeth sa Singapore tapos diretso na kami sa Hawaii for the trip”  “Sayang pero boss pagbalik mo ah” tinapik ko sya sa braso at inabot ang isang card sa kanya “Oh ayan para wala akong utang sayo”  “Yon kaya sayo ko eh”  “Sira may limit yan” sabi ko sa tumawa at iniwan sya sa labas.  Umupo ako sa swivel chair ko at kinuha ang singsing na asa drawer ko. I wish she say yes.