Dark Prince (Hybrid Series 1) ALUCARD

Chapter 2

HE WAS standing in front of an old grand portrait inside his chamber, staring at it and admiring the most beautiful woman he had ever met in his immortal life. Nakasanayan na niya ang pagmasdan ang antigong larawang iyon sa araw–araw na nabubuhay siya sa mundo. It’s been a hundred years pero kailan man ay hindi malilimutan ni Alucard ang unang babaeng nagpatibok ng puso niya.

He closed his eyes na tila sinasariwa sa kamalayan ang masasayang alaala ng babae, mula nang makilala niya ito hangang sa mga panahong inibig din siya nito. The smile escaped from the corner of his lips as he remembered how happy and contented he was when he was with her. Buong puso siyang tinanggap ni Ashly sa kabila ng katotohanang isa siyang nakakakilabot na nilalang. Hindi naging hadlang ang pagiging bampira niya para hindi siya nito mahalin.

But everything changed when he left to attend the emergency meeting with the royal vampires. Pagbalik niya ay wala na sa palasyo ang babaeng pinakamamahal niya. She left nothing, but his heart broken. And when he found her ay iba na ito sa dating babaeng minahal niya. At nang pumanaw si Ashly ay kasabay nitong namatay ang puso niya.

Alucard opened his eyes as he looked at the beautiful frame once again. Without realizing his eyes were changing colors. From natural green to golden yellow, red, amber and orange. The anger, agony, pain and guilt hammered inside his chest. He clenched his hands as he gritted his teeth in fury as he remembered the caused of her death. The changes in his eye colors are the result of his intense emotional turmoil, and they demonstrate his strength.

“Kamahalan ang inyong mga mata,” humahangang wika ng matandang lalaki na pumasok mula sa nakabukas na pinto. Nilapag nito sa harapan niya ang Bordeaux glass na naglalaman ng pulang likido. Dugo ng hayop.

It’s been a hundred years mula nang tumigil sila sa pag–inom ng dugo ng mga tao. Noong makilala ng kanyang amang Hari ang kanyang ina. At nang maging Hari ng mga pambira kanyang ama ay isinulong nito ang pagbabawal ng pag–inom at pagpatay ng mga mortal. Itinuturing na malaking kasalanan ang sinumang gagawa n’yon at papatawan ng kamatayan. Bagamat sumang–ayon ang karamihan sa mga bampira ay mayroon din tumutol at hindi nagpasailalim sa kagustuhan ng hari. Sila ang mga bampirang patuloy pa rin na gumagambala sa mga mortal sa mahabang panahon.

He doesn’t actually have to drink blood from animals as he and the rest of the royal vampires could consumed the same foods like human, and they can regain their strength through sleeping without sipping blood. Malaya rin silang magkakapatid at ibang membro ng royal na makapaglakad sa ilalim ng sikat ng araw.

“I know, Ahmar,” sagot niya sa tapat niyang tagasunod.

Malayong kamag–anak ito ng kanyang ina na piniling maging mabuting bampira bago ito igupo ng malubhang sakit nito sa atay may daang taon na rin ang nakararaan. At dahil dugo ng kanyang ama ang bumuhay dito ay malaya rin nakakapaglakad sa ilalim ng sinag ng araw si Ahmar. Nanumpa rin itong pagsisilbihan ang kanilang angkan hanggang sa nabubuhay ito sa mundo kahit binigyan ito ng kanyang mga magulang na gawin ang ano mang nais nito.

“Ang pagpapalit ng kulay ng iyong mga mata ay nangangahulugan nang muling pagkagising ng inyong kapangyarihan, kamahalan. Ikalulugod ito ng mahal na Hari,”

Hindi niya sinagot ang tinuran ni Ahmar, bagkus ay inabot ng palad niya ang basong naglalaman ng kulay pulang likido saka sinimsim iyon.

“Where’s Alice?”

“Lunes ngayon kamahalan, nakatitiyak akong nasa unibersidad na sa mga oras na ito ang mahal na prinsesa,”

Muling sinimsim ni Alucard ang natitirang laman ng baso. Nasa kislap ng berdeng mga mata ang pagtataka. So, his little hybrid sister is back in college huh. Nag–sasawa na ba ito sa ibat–ibang career na pinasok nito sa loob ng daang–daang taon sa ibat–ibang panig ng mundo? He can’t blame her after all. Ang mamuhay ng matagal na panahon ay nakakabagot din kung minsan. However, he knew that he would never feel bored again, now that he found someone to share his life with. Nagkulay–kahel ang mga mata niya sa emosyon rumaragasa sa dibdib niya.

