สงครามของรักแท้

1…คนข้างเธอ   รักแท้สะดุ้งตื่นลุกขึ้นนั่งงงๆ เอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียงดูเวลา ตีสอง! เสียงที่ปลุกให้เธอตื่นจากการหลับอย่างมีความสุขดังมาจากด้านนอกห้องนอนนั่นเอง ซึ่งคงไม่พ้นห้องรับแขกที่มีเพียงห้องเดียว หญิงสาวลุกจากเตียงเดินออกไปดูโดยไม่หวาดกลัวสิ่งใดทั้งสิ้นเพราะรู้ว่าคอนโดแห่งนี้มีความปลอดภัยในระดับสูงสมกับราคาที่จ่ายไปแพงลิบลิ่ว             เชี่ยพี่โต รักแท้ได้แต่ยืนตะลึงตาค้างกับภาพตรงหน้า พี่โตหรือสงคราม ฉัตรพงศ์ เจ้าของห้องนี้กำลังคลุกเคล้าอยู่กับผู้หญิงของเขาอย่างเมามัน เปลือยกายกันทั้งสองคนบนโซฟาหนังแท้สีดำ ซึ่งเป็นโซฟาตัวโปรดของเธอที่ชอบใช้เวลาเอนกายอ่านหนังสือหรือดูหนังฟังเพลง ในช่วงเวลาแห่งการพักผ่อน รักแท้โกรธจนหูอื้อตาลาย             ‘ทุกคืนวันศุกร์ฟ่างมาค้างที่นี่ โตห้ามมานะ ฟ่างขอความเป็นส่วนตัว’           ‘ได้สิ’             นั่นคือข้อตกลงที่มีระหว่างกัน แต่เขาคงลืมและดันพาผู้หญิงมาตั้มเสียด้วย ลามกที่สุด เท้าไวกว่าสติหญิงสาวไม่คิดถึงอะไรทั้งนั้นเดินไปหยิบไม้กวาดตรงมุมห้องแล้วฟาดใส่แผ่นหลังแกร่งสุดแรงเกิด             “ไอ้พี่โต!”             ปึ้ก! “โอ๊ย!!!” ร่างแกร่งขาวโพลนสะดุ้งขึ้นสุดตัวหันขวับกลับมามองทันที             “ฟ่าง!”             ปึ้ก! “โอ๊ย! หยุดเดี๋ยวนี้นะข้าวฟ่าง” สงครามจับไม้กวาดเอาไว้ลุกขึ้นมาจากโซฟา หญิงสาวที่นอนเปลือยกายอยู่ตาลีตาเหลือกรีบหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่มือไม้สั่น             “อะไรกันคะโต”             “จี้กลับไปก่อน” เขาตวาดหญิงสาวคู่นอนขณะจับไม้กวาดไว้แน่น             ไม่ต้องให้ไล่ซ้ำสองหญิงสาวนามว่าจี้รีบสวมเสื้อผ้าต่อทันทีเพราะตกใจเสียงแหลมเล็กและอาการฟาดงวงฟาดงาของหญิงสาวเจ้าของห้อง             “พี่ก็ออกไปด้วย” รักแท้กระชากไม้กวาดส่งเสียงกราดเกรี้ยวแต่ชายหนุ่มตรงหน้ามีแรงมากกว่าเธอ             “หยุดนะฟ่าง เป็นบ้าอะไรฮะ! เธอกำลังทำให้พี่งงนะ”             “วันนี้เป็นวันของฟ่าง เราตกลงกันว่าไง”             “อ้าว! ตายจริง พี่ลืม”             “มักง่ายน่ะสิ ทำไมไม่เปิดโรงแรมนอนฮะ!”             “ไม่ทัน” เขาทำหน้าจ๋อย             “ฮะ!! ไม่ทัน”             “ใช่ น้องชายพี่มันรอไม่ได้”             “น้องชาย” หญิงสาวพูดทวนงงๆ อยู่เช่นนั้น อะไรไม่ทัน และเขาก็ไม่มีน้องชายมีแต่น้องสาวคนเดียว งง!             “น้องชายที่ติดตัวพี่มาตั้งแต่เกิด” เขาเหลือบตาลงต่ำ มองกลางกายราวกับชวนให้หญิงสาวดูด้วยกัน             “มันหิว มันรอไม่ไหว คอนโดใกล้ที่สุดแล้ว” เขาพูดไม่ทันจบก็ต้องตะโกนลั่นเมื่อรักแท้ฉวยโอกาสตอนเขาเผลอดึงไม้กวาดแล้วทุบลงมาไม่ยั้งพร้อมกับร้องกรี๊ดๆ ตีมั่วๆ โดนบ้างไม่โดนบ้าง             ปึ้ก!!! “โอ๊ย!! ข้าวฟ่าง” บุญของน้องชายที่ไม่ตรงเป้า แต่พลาดไปโดนกล้ามเนื้อหน้าท้องแข็งปั๋งเล่นเอาจุกไปเหมือนกันเพราะแรงหญิงสาวที่ฟาดลงมานั้นไม่เบาเลย             “ไอ้คนลามกออกไปจากห้องเดี๋ยวนี้เลยนะ”             “ดึกแล้วจะให้ไปไหนเล่า” เขาเผ่นไปหยุดที่หน้าประตูผ้าผ่อนยังไม่ทันได้สวมใส่เสียด้วยซ้ำ             “มันเรื่องของฟ่างไหม รีบออกไปเลยนะฟ่างไม่ให้ค้างที่นี่” หญิงสาวหันหลังให้กับภาพอุจาดตา แต่น้องชายเขายังตามมาหลอกหลอนติดตาลบไม่ออก มันขาวโอโม่เบ่งกล้ามเสียใหญ่โต เห็นแล้วขนลุก เขาคงซาดิสม์จึงกล้าสักที่ใต้สะดือต่ำลงไปเกือบถึงน้องชาย เห็นแวบๆ ว่าเป็นตัวอักษรคำว่า Love ขนาดไม่กล้ามองนะยังอุตส่าห์เห็นว่าเขาตกแต่งทรงผมให้น้องชายไม่ให้รก อ๊ายยย ความเขินนี้พุ่งแรงระดับสิบ หน้าร้อนแทบจะไหม้ ผู้ชายอะไรดูดี ดีต่อใจแต่ลามก             “หึงพี่เหรอฟ่าง” เขาทำเสียงล้อเลียนชะโงกหน้าเข้าไปใกล้             หญิงสาวร้องกรี๊ดกระโดดไปยืนหน้าห้องนอน หลับตาปี๋ไม่กล้ามอง             “ไอ้บ้าโต อย่าเข้ามานะ อยากโดนอีกใช่ไหม ฮะ!!!”             สงครามหัวเราะลั่น “อะไร ยังไง กลัวเหรอ น้องชายพี่สวมกางเกงแล้วนะ แต่ฟ่างสิ!” เขายั่ววนไปเพราะสนุก             “ฟ่างทำไม?” รักแท้ถามกลับงงๆ แล้วก็ให้โมโหพุ่งเมื่อสายตาเขาหยุดที่ทรวงอกเธอ             เพี้ยะ!!  “โอ๊ย! ตบหน้าพี่ทำไม”             “ไม่เอานิ้วทิ่มตาบอดก็บุญแค่ไหนแล้ว น้องนะโต หยุดลามกเหอะ” หญิงสาวเอามือกอดอก เสื้อมันบางแล้วเธอก็ไม่ได้สวมชั้นในนอนจนติดเป็นนิสัย ตอนออกมาจากห้องนอนก็ลืมใส่เสื้อคลุมเสียด้วย             “ก็น้องน่ารัก น่าฟัด น่ากิน อยากกินนมข้าว...ฟ่าง” ชายหนุ่มทำเสียงทะลึ่งลามก เลียปากแผล็บๆ ได้น่าเกลียดที่สุด             “ลามก ฟ่างจะนอน โตกลับบ้านไปเลย” ทั้งที่ตวาดเสียงแปร๋นแต่รักแท้กลับใจสั่นแปลกๆ คงเป็นเพราะครั้งแรกที่ได้เห็นผู้ชายโป๊ ครั้งแรกในชีวิต ม้ายยยยยยย ทำไมครั้งแรกที่ได้เห็นต้องเป็นของพี่โตด้วย รับไม่ได้ หญิงสาวกรีดร้องในใจวนไป ด้วยอารมณ์โมโห หงุดหงิด คละเคล้ากัน กรีดร้องเพราะรับไม่ได้หรือกรีดร้องด้วยความตื่นเต้น เอาดีๆ รักแท้ อย่าโกหก             “ฟ่างคุยกันก่อน มาทำร้ายพี่กับผู้หญิงของพี่ทำไม ถ้าหากไม่หึง” เห็นท่าทางอย่างนี้น่ายั่วน้อยเสียเมื่อไหร่กัน หญิงสาวทำหน้าเหมือนจะขบหัวเขาเสียอย่างนั้น             “พูดดีๆ โต ใครหึงฟ่างมีแฟนแล้วป่ะ แล้วใครไล่ตีผู้หญิงของพี่ ฟ่างตีพี่คนเดียวต่างหาก”             “ตอบดีๆ นะ พี่หล่อไง จนฟ่างอดใจไม่ไหวนอกใจแฟนแอบชอบพี่” ชายหนุ่มตอบแบบมั่นหน้ามั่นใจสุดๆ             ไม่หล่อ หน้าตาธรรมดา แค่มีดั้ง ตาหวาน ปากแดง ผิวขาวจั๊วะ รูปร่างสูงใหญ่ดูดี ช่วงขาเพรียวยาวแข็งแรง ทรงผมสกินเฮดและเจาะหู ดูรวมๆ แล้วน่าลากไปปล้ำ แต่ติดที่เขาเป็นเพื่อนกึ่งพี่ที่เห็นกันมานานตั้งแต่เด็ก รู้ไส้รู้พุงรู้สันดานอ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ เธอจึงยกไว้บนหิ้งได้แค่มองแต่ไม่อาจเอื้อม ความเจ้าชู้ก็เป็นปราการที่แข็งแกร่งยิ่งกว่ากำแพงเจ็ดชั้นป้องกันไม่ให้เธอคิดกับเขาในแง่ชู้สาว รักแท้กลัวผู้ชายเจ้าชู้เสียยิ่งกว่ากลัวขึ้นคาน             “แน่ะๆ มีจ้องหน้า คิดอะไรกับพี่กันแน่ครับ หืม…” อีกหนึ่งที่อันตรายสำหรับผู้ชายคนนี้คือ ดวงตาหวานหยดด้วยหยาดน้ำที่หล่อเลี้ยงจนฉ่ำเยิ้ม เขาสะกดจิตผู้หญิงได้ง่ายๆ โดยไม่ต้องใช้ความพยายามแต่อย่างใด             เขารู้ว่าตัวเองมีเสน่ห์และรักแท้ก็รู้ทัน หญิงสาวหมั่นไส้จนคันมืออยากฟาดด้วยไม้กวาดแรงๆ อีกหลายทีแต่สงบอกสงบใจเอาไว้ได้ “หลงตัวเองป่ะ ก็แค่พอดูได้ แต่ฟ่างโมโหที่โตลืมคำสัญญาต่างหาก แล้วยังทำเรื่องเสนียดจัญไรในห้องนี้ด้วย ต่อไปฟ่างจะไม่มาค้างที่นี่อีก ขยะแขยง อี๊ย์!!” ทำหน้าขยะแขยงขนลุกขนพองราวกับเจอของโสโครก             “เฮ้ยๆ เสนียดจัญไรอะไรกัน เรื่องธรรมดาเว้ย ฟ่างนั่นแหละผิดปกติ แต่ก่อนพี่ก็ทำของพี่ที่นี่บ่อยไป”             “อ๋อ...เหรอ งั้นผิดที่ฟ่างก็แล้วกัน จบนะ! พี่กลับไปได้แล้ว”             “โห เดี๋ยวสิ คุยกันก่อน” ชายหนุ่มเดินไปดักหน้าจนรักแท้ผงะหนีด้วยความตกใจ ยายคนนี้ก็คุ้มดีคุ้มร้ายบางทีเหมือนกลัวเขาแต่บางทีเฉยๆ ดูไม่ออกว่าอารมณ์ไหนกันแน่             “คุยบ้าอะไร ดูเวลาบ้างโตกี่ทุ่มกี่ยามเข้าไปแล้ว เวลานอนป่ะ”             “ไม่ง่วงว่ะ”             “แต่ฟ่างง่วง พรุ่งนี้วันหยุดแล้วยังต้องทำงานอีกนะ”             “ก็บอกให้ลาออก”             “มาไร้สาระเอาเวลานี้อ่ะนะ ย้ำว่าดูเวลาโตอย่าเล่นเดี๋ยวตีนลั่น”             สงครามหัวเราะก๊ากทันที ตีนลั่น ศัพท์ใหม่จนแทบตามไม่ทัน “เอาน่า พรุ่งนี้นอนให้อืดไปเลย พี่อยู่ร้านเองก็ได้”             “นี่ เอาจริงนะ อย่ามากวนฟ่าง ไปให้เร็วๆ เลยไป จะนอน!!” ข้าวฟ่างขึ้นเสียงสีหน้าหงุดหงิดเต็มทีเพราะความง่วง “มันดึกแล้วนะฟ่าง ไม่กลัวพี่จะเกิดอุบัติเหตุหรือไง ฟ่างก็รู้พี่ไม่กลับบ้านดึก” แต่กลับเช้าเลย ชายหนุ่มละไว้ในใจ “แต่ว่า...” “พี่นอนอีกห้อง โอเคไหม ฟ่างล็อกห้องให้แน่นอย่าละเมอมาเคาะห้องพี่ก็แล้วกัน” เขาส่งยิ้มกวนๆ ให้หญิงสาว หืม...กวนตีนจริงๆ เถียงไปก็ไม่ชนะ รักแท้บอกตัวเองเช่นนั้น ขืนยังต่อปากต่อคำมีหวังไม่ได้นอน “ค่ะ งั้นตามสบายนะ แต่ห้ามรบกวนฟ่างเด็ดขาด” หญิงสาวเดินเข้าห้องล็อกประตูแน่น และเป็นคืนแรกที่ต้องอยู่ร่วมกับผู้ชายเพียงลำพังสองต่อสองในยามวิกาล ถึงแม้อีกฝ่ายจะอยู่อีกห้องก็ตาม             ‘ฟ่างขอโทษนะคะแม่ ฟ่างไม่ได้ตั้งใจ’ หญิงสาวรู้สึกไม่สบายใจนักที่ทำตัวนอกลู่นอกทาง             ‘อย่าอยู่ตามลำพังกับผู้ชายในยามวิกาลนะลูก จะไว้ใจเชื่อใจยังไงก็คิดถึงความปลอดภัยของเราไว้ก่อน’           ‘ค่ะแม่’             เพราะรักแม่และเป็นเด็กดีของแม่มาตลอดรักแท้จึงรู้สึกผิด และเป็นเพราะเคยทำผิดมาแล้วก็เลยยิ่งรู้สึกผิด สงครามเป็นทั้งเพื่อนและพี่ชายที่รู้จักกันมานานบ้านอยู่ใกล้จึงสนิทสนมกันมากเป็นพิเศษยิ่งกว่าเพื่อนผู้หญิงบางคนเสียด้วยซ้ำ เป็นเมนส์ครั้งแรกเธอก็โวยวายกับเขาเพราะบังเอิญอยู่ด้วยกันพอดี และด้วยอายุที่ห่างกันเพียงหนึ่งปีเขาเองไม่ได้รู้อะไรมากก็ตกใจวิ่งไปบอกแม่ของเขา นับเป็นเรื่องตลกที่น่าอาย             สงครามขึ้นครูเปิดซิงตัวเองครั้งแรกก็มาเล่าให้เธอฟัง ยังไง ท่าไหน อายก็อายแต่ความอยากรู้ทำให้ปิดหน้าฟัง แต่ก็ฟังจนจบ สนิทกันมากถึงขั้นหยอกล้อเล่นหัวแบบถึงเนื้อถึงตัวจนกลายเป็นความเคยชิน แม่เคยเตือนว่าอย่าเล่นถึงเนื้อถึงตัวกับผู้ชายเพราะฝ่ายที่เสียหายและเปลืองตัวมากที่สุดคือเราที่เป็นผู้หญิง แต่เธอทำไม่ได้และแทบไม่รู้ตัวเสียด้วยซ้ำ รู้อีกทีก็ทำไปแล้วและทำมาเรื่อยๆ รู้ว่าผิดต่อคำสอนของแม่ก็ยังทำ             ‘หนูขอโทษนะคะแม่’ ใครจะไปรู้ล่ะว่าเขาจะลืมคำสัญญา และปกติเธอก็จะมานอนกับรุ่งฉัตรน้องสาวของเขา แต่วันนี้หญิงสาวไม่มาเพราะเป็นไข้ทับฤดู             สงครามแทบจะนอนเอาตีนก่ายหน้าผาก กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มแท้ๆ ก็โดนขัดจังหวะเหมือนโดนถีบให้ตกสวรรค์ ฟ่างหนอฟ่าง ตัวเองไม่เอาแล้วยังมาทำหวงก้าง เหอะ...สักวันเถอะ