Buong akala niya ay nagbibiro lamang si Alice nang sabihin nitong nakita nito sa hinaharap ang babaeng kamukha ni Ashly. At makikilala niya ito sa Estados Unidos. Mercy, as his younger sister was right. He already met the woman, and she was the reason why his heart is beating again and why he regained his power, as a matter of factly.

“Kumusta ang naging lakad mo sa ibang bansa, kamahalan?”

He slide his hands inside his pocket as he walked towards the window. Ibinaling sa labas ang paningin. “May tatlong bampira kaming nakalaban ni Luke.” Panimula niya. “ Those are Karam at nagsisimula na silang maghasik ng lagim,” dagdag na pahayag niya sa matandang lalaki.

“Ano ang balak mo ngayon, Mahal na Prinsipe?

“Nag–usap na kami ni Luke tungkol sa bagay na ‘yan. Nakaalarma na rin ang mga kauri natin sa Ibat–ibang panig ng mundo.”

“May kuro–kuro ka ba kung sino ang maaaring pinuno ng mga Karam, kamahalan?”

“I already have in mind, but I’m not so sure,” sagot niya sa nagtatagis na mga bagang.

“Naniniwala akong madali mo lang masusugpo kung sino man ang pinuno ng mga masasamang bampira ‘yan, ngayong nagbalik nang muli ang iyong mga nakatagong abilidad, mahal na prinsipe.

Hindi niya sinagot ang tinuran ng matandang bampira sapagkat naglalaro sa imahinasyon niya ang magandang imahe ng babaeng iyon.

“Darating sa susunod na linggo ang mga magulang mo, kamahalan—”

“Do not tell them anything about it, Ahmar. I don’t want Mum to worry,” putol niya sa sasabihin nito.

“Ikaw ang masusunod, mahal na Prinsipe.”

“My nais ka pa bang sabihin, Ahmar?” aniya rito nang hindi pa ito kumikilos.

“Kamahalan ipagpaumanhin n’yo ang aking kapangahasan ngunit nais kong makatiyak.”

“What is it?”

“Naririnig ko ang pintig ng inyong puso, kamahalan.”

“Indeed, Ahmar. My heart is beating again,” naglakad siya palapit sa malaking larawan at muling tinitigan iyon.

“Kung gano’n ay may nakabihag muli ng inyong pihikang puso, mahal na Prinsipe,”

“Ibig kong mapag–isa Ahmar,” sa halip ay sagot na aniya rito. Naunawaan naman iyon matandang lalaki at kaagad na lumabas ng chamber.

Wala sa loob na napahawak sa kaliwang dibdib si Alucard. His heart is undeniably beating again inside his chest after hundred years and that’s because of the young lady from the coffee shop— ang babaeng kamukhang—kamukha ng nasira niyang katipan.

He was at the New Orleans to meet Luke, his cousin and best buddy at the same time. Upang alamin kung totoo ang balitang nakarating sa kanila na may mga masasamang bampirang nagsulputan sa naturang lugar.

Alucard knows that good vampires and werewolves were already waiting for him inside the mansion where the meeting was held. Ikinalulugod niyang nanatili pa rin ang kapayapaan sa pagitan ng mga mabubuting lobo at bampira na itinatag pa ng kanyang mga magulang daang taon na ang nakakalipas sa ibat–ibang panig mg mundo.

His father Dimitri Lazarus III Lionheart is the king and most powerful vampire and bloodline of the most powerful vampire in 10th–century, the first king of all vampires at the same time. Ang kanyang ina naman na si Maria Leonora Delgado ay isang Luna, half werewolf and human. Anak ng pinakamalakas na taong lobo bago ito nakilala ng kanyang ama sa Pilipinas nang minsan magawi roon ang Hari. Alucard possesses both power of a vampire and a werewolf that makes him and his sibling the most powerful hybrid. And as a first prince and leader of the SALAM, it’s his job and obligation to maintain the peaceful living between the vampires and the werewolves and to protect them against KARAM. Ang bansag na tawag sa mga masasamang bampirang walang hangad kundi ang kasamaan sa buong sanlibutan na pinamumunuan din ng isang makapangyarihang bampira.

He was about to enter the place. Ngunit ipinagpaliban niya ang pagpasok when he suddenly senses the familiar scent of a mortal woman. Ang amoy na kailan man ay hinding–hindi niya makakalimutan sa tanang buhay niya sa daigdig. He sniffed in the air as the smells getting stronger. Naging kulay dugo ang kanyang mga mata habang nagiging mas mabango ang halimuyak na iyon sa kanyang pang–amoy.

This can’t be! Alucard cursed and hissed silently as the familiar scent was so attractive and keep on playing in his nostrils. He couldn't be mistaken. Hindi niya kailan man maipagkakamali ang nakakahalina at nakakabaliyong amoy na iyon na tila sumasayaw at naglalaro sa ilong niya.

“Your eyes are changing, Alucard!” Luke warned him as he held his arm. “What’s wrong? And you’re hissing, kung hindi pa kita kilala ay iisipin kong you’re desperate to drink fresh blood.” dagdag pa nito.

Napakurap–kurap si Alucard sa sinabing iyon ni Luke. “That smell,” he said as he closed his eyes for a sec. Nang imulat niya ang mga mata ay bumalik na ang berdeng kulay n’yon.

“What smell?” kumunot ang noo na tanong ni Luke.

“Never mind, mauna ka na sa loob. You know what to do,”

Magsasalita pa sana si Luke ngunit mabilis na nawala sa harapan ang lalaki.

He followed the scent he could smell. He then found himself in the coffee shop along French Square Street, where he saw the most beautiful woman he had ever seen in his damn immortal life. May pakiramdam si Alucard na biglang tumigil sa pag–ikot ang daigdig niya nang masilayan ang nagmamay–ari ng mabango at kaakit–akit na halimuyak na iyon. Kaagad na namutawi sa bibig niya ang pangalan ng babaeng unang bumihag ng puso niya. Subalit kaagad din niyang sinaway ang sarili, sinikap niyang kontrolin ang pagnanais na lapitan ang babae. He could easily use his multiple abilities against the woman, but Alucard chose not to. Instead, he occupied the table from her left side and ordered something to drink.

Hindi niya hinihiwalay ang mga mata sa pagkakatitig sa magandang babae.

The woman was enjoying sipping her hot cappuccino, as well as eating her chocolate beignets. Like it was the most delicious pastry in the world. She really looks like her, the woman he loved the most over a hundred years ago. However, he knew that it wasn’t her, yet she has the same scent and aura.

Alucard couldn’t take off his eyes of her. Hindi ba siya dinadaya lamang ng kanyang mga mata? Hindi ba siya namamalik mata? Ipinagkakamali ba siya ng paningin niya at mukha ng babaeng unang minahal niya ang nakikiya niya?

Naririnig niya ang t***k ng puso ng mga taong nasa loob ng coffee shop. Nababasa rin niya ang laman ng isipan ng bawat naroroon, but just like the first woman he dearly loved from the past, Alucard couldn’t read the young lady’s mind na ipinagtataka niya. Does she the reincarnated of her?

Hindi niya lubos akalain na sa ikalawang pagkakataon pagkalipas ng daang–daang taon may isang babae sa kasalukuyang panahon ang hindi maabot ng kakayahan niyang mabasa ang nilalaman ng diwa ng isang mortal na kagaya nito. He closed his eyes as he sniffed her scent. Matagal na panahon din niyang pinanabikan na maamoy iyon, ang muling makita ang maganda at maamong mukhang iyon.

Nang humarap ang babae at ngumiti sa kanya ay nahigit ni Alucard ang paghinga. Kasunod n’yon ang hindi niya inaasahang pangyayari. Ang biglaang pagtibok muli ng puso niya. Ang matamis na mga ngiting iyon na mahabang panahon din niyang hindi nasilayan ay naghatid na ibayong kaligayahan sa loob ng dibdib niya na matagal na panahon din niyang hindi naramdaman. He felt so wonderful and overwhelmed as happiness flooded through his chest. That makes his heart beats so rapidly. He felt so alive again after hundred years.

Kaagad siyang tumayo buhat sa pagkakaupo saka inabot mula sa bulsa ang walle. Ang sunod niyang ginawa ay kumuha roon ng pambayad. Iniwan niya sa ibabaw ng mesa ang pera pagkatapos ay nagmamadaling lumabas ng coffee shop. Kasabay nang muling pagtibok ng puso niya ay ang pagkagising ng kanyang mga nakatagong abilidad na matagal na panahon din nakakuble buhat nang tumigil sa pagtibok ang puso niya. Nararamdaman ni Alucard ang pagdaloy ng malakas na enerhiya sa mga ugat niya na mabilis na kumakalat sa buo niyang himaymay. Ang paglabas ng pangil niya, ang paghaba ng mga kuko niya maging ang pagpapalit–palit nang kulay ng kanyang mga mata. Kung kaya minabuti niyang lumabas ng coffee shop.

He called Luke that he could not make it to the meeting. At alam na nito ang gagawin. Nagtagpuan ni Alucard ang sarili sa isang hindi mataong kalye. He was still trying to control the power inside his body at tila gustong sumabog at kumawala.

“Damn!” he hissed in pain.

Pagkuwan ay nabuway siya at napaluhod sa matinding sakit na tinatamasa ng immortal niyang katawan. matagal na panahon din nakakuble ang kapangyarihan niya kung kaya marahil ay naninibago siya sa labis na lakas na dumadaloy sa bawat kaliit–liitan ng mga ugat niya. Pabago–bago ng kulay ang mga mata niya. Mula sa pagiging natural na kulay lungti n’yon ay naging kulay kunig, ang kulay ng mga mata ng isang mabangis na lobo, pagkaraan ng ilang sandali ay nagpalit naman iyon at naging kulay mabaya, ang kulay ng mga mata ng isang mabagsik na bampira. Sa isang malakas niyang hiyaw ay ang pagtingala niya sa kalangitan at pagkukkulay kahel ng kanyang nga mata. Ang simbolong kulay ng pagiging malakas na hibrido. Kasabay n’yon ay ang biglang pagkapal ng dagtum na mga ulap sa kalangitan. Sinundan ng malakas na kulog at rumaragasang kidlat.

Nang mahimasmasan at magawang kontrolin ni Alucard ang panunumbalik ng tunay niyang lakas ay tumayo siya buhat sa pagkakasalampak sa lupa. Kaagad siyang bumalik sa coffee shop upang muling makita ang babae. She was gone when he got there, he used his sense of smell to follow her scent, but there was also another scent he can smelt. His eyes was blazing with fury as he smell the Karam near by.

“They’re here,” he gritted his teeth in disgust as he used his skill to teleport, sa lugar kung saan nanggagaling ang halimuyak na amoy ng babae.

Ang akmang pag–sunggab ng tatlong bampira sa babae ay naudlot nang mula kung saan ay bigla siyang sumulpot sa harapan ng mga ito. Malakas na tumilapon ang mga ito ng ikumpay niya ang kabilang braso. Iyon din ang sandaling lumundag sa tabi niya si Luke. He wondered why his cousin Luke has to shift into wolf gayong napakalakas na nito sa pagiging anyong tao dahil isa rin naman itong hibrido kagaya niya kumpara sa tatlong low level ng mga Karam sa harapan nila. Pero isinantabi na lang niya iyon as he focus on killing those filthy vampires. Walang kahirap–hirap niyang nasugpo ang mga kalaban, hindi rin niya pinatawad ang wala nang buhay na katawan na nakahandusay na sa sementadong sahig. He swiftly ripped his throat out like what he did to the other two Karam. Tantiya niya ay kasamahan din ng tatlong napuksa nila ni Luke. Tama nga ang balitang nakarating sa kanila. These Karam were filthy. They were devouring their own colleague to make them stronger.

“Damn blood suckers!” The wolf groaned in dislike as he turned his head on him. Doon pa lamang nito napansin ang babae.

“f**k!” Luke growled.

Luke looked at him na tila nagtatanong ang mga mata kung ano ang gagawin nila sa babaeng kamuntikan nang maging biktima ng mga ito. Pagkuwan ay bumadha ang pagkamangha at pagkagulat sa kulay ginto nitong mga mata nang makita ang hitsura ng babae. Subalit bago pa man may lumabas sa bibig nito ang anomang salita ay biglang hinimatay ang babae. Alucard used his fast reflexes upang masalo ito.

“She’s not her,” aniya nang tila mahulaan ang nasa isipan ni Luke.

“So, it was her scent after all,” anito na biglang nagbago ng anyo ng tao mula sa pagiging lobo. Halatang hindi rin makapaniwala.

Kanina ay nakita ito ni Luke, but he wasn’t paying attention with her dahil ang amoy ng mga Karam ang sinusundan nito kanina.

“She really looks like her, was she a reincarnated of her?”

Hindi sumagot si Alucard bagkus ay itinuon ang mga mata sa mukha ng babaeng walang malay sa mga bisig niya.

“I’ll take care of her,”

“Of course, you will,” a meaningful smile skipped from the corner of his mouth.

“Ikaw na ang bahalang magpaabot sa komite ang tungkol sa mga nakalaban natin. Bigyan mo sila ng babala.” Pagkasabi n’yon ay biglang naglaho si Alucard sa harapan ni Luke.

“So, your power is back and so the woman you dearly love,” nakangiting wika ni Luke na mabilis ding naglaho sa kadiliman ng gabi